PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Αγαπητέ συνάδελφε, το πρόβλημα τησ αδιοριστίασ δεν θα λυθεί αλλά θα οξυνθεί εάν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.Δηλαδή εάν νομίζουν οι κρατούντεσ ότι ΄τα Θρησκευτικά ότι είναι κατήχηση τότε όχι 66 αλλά ούτε 6 θέσεισ δεν θα προκηρύξουν για τον επόμενο διαγωνισμό.
Γι'αυτό πρέπει να αλλάξει το αναλυτικό πρόγραμμα του μαθήματοσ και να γίνει το μάθημα υποχρεωτικό για όλουσ
Πρέπει να πάρει τη μορφή μελέτησ θεολογικών κειμένων με έμφαση στη δική μασ παράδοση
Διότι το φαντάζεσαι τι έχει να γίνει το Σεπτέμβριο όταν σε  κάθε σχολείο καταθέσει το 30% των μαθητών αίτηση απαλλαγήσ;Τότε ο κάθε θεολογόσ θα πρέπει να πηγαίνει σε τρία σχολεία για αν συμπληρώσει ωράριο.Οπότε γιατί να διορίσει το υπουργείο άλλουσ θεολογουσ;;;;;;;;;;;;
Γι'αυτό πρέπει να υπαρξει ένασ σοβαρόσ θεολογικόσ διάλογοσ και να πάρει το μαθημα αυτή τη φιλοογική μορφή.Οπότε κανείσ δεν θα μασ κατηγορεί οτι κάνουμε προσηλυτισμό.
όπωσ ο άθεοσ μελετά όμηρο και Αριστοτέλη έτσι μπορεί να μελετά και κείμενα θρησκευτικού περιεχομένου χωρίσ να υπάρχει ανάγκη απαλλαγήσ.
Πρέπει πρώτα να το συζητήσουμε μεταξύ μασ το ζήτημα και να κάνουμε τισ προτάσεισ μασ και να απαιτήσουμε

Αγαπητε Ωριγενη οι φοιτητέσ δεν εξετάζονται εαν πιστεύουν στο αλάθητο των Οικουμενικών συνόδων αλλά εάν γνωρίζουν τισ θέσεισ του Χριστιανισμού.Δεν στέκουν αυτά που λέσ.Δεν μπορείσ εσύ να χαρακτηρίζεισ ωσ ανοησίεσ τισ αντιλήψεισ κάποιων ανθρώπων
ΚΑι εγώ δεν πιστεύω στην μετενσάρκωση όμωσ δεν  λέω ότι είναι  ανοησία
ο καθένασ μπορέι να πιστεύει ότι θέλει

Το Συμβούλιο της Ευρώπης και η διδασκαλία του θρησκευτικού μαθήματος στην εκπαίδευση, Σχόλιο σε μια Σύσταση

                                                                                                         
                                                                                                       

                                                                                                        Σταυρου Γιαγκαζογλου

Συμβουλου του Παιδαγωγικου Ινστιτουτου

                                                                                                                Διευθυντου του περιοδικου Ινδικτοσ
 


Στις αρχές Οκτωβρίου του 2005, η Κοινοβουλευτική Συνδιάσκεψη του Συμβουλίου της Ευρώπης (47 χώρες) απηύθυνε Σύσταση προς τα κράτη – μέλη της, αναφερόμενη στη σχέση Εκπαίδευσης και Θρησκείας. Στη Σύσταση αυτή, γίνεται λόγος για την ανάγκη εισαγωγής στην εκπαίδευση της διδασκαλίας των θρησκειών. Ακολούθως, προτείνεται το θρησκειολογικό πρότυπο διδασκαλίας είτε έναντι του ουδετερόθρησκου είτε έναντι του ομολογιακού περιεχομένου του μαθήματος των θρησκευτικών στα διάφορα εκπαιδευτικά συστήματα.

      Η Σύσταση αυτή προέκυψε από τη σχετική εισήγηση του André Schneider, μέλους του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Γαλλία), και μετά από τις εργασίες και συσκέψεις της Επιτροπής για τον Πολιτισμό, την Επιστήμη και την Εκπαίδευση που είχαν ξεκινήσει ήδη από το 1998. Πρέπει να αναφέρουμε ότι το ιστορικό της υπόθεσης, τα κείμενα των εργασιών της επιτροπής, η εισηγητική έκθεση του A. Schneider καθώς και η τελική Σύσταση (1720/2005) της Κοινοβουλευτικής Συνδιάσκεψης του Συμβουλίου της Ευρώπης είναι κείμενα αρκούντως πολυσήμαντα και δεν επιδέχονται μιας, μόνον, εκδοχής ή ερμηνείας. Δεν είναι τυχαίο ότι η εισήγηση έγινε από μέλος του γαλλικού κοινοβουλίου, δηλαδή, από βουλευτή μιας χώρας η οποία, μετά από μακρά περίοδο ψυχρής ουδετερότητας έναντι των θρησκειών στο δημόσιο χώρο της εκπαίδευσης, σήμερα αναζητεί τρόπους ένταξης της διδασκαλίας του θρησκευτικού φαινομένου. Ακόμη γίνεται φανερό ότι ο φόβος από τις διάφορες μισαλλόδοξες φονταμενταλιστικές κινήσεις και τρομοκρατικές ενέργειες, η διαμάχη για την αμφίεση των μουσουλμάνων μαθητριών, η καταπολέμηση της ξενοφοβίας, των στερεοτύπων και της άγνοιας έναντι των θρησκειών και τελικά η παρουσία του ίδιου του Ισλάμ στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, έχουν συμβάλει ουσιαστικά στη διαμόρφωση του σκεπτικού της Σύστασης αυτής. Τα όσα δραματικά εκτυλίσσονται τις μέρες αυτές στα προάστια του Παρισιού από τους εξαθλιωμένους γόνους μουσουλμάνων μεταναστών, επιβεβαιώνουν την ανάγκη γνωριμίας και αναστροφής των ευρωπαϊκών κοινωνιών με τη θρησκευτική πραγματικότητα και κυρίως με τη θρησκευτική και πολιτιστική ετερότητα του Ισλάμ. Πέρα από τα ειδικά χαρακτηριστικά της εξέγερσης αυτής (παιδιά οικονομικών μεταναστών από χώρες που ήσαν άλλοτε αποικίες, κοινωνικοοικομική εξαθλίωση, έλλειψη αποδοχής από τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, αδυναμία αντιπροσώπευσης στο σύστημα της δημόσιας και κοινωνικής ζωής), το πρόβλημα των πολιτιστικών ταυτοτήτων σε σχέση με τη θρησκεία στη δημόσια και κοινωνική έκφραση έρχεται και πάλι στο προσκήνιο. Ρητά, πλέον, ομολογείται από την Σύσταση ότι «η θρησκευτική εκπαίδευση μπορεί να έχει ρόλο-κλειδί για την οικοδόμηση μιας δημοκρατικής κοινωνίας». Επίσης, και αυτό είναι πολύ σημαντικό, η Σύσταση αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στις αξίες που προκύπτουν και τροφοδοτούνται από τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες της

ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΗ. ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΝΑ ΘΡΗΣΚΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΩΣ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟ ΜΕΛΕΤΑΣ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΚΦΑΝΣΕΙΣ ΤΟΥ.
ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΝΑ ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ. ΕΦΟΣΟΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΑΡΑ ΔΙΝΕΤΑΙ ΕΜΦΑΣΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ Η ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ ΩΣ ΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,  ΚΑΙ ΩΣ ΕΚΦΡΑΣΗ ΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ(ΑΓΑΠΗ, ΣΕ