PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Ευχαριστώ πολύ, apri !!!

Επανέρχομαι με το θέμα του πλαγίου λόγου, γιατί πραγματικά έχω προβληματιστεί πολύ με τις απαντήσεις που βλέπω στα βοηθήματα (Ξέρω έχω γίνει κουραστική...)
Ανατρέχοντας σε όλα τα παραδείγματα της ύλης που μπορούν να μετατραπούν στον πλάγιο λόγο, παρατηρώ ότι ο Πατάκης τόσο στις βουλητικές όσο και στις πλάγιες ερωτηματικές δεν διατηρεί την υποτακτική παρατατικού και υπερσυντελίκου της αρχικής πρότασης, αλλά εφαρμόζει  ακολουθία των χρόνων (ιδιόμορφη και κανονική αντίστοιχα) βάσει του χρόνου εξάρτησης .  Ομοίως και η Ελληνοεκδοτική και το Άλκιμο σε ορισμένα παραδείγματα. Ισχύει κάτι διαφορετικό γι' αυτά τα είδη προτάσεων;

Θα ήθελα την άποψή σας σχετικά με κάποιες περιπτώσεις του πλαγίου λόγου:

 α) Όταν μια δευτερεύουσα πρόταση εκφέρεται με οριστική υπερσυντελίκου, στον πλάγιο λόγο διατηρείται ο υπερσυντέλικος ανεξαρτήτως του χρόνου εξάρτησης ή τρέπεται σε υποτακτική παρακειμένου (σε εξάρτηση από αρκτικό χρόνο); π.χ. (35) Scipionis filiae ex aerario dotem acceperunt, quia nihil illis reliquerat pater.

β) Όταν μια δευτερεύουσα υποθετική πρόταση εκφέρεται με υποτακτική υπερσυντελίκου, στον πλάγιο λόγο διατηρείται ο υπερσυντέλικος ανεξαρτήτως του χρόνου εξάρτησης ή τρέπεται σε υποτακτική παρακειμένου (σε εξάρτηση από αρκτικό χρόνο); π.χ. (39) Si marmor illi obtulisses [... ] fecisset tale, quale ex illa fieri optimum posset.

γ) Στο κείμενο 37 : "Equidem, ut veni ad urbem, non destiti omnia et sentire et dicere et facere, quae ad concordiam pertinerent ", το pertinerent διατηρείται ανεξαρτήτως του χρόνου εξάρτησης ; Και το equidem τρέπεται σε se όταν υπάρχει ταυτοπροσωπία;

δ) Στο κείμενο 48 η φράση " prostridie eius diei "  στον πλάγιο λόγο μεταβάλλεται;

Το ρήμα orior σχηματίζει γερουνδιακό oriundus, oriunda, oriundum. To γερούνδιο διατηρεί το ίδιο θέμα ή θα σχηματιστεί κανονικά (oriendi ); Σε όλες τις πηγές μου το βρίσκω ως oriendi. Mόνο ο Πατάκης το δίνει oriundi.

Ωραία, σας ευχαριστώ πολύ για την τοποθέτηση! Θα ήθελα τη γνώμη σας και για δύο ακόμα σημεία σχετικά με τον πλάγιο λόγο.
1. Στο κείμενο 41 η αιτιολογική πρόταση " quod honesta et bona et modesta sit'' εκφράζει υποκειμενική αιτιολογία. Κατά τη μετατροπή στον ευθύ λόγο θα διατηρηθεί η υποτακτική για να συνεχίσει να δηλώνεται η υποκειμενική αιτιολογία ή τρέπεται σε οριστική ;
2. Η αντωνυμία nemo στον πλάγιο λόγο τρέπεται σε ne quis ή ne aliquis ; π,χ. στο κείμενο 35 '' Nemo eos miseretur''.

Το επίρρημα abhinc (από εδώ) στον πλάγιο λόγο τρέπεται σε illinc (από εκεί). Στο κείμενο 41 ''abhinc multis annis'' που είναι επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου θα μετατραπεί στον πλάγιο λόγο; Ο Πατάκης το αφήνει αμετάβλητο. Η Ελληνοεκδοτική και το Μεταίχμιο το μετατρέπουν σε illinc.

Καλημέρα! Οι  προτάσεις που εισάγονται με τον σύνδεσμο dum που κάνει λατινισμό (στα κείμενα 20,38) στον πλάγιο λόγο εκφέρονται κανονικά με υποτακτική ενεστώτα και παρατατικού αναλόγως την εξάρτηση;