PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Αθανασία

Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά
δε μου δίνεις σημασία κι η καρδιά μου πώς βαστά
Σ' αγαπήσανε στον κόσμο βασιλιάδες, ποιητές
κι ένα κλωναράκι δυόσμο δεν τούς χάρισες ποτές

Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά
μα ήρθαν καιροί που σε πιστέψανε βαθιά
Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς
Ομορφονιά, που δεν σε κέρδισε κανείς

Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά
ποια παράξενη θυσία η ζωή να σου χρωστά
Ήρθαν διψασμένοι Κροίσοι, ταπεινοί προσκυνητές
κι απ' του κήπου σου τη βρύση δεν τους πότισες ποτές

Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά
μα ήρθαν καιροί που σε πιστέψανε βαθιά
Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς
Ομορφονιά, που δεν σε κέρδισε κανείς

Σε ένα μικρό κενό που βρήκα να μπω...

εκτός θέματος όπως συνήθως.
ΞΥΛΟΥΡΗΣ - ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
 

Πού να σε κρύψω γιόκα μου
να μη σε φτάνουν οι κακοί
σε ποιο νησί του ωκεανού
σε πια κορφή ερημική.

Δε θα σε μάθω να μιλάς
και τ' άδικο φωνάξεις
ξέρω πως θα χεις την καρδιά
τόσο καλή τόσο γλυκή
που μες τα βρόχια της οργής
ταχειά, ταχειά θε να σπαράξεις.

Συ θα'χεις μάτια γαλανά
θα 'χεις κορμάκι τρυφερό
θα σε φυλάω από ματιά κακή
και από κακό καιρό

Από το πρώτο ξάφνιασμα
της ξυπνημένης νιότης
δεν είσαι συ για μάχητες
δεν είσαι συ για το σταυρό
εσύ νοικοκερόπουλο
όχι σκλάβος, όχι σκλάβος ή προδότης

Κι αν κάποτε τα φρένα σου
το δίκιο φως της αστραπής
κι αν η αλήθεια σου ζητήσουνε
παιδάκι μου να μην τα πεις

Θεριά οι ανθρώποι δεν μπορούν
το φως να το σηκώσουν
δεν είναι η αλήθεια πιο χρυσή
απ' την αλήθεια της σιωπής
χίλιες φορές να γεννηθείς
τόσες, τόσες θα σε σταυρώσουν

Στίχοι: Κώστας Βάρναλης
Μουσική: Λουκάς Θάνου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης

Καλό μήνα

Χαρούμενα γενέθλια beloved aeee


I can do what I want
I'm in complete control
That's what I tell myself
I got a mind of my own
I'll be alright alone
Don't need anybody else

I gave myself a good talkin' to
No more bein' a fool for you
And when I see you all I remember
Is how you make me wanna surrender

chorus:

Damn your eyes
For takin' my breath away
Makin' me wanna stay
Damn your eyes
For getting my hopes up high
Makin' me fall in love again
Damn your eyes

It's always the same
You say that you'll change
Some how you never do
I believe all your lies
Look in your eyes
You make it all seem true

I guess I see what I wanna see
Or is my heart just deceiving me
And with that look I know so well
I fall completely under your spell

chorus:

Damn your eyes
For takin' my breath away
Makin' me wanna stay
Damn your eyes
For getting my hopes up high
Makin' me fall in love again
Damn your eyes

You came deliberately deceiving me
Makin' me see what I wanna see

chorus:

Damn your eyes
For takin' my breath away
Makin' me wanna stay
Damn your eyes
For getting my hopes up high
Makin' me fall in love again
Damn your eyes

Αν και δεν έιναι ποιητής σαν σήμερα γεννήθηκε... Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, 60 ετών πια...

Ενα τραγουδάκι που έγραψε τους στίχους ο ίδιος:

Κοιμήσου εσύ     



Κοιμήσου εσύ     

Η νύχτα πέφτει πάντα, και σκοτώνεται,
σκορπίζεται, κομμάτια στα στενά.
Μαζί μου κάθε βράδυ, ανταμώνεται,
κομμάτι με κομμάτι, αγκαλιά.

Τρομάξαν, κάτι αδέσποτα και κρύφτηκαν,
στις γάμπες, με τα κόκκινα καλσόν,
σκιές μες στην ομίχλη, που ξεχάστηκαν,
σαν όνειρα σε κάδους σκουπιδιών.

Κοιμήσου εσύ, κοιμήσου εσύ,
ζεστά-ζεστά, και σκεπασμένα.
Κοιμήσου εσύ, κοιμήσου εσύ,
θα ζω εγώ, για σένα.

Με πήρε πάλι απόψε, το παράπονο,
στα στέκια με τραβάει, απ' το γιακά,
με βρήκε το ξημέρωμα, το άπονο,
σε μπάρες με ποτήρια, αδειανά.

Τα φώτα, ένα-ένα, παραδίνονται,
χαράζει, στις ταράτσες η αλήθεια,
εκείνους που ξεχάσανε, να δίνονται,
πισώπλατα χτυπάει, η συνήθεια.

Κοιμήσου εσύ, κοιμήσου εσύ,
ζεστά-ζεστά, και σκεπασμένα.
Κοιμήσου εσύ, κοιμήσου εσύ,
θα ζω εγώ, για σένα.

Δεν είμαι σίγουρη αν πρέπει να μπει εδω ή στην ποίηση... απο την άλλη δεν είναι ποίημα...

Το τραγούδι απλά είναι 'ασορτί' με το προ-ηγούμενο (μεγας είσαι Κύριε...)

Οι στίχοι πεζοί.... (οχι του Μάλαμα,  αλλά κομμάτια απο το "Περί μέθης" του Κωστή Παπαγιώργη), αν και θα ακουστώ βλάσφημη, το Ευαγγέλιο όποιου πίνει!

Πρέπει να είστε πάντα μεθυσμένοι. Από κρασί, ποίηση ή αρετή. Όπως προτιμάτε!

Στο άκουσμα του: «Θεέ μου, τί έπαθε!" που ξεστομίζουν οι νηφάλιοι αντικρίζοντας το μεθυσμένο, η απάντηση πρέπει να είναι σοφή: "ήπιε". Σε αόριστο. Δεν έχει σημασία πόσο, τί, ούτε βέβαια που. Το μόνο που λογαριάζεται είναι ο χρόνος και ο ύπνος. Αν ένας πρόχειρος ορισμός του ζωντανού είναι ότι ζει και (ακόμα!) δεν πέθανε, του μεθυσμένου είναι ότι ήπιε και (ακόμα!) δεν κοιμήθηκε.

Έτσι, αν ρωτήσουμε: ποιος μιλάει μέσα από το στόμα του μεθυσμένου, το πνεύμα ή το οινόπνευμα; η απάντηση είναι απλή - πρόκειται για το ίδιο πράγμα.

"Οπως λίγες δόσεις τρέλλας κάθε μέρα σε γλυτώνουν από το άσυλο, λίγος θάνατος κάθε νύχτα σε σκληραγωγεί καλύτερα για το τελικό ναυάγιο. Αυτό το λίγο, που το προτιμάμε από το οιοδήποτε πολύ, είναι η παιδαγωγική της μέθης για να βλέπουμε σωστά τους εθελοντές των δηλητηριάσεων...

Κάθε πότος κρύβει μύηση και ως τέτοια απαιτεί μακρόχρονη άσκηση. Θα πρέπει να σβήσουμε από τη μνήμη μας το άχαρο θέαμα των ανθρώπων που υποκύπτουν αμέσως στο αλκοόλ με τα πρώτα ποτήρια. Αυτούς που χάνουν τον κόσμο γύρω τους, ζαλίζονται, εμέσουν, κλαίνε, λιποθυμούν. Σαν το χέρι του παλιού εργάτη, που δε φουσκαλιάζει πιά γιατί έχει τους κάλους του, η πολύχρονη συνήθεια έχει θωρακίσει τον μέθυσο από αυτούς τους κινδύνους. Δεν τον κάνει Σωκράτη. Αντίθετα τον προετοιμάζει για την τελική κατάρρευση, η οποία όμως δεν είναι ανάξια αδιαθεσία, αλλά πανάρχαιος πόνος.

Αλλά η μέθη δεν πρέπει να πέφτει στα χέρια των γυναικών και των εφήβων. Οι γυναίκες μεθάνε μόνο με έρωτα, ενώ η ήβη δεν έχει ικανή υποψία της νύχτας. Οι ευγένειές της έχουν το σφυγμό των θετικών πλευρών της ζωής.


Μια ερωτική συντριβή είναι η πιο δοκιμασμένη αφορμή για να αρχίσει κανείς τη γνωριμία του με το αλκοόλ. Από ερωτική απόγνωση ή τρελαίνεσαι, ή μισείς το άλλο φύλο ή καταντάς αλκοολικός. Οι μέσες λύσεις ανήκουν σε όσους έχουν μείνει στα μισά του δρόμου.

Ο μεθυσμένος δε θέλει να βγάλει από μέσα του το αλκοόλ, αλλά τον κόσμο. Το σύμπαν ολόκληρο, μαζί με τη συντετριμμένη του ύπαρξη.

Καλή σας νύχτα

Ενα τραγουδάκι για τα Χρόνια Πολλά:  "Friends are Quiet Angels"



Και  ένα "αρχαίο" ποίημα που ξέθαψα για σένα domenica, my quiet angel 

If a million people love you,
I will be among them.

If only a thousand people love you,
I'll be one amongst a thousand.

If one hundred people love you,
I will be the who cries for you.

If only two people love you,
I'll be the one by your side.

But if no one on earth is left to love you,
You will know that I have died,
but Jesus is still alive.