PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Αναπληρωτές Μηδενικής Προϋπηρεσίας: Περί ακαδημαϊκών προσόντων «Μια οφειλόμενη απάντηση»

Όλοι εμείς οι εκπαιδευτικοί μηδενικής προϋπηρεσίας, αγωνιζόμαστε για το θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα της πρόσβασης στο αγαθό της εργασίας και ταυτόχρονα ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με το φάσμα της ανεργίας, της υποαπασχόλησης, της ετεροαπασχόλησης και της γενικευμένης εργασιακής επισφάλειας. Παρά το γεγονός πως πολλοί από εμάς είμαστε κάτοχοι μεταπτυχιακών διπλωμάτων ειδίκευσης, διδακτορικών και ευρείας κατάρτισης, τόσο στα γνωστικά μας αντικείμενα, όσο και ευρύτερα στον επιστημονικό κλάδο, βρισκόμαστε καθηλωμένοι  επί πολλά χρόνια στους πίνακες αναπληρωτών εκπαιδευτικών μηδενικής προϋπηρεσίας, χωρίς καμία ορατή προοπτική να υπηρετήσουμε κάποτε την επιστήμη μας σε μια σχολική τάξη. Τα αίτια αυτής της κατάστασης πρέπει να αναζητηθούν τόσο στην οικονομική κρίση που μαστίζει την χώρα μας και έχει επιφέρει τεράστιες περικοπές στον πολύπαθο χώρο της Παιδείας, όσο και στη διαχρονική εμμονή των κυβερνήσεων σ’ένα αντισυνταγματικό και βαθιά άδικο  σύστημα προσλήψεων αναπληρωτών με κυρίαρχο και σχεδόν αποκλειστικό κριτήριο την προϋπηρεσία.

Το πρόσφατα ψηφισμένο νομοσχέδιο διορισμών του Υπουργείου Παιδείας, σε επίπεδο προθέσεων, διακηρύττει την αναγκαιότητα αλλαγής αυτής της κατάστασης, εφόσον για πρώτη φορά θέτει στα κριτήρια μόνιμου διορισμού εκπαιδευτικών και τα ακαδημαϊκά τους προσόντα, μοριοδοτώντας σε μικρό ποσοστό ορισμένα εξ’αυτών. Ωστόσο, η πριμοδότηση 120 μηνών προϋπηρεσίας, ανώτερη από οποιαδήποτε αντίστοιχη σε όλους τους διαγωνισμούς επιλογής προσωπικού, συνιστά έμμεσο «φωτογραφικό» διορισμό και καθιστά κενό γράμμα την όποια θεωρητική αναγνώριση ή μοριοδότηση ακαδημαϊκών προσόντων.

Η χρόνια απουσία μόνιμων διορισμών, ως απόρροια των μνημονιακών δεσμεύσεων, και το άτυπο, αλλά ουσιαστικό, «κλείδωμα» των πινάκων αναπληρωτών εκπαιδευτικών την τελευταία δεκαετία, δεδομένης της αποκλειστικότητας που απολάμβανε η προϋπηρεσία ως κριτήριο πρόσληψης αναπληρωτών (μαζί με απειροελάχιστα κοινωνικά κριτήρια) οδήγησαν σε μια συνεχή ανακύκλωση των ίδιων προσώπων στις θέσεις αναπλήρωσης. Δεκάδες χιλιάδες πτυχιούχοι, νέοι και παλαιότεροι, κάθε χρόνο δηλώνουν διαθέσιμοι να υπηρετήσουν την εκπαίδευση απ’ άκρη σ’ άκρη της πατρίδας μας, βρίσκοντας όμως τις πόρτες των σχολείων κλειστές για εκείνους. Καθίσταται σαφές, επομένως, ότι η πρόσβαση στο κριτήριο της προϋπηρεσίας δεν είναι ισότιμη για όλους τους υποψηφίους, κάτι που καθιστά την πρόταξη του ως βασικό παράγοντα μόνιμου διορισμού ή/ και πρόσληψης σε θέση αναπληρωτή προδήλως ανεφάρμοστη, αντισυνταγματική και άδικη. Σπεύδουμε εξαρχής να διευκρινίσουμε πως τιμούμε απολύτως τους συνάδελφους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, χάρη στους οποίους λειτούργησαν τα σχολεία μας τα τελευταία χρόνια. Μακριά από εμάς κάθε λογική κοινωνικού αυτοματισμού και διχασμού του εκπαιδευτικού σώματος. Με θλίψη όμως, διαπιστώνουμε ότι η συγκεκριμένη θέση δεν ισχύει αυτονόητα και για όλους τους εν ενεργεία συναδέλφους. 

Εδώ και αρκετό καιρό, ακριβέστερα από την πρώτη μέρα δημοσιοποίησης στοιχείων του προτεινόμενου και πρόσφατα ψηφισμένου νομοσχεδίου, παρατηρήθηκε μια συντονισμένη και λυσσαλέα σε πολλές περιπτώσεις επίθεση εκ μέρους φορέων, συλλόγων, μεμονωμένων εκπαιδευτικών ακόμη και πανεπιστημιακών, εναντίον συναδέλφων χωρίς προϋπηρεσία, οι οποίοι κατέχουν ακαδημαϊκούς τίτλους σπουδών πέραν του βασικού τους πτυχίου. Μέσα σ’ένα κλίμα γενικευμένης απαξίωσης και έλλειψης κάθε έννοιας συναδελφικής αλληλεγγύης, αλλά και ακαδημαϊκού επιπέδου, γίνεται λόγος για «πληρωμένα μεταπτυχιακά», «αγορασμένους τίτλους σπουδών», για «μεταπτυχιακά και διδακτορικά που μοιράζει ο Αι-Βασίλης», «σπουδές της πλάκας», «παραμάγαζα της Μεσογείου» για «βολεμένα άτομα που κάνουν σπουδές πολυτελείας» επειδή έχουν «υπεροχή σε χρόνο, χρήμα και διασυνδέσεις» και πλήθος παρόμοιων σχολίων. Πέρα από την προφανή ανακρίβεια της αποσιώπησης της ύπαρξης αρκετών ΠΜΣ στα ελληνικά πανεπιστήμια χωρίς δίδακτρα και με αυστηρές, αδιάβλητες εισαγωγικές εξετάσεις, εκείνο που ξεχνούν οι εν λόγω εμπαθείς σχολιαστές είναι ότι οι μεταπτυχιακοί και διδακτορικοί τίτλοι μας αποκτήθηκαν κατά μεγάλο ποσοστό από τα δημόσια Πανεπιστήμια της χώρας μας, από τα οποία αποφοιτήσαμε τόσο εμείς, όσο και εκείνοι. Επομένως κάθε απόπειρα υποβάθμισης των τίτλων σπουδών μας, η οποία μάλιστα γίνεται με περισσή ευκολία, συνιστά έμμεση πλην σαφέστατη υποβάθμιση όλων των τίτλων σπουδών που αποκτήθηκαν από τα συγκεκριμένα ΑΕΙ.

Όσον αφορά τους τίτλους σπουδών από ιδρύματα εκτός Ελλάδος, καλό θα ήταν να είμαστε όλοι λίγο περισσότερο ειλικρινείς, πρώτα και κύρια με τους εαυτούς μας. Η αναγνώριση πτυχίων προερχόμενων από τα συγκεκριμένα εκπαιδευτικά ιδρύματα ως πρακτική του ελληνικού κράτους χρονολογείται εδώ και αρκετά χρόνια και συγκεκριμένα από την προ κρίσης περίοδο, όταν και άρχισαν να γίνονται αθρόες προσλήψεις στο χώρο της Ειδικής Αγωγής. Το αν έπρεπε ή όχι και κάτω υπό ποιες προϋποθέσεις και ρυθμιστικό πλαίσιο να ανοίξει η συγκεκριμένη «αγορά» ακαδημαϊκών πιστοποιήσεων και να αξιολογηθεί το επίπεδο των σπουδών και των παρεχόμενων γνώσεων είναι μια μεγάλη συζήτηση με πολλές πτυχές, που αφορούν τόσο το παρελθόν, όσο και το μέλλον.  Δυο βασικές διαπιστώσεις, ωστόσο, μπορούν να γίνουν από κάθε καλοπροαίρετο αναγνώστη: πρώτον, η ευθύνη για όλα τα ανωτέρω βαραίνει σε κάθε περίπτωση την Πολιτεία, η οποία κλήθηκε και θα κληθεί άμεσα, εφόσον το νέο σύστημα αποτελεί πλέον Νόμο του Κράτους, να διαχειριστεί την κατάσταση που η ίδια δημιούργησε. Και δεύτερον, από τη συγκεκριμένη πρακτική επωφελήθηκαν, λαμβάνοντας μόρια και κατοχυρώνοντας δικαιώματα διορισμού, πλείστοι όσοι εν ενεργεία εκπαιδευτικοί, αναπληρωτές και μόνιμοι, που τώρα ξιφουλκούν μαινόμενοι εναντίον της.

Σε κάθε περίπτωση, οι απόψεις και οι αρχές μας δε γίνεται να διαμορφώνονται επιλεκτικά και κατά περίσταση, ανάλογα με το συμφέρον της συγκυρίας. Αναλύσεις αποκομμένες από το γενικότερο πλαίσιο που μόλις περιγράψαμε, οι οποίες απαξιώνουν και επιτίθενται αβασάνιστα στις γνώσεις και στην επιστημονική επάρκεια των συναδέλφων, το μόνο που εξυπηρετούν είναι η διαιώνιση της απαράδεκτης ύπαρξης εκπαιδευτικών δυο ταχυτήτων. Εκείνων που απέκτησαν προϋπηρεσία, την οποία προσβλέπουν να εξαργυρώσουν και εκείνων που δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να την αποκτήσουν και δε θα τους δοθεί ούτε στο ορατό μέλλον. Κατηγορούμαστε ως θιασώτες του νεοφιλελεύθερου μοντέλου στην εκπαίδευση, ως υποστηρικτές της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ, ως μέρος του κοινωνικού δαρβινισμού και ούτω καθ’εξής. Αλήθεια, σε τι απ’όλα αυτά αντιστάθηκαν έμπρακτα όσοι στήριζαν διαχρονικά το αδιάκοπο κυνήγι της προϋπηρεσίας, μέσα από τον κατεξοχήν νεοφιλελεύθερο, στην ουσία του, θεσμό της αναπλήρωσης; Μήπως αναπαρήγαγαν, σε τελική ανάλυση, την λογική των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της επισφάλειας, και των αναλώσιμων εκπαιδευτικών που προσλαμβάνονται και απολύονται ακόμα και για διάστημα τριών-τεσσάρων μηνών πριν την λήξη του σχολικού έτους; Μήπως κατέστησαν χιλιάδες συναδέλφους όμηρους μιας δαπανηρής και ψυχοφθόρας «επένδυσης» στην προϋπηρεσία, με αβέβαιη απόδοση σε απροσδιόριστο χρονικό ορίζοντα; Πότε διεκδικήθηκαν τελευταία φορά με σθένος μαζικοί, μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών; Πότε ζητήθηκε η κατάργηση του θεσμού της αναπλήρωσης και η εφαρμογή της μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις κωλύματος των μόνιμων εκπαιδευτικών, όπως άλλωστε ήταν και ο αρχικός σκοπός θέσπισης της; Ρητορικά τα ερωτήματα. Την ώρα που το κυνήγι της πολυπόθητης προϋπηρεσίας αναπληρωτή έφτανε μέχρι το σημείο ορισμένοι, με όπλο τις όποιες γνωριμίες τους, να αλλάζουν πίνακα κατάταξης μέσω αμφιλεγόμενων διαδρομών(π.χ ενισχυτική διδασκαλία), εμείς, προερχόμενοι από οικογένειες βιοπαλαιστών, κοπιάσαμε, υποβληθήκαμε σε εξετάσεις επί εξετάσεων, γράψαμε εργασίες επί εργασιών, στερηθήκαμε χρόνο, προσωπική και οικογενειακή ζωή, υλικά αγαθά, τόσο εμείς, όσο και οι οικογένειες μας, για να διευρύνουμε τους ορίζοντες μας, και να εμβαθύνουμε στο γνωστικό μας αντικείμενο, με στόχο κάποια στιγμή να το εξασκήσουμε προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Δε μας χαρίστηκε τίποτα και δε χρωστάμε σε κανέναν εκτός από τους εαυτούς μας και τους ανθρώπους που μας στήριξαν. Το πόσο «προνομιούχοι» είμαστε, ας μας επιτρέψουν οι συνάδελφοι να το γνωρίζουμε καλύτερα μέσα από το αγωνιώδες κυνήγι μιας υποτροφίας που θα μας επέτρεπε να συνεχίσουμε τις σπουδές μας, μιας κακοπληρωμένης θέσης εργασίας σε τηλεφωνικό κέντρο, σε διανομή φυλλαδίων, σε καταστήματα εστίασης ή σ’ένα πεντάμηνο πρόγραμμα του ΟΑΕΔ. Δεν είναι δυνατόν να μας ζητείται ν’απολογούμαστε για τους τίτλους σπουδών μας, ούτε για τα προσόντα μας, όποια έννοια κι αν δώσει κανείς στη συγκεκριμένη λέξη. Δε ζητάμε καμιά απόλυση αναπληρωτή για να πάρουμε τη θέση του, ούτε επιδιώκουμε να εξαλειφθεί η προϋπηρεσία από τα κριτήρια διορισμών. Μακριά από λογικές αυταρέσκειας και ανθρωποφαγίας, διεκδικούμε κάλυψη όλων των κενών με μαζικούς, μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών, μέσα από ένα αντικειμενικό και αξιοκρατικό σύστημα προσλήψεων, που θα συνυπολογίζει ισοβαρώς όλα τα προβλεπόμενα κριτήρια.

Οι αντινομίες που περιγράφονται στο κείμενο αυτό και βιώνουμε καθημερινά όλοι μας ως εκπαιδευτικοί(είτε εν ενεργεία, είτε με μηδενική προϋπηρεσία)δίχως να φέρουμε ευθύνη, μπορούν να εξισορροπηθούν από την Πολιτεία μέσα από την πρόβλεψη ειδικού ποσοστού στον πίνακα διορισμών για τα άτομα μηδενικής προϋπηρεσίας και όσους εμπίπτουν σε κοινωνικά κριτήρια, κατάργηση σχολικών συγχωνεύσεων, μικρότερα τμήματα και τερματισμό όλων των περικοπών που επιβλήθηκαν στην παιδεία τα τελευταία χρόνια. Στα δίκαια αυτά αιτήματα μας ζητάμε την συμπαράσταση όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας, αλλά και κάθε καλοπροαίρετου συμπολίτη μας.





https://anaplirotesmidenikis.wordpress.com/2019/01/26/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%8B%CF%80%CE%B7%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CF%84%CF%85%CF%87%CE%AF%CF%89%CE%BD/?fbclid=IwAR0UUzGRDAKJJxtlTtaBPkLO7mbgDwU66DSFdzEjPqVXqGWacnzM-LGMfpU

Υπό σύσταση σύλλογος αναπληρωτών εκπαιδευτικών μηδενικής προϋπηρεσίας

Θα ήθελα πολύ να διαβάσω ένα σοβαρό επιχείρημα από αναπληρωτές δασκάλους και συνδικαλιστές περί της μη διεξαγωγής νέου γραπτού ΑΣΕΠ. Δεν έχω πειστεί ότι δεν είναι το δικαιότερο σύστημα. Επίσης η πολιτική επιλογή μιας κυβέρνησης θα μπορούσε να είναι η βελτίωση των συνθηκών και της ποιότητας ενός γραπτού συστήματος,η αναβάθμισή του εν ολίγοις, μέσα από δημόσιο διάλογο και τη συνεργασία όλων.

Οι επιμορφώσεις θα έπρεπε να παρέχονται υποχρεωτικά και δωρεάν από το κράτος σε όλους τους εκπαιδευτικούς για επικαιροποιημένη, πρόσθετη και σύγχρονη γνώση πάνω στα νέα δεδομένα της εκπαίδευσης. Δεν θα έπρεπε να μοριοδοτηθούν σε καμία περίπτωση αν γίνονται με δίδακτρα και σεμινάρια που αποκλείουν όσους δεν έχουν να τα πληρώσουν.

Να ρωτήσω όλους όσους έχουν πληροφορίες:το να διεξαχθεί γραπτός ΑΣΕΠ για τους μη έχοντες προϋπηρεσία έχει αποκλειστεί ως σενάριο διαπαντός; Και αν ναι, γιατί;

 Περιμένω σοβαρές και τεκμηριωμένες απαντήσεις από τα μέλη: proypiresia και JURE, αν φυσικά το επιθυμούν. Επίσης επειδή αυτό το εκπαιδευτικό φόρουμ είναι το μεγαλύτερο στην εκπαιδευτική κοινότητα και στην «εν δυνάμει», καλό θα ήταν λίγο πριν τις ανακοινώσεις του Οκτώβρη, να μαζέψει όλες τις σοβαρές και τεκμηριωμένες απαντήσεις από αυτό το θέμα και να τις γνωστοποιήσει στη δημόσια διαβούλευση, στους εκπαιδευτικούς συντάκτες, στα υπουργεία, στους αιρετούς, στις σωματειακές ομοσπονδίες,συλλόγους κλπ. Αν φυσικά, συμφωνούν όλοι και υπάγεται στην πολιτική των διαχειριστών του φόρουμ. Σαν πρόταση, το τελευταίο.

Αυτός ο κόσμος περιμένει υπομονετικά όλα αυτά τα χρόνια να εφαρμοστεί ένα δίκαιο σύστημα για σταθερή και μόνιμη εργασία στη δημόσια εκπαίδευση.Ο γραπτός ΑΣΕΠ μετά την επετηρίδα, κατά τη γνώμη μου, ήταν το πιο δίκαιο σύστημα. Φυσικά αυτός ο κόσμος δεν έχει ούτε την πρόσβαση στις συνδικαλιστικές ομοσπονδίες, αιρετούς, υπουργεία κλπ. ούτε και βρήκε ποτέ βήμα και φωνή σαν ένα σώμα στα ΜΜΕ κυρίως λόγω των συμφερόντων και της πολιτικής ατζέντας του κάθε άσχετου εκπαιδευτικού συντάκτη. Οι δημοσιογράφοι που ασχολούνται με τα εκπαιδευτικά δεν γνωρίζουν εις βάθος την κατάσταση στην εκπαίδευση και απλώς παρουσιάζουν τα αιτήματα των αναπληρωτών, τις θέσεις του εκάστοτε υπουργείου κλπ αποκρύπτοντας την πραγματική διάσταση του ζητήματος. Όλος αυτός ο κόσμος που βρίσκεται στο περιθώριο κάθε χρόνο με τη συναίνεση και σιωπή όλων των εμπλεκομένων που προανέφερα, περιμένει κάθε χρόνο το αυτονόητο. Κάθε χρόνο λόγω ειδικού καθεστώτος εφαρμογής των μνημονίων θυσιάζεται κυριολεκτικά. Η αγωνία και η ελπίδα του παρατείνεται, η  απογοήτευσή του στο τέλος επικρατεί όπως και η ανεργία του. Η προϋπηρεσία με καθαρό, αξιοκρατικό και διαφανή τρόπο στην εκπαίδευση κερδίζεται μόνο από την αναπλήρωση. Και αυτό ισχύει στην εκπαίδευση, όχι σε όλα τα άλλα επαγγέλματα. Στην αναπλήρωση κάθε χρόνο μπαίνουν οι έχοντες ήδη ΑΣΕΠ και αναπλήρωση (μιλάω με βεβαιότητα για την ειδικότητα των φιλολόγων). Άρα οι μη έχοντες ΑΣΕΠ και προϋπηρεσία, τίθενται εκ των προτέρων, εδώ και τόσα χρόνια , εκτός του δικαιώματός τους να αποκτήσουν προϋπηρεσία ώστε να αξιώνουν και αυτοί δικαίωμα διορισμού με αυτό το κριτήριο. Ελπίζω αυτά που γράφω, να τα διαβάζουν όλοι  όσοι πρέπει και να τα σκεφτούν όλοι όσοι τα γνωρίζουν αλλά κάνουν πως δεν τα γνωρίζουν. Ας τα λάβουν υπόψιν τους με σοβαρότητα όταν ξαναγράψουν για το θέμα. Και κάτι τελευταίο. Αν και ξεκίνησε η σχολική χρονιά, λένε πως υπάρχουν τόσα κενά. Και αυτό συμβαίνει εδώ και χρόνια. Γιατί δεν καλύπτονται αυτά τα κενά από όλους τους πίνακες; Ο κόσμος του πίνακα μηδενικής δηλώνει ΠΑΝΤΟΥ γιατί προσπαθεί να λάβει προϋπηρεσία. Γνωρίζετε γιατί δεν καλείται αυτός ο κόσμος να εργαστεί; Ο κόσμος που εργάζεται, πληρώνεται είτε ως αναπληρωτής,  είτε φυσικά ως μόνιμος. Ο κόσμος που αποκλείεται εκ των προτέρων, αποκλείεται από όλα. Πόσο πιο αδικία από αυτό!

Σας διαβάζω όλους και όλες, εδώ και πολύ καιρό,  με πολύ προσοχή και απόλυτη κατανόηση. Να μην ξεχνάτε σε κάθε σας ανάρτηση, σχόλιο και απάντηση ότι ένας πολύ μεγάλος αριθμός πτυχιούχων των καθηγητικών σχολών, βρίσκεται αποκλεισμένος από την εργασία στη δημόσια εκπαίδευση, αφού έχει να γίνει γραπτός ΑΣΕΠ από το 2009. Κάθε χρόνο δουλεύουν οι ίδιοι, δηλ. όσοι αποκτούν μόρια της προϋπηρεσίας. Ειδικότερα, ο πίνακας μηδενικής προϋπηρεσίας στους φιλολόγους περιλαμβάνει 16.500 ανθρώπους στο περιθώριο από την όποια διαδικασία επιλογής τους για εργασία στη δημόσια εκπαίδευση. Αυτοί δεν έχουν όνειρα και ανάγκες; Αν εσείς κάνετε παιδιά και έχετε οικογένειες, αυτοί δεν έχουν δικαίωμα να ξεκινήσουν οικογένειες; Αλλά πώς αφού αποκλείονται εκ των προτέρων;