PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Παράθεση από: KONSTANTINOS30 στις Σεπτέμβριος 17, 2013, 09:25:41 πμ

Καλημέρα συνάδελφοι! Πως είναι η εικόνα από τα σχολεία;;

Και σήμερα, η συμμετοχή στην απεργία σχεδόν καθολική. Από αύριο όμως είναι σίγουρο ότι το ποσοστό των απεργούντων θ' αρχίσει να φθίνει.

Αν κρίνω από φίλο μου που θα ξεκινήσει αύριο να απεργεί, αναμένοντας τη συμπόρευση με ΔΟΕ, ΑΔΕΔΥ κ.α. δεν ισχύει κάτι τέτοιο.

Ειδικά για τη ΔΟΕ, αν οι εκπρόσωποι της δεν αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, παρά κρυφτούν πίσω από τους λογαριασμούς τους στο Facebook, το πανελλαδικό κύμα είναι τέτοιο που ήδη εξεδόθη ανακοίνωση για κατά τόπους Γενικές Συνελεύσεις στην Α'θμια με στόχο τη συμπόρευση με τους καθηγητές ακόμα και χωρίς αυτούς. Τέρμα τα ψέματα για όλους, ή είσαι με τον κλάδο ή με την κυβέρνηση. Μισόλογα και αβάντες στην κυβέρνηση θα τιμωρηθούν δεόντως στο προσεχές μέλλον.

Απρόσμενη έκπληξη. Σε επαρχία - παραμεθόριο η συμμετοχή πάνω από 90%. Μπορεί οι φετινές υπηρεσιακές μεταβολές να μη με έχουν αγγίξει ακόμα, μπορεί να έχω κάποιες ενστάσεις με ορισμένα ζητήματα όπως διατυπώνονται από φίλους - συναδέλφους ή την ΟΛΜΕ, αλλά όλα αυτά αποτελούν ψιλά γράμματα αυτή τη στιγμή καθώς το μείζον είναι ένα:

Δεν έχει κανένα νόημα να κοπιάσω μαζί με τους μαθητές μου όλη τη χρονιά για να έρθουν να προστεθούν στο 1.500.000 των ανέργων όταν αποφοιτήσουν, χωρίς καμία προοπτική για καλύτερο μέλλον.

Για αυτό και μόνο, αξίζει να απεργώ! Γιατί πάνω από όλα είμαι παιδαγωγός και εκπαιδευτικός λειτουργός, δεν είμαι υπάλληλος της τρόικας. Γιατί δε θεωρώ τον εαυτό μου ένα θετικό λογιστικό νούμερο που πρέπει να γίνει μηδενικό. Γιατί δεν είμαστε μηδενικά, ούτε εγώ ούτε οι μαθητές μου ούτε οι γονείς τους ούτε οι συνάδελφοι μου.

Δε θα φύγω εγώ από τους μαθητές μου, ούτε οι μαθητές μου και οι γονείς τους για την ξενιτιά. Να φύγουν τα δίποδα νούμερα που μας έφεραν εδώ με τις αποφάσεις τους. Δε θα επιτρέψω να ερημώσουν τα σχολεία με απολύσεις εκπαιδευτικών, μετανάστευση ανεργων γονέων - διαρροή μαθητικού δυναμικού και μαζικές καταργήσεις/συγχωνεύσεις. Το ποτάμι ξεχείλισε και δε γυρίζει πίσω. Καλή συνέχεια σε όλους.

Victor Hugo, 1802-1885: "He who opens a school door, closes a prison."
Ελλάδα, 2013: "He who closes a school door, opens a prison."

Μια τέτοια απεργία θα ήταν καταστροφική επικοινωνιακά. Θα πει ο κόσμος ότι τόσα χρόνια δεν απεργούμε στην αρχή της χρονιάς για τα ακάλυπτα κενά στα σχολεία και τώρα απεργούμε για προσωπικά μας αιτήματα!

Μια ιδέα ήταν απλά, αναδεικνύοντας και το ρόλο των αιρετών στην κατάσταση. Συμφωνώ και πάντα το λέω, η όποια απεργία έχει νόημα μόνο αν είναι διαρκείας και θέτει ζητήματα που αφορούν γονείς και μαθητές (όπως ο αριθμός τους ανά τάξη) αντί κλαδικών/προσωπικών. Τα τελευταία θα ικανοποιηθούν μόνο αν πειστούν οι γονείς.

Παράθεση από: Peris ΠΕ19 στις Αύγουστος 27, 2013, 11:12:39 μμ

Συνάδερφοι...

Μετά απο αυτά που έγιναν και ακούστηκαν....

Το Υπουργείο είναι υποχρεωμένο :

1.  να ανακοινώσει τα μόρια αυτών που πήραν Μετάταξη
2.  να ανακοινώσει απο ποιό ΠΥΣΔΕ φευγουν και σε ποιο ΠΥΣΠΕ πάνε
3.  να ανακοινώσει την πρώτη και την δεύτερη προτίμηση που δήλωσε ο καθένας
4.  να δώσει το δικαίωμα και τον χρόνο για ενστάσεις
5.  να ορίσει διαδικασία ελέγχου των μορίων, λάθη έγιναν σίγουρα είτε επίτηδες είτε κατά λάθος

Οχι ότι θα εξιλεωθεί ... αλλά τουλάχιστον θα είναι δυνατός ο έλεγχος

Ευπρόσδεκτο αυτό αν γίνει! Αν και κανονικά θα έπρεπε να είναι προαπαιτούμενο!

Ήθελε διαφάνεια και νομιμότητα το υπουργείο; Αν ναι, ίσως αρκούσαν δύο βήματα: 1) ξεκάθαρη εγκύκλιος από την πρώτη στιγμή χωρίς την παραμικρή ασάφεια για κανέναν, 2) άμεση κοινοποίηση στο διαδίκτυο όλων των αιτήσεων, ανά κλάδο, σε φθίνουσα κατάταξη μορίων (συμπεριλαμβάνοντας τις προτιμήσεις του καθενός), με τη λήξη της προθεσμίας υποβολής (πριν τρέξει ο αλγόριθμος κατανομής σε θέσεις). Ούτε μομφές για ενδεχομένως ηθελημένες ασάφειες θα υπήρχαν, ούτε υπόνοιες για πιθανές αλχημείες. Όπως άπαντες γνωρίζουμε, δεν προέβη τελικώς σε κανένα από τα δύο βήματα. Έχω την αίσθηση ότι αρκετοί ενδιαφερόμενοι, θιγόμενοι και έχοντες έννομο συμφέρον δε θα κινηθούν μόνο με ενστάσεις όπως παλιότερα, για τις οποίες θα κληθεί να αποφανθεί εσωτερικά η διοίκηση σε οποιοδήποτε ιεραρχικό επίπεδο, αλλά ενδεχομένως δικαστικά και μαζικά (εφόσον κριθεί απαραίτητο - ασυλία έχουν μόνο οι βουλευτές και οι υπουργοί).

Εξάλλου μου φαίνεται πολύ κουτό οι επιστήμες με θετικό υπόβαθρο να "χτυπούν" η μία την άλλη, ενω ένα από τα προβλήματα  κατά τη γνώμη μου στο ελληνικό σχολείο είναι οι απίστευτες ώρες που διατίθενται στη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών, που εγώ που τα διδάχτηκα σε δύο μόνο τάξεις στο λύκειο ξέρω πολύ περισσότερα από τους περισσότερους μαθητές που αποφοιτούν από θετική και τεχνολογική κατεύθυνση στο λύκειο με τόσες  ώρες διδασκαλίας αρχαίων. Πρέπει να γίνει μια γενικότερη ανακατανομή των ωρών των μαθημάτων, ώστε να παρέχεται στους μαθητές όντως γενική παιδεία κι όχι φιλολογικά και μαθηματικά με κάτι λίγα από τις άλλες επιστήμες...

2050 - Μια ματιά στο μέλλον.
Η πρόοδος στα μαθηματικά και τη φυσική έχει καταστήσει εφικτή την κατασκευή υπερσύγχρονων εργαλείων για αρχαιολογικές ανασκαφές. Η πρόοδος στη χημεία έχει καταστήσει εφικτή τη συντήρηση αρχαιολογικών ευρημάτων για αιώνες. Η πρόοδος στην πληροφορική έχει καταστήσει εφικτή τη μηχανική μετάφραση κειμένων από/σε πολλές γλώσσες (συμπεριλαμβανομένων των αρχαίων ελληνικών) και την αστραπιαία διάδοση τους σε όλο τον κόσμο, μέσω κινητών δικτύων υπερυψηλών ταχυτήτων.
Στην Ελλάδα εξακολουθούν να υπάρχουν θαμμένα εκατοντάδες αρχαιολογικά κείμενα τα οποία δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε από μόνοι μας, μας λείπει η απαραίτητη τεχνογνωσία. Αναγκαζόμαστε να πληρώσουμε αδρά για θετικούς επιστήμονες από άλλες χώρες, οι οποίοι θα αναλάβουν τις ανασκαφές και τη συντήρηση τους, μέσω ξένων εταιρικών ομίλων. Αναγκαζόμαστε έπειτα να πληρώσουμε υπέρογκα ποσά σε ξένες εταιρίες για την ταχεία, αυτόματη απόδοση τους στα νέα ελληνικά και την αξιοποίηση/προβολή τους, καθώς δεν υπάρχει 'Ελληνας πρωτοπόρος επιστήμονας με τη σχετική τεχνογνωσία. Τη σχετική πατέντα και δικαιώματα κατέχουν ξένοι επιστήμονες, επικεφαλής ξένης εταιρίας.

2013 - Επιστροφή στο σήμερα.
Αν το εκπαιδευτικό μας σύστημα είχε άλλη στόχευση, το 2050 θα ήταν εντελώς διαφορετικό από το παραπάνω σενάριο σε επίπεδο απασχόλησης, καινοτομίας, επιχειρηματικότητας, οικονομικής ανάπτυξης, ποιότητας ζωής και ευημερίας. Ο χειρουργός της εποχής μας χρησιμοποιεί ψηφιακές εφαρμογές μικρορομποτικής για επεμβάσεις ακριβείας. Ο βοηθός του αξιοποιεί τις γνώσεις του στη φυσική για να καταλάβει πώς κινείται και επιταχύνει ο χειρουργικός ρομποτικός βραχίονας, αξιοποιεί τις γνώσεις του στα μαθηματικά για να υπολογίσει αποστάσεις, διαστάσεις κατά την επέμβαση και για να εκτιμήσει τη διάρκεια της. Ο μικροβιολόγος συνεργάτης τους αξιοποιεί τις γνώσεις του στη χημεία και τη βιολογία για να βρει τα αίτια της ασθένειας και την κατάλληλη αγωγή αποκατάστασης. Κανένα από τα εργαλεία που χρησιμοποιούν οι προαναφερόμενοι δεν κατασκευάζεται στην Ελλάδα, όλα είναι αποτέλεσμα εισαγωγών, οι οποίες βυθίζουν την Ελλάδα στο χρέος.  Όλοι αυτοί διοικούνται από κάποιον ο οποίος ενδεχομένως δεν κατέχει τίποτα από αυτά σε ικανοποιητικό επίπεδο. Κατέχει όμως ένα τηλεοπτικό κανάλι πώλησης βιβλίων που αναφέρονται στους αρχαίους μας προγόνους.

ΥΓ. Πολλοί φιλόλογοι ευλόγως θα αναρωτηθούν καλοπροαίρετα ότι αν μειωθούν οι ώρες των αρχαίων ελληνικών κάποιοι θα βρεθούν χωρίς ώρες. Σύμφωνοι. Ενδεχομένως να χρειαστεί ένα ποσοστό εξ αυτών να αλλάξουν αντικείμενο (ας εκπονήσει κατάλληλο σχέδιο η διοίκηση για αυτό). Σε κάθε περίπτωση είναι προτιμότερο όμως από το να ακολουθήσει λάθος ρότα το εκπαιδευτικό μας σύστημα συνολικά, με αποτέλεσμα το 2050 να είναι άνεργα το 70% των παιδιών των φιλολόγων (όπως και όλων των άλλων).

Τίποτα από όλα αυτά δε θα είχε συμβεί αν το υπουργείο έστελνε σε κάθε τμήμα πανεπιστημίου/τει μια λίστα με 10-15 μαθήματα που έχει σκοπό να ενσωματώσει συνολικά στην τρίτη λυκείου και καλούσε μέσω συνελεύσεων διδακτικού προσωπικού να γνωμοδοτήσει το κάθε τμήμα για τα 3 μαθήματα που θα συμπληρώνουν την εξέταση στην ελληνική γλώσσα για τις πανελλαδικές.

Να πάρει τις γνωμοδοτήσεις αυτές, να τις ομαδοποιήσει με βάση κοινά τους σημεία, και έτσι να φτιάξει τις Χ ομάδες προσανατολισμού, κατευθύνσεις, δέσμες ή όπως αλλιώς λέγονται, καθεμία από τις οποίες θα σχετίζεται με ένα επιστημονικό πεδίο. Φυσικά, στη διαδικασία αυτή θα μπορούσε να ζητήσει και συντελεστές βαρύτητες για κάθε μάθημα, ή έστω σειρά προτεραιότητας των τριών μαθημάτων βάσει σπουδαιότητας για το κάθε τμήμα.

Απεναντίας, προσπαθούμε όλοι εμείς να φέρουμε τα πράγματα σε μια ισορροπημένη, επιστημονικά ορθή θέση, επισημαίνοντας μέρες τώρα τα αυτονόητα: για το Χημικό κλπ εξετάσεις στη Χημεία, για το Πληροφορικής κλπ εξετάσεις στην Πληροφορική. Γιατί δεν είναι μόνο αυτά που λέμε, άλλη η βαρύτητα της χημείας και των μαθηματικών στο Χημικό, άλλη στο Μαθηματικό κ.ο.κ. Ψιλά γράμματα όλα αυτά για κάποιους που δε νοιάζονται για την παιδεία των νέων, παρά μόνο για το ατομικό τους συμφέρον.

Δε διαφωνώ, έρχεται και δένει...
Απλά γκρινιάζω επειδή κάποιοι πιστευουν (ακόμα) πως καλώς γίνεται ό,τι συμβαίνει, και αν ήταν αξιοκρατικά όλα δεν θα μπορούσαν να πουν τπτ οι τροϊκανοί και να απαιτήσουν απολύσεις, κλπ
Από όπου πέρασαν τα ίδια, βρήκαν ντόπια παληκάρια και παραπλούτισαν οι ήδη έχοντες, ενώ η μεσαία τάξη έπαψε να υφίσταται.

Αν ήμασταν σωστοί πολίτες εδώ και δεκαετίες δε θα είχαν φτάσει τα πράγματα εδώ που έφτασαν. Αλλά σε οποιαδήποτε επαγγελματική δραστηριότητα και να κοιτάξει κανείς, δημόσια ή ιδιωτική, πάντοτε υπάρχουν κάποιοι που διορίστηκαν από το παράθυρο, κάποιοι επιχειρηματίες που πήραν επιδοτήσεις ή άδεια σε κλειστό επάγγελμα από το παράθυρο κ.ο.κ. Οι χαριστικές, ενίοτε φωτογραφικές, νομοθετικές ρυθμίσεις είτε με τη μορφή εξαιρέσεων πολλές φορές είτε με τη μορφή μεταβατικών διατάξεων (που αντί για προσωρινές μετατρέπονται σε μόνιμες) διαχρονικά οδήγησαν εν μέρει σε αυτό το χάος. Σε αυτά τα παράθυρα λοιπόν, που πολλές φορές μπορεί να αποτελούν και εξαίρεση από τον κανόνα, βρίσκουν τροφή τα ΜΜΕ και οι κάθε λογής τρόικες για να καίνε τα ξερά μαζί με τα χλωρά, βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι άπαντες. Η συνταγή από εκεί και πέρα είναι εύκολη. Όσο έχουν πάτημα, κατηγορούν τους μεν στους δε και σπέρνουν αντιπαλότητες.

Το κλειδί είναι στις αξίες και τις στάσεις της μεσαίας τάξης, όχι στους έχοντες που υπάρχουν και δρουν σε όλες τις χώρες. Εδώ δίνοντας παλιότερα ψίχουλα στη μεσαία τάξη τη διέφθειραν όσο τους χρειαζόταν. Η έλλειψη σωστής παιδείας (και η κρίση αξιών) συνέβαλε τα μέγιστα στην εμφάνιση της διαφθοράς. Γιατί π.χ. στη Γερμανία, όπου διαμένουν πολλοί φίλοι, δε νοείται μηχανικός επαγγελματίας να κάνει κακοτεχνίες σε ιδιώτες (σπίτια-επιχειρήσεις) ή στο δημόσιο (εργολαβίες) και να μην δεχθεί καταγγελίες με αποτέλεσμα να τίθεται εκτός επαγγελματικού συλλόγου. Έτσι ο ίδιος ο σύλλογος προασπίζεται και διαφυλάσσει το κύρος του, απομακρύνοντας όσους παρανομούν ή είναι ανίκανοι για αυτό το επάγγελμα (έστω 5%). Καταγγελία πιθανώς να δεχθεί και ο υπάλληλος υπηρεσίας που θα συντάξει έκθεση καταλληλότητας για τέτοιο έργο. Όπως επίσης σε πολλά μέρη δε νοείται να κάνει κάποιος πολίτης φασαρία σε ώρες κοινής ησυχίας χωρίς να έχει συνεννοηθεί με τους γείτονες ή να παρκάρει παράνομα. Τα συμβόλαια συμπεριλαμβάνουν πρόβλεψη έξωσης αν γίνουν καταγγελίες για φασαρία και, πιστέψτε με, τηρούνται σε μεγάλο βαθμό, φροντίζουν οι ίδιοι οι γείτονες και συμπολίτες για αυτό, αν χρειαστεί. Αυτό δε σημαίνει ότι τους πετάνε έξω καθημερινά, απλά προσέχουν για να έχουν (σπίτι). Θα άφηνε άραγε η γερμανική κοινή γνώμη να παίζουν ειδήσεις στα ΜΜΕ περί 200 επίορκων υπαλλήλων επί μήνες; Θεωρώ πιο πιθανό να τους εντόπιζε - αν όντως υπήρχαν - και να τους κατήγγειλε η ίδια η μεσαία τάξη παρά να επιτρέψει να γίνουν πρόσχημα/αφορμή για σαρωτικά οριζόντια μέτρα που θα έβλαπταν όλους. Αν η μεσαία τάξη δεν δρα με γνώμονα το συλλογικό συμφέρον, για να εξασφαλίσει μέσω αυτού το ατομικό της δεν υπάρχει ούτε παρόν ούτε μέλλον (ούτε οργανωμένο, πολιτισμένο κράτος με κανόνες). Το συλλογικό συμφέρον προϋποθέτει σωστή νομοθεσία προσανατολισμένη σε αυτό και τήρηση της στο ακέραιο από όλους, χωρίς εξαιρέσεις για κανέναν. Θέλει σωστούς νομοθέτες (δικαστές, κυβερνήσεις) και νομοταγείς πολίτες. Με αυτά ως αφετηρία έρχεται μετά η οικονομική ανάπτυξη, η παραγωγικότητα, η απασχόληση, το κοινωνικό κράτος, η εξωστρεφής επιχειρηματικότητα κ.α.

Όσον αφορά τους εκπαιδευτικούς, ενδεχόμενες διαθεσιμότητες π.χ. τεχνικών ειδικοτήτων δε θα ήταν μεγάλο πρόβλημα σε χώρες όπως η Γερμανία, η Αυστρία ή και η Αγγλία. Ο λόγος; Σε χώρες όπως αυτές, με την ανεργία σε χαμηλά επίπεδα και πολύ καλύτερες προοπτικές στον ιδιωτικό τομέα, το επάγγελμα του εκπαιδευτικού δεν αποτελεί (πρώτη) προτεραιότητα για αυτούς. Σε ορισμένες μάλιστα τεχνικές ειδικότητες παρατηρείται έλλειψη ικανών εκπαιδευτικών, ακριβώς επειδή ο ιδιωτικός τομέας προσφέρει πολύ καλύτερες ευκαιρίες εξέλιξης, μισθούς κλπ.

Ερχόμενοι στα δικά μας, αν δεν αποφασίσουμε να προτείνουμε εμείς τη μορφή του σχολείου που θέλουμε στους μαθητές και τους γονείς τους και τι είδους αξιολόγηση θέλουμε για εμάς τότε ούτε την κοινωνία θα πάρουμε ποτέ με το μέρος μας ούτε θα αποκτήσει κύρος το επάγγελμα μας ούτε θα σταθεί κανείς στο πλάι μας για κλαδικά αιτήματα μισθών, ωραρίου κ.α. Στα τελευταία θα μας υποστηρίξει η κοινωνία μόνο αν και εφόσον προηγηθούν τα πρώτα. Όσο δεν προτείνουμε εμείς τους κανόνες (τους οποίους βεβαίως θα εφαρμόζαμε στο ακέραιο αν νομοθετούνταν αλλιώς δεν έχει νόημα) τόσο θα μας επιβάλλονται άνωθεν εμπνεύσεις. Σχετικά με τις προσλήψεις εκπαιδευτικών, στο εξωτερικό υπάρχουν δύο τάσεις - συστήματα: ή εξετάσεις διορισμού/πιστοποίησης ή αυξημένα ελάχιστα τυπικά προσόντα (βασικό πτυχίο και μεταπτυχιακές σπουδές, το δεύτερο σε παιδαγωγικά/διδακτική). Εμείς τι θέλουμε; Ένας ΑΣΕΠίτης ή κάτοχος μεταπτυχιακού σε παιδαγωγικά θεωρείται καταλληλότερος διεθνώς στο ξεκίνημα του (μιλώντας πάντα για άτομα χωρίς προϋπηρεσία). Δέκα χρόνια μετά όμως, αυτό δεν διασφαλίζει ότι διατηρεί απαραίτητα την ίδια καταλληλότητα έναντι άλλων με παρόμοια προϋπηρεσία. Εκεί τι θέλουμε; Θα προτείνουμε ποτέ τίποτα; Ή θα περιμένουμε να μας πει το υπουργείο, ο έχων πέντε μάτια και έξι χέρια θεωρείται κατάλληλος εκπαιδευτικός για τις τάξεις 40 μαθητών που έρχονται - οι υπόλοιποι σε διαθεσιμότητα γιατί είστε ανίκανοι (με το πλήθος να ζητοκραυγάζει στο βάθος για την ιδέα);

ΥΓ. Δεν είναι παράδεισος η Γερμανία, απλώς δίνω μια άλλη διάσταση (και της αντίληψης που έχουν οι πολίτες που ψηφίζουν εκεί σε έναν μήνα).