PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Αγαπητοί συνάδελφοι είπα να θέσω το θέμα εδώ γιατί έχω απελπιστεί... Δε ξέρω αν μπορέσω να σας μεταφέρω την εικόνα αυτούσια αλλά θα προσπαθήσω. Μία οικογενειακή φίλη θέλησε να αναλάβω το γιο της με τα μαθήματα γιατί η ίδια δε τα βγάζει πέρα. Μιας που σε σχολείο φέτος δε θα δουλέψω είπα οκ... Ο μικρός πάει Δευτέρα Δημοτικού. Έχω κάνει μάθημα (απο την κατέυθυνση μου) σε παιδιά με μερική καθυστέρηση και πολλές εκρήξεις θυμού, σε παιδιά τέρμα κακομαθημένα κτλ. Με όλα τα παιδάκια όμως τα βρίσκαμε γιατί ήταν παιδιά, αναγνώριζαν έστω ποιο ήταν το λάθος.
Αυτό το παιδί δε ξέρω πως να το αντιμετωπίσω γιατί είναι σαν ένας εξηντάχρονος, γεροντοκόρος φωνακλάς!
Με συγχωρείτε για την έκφραση. Αλλά θα σας εξηγήσω. Από την αρχή ενώ τον χαιρέτησα, τον ρώτησα το όνομα του τι κάνει, δε γύρισε καν να με κοιτάξει. Ενώ  μιλούσα με τη μητέρα του, ήρθε και της είπε κάτι πολύ αγριεμένος και του λέει πήγαινε να δεις τηλεόραση και της απαντά: Δε θα μου πεις εσυ τι θα κανω ΡΕ! Κατάλαβες??? Μετά ξαναβγήκε ο Χίτλερ και της είπε πεινάω ελα να μου βάλεις να φάω, τι θα μου βάλεις? πες ρε τι θα μου βάλεις?
Η μαμα του: ψωμι με βούτυρο? Αυτος: Δε θέλω ρε, θέλω κάτι σκληρο.... Σήκω (λέει το όνομα της) Ρε , δε καταλαβαίνεις που μιλάω? Σήκω τώρα , γιατί θέλεις να μου σπάσεις τα νεύρα? Και δεν ήταν μόνο αυτά...
Φεύγοντας ούτε γεια μου είπε.
Δε μπορώ να σας αποτυπώσω το ύφος του...Δε πίστευα ότι υπάρχει τέτοιο παιδί. Σκέφτηκα να κάνω μία προσπάθεια, αλλά αν μου αντιμιλάει ενώ προσπαθώ να του δείξω ότι είναι λάθος να μου μιλάει έτσι κι αυτός μου λέει τι λές ρε? αντε παράτα με. Τότε εγώ τι κάνω? ? ?