PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

γεια σε όλους. γράφω πρώτη φορά εδώ, γιατί αντιμετωπίζω ένα σημαντικό πρόβλημα. τελείωσα τη φιλολογία και μου αρέσει πάρα πολύ σαν επιστήμη, αμέσως ξεκίνησα μεταπτυχιακό και θα ξεκινήσω τώρα διδακτορικό. όταν πήρα το πτυχίο ήταν η περίοδος του προηγούμενου ασεπ. εγώ δεν ήθελα να δώσω, δεν αισθανόμουν έτοιμη να διδάξω, αλλά λίγο οι γονείς και οι φίλοι, λίγο ότι δε χάνω και τίποτα, διάβασα και έδωσα. και περασα... τώρα που έρχεται η σειρά μου να διοριστώ (είμαι β φουρνιά), έχω κατατρομοκρατηθεί! αγαπώ την επιστήμη μου, αγαπώ πολύ και τα παιδιά, και έχω υπομονή, αλλά έχω την αίσθηση ότι λόγω ηλικίας και λόγω απόλυτης απειρίας (δεν έχω διδάξει ποτέ) δεν θα τα καταφέρω. νομίζω ότι τα πάω καλύτερα με τα βιβλία και την θεωρία, παρά στην πράξη. Βέβαια, θα ήταν ανόητο να μην παρουσιαστώ, τουλάχιστον να δοκιμάσω και, αν δεν κάνω, να παραιτηθώ. Αλλά αυτό που με φοβίζει περισσότερο είναι ότι για να είσαι καλός σε αυτή τη δουλειά, πρέπει να την λατρεύεις. τουλάχιστον από όσο βλέπω εδώ, οι περισσότεροι μιλάτε με μεγάλη αγάπη για το επάγγελμα του εκπαιδευτικού. και νομίζω ότι για το επάγγελμα αυτό, το ξέρεις από πριν ότι αυτό θες να κάνεις στη ζωή σου, κάτι που εγώ δεν το αισθάνομαι έντονα, αν και μου αρέσει που θα ασχολούμαι με το αντικείμενό μου. αυτό που θα ήθελα να ρωτήσω είναι το εξής: υπήρξε κάποιος από εσάς που είχε τους αντίστοιχους φόβους και τελικά κατέληξε να λατρεύει την δουλειά του? ή τελικά δεν κάνω για καθηγήτρια και θα χαντακώσω κανέναν ανυποψίαστο μαθητή, και να αρχίσω να ψάχνομαι για καμία δουλειά γραφείου? Ελπίζω να μην ακούγονται αλαζονικά όλα αυτά, αλλά η αλήθεια είναι ότι εδώ και ένα χρόνο δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο από αυτό. κατα τ' άλλα σας ευχαριστώ πολύ για όλες τις πληροφορίες που έχω πάρει εδώ μέσα.