PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Έχει υπηρετήσει κανείς πρόσφατα εκεί; Εντυπώσεις;

http://fimotro.blogspot.gr/2012/12/300_21.html

ΚΛΕΙΝΟΥΝ 300 ΣΧΟΛΕΙΑ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΛΟΓΩ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ

«Λουκέτο» θα βάλουν από τις 7 Ιανουαρίου πάνω από 300 σχολεία στη Δυτική Μακεδονία ελλείψει πετρελαίου θέρμανσης. Μετά από συνεδρίαση της Περιφερειακής Ενότητας Δήμων...
ομόφωνα οι δήμαρχοι αποφάσισαν να κλείσουν τα σχολεία, λόγω αδυναμίας εφοδιασμού με πετρέλαιο θέρμανσης.

«Σε αντίθετη περίπτωση οι χώροι μάθησης των παιδιών μας θα πρέπει να μετατραπούν σε ψυχτικούς θαλάμους. Δεν θα αφήσουμε τα παιδιά μας να πεθάνουν από το κρυό. Εδώ και αρκετές μέρες τα σχολεία λειτουργούν κάτω από δύσκολες συνθήκες με το καλοριφέρ να ανάβει μόνο δύο ώρες. Η κυβέρνηση δεν έστειλε την τελευταία δόση της χρηματοδότησης που είναι απαραίτητη για να λειτουργήσουν τα σχολεία» δήλωσε ο δήμαρχος Καστοριάς, Μανώλης Χατζησυμεωνίδης στο Έθνος.

Η επιστολή των δημάρχων στάλθηκε στους υπουργούς Οικονομικών, Εσωτερικών, Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Παιδείας και στους αρχηγούς των κομμάτων.

http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/2012/11/blog-post_1498.html

Χωρίς δασκάλους οι μαθητές...
Εμπάργκο… στην εκπαίδευση υφίστανται οι κάτοικοι των ακριτικών και όχι μόνο νησιών στην Ελλάδα. Οι ελλείψεις εκπαιδευτικού προσωπικού σε γυμνάσια και λύκεια είναι τόσο μεγάλες, που πολλά παιδιά εδώ και δύο μήνες δεν έχουν κάνει ούτε μία διδακτική ώρα σε... πανελλαδικά μαθήματα.

Στους Φούρνους Ικαρίας, οι μαθητές της Τεχνολογικής στην Γ’ Λυκείου διδάσκονται μόνο δύο από τα πέντε εξεταζόμενα μαθήματα των Πανελληνίων, ενώ στο Καστελόριζο η πρόταση της Δευτεροβάθμιας Διεύθυνσης ήταν οι μαθητές να κάνουν μάθημα με… τηλεδιάσκεψη, χωρίς βέβαια να υπολογίζουν τις χαμηλές ταχύτητες του ίντερνετ στα μικρά νησιά. Τα παιδιά κάνουν καταλήψεις κατά καιρούς στα σχολεία με μοναδικό αίτημα να έρθουν καθηγητές, χωρίς όμως να παίρνουν απαντήσεις.

Από το νησί απουσιάζουν δύο φιλόλογοι, ένας καθηγητής πληροφορικής και εκπαιδευτικοί ξένων γλωσσών. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως το αντιμετωπίζει ένας εκ των δύο μόνο μαθητών της Γ’ Λυκείου, ο οποίος δεν διδάσκεται την Ανάπτυξη Εφαρμογών, υποχρεωτικό μάθημα που εξετάζεται στις Πανελλήνιες στην Τεχνολογική Κατεύθυνση.

Πριν από μερικές μέρες, μαθητές, καθηγητές και γονείς έκλεισαν συμβολικά το σχολείο διαμαρτυρόμενοι για τα κενά. Προσπάθησαν να επικοινωνήσουν με όλους τους αρμόδιους φορείς, ουσιαστική απάντηση όμως δεν ήρθε ποτέ. «Ο πρόεδρος πρότεινε ως λύση, μιας και δεν είναι αρμοδιότητά του οι προσλήψεις, να διδάσκεται ο μαθητής μέσω τηλεδιάσκεψης», αναφέρει η διευθύντρια του σχολείου Μπέττυ Μούζακ.

«Τα τελευταία δύο χρόνια τα ακριτικά νησιά είδαν τον πληθυσμό τους να αυξάνεται λόγω της οικονομικής κρίσης. Τώρα πάνε να μας γυρίσουν στο μηδέν, καθώς οι γονείς, βλέποντας την τραγική κατάσταση στο χώρο της Παιδείας, εκτός όλων των άλλων προβλημάτων, θέλουν να εγκαταλείψουν ακόμα μια φορά τη γενέτειρά τους», αναφέρει ο δήμαρχος της Νισύρου κ. Νικόλαος Καρακωνσταντίνος. «Η αποκέντρωση είναι μια απάντηση στην κρίση, αλλά θέλει υποδομές, κάτι που δυστυχώς τα νησιά μας στερούνται όχι μόνο τώρα, εν καιρώ κρίσης, αλλά και την εποχή που τα οικονομικά της χώρας ήταν πολύ καλύτερα».

Η Στέλλα Μαυρουδή είναι 17 χρόνων. Τον Μάιο δίνει πανελλήνιες εξετάσεις και εδώ και δύο εβδομάδες δεν διδάσκεται Ιστορία Κατεύθυνσης, στην οποία θα εξεταστεί στο τέλος της χρονιάς. Υπήρχε φιλόλογος στο Γυμνάσιο-Λύκειο των Φούρνων, η οποία όμως μετατέθηκε και τώρα τα παιδιά της Θεωρητικής Κατεύθυνσης βρίσκονται στον «αέρα». «Η δική μου περίπτωση είναι το λιγότερο. Συμμαθητές μου στην Τεχνολογική Κατεύθυνση διδάσκονται μόνο δύο από τα πέντε εξεταζόμενα μαθήματα. Έχουμε κάνει κατάληψη στο σχολείο, αλλά κανείς δεν φαίνεται να συγκινείται», τονίζει η 17χρονη μαθήτρια.

Το σχολείο στους Φούρνους έχει 49 παιδιά, από τα οποία τα 23 φοιτούν στο Λύκειο. Οι απουσίες των εκπαιδευτικών είναι ηχηρές, καθώς δεν υπάρχει μαθηματικός, καθηγητής πληροφορικής, χημείας, οικονομολόγος και υπάρχει έλλειψη σε φιλολόγους. Έξι παιδιά βρίσκονται στη Γ’ Λυκείου και μετά από δύο μήνες που έχουν ανοίξει τα σχολεία, υπάρχουν μαθήματα που δεν τα έχουν διδαχθεί καθόλου.

Η Ικαρία με τρία σχολεία κι ένα επαγγελματικό λύκειο αντιμετωπίζει ακριβώς τα ίδια προβλήματα, αφήνοντας μετέωρους 600 μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Η βασική έλλειψη έγκειται στην απουσία οικονομολόγου, ο οποίος θα μπορούσε να καλύψει και τα κενά στους γειτονικούς Φούρνους. Τα παιδιά που έχουν επιλέξει Τεχνολογική Κατεύθυνση δεν διδάσκονται ένα μάθημα, ενώ ουσιαστικά τους απαγορεύουν την είσοδο στις οικονομικές σχολές των ΑΕΙ και ΤΕΙ, καθώς δεν μπορούν να επιλέξουν το σχετικό μάθημα επιλογής για τις Πανελλήνιες.

Οι καθηγητές στο νησί, όπως αναφέρουν, προσπαθούν να καλύπτουν τις κενές ώρες με επαναλήψεις ώστε να μην πάνε τα παιδιά στο σχολείο μόνο για δύο ώρες. Το μείζον πρόβλημά τους είναι ότι αναγκάζονται να μεταφέρονται από το ένα σχολείο στο άλλο για να εξυπηρετήσουν όλους τους μαθητές.

Πριν από μία εβδομάδα γονείς, καθηγητές και μαθητές έστειλαν μια επιστολή στο υπουργείο Παιδείας παραθέτοντας όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στο σχολείο και έκαναν συμβολική κατάληψη στο κτίριο. Όπως επισήμαναν, από τις τέσσερις φιλολόγους που έχει ανάγκη το σχολείο, μόνο μία αναπληρώτρια έχει έρθει, κι αυτή έπειτα από δική της επιλογή. Στο σχολείο φοιτούν 56 παιδιά, από τα οποία τα εννιά πάνε στην Γ’ Λυκείου. Οι μαθητές που θα δώσουν Πανελλήνιες τον Μάιο εδώ και δύο μήνες δεν έχουν διδαχθεί ούτε μία ώρα Λατινικών, Νεοελληνικής Γλώσσας, ΑΟΔΕ και ΑΟΘ, όλα εξεταζόμενα μαθήματα.

Αδιόριστη καθηγήτρια σε Γερμανική ιστοσελίδα: Οι νέοι στην Ελλάδα δεν έχουν προοπτική

http://gr.news.yahoo.com/%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CF%8C%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%B3%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CE%B5-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CE%BF%CE%B9-%CE%BD%CE%AD%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-185647137.html

Η 34χρονη Μάρθα Βασιλειάδη, είναι αδιόριστη καθηγήτρια Γερμανικών.
Θέλοντας να παρουσιάσει τη δική της άποψη για τη δεινή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, παραχώρησε συνέντευξη στη στη γερμανική ιστοσελίδα linksfraktion.de.
Η Μάρθα Βασιλειάδη κατάγεται από την Αθήνα. Στην Ελλάδα έχει εργασθεί ως καθηγήτρια γερμανικών και ως ξεναγός.
Η 34χρονη αναφέρει στην ιστοσελίδα για ποιο λόγο αυτή και η αδελφή της είναι υποχρεωμένες να μένουν ακόμα με τους γονείς τους, γιατί δεν κατεβαίνει πλέον στο κέντρο της Αθήνας και γιατί οι νέοι στην Ελλάδα μεταναστεύουν κατά κύματα στο εξωτερικό.
Η συνέντευξη αναδημοσιεύτηκε στο deutsch.gr που είναι και "υπεύθυνο" για την απόδοση στα ελληνικά.
Η γενιά των τριαντάρηδων που μένουν ακόμα στο πατρικό τους
"Όταν υπογράφτηκε η πρώτη συμφωνία ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και την τρόικα (Κομισιόν, ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) συνειδητοποίησα ότι η Ελλάδα είναι σε κρίση. Γνωρίζαμε από νωρίτερα φυσικά ότι είχαμε προβλήματα με την κυβέρνησή μας και ότι το ελληνικό κράτος δεν λειτουργούσε με τον τρόπο που θα όφειλε. Αλλά όλα τα μέτρα που ήταν συνδεδεμένα με τη συμφωνία επιβάρυναν τους εργαζόμενους στην Ελλάδα.
Είμαστε μια τυπική ελληνική οικογένεια. Εγώ είμαι 34 ετών και η αδελφή μου 29. Μένουμε και οι δύο ακόμη στο πατρικό μας με τους γονείς μας, επειδή δεν μπορούμε να συντηρήσουμε οικονομικά δικό μας σπίτι. Δεν γνωρίζουμε αν πρόκειται να έχουμε δουλειά και ακόμη και όταν υπάρχει δουλειά είναι κακοπληρωμένη.
Η αδελφή μου είναι πολύ στενοχωρημένη, καθώς δουλεύει ως διοικητικό προσωπικό σε ένα γηροκομείο και εδώ και σχεδόν δύο χρόνια δεν έχει λάβει κανένα ολόκληρο μισθό, παρά πληρώνεται με κάτι σαν χαρτζιλίκι. Ο πατέρας μου ήταν ιδιοκτήτης ενός ταξιδιωτικού γραφείου εναλλακτικού τουρισμού και η μητέρα μου δούλευε ως βιβλιοθηκονόμος σε ένα πανεπιστήμιο. Είναι συνταξιούχοι εδώ και λίγα χρόνια και οι συντάξεις τους μειώθηκαν κατά 20%, ακόμα και η μικρή σύνταξη της μητέρας μου.
Έχω δουλέψει για μια πενταετία ως αναπληρώτρια διδάσκοντας Γερμανικά σε ελληνικά σχολεία. Ξαφνικά βρέθηκα να παίρνω μόνο 700 ευρώ το μήνα, αντί για 1200 που ήταν η αμοιβή μου. Και επειδή ταυτόχρονα μειώθηκε ο αριθμός των ωρών διδασκαλίας, που επιτρεπόταν να αναλάβω, έμεινα με 450 ευρώ το μήνα.
Ο φίλος μου έχει απολυθεί, ενώ δούλευε για 10 χρόνια ως πωλητής σε ένα υποκατάστημα της γερμανικής εταιρίας Praktiker. Πολλοί από τους συναδέλφους του υποχρεώθηκαν να υπογράψουν καινούργιες συμβάσεις εργασίας και να δουλεύουν με μερική απασχόληση.
Η ανεργία καλπάζει
Οι γιατροί δεν γράφουν φάρμακα και παρότι όλοι δουλεύουμε εδώ και πολλά χρόνια πληρώνοντας τις εισφορές μας για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, το ασφαλιστικό ταμείο μας δηλώνει μέσα σε μια στιγμή ότι έχει χρεοκοπήσει. Που πήγαν όλα τα λεφτά; Δεν πληρώνουν τους γιατρούς και τους φαρμακοποιούς, ενώ οι γιατροί δεν γράφουν πλέον φάρμακα.
Οι φαρμακοποιοί επίσης δεν αγοράζουν πλέον άλλα και όποιος είναι άρρωστος πρέπει να πληρώσει από την τσέπη του, αλλιώς δεν θα έχει περίθαλψη. Και αυτό συμβαίνει για αυτή τη χρονιά για παράδειγμα ακόμα και σε καρκινοπαθείς. Τα φαρμακεία δεν έχουν χρήματα ώστε να αγοράσουν τα φάρμακα και οι ασθενείς για να τα πληρώσουν. Εκκλησιαστικές οργανώσεις, ραδιοφωνικοί σταθμοί ή άλλοι οργανισμοί ξεκίνησαν εράνους για να βοηθήσουν αυτούς τους ασθενείς.
Ένας στους δύο Έλληνες είναι άνεργος αν και επίσημα η ανεργία κυμαίνεται ανάμεσα στο 20% και στο 30%. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι ο πραγματικός αριθμός είναι πολύ υψηλότερος, μια και στο ενδιάμεσο ένας στους δύο Έλληνες δεν έχει δουλειά. Παρόλα αυτά ελπίσαμε στις προηγούμενες εκλογές ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί. Ελπίσαμε ότι θα υπάρχουν επενδύσεις που θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη και σε θέσεις εργασίας. Αντί για αυτό είχαμε ακόμα περισσότερες απολύσεις, ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις μισθών και συντάξεων.
Παντού βλέπεις ζητιάνους
Η κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας είναι δραματική. Πολλοί είναι οι άνθρωποι που ζουν στο δρόμο και όλο και περισσότεροι προσπαθούν απλά να επιζήσουν με τα ελάχιστα χρήματα που κερδίζουν καθαρίζοντας τζάμια αυτοκινήτων ή κουβαλώντας τσάντες στα σουπερμάρκετ. Δεν αντέχω πλέον να κατεβαίνω στο κέντρο, καθώς η κατάσταση είναι καταθλιπτική.
Οι νέοι είναι απογοητευμένοι, αφού στην Ελλάδα δεν έχουν καμία προοπτική. Η καθημερινότητα είναι πλέον δύσκολη, αφού χωρίς δουλειά δεν μπορεί να ζήσει κανείς. Κι αν δεν βρούμε δουλειά, θα πρέπει να μεταναστεύσουμε και να ψάξουμε εκεί. Πολλοί Έλληνες μετανάστευσαν στη Γερμανία και φίλοι μου ζουν πλέον στην Αυστρία και στις ΗΠΑ. Όλα αυτά είναι σοκαριστικά.
Πριν από 10 χρόνια συμμετείχα στο πρόγραμμα Έρασμος στο Ρέγκενσμπουργκ και ένοιωθα ευρωπαία. Τώρα απλά είμαι κάποια που ψάχνει για δουλειά κι αυτό από μόνο του είναι καταθλιπτικό. Νοιώθω σαν να είμαι κατώτερη παρότι δεν έχω κάνει κάτι κακό: πήγα στο σχολείο, σπούδασα, εργάστηκα. Αλλά από τη δουλειά μου κερδίζω μόνο 450 ευρώ και με τα λεφτά αυτά δεν μπορεί κανείς να ζήσει.
Η Μέρκελ είναι σαν τον Χίτλερ
Επειδή ως δασκάλα διδάσκω Γερμανικά, νοιώθω ότι οι συνάδελφοί μου με βλέπουν εχθρικά. "Η Μέρκελ είναι σαν τον Χίτλερ" λένε. "Θέλει να καταπιέσει τον ελληνικό λαό". Και λόγω της ιδιότητας μου ως δασκάλας Γερμανικών με κατηγορούν ότι κάνω γερμανική προπαγάνδα. Τέτοια είναι η διάθεση του ελληνικού λαού.
Ο πατέρας μου λέει πάντα, ότι η Μέρκελ και οι φίλοι της θέλουν να κατακτήσουν την Ελλάδα, όπως ακριβώς στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, απλά τώρα το κάνουν με πιο έξυπνες μεθόδους. Λέει ότι από όλα αυτά τα προγράμματα ο μόνος που κερδίζει είναι οι τράπεζες. Προσωπικά δεν θέλω να σκέφτομαι έτσι. Δεν θέλω να σκέφτομαι ότι όλα αυτά έχουν να κάνουν με το χρήμα. Θέλω να συνεχίσω να ελπίζω.
Εύχομαι η γερμανική κυβέρνηση να σκέφτεται λογικά και να πράττει συνετά. Αν συνεχίσει όπως τώρα η Ελλάδα δεν θα αντέξει. Αν δεν έχουμε δουλειά και ανάπτυξη πως υποτίθεται ότι μπορεί να αντέξουμε κάτι; Θεωρώ σημαντικό να καταλάβουν οι Γερμανοί ότι ο ελληνικός πληθυσμός δεν επωφελείται καθόλου από τα δισεκατομμύρια ευρώ των Γερμανών φορολογούμενων που φτάνουν στην Ελλάδα.
Εγώ προσωπικά δεν παίρνω χρήματα, το ίδιο και η μητέρα μου. Δεν έχουμε χρήματα! Τα χρήματα πάνε από τις τράπεζες στο ελληνικό κράτος για να μπορεί αυτό με τη σειρά του να πληρώσει τους τόκους πίσω στις τράπεζες. Είναι απίστευτο!
Θα ήθελα μια οικογένεια.
Στον πρωθυπουργό μας θα έλεγα ότι πρέπει να έρθει ο ίδιος για να δει με τα μάτια του πως ζούμε. Θα τον ρωτούσα αν μπορεί να ζήσει όπως εμείς. Και αν θέλει να πάρει την ευθύνη για μας.  Ανέλαβε ευθύνη απέναντι στη γερμανική κυβέρνηση να ξεπληρώσει το χρέος, αλλά δεν ανέλαβε καμία ευθύνη απέναντι μας, ότι θα βρούμε δουλειά και ότι θα μπορέσουμε να ζήσουμε μια καλή ζωή.
Εύχομαι να μπορέσω σύντομα να αποκτήσω οικογένεια. Είμαι σε μια ηλικία που δεν θέλω, αλλά και δεν μπορώ πλέον να περιμένω. Θα θελα να μετακομίσω μαζί με το φίλο μου και να μείνουμε σε δικό μας σπίτι. Θέλω να μπορώ να χρησιμοποιήσω την ενέργεια μου, να δουλέψω, να φτιάξω κάτι".