PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

ὡς δὲ προσηκόντως τὴν ἀρχὴν ἡμεῖς ἔχομεν, πολὺ τούτου συντομώτερος καὶ μᾶλλον ὁμολογούμενος ὁ λόγος ἐστίν:  (πανελλαδικές 2000)

Ποια είναι η συντακτική λειτουργία της ειδικής πρότασης; Γίνεται να θεωρηθεί επεξήγηση στο ουσιαστικό ὁ λόγος το οποίο όμως έπεται;

Στην προσωπική σύνταξη του χωρίου (ἐγένετο μὲν οὖν ἔρις τοῖς ἀνθρώποις μὴ λοιμὸν ὠνομάσθαι ἐν τῷ ἔπει ὑπὸ τῶν παλαιῶν, ἀλλὰ λιμόν") θεωρώ ότι το απαρέμφατο είναι του σκοπού, πρώτον γιατί η έριδα είναι σκόπιμη ενέργεια και δεύτερον επειδή υπάρχει η άρνηση "μη" στο απαρέμφατο.

Κι εγώ αρχικά προς αυτήν την κατεύθυνση έκλινα, ότι είναι απαρέμφατο του σκοπού, αλλά πώς γίνεται να ισχύει αυτό, όταν σε όλες τις μεταφράσεις του χωρίου που έχω βρει το απαρέμφατο αποδίδεται ως ειδικό; Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι να ισχύει αυτό που αναφέρει το συντακτικό του Μπαχαράκη στην ενότητα για το απαρέμφατο του σκοπού (Πολύ σπάνια απαντάται και άναρθρο (ειδικό) απαρέμφατο της αιτίας, με τα ρ. ἐπαινῶ, κατηγορῶ, θαυμαστόν ἐστι κ.τ.τ., ἐν αἰτίᾳ τε οἱ πολλοί τόν Γύλιππον εἶχον ἑκόντα ἀφεῖναι τούς Ἀθηναίους [οι περισσότεροι κατηγορούσαν τον Γύλιππο, επειδή (: για το ότι, ότι) θέλησε και άφησε τους Αθηναίους να ξεφύγουν], Θουκ. VII.81.1).

καὶ οἴσω δέ σοι ἐννέ᾽ ὀβολοὺς τῆς μνᾶς τόκους.

Το "οβολούς" είναι σίγουρα αντικείμενο.
Η γενική "της μνας" εξαρτάται από αυτό. Οι εννιά οβολοί είναι ο τόκος που αναλογεί σε κάθε μνά που έχει δανειστεί. Θα την έλεγα γενική κτητική. Δεν βρίσκω κάτι καλύτερο.

ὀβολοὺς: αντικείμενο του ρήματος
τόκους: κατηγορούμενο του αντικειμένου
Η γενική "τῆς μνᾶς" μήπως εξαρτάται από το "τόκους" και είναι γενική αντικειμενική;

Γεια σας!
Είναι η πρώτη μου δημοσίευση εδώ, αν και παρακολουθώ τακτικά όσα αναφέρονται. Ένεκα και των ημερών, επιχείρησα να κάνω σύνταξη στα αδίδακτα κείμενα των πανελληνίων εξετάσεων τα τελευταία χρόνια, ωστόσο για ορισμένα σημεία (όσα είναι υπογραμμισμένα παρακάτω), παρά την πολύωρη αναζήτηση σε βιβλία και διαδίκτυο, δεν είμαι απόλυτα σίγουρος. Οποιαδήποτε βοήθεια θα ήταν καλοδεχούμενη.
1.   καὶ οἴσω δέ σοι ἐννέ᾽ ὀβολοὺς τῆς μνᾶς τόκους. (Επαναληπτικές 2024)

2.   ὧν δὲ δέονται εἰς ἀρετὴν οἱ καλῶς πεπαιδευμένοι ὀρθῶς ἐγνωσμένα ζητῶ λέγειν∙ (+ χωρισμός προτάσεων) (2019)

3.   δι᾽ ὃ γὰρ ἐπιτυγχάνουσιν οἵ τε διὰ συνήθειαν καὶ οἱ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου, τὴν αἰτίαν θεωρεῖν ἐνδέχεται, τὸ δὲ τοιοῦτον ἤδη πάντες ἂν ὁμολογήσαιεν τέχνης ἔργον εἶναι. (+ είδος προτάσεων) (2018)

4.   ἐγένετο μὲν οὖν ἔρις τοῖς ἀνθρώποις μὴ λοιμὸν ὠνομάσθαι ἐν τῷ ἔπει ὑπὸ τῶν παλαιῶν, ἀλλὰ λιμόν (Επαναληπτικές 2011) [προσωπική η σύνταξη, φαντάζομαι. Επιτρέπεται σε απρόσωπη έκφραση με αφηρημένο ουσιαστικό + ἐστί να τεθεί πρώτα το ἐστί;]