PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Νέος στο forum αλλά αρκετά παλιός στην Εκπαίδευση. Διάβασα τις 150 σελίδες που προηγούνται κι είπα να γράψω κι εγώ τη γνώμη μου για τα θέματα του topic.

Κατάταξη στο νέο βαθμολόγιο: Με υπηρεσία 14 έτη και 2 μήνες, μεταπτυχιακό και διδακτορικό διακρίνονται για μένα 3 περιπτώσεις:

Αν δεν ισχύσει η ρύθμιση για τα πλασματικά χρόνια τότε εντάσσομαι στο Βαθμό Δ, ΜΚ 2 και 1.437/1.113 ευρώ το μήνα. Φυσικά, σ' αυτήν την περίπτωση εξισώνομαι απολύτως με νεοδιόριστο συνάδελφο, κάτοχο διδακτορικού!
Αν ισχύσει η ρύθμιση για τα πλασματικά χρόνια τότε εντάσσομαι στο βαθμό Γ ΜΚ 2 και αποδοχές παλαιού ασφαλισμένου 1.652/1.260.
Αν η ίδια ρύθμιση ισχύσει, όπως διαδίδεται, αθροιστικά (6+2), τότε πάω στο ΜΚ 3 με μισθό 1.685/1.283).

Απεργία: Συνάδελφοι, κατ' αρχάς δεν υπάρχει καμία απεργία τα 14 αυτά χρόνια στην οποία να μην έχω συμμετάσχει. Απ' την άλλη, οι απεργίες των 24 ή των 48 ωρών μου φαίνονται ανούσιες. Προσφέρουν άλλοθι σε συνδικαλιστές άμα δε και επιπλέον κέρδος για το κράτος. Πιστεύω ότι η απεργία είναι ένας εκβιασμός: Απειλώ να σταματήσω να προσφέρω κάτι που χρειάζεται/θέλει κάποιος προκειμένου να αποκομίσω κάποιο όφελος. Απεργεί η ΠΟΕ-ΟΤΕ, γεμίζουμε σκουπίδια, κίνδυνος για υγεία, δεν αντέχει ο κόσμος τη μυρωδιά κλπ κλπ. Απεργούν τα ΜΜΜ, ταλαιπωρείται ο κόσμος, γίνεται μια φασαρία. Αν η λογική μου ισχύει, πρέπει να αναρωτηθούμε ποιον θα νοιάξει η δική μας απεργία, με άλλα λόγια ποιος είναι ο μοχλός πίεσης που έχουμε. Πιστεύετε ειλικρινά ότι θα ενδιαφερθεί η "κοινωνία" για μας, όταν πολύ έξυπνα τόσο η εκάστοτε πολιτική ηγεσία όσο και τα ΜΜΕ (αλλά κι εμείς οι ίδιοι μερικές φορές) μας έχουν απαξιώσει πλήρως στα μάτια της; Θα νοιαστεί/ενδιαφερθεί κάποιος για τους χαραμοφάηδες καθηγητές, που κάθονται 4 μήνες το χρόνο, που δουλεύουν 3-4 ώρες τη μέρα κλπ κλπ;;; Ειλικρινά το πιστεύετε; Κι αν δεν ενδιαφερθεί, αν το μόνο που θα εισπράξουμε είναι το ατελείωτο άμεσο ή έμμεσο βρισίδι, τότε ποιος ο μοχλός πίεσης μιας απεργίας ΤΩΡΑ; Η μόνη περίπτωση να ενδιαφερθούν οι γονείς είναι αν δεν έχουν πού να αφήσουν ("παρκάρουν" όπως αναφέρθηκε πιο πάνω) τα παιδιά τους! Συνάδελφοι, πιστεύω ότι η μόνη απεργία που έχει κάποιο όφελος (παρά τα προφανή αρνητικά της) είναι μια απεργία είτε στην έναρξη της σχολικής χρονιάς είτε στην εξεταστική περίοδο του Μάιου. ΜΟΝΟ τότε θα καταφέρουμε τουλάχιστον να δημιουργήσουμε προσκόμματα στο "κράτος", θα ακουστεί περισσότερο η φωνή μας γιατί θα "πονέσει" (κι ας μη φοβόμαστε τον όρο) περισσότερο και περισσότερους. Φέτος, ήταν προφανές πόσο άσχημη θα ήταν η χρονιά για μας και πριν το ενιαίο μισθολόγιο. Ήταν εξαιρετική ευκαιρία να απεργήσουμε από τις 12/9, να είμαστε στο σχολείο και να εξηγούμε στους γονείς και στους μαθητές μας γιατί δεν μπαίνουμε στις τάξεις. Τη χάσαμε...

Τέλος, έχω ένα θέμα με τη λογική "άλλο ψηφίζω, άλλο συμμετέχω σε απεργία". Το επιχείρημα να ψηφίσω για να δώσω το δικαίωμα στον άλλον να κάνει απεργία κι εγώ μπορώ μετά να πάω στη δουλειά μου μου ακούγεται έωλο και προσωπικά αρνούμαι να δείξω μιαν απολύτως συνειδητή αναντιστοιχία λόγων και έργων!

Αλήθεια, λευκή απεργία εμάς δεν μας παίρνει να κάνουμε; Π.χ., δεν καταθέτουμε βαθμολογίες, δεν περνάμε απουσίες, δεν οργανώνουμε τις γιορτές του σχολείου, δεν συμμετέχουμε σε οτιδήποτε δεν έχει άμεση σχέση με το διδάσκειν. Μια ιδέα ρίχνω...