1
Διάφορα Εκπαιδευτικά θέματα / ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ στον υπουργό για ωρομίσθιους ΠΕ19-20
« στις: Οκτώβριος 22, 2007, 05:54:51 μμ »
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Από: Νέστορα Αναστάσιο, Κινητό: 6992013099
Κ. Ευριπίδης Στ. Στυλιανίδη,
σας αποστέλλω το παρόν ηλεκτρονικό μήνυμα για να σας επισημάνω ένα πρόβλημα για το οποίο ενδεχομένως να είστε ήδη ενήμερος. Είμαι ωρομίσθιος εκπαιδευτικός δημοσίου ειδικότητας ΠΕ19 ‘Πληροφορικής’ και διδάσκω το μάθημα των Νέων Τεχνολογιών σε ολοήμερα δημοτικά σχολεία του Ν. Χαλκιδικής. Το πρόβλημα που επισημαίνω δεν είναι μονάχα προσωπικό αλλά αφορά σχεδόν το απόλυτο σύνολο των συναδέρφων που είναι στην ίδια θέση με εμένα. Ως ωρομίσθιος καθηγητής σε ολοήμερα σχολεία, δικαιούμαι να εργάζομαι σε αυτά μονάχα 12 ώρες εβδομαδιαίως, με μικτή ωριαία αποζημίωση στα 9,21 ευρώ. Το ωράριο λειτουργίας των ολοημέρων δημοτικών, τα οποία αναμφισβήτητα είναι ένας σημαντικός θεσμός που καλύπτει πάγιες και σημαντικές ανάγκες, είναι από τις 12.30 έως τις 16.15. Συνήθως, εργαζόμαστε 2 με 3 ώρες καθημερινώς σε διάφορα σχολεία, διάσπαρτα σε έναν νομό, πολύ μακριά από τις οικίες μας, αναγκαζόμενοι να διανύουμε τεράστιες αποστάσεις (συνήθως περί τα 150 χιλιόμετρα καθημερινώς) με τα ιδιωτικά μας οχήματα, ξοδεύοντας υπέρογκα ποσά (περισσότερα από αυτά που τελικώς παίρνουμε, δηλαδή βγαίνουμε και χρεωμένοι) για τις μετακινήσεις μας, για να εργαστούμε μονάχα 12 ώρες εβδομαδιαίως με τις προαναφερθέντες πενιχρότατες αποδοχές. Επιπλέων, το ωράριο εργασίας μας είναι τόσο ιδιαίτερο που ‘κόβει’ ολόκληρη τη μέρα μας στα δύο, κάτι το οποίο είναι απαγορευτικό για την εύρεση οποιασδήποτε πρωινής ή απογευματινής δεύτερης εργασίας. Θα μπορούσε κανείς βεβαίως να ισχυριστεί πως είναι επιλογή μας να παραμένουμε σε μια δουλεία με εργοδότη το κράτος, η οποία αντί να μας πληρώνει, ουσιαστικά βάζουμε και από την τσέπη μας. Βέβαια η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι ότι το παραμένουμε για δύο λόγους, ο 1ος λόγος είναι γιατί αγαπάμε αυτό που κάνουμε και ο 2ος λόγος είναι για τα μόρια και για την ελπίδα του διορισμού. Έτσι στο όνομα αυτής της αγάπης και της ελπίδας καταδυναστευόμαστε οικονομικά και ψυχολογικά από το ίδιο το κράτος. Αναμφισβήτητα η επίλυση των προβλημάτων μας προβάλει ως επιτακτική ανάγκη, ώστε να συνεχίσουμε να παρέχουμε τις υπηρεσίας μας απρόσκοπτά και απαλλαγμένοι, έστω και μερικώς, από τα τεράστια οικονομικά μας αδιέξοδα.
Σας ευχαριστώ, Νέστορας Αναστάσιος
Ξέρει κανείς πως μπορώ να το στείλω στον υπουργό; Ιδέες για βελτίωση του παρόντος κειμένου;
Από: Νέστορα Αναστάσιο, Κινητό: 6992013099
Κ. Ευριπίδης Στ. Στυλιανίδη,
σας αποστέλλω το παρόν ηλεκτρονικό μήνυμα για να σας επισημάνω ένα πρόβλημα για το οποίο ενδεχομένως να είστε ήδη ενήμερος. Είμαι ωρομίσθιος εκπαιδευτικός δημοσίου ειδικότητας ΠΕ19 ‘Πληροφορικής’ και διδάσκω το μάθημα των Νέων Τεχνολογιών σε ολοήμερα δημοτικά σχολεία του Ν. Χαλκιδικής. Το πρόβλημα που επισημαίνω δεν είναι μονάχα προσωπικό αλλά αφορά σχεδόν το απόλυτο σύνολο των συναδέρφων που είναι στην ίδια θέση με εμένα. Ως ωρομίσθιος καθηγητής σε ολοήμερα σχολεία, δικαιούμαι να εργάζομαι σε αυτά μονάχα 12 ώρες εβδομαδιαίως, με μικτή ωριαία αποζημίωση στα 9,21 ευρώ. Το ωράριο λειτουργίας των ολοημέρων δημοτικών, τα οποία αναμφισβήτητα είναι ένας σημαντικός θεσμός που καλύπτει πάγιες και σημαντικές ανάγκες, είναι από τις 12.30 έως τις 16.15. Συνήθως, εργαζόμαστε 2 με 3 ώρες καθημερινώς σε διάφορα σχολεία, διάσπαρτα σε έναν νομό, πολύ μακριά από τις οικίες μας, αναγκαζόμενοι να διανύουμε τεράστιες αποστάσεις (συνήθως περί τα 150 χιλιόμετρα καθημερινώς) με τα ιδιωτικά μας οχήματα, ξοδεύοντας υπέρογκα ποσά (περισσότερα από αυτά που τελικώς παίρνουμε, δηλαδή βγαίνουμε και χρεωμένοι) για τις μετακινήσεις μας, για να εργαστούμε μονάχα 12 ώρες εβδομαδιαίως με τις προαναφερθέντες πενιχρότατες αποδοχές. Επιπλέων, το ωράριο εργασίας μας είναι τόσο ιδιαίτερο που ‘κόβει’ ολόκληρη τη μέρα μας στα δύο, κάτι το οποίο είναι απαγορευτικό για την εύρεση οποιασδήποτε πρωινής ή απογευματινής δεύτερης εργασίας. Θα μπορούσε κανείς βεβαίως να ισχυριστεί πως είναι επιλογή μας να παραμένουμε σε μια δουλεία με εργοδότη το κράτος, η οποία αντί να μας πληρώνει, ουσιαστικά βάζουμε και από την τσέπη μας. Βέβαια η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι ότι το παραμένουμε για δύο λόγους, ο 1ος λόγος είναι γιατί αγαπάμε αυτό που κάνουμε και ο 2ος λόγος είναι για τα μόρια και για την ελπίδα του διορισμού. Έτσι στο όνομα αυτής της αγάπης και της ελπίδας καταδυναστευόμαστε οικονομικά και ψυχολογικά από το ίδιο το κράτος. Αναμφισβήτητα η επίλυση των προβλημάτων μας προβάλει ως επιτακτική ανάγκη, ώστε να συνεχίσουμε να παρέχουμε τις υπηρεσίας μας απρόσκοπτά και απαλλαγμένοι, έστω και μερικώς, από τα τεράστια οικονομικά μας αδιέξοδα.
Σας ευχαριστώ, Νέστορας Αναστάσιος
Ξέρει κανείς πως μπορώ να το στείλω στον υπουργό; Ιδέες για βελτίωση του παρόντος κειμένου;