PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Έχει κάποιος πρόσβαση στο υπουργείο για να τους ενημερώσει ποια ήταν η „παράπλευρη απώλεια“ των επιλογών τους σε σχέση με τους αναπληρωτές ΠΕ02, ΠΕ03 και ΠΕ04; Κατάλαβαν πως άφησαν μετέωρους πάνω από 2000 ανθρώπους που έχουν παλέψει με επιτυχίες στον ΑΣΕΠ, με αναπληρώσεις και βρίσκονται σε αμηχανία, σε μεγάλες ηλικίες, με οικογένειες και με τις βαλίτσες στο χέρι για πάνω από 8 χρόνια, δεχόμενοι άπειρες υποσχέσεις από ανεύθυνους και αμετροεπείς πολιτικούς;

Από την μείωση των ωρών διδασκαλίας τους, την κατάργηση μείωσης του ωραρίου αυτών που ήταν υπεύθυνοι στα εργαστήρια, την διαχείρηση των αναθέσεων και άλλες περικοπές, προέκυψε  η εξάλειψη των θέσεων τους.  Έκοψαν από τις παραπάνω ειδικότητες για να δώσουν τις θέσεις σε άλλους, που καλώς τους δίνεται η ευκαιρία, επειδή οι περισσότεροι είναι νέοι άνθρωποι και πρέπει με κάθε τρόπο να παμείνουν στον τόπο μας αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Μαθαίνουμε μάλιστα από τον πρωθυπουργό στην ΔΕΘ για την συνολική αύξηση των αναπληρωτών σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια!!! Παρ 'ολα αυτά πολλοί συνάδελφοι που ήλπιζαν κάτι από αυτή την κυβέρνηση θα βρεθούν μετέωροι και απορημένοι. Θύματα της αναλγησίας του υπουργείου απέναντι μας.

Είμαι ΠΕ04.01 και αναπληρωτής από το 2009. Κατάφερα  μετά από δύο καλές επιτυχίες στον ΑΣΕΠ και παρ' όλο που έπρεπε να βολευτούν οι οαεδίτες τότε (όπως οι ιδιωτικοί τώρα...), μετά από έναν χρόνο ωρομισθίας, να πάω αναπληρωτής με θέση γύρω στο 300. Μετά από 7 χρόνια, πολλές συνταξιοδοτήσεις και σχεδόν μηδενικούς διορισμούς στον κλάδο μου, μέ θέση γύρω στο 240 φαίνεται να μην πηγαίνω αναπληρωτής, τουλάχιστον κοντά στην οικογένειά μου. Τις περισσότερες περικοπές στον κλάδο μου τις έκανε αυτή η κυβέρνηση σε συνέχεια της πολιτικής των προηγούμενων. Οι φυσικοί, όπως και οι φιλόλογοι, προέρχονται από  κατά παράδοση καθηγητικές σχολές. Ο εξοβελισμός (εξορθολογισμός τους...) τους από το ελληνικό σχολείο, δεν αφήνει έξω μόνο τους ταλαίπωρους παλιούς, αλλά αποκλείει για χρόνια και τους νέους συναδέλφους. 

 Το 2013 διαβάζοντας το μεσοπρόθεσμο και τις τότε αναμενόμενες περικοπές της κυβέρνησης Σαμαρά οδηγήθηκα με την οικογένειά μου στην μετανάστευση. Επιστρέψαμε με προσδοκίες μετά  την  εμφάνιση αυτής της κυβέρνησης...     

 
Αν η ευαισθησία για  κατηγορίες συναδέλφων, όπως της ειδικής αγωγής ή των απολυμένων ιδιωτικών,γίνεται ταυτόχρονα με μεγάλη δόση αναισθησίας για άλλες, τότε το υπουργείο πρέπει να γνωρίζει πως δεν επιτελεί σωστά το έργο του.

Ηλικίες 40, 45+ κλειδωμένοι και αδιόριστοι…

Βλέποντας το τελευταίο καιρό να σχηματίζεται κάθε είδους ομάδα από την μάζα των αδιόριστων εκπαιδευτικών – διάφορες κατηγορίες από τους πίνακες, τρίτεκνοι, πολύτεκνοι, Οαεδίτες, Οτεκίτες, Ιδιωτικοί, 24μηνίτες, 23,5μηνίτες, 30μηνίτες,…- και να «βολεύονται» μέσα από την κάθε συγκυρία, σκέφτηκα και μια ομάδα αδιόριστων, που για τον δικό του λόγο ο καθένας, ξέμειναν σε μεγάλη ηλικία να διεκδικούν και αυτοί μαζί με τα πιτσιρίκια – πιτσιρίκες (και ενίοτε μαθητές τους…) διορισμό στο Ελληνικό δημόσιο!

Στην κατηγορία αυτή ανήκω και εγώ. 47 χρονών, με οικογένεια, που περιμένω να αυξηθεί κατά 1 μέλος ακόμη μετά από 4 μήνες. Ήμουν στο εξωτερικό μέχρι το 2001 και επαναπατρίστηκα.  Σχεδίασα τα τελευταία 4 χρόνια τη ζωή μου με βάση τον διαγωνισμό στον ΑΣΕΠ, πέρσι παραιτήθηκα από τον ιδιωτικό τομέα, που εργαζόμουν, πήγα για πρώτη χρονιά αναπληρωτής μετά από 2 επιτυχίες στον ΑΣΕΠ και 1 χρόνο ωρομίσθιος και εγκλωβίστηκα…

Μόλις πριν από 10 λεπτά μίλησα με συνάδελφο ΠΕ05, 44 χρονών, που μετά από 4 επιτυχίες στον διαγωνισμό και 4 χρόνια ωρομίσθια εγκλωβίστηκε και η καλύτερη επιτυχία της δεν ήταν στους τελευταίους 2 ΑΣΕΠ, οπότε με το νέο νόμο πρέπει να αρχίσει και πάλι διάβασμα για τον επόμενο ΑΣΕΠ σε μια ειδικότητα, που μάλλον κλείδωσε…

Άλλος συνάδελφος ΠΕ03 και 46 χρονών, που -όπως κι εγώ- ήταν στο εξωτερικό, επαναπατρίστηκε, δούλεψε χρόνια στην ΠΔΣ και εγκλωβίστηκε. Πρέπει τώρα να αλλάξει τα γυαλιά πρεσβυωπίας και να αρχίσει το διάβασμα. Ενδεχομένως να κάνει και τρίτο παιδί, για να πάρει κάποια μόρια παραπάνω. (Η δικιά μου η γυναίκα μου το απέκλεισε… ).

Θυμάμαι πρόπερσι, να δουλεύω κάθε μέρα μέχρι στις 13:45, μετά να τρέχω σε διάφορα σχολεία για την ωρομισθία, μετά τρέξιμο στο σπίτι να φάω κάτι ελαφρύ, για να μπορέσω να κάνω τα ιδιαίτερα μέχρι στις 21:00! Και μετά διάβασμα για τον ΑΣΕΠ. Φροντιστήρια και διάβασμα και το Σαββατοκύριακο και η μικρή κορούλα μου να μου κρατάει μούτρα… Ανέβασα πίεση… Τέλος πάντων, έγινα πολύ δραματικός …
Πήγα καλά στον ΑΣΕΠ (κλάδος ΠΕ04.01), αλλά οι θέσεις ήταν λίγες, αφού μέσω ΑΣΕΠ διορίζονται οι λιγότεροι, ενώ οι περισσότεροι με τις πλάγιες οδούς. (βλέπε Οαεδ, Ιδιωτικά κλπ). Τότε κατάλαβα τι παίζεται και άρχισα να αηδιάζω…

Είμαι σίγουρος, πως υπάρχουν και εκατοντάδες άλλα βιογραφικά από συναδέλφους, που είχαν μια παρόμοια πορεία με εμάς. Δυστυχώς εμείς οι μεγαλύτεροι στη ηλικία δεν εκπροσωπούμαστε από κανέναν, για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε διάφορα και το κυριότερο να γίνουμε αντιληπτοί, πως υπάρχουμε και έχουμε μεγάλη δυσκολία να βρούμε μια διαφορετική δουλειά  σε προχωρημένη ηλικία…

Δεν θέλω ανοίγοντας αυτό το θέμα, να δημιουργηθεί ακόμη μια ομάδα, που απλά διεκδικεί σαν ειδική κατηγορία διορισμό. Επιδιώκω μια ανταλλαγή απόψεων ανάμεσα σε ανθρώπους με ανάλογα βιώματα, για να μπορέσουμε να βρούμε διεξόδους. Για όσους από εμάς έχει κλείσει η υπόθεση του διορισμού, πρέπει να βρούμε τρόπους επανένταξης μας στην κοινωνία. Εκεί μπορούμε να διεκδικήσουμε διάφορα. Θα μπορούσε να υπάρξει μέριμνα για την συνάδελφο των Γαλλικών, να μοριοδοτηθεί κατάλληλα  για την πρόσληψή της σε άλλο φορέα του δημοσίου ή να υπάρξει  κάποια μεγαλύτερη επιδότηση για να ανοίξει μια δουλειά στον ιδιωτικό τομέα...
Γυρίζουν πολλά στο μυαλό μου...

Καλησπέρα. Ονομάζομαι Μανουέλα και είμαι διοριστέα στον κλάδο ΠΕ 07 της Γερμανικής.
Ξέρω οτι δεν έχουν βγει ακόμη οι αιτήσεις διορισμού. Ο άνδρας μου που υπολογίζει φέτος να πάει αναπληρωτής (πρώτα ο θεος) υπάρχει περίπτωση να είναι στην ίδια περιοχή που θα διοριστώ εγω??? Τι προβλέπιει ο νόμος για μια οικογένεια με ανήλικο παιδί???  Υπάρχει περίπτωση να έρθει έστω ωρομίσθιος ή κάνοντας ΠΔΣ στην επαρχία???  Στην Ελλάδα που στηρίζει τόσο πολύ τους  οικογενειακούς θεσμούς (εδώ γελάμε) ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία....