Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.

Μηνύματα - Πελαγονία

Σελίδες: 123 ... 40
1
Προς elranna

Επιχείρημα για ποιο πράγμα ζητάς;
 Εγώ δεν μίλησα για αυθεντία γλωσσολόγου ή συντάκτη ΠΣ της Νέας Ελληνικής. Μήπως είναι ο  Ferdinand   de   Saussure ή ο κ.Βεκρής;

Μίλησα για έναν ποιητή και γνώστη της Νέας Ελληνικής τον οποίο σέβονται , αναγνωρίζουν και μελετούν όλοι οι έλληνες γλωσσολόγοι και συντάκτες ΠΣ της Νέας Ελληνικής.

2


Ποτέ είπα ότι δεν ειναι εξελιξη; Ποιος λεει οτι δεν ειναι εξελιξη;

Πολλοί... 

3
Κριτικός γραμματισμός... Όλοι θέλουμε δουλίτσα.
Επιστημονες άνθρωποι, δεν ξεχωρίζουμε το επιστημονικό κείμενο από ένα δοκίμιο με καθαρά ποιητική λειτουργία της γλώσσας.

Ο Ελύτης δεν κάνει γλωσσολογία. Ποιητής είναι, αναφέρεται στην πολιτιστική διάσταση της ελληνικής γλώσσας.
Οι γλωσσολόγοι περιγράφουν απλά, αντικειμενικά και κυριολεκτικά, την γλωσσική πραγματικότητα. Πραγματικότητα: τον 20ο-21ο αι., μιλάμε Κοινή Νεοελληνική. Τον 5ο αι. στην Αθήνα, μιλούσαν αττική διάλεκτο στην Αθήνα του Περικλή. Τον 1ο μ.Χ., σε όλη σχεδόν τη Μεσόγειο μιλούσαν ελληνιστική κοινή, ως μητρική ή ως δεύτερη γλώσσα. Τον 12ο αι μιλούσαν δημώδη αλλά οι λόγιοι έγραφαν σε διάφορες αποχρώσεις της αρχαίας , από αυστηρή μίμηση της αττικής διαλέκτου μέχρι ανάμειξη με τη δημώδη. Τον 16ο αι στη Βενετοκρατουμενη Κρήτη, μιλούν κρητική διάλεκτο με πολλές ιταλικές λέξεις και γράφουν στο ελληνικό και το λατινικό αλφάβητο. Όλα αυτά είναι διαφορετικές συγχρονίες. Τις μελετάμε χωριστά γιατί σε κάθε περίοδο ομιλείται ένα αυτόνομο σύστημα, που μπορεί να είναι μίξη στοιχείων από πολλές φάσεις της διαχρονίας, ακριβώς επειδή έχουμε επαφή με την γραπτή κληρονομιά της ελληνικής γλώσσας από την αρχαιότητα. Αυτό είναι μια καθαρά αντικειμενική περιγραφή. Δεν αξιολογεί, δεν ηθικολογεί, δεν έχει σκοπό να συγκινήσει κάποιον. Είναι ΕΠΙΣΤΗΜΗ.

Μάλιστα θα μας μιλήσει ο  Ferdinand   de   Saussure για νέα ελληνικά και όχι ο Ελύτης....  8)

Δηλαδή όλοι οι κοινοί θνητοί πριν  τον Ferdinand   de   Saussure   και τους 'εφευρέτες' του  κριτικού γραμματισμού δεν ήξεραν όλα αυτά τα απλοϊκά που μας παραθέτεις, απλά ηθικολογούσαν λέγοντας ότι η Νέα Ελληνική είναι η εξέλιξη της αρχαίας Ελληνικής και δεν την έφεραν οι εξωγήινοι κάποια στιγμή...

4
Πρώτον, είναι "ποια"   :)
Δεύτερον, από το παραπάνω παράδειγμα νομίζω κανένα δεν θα καταλάβει... (αν το δείγμα των 5 είναι τυχαίο, χωρίς να λάβουμε υπόψη τις εξαιρέσεις, και φυσικά λαμβάνοντας υπόψη ότι το 5 είναι πολύ μικρό δείγμα με μεγάλη στατιστική αβεβαιότητα).

Δεν θα καταλάβει το ελληνάκι  αυτές τις λέξεις : χρήματα,  νομίζει, εἶναι, τῇ πόλει,
πόλεμον ἢ εἰρήνην, ἐγὼ, πῶς, ταῦτα,
ἢ, προγεγενημένα, τῇ πόλει, πῶς ,
εὑρήσει, παλαιὸν,  εἰρήνῃ, πολλὰ, χρήματα,
τὴν πόλιν,  πολέμῳ ,
καταδαπανηθέντα· γνώσεται , καὶ ἐν τῷ νῦν χρόνῳ, διὰ
μὲν τὸν πόλεμον καὶ τῶν προσόδων, πολλὰς, ἐκλιπούσας ,καὶ τὰς
εἰσελθούσας,] καταδαπανηθείσας,
εἰρήνη , θάλατταν , γεγένηται, ηὐξημένας ,τὰς προσόδους, καὶ, ὅ τι,  με
ἐπερωτῴη,  καί, ἀδικῇ, τὴν πόλιν, λέγεις, καὶ πρὸς
τοῦτον εἰρήνην, ἀλλὰ ,λέγω, ὅτι, πολὺ,
 τιμωροίμεθα, αὐτούς, ὑπάρχοιμεν ἀδικοῦντες.
 ἔχοιεν, σύμμαχον;

Πιστεύω πως όλα τα ελληνόφωνα παιδάκια θα καταλάβαιναν τουλάχιστον τις μισές λέξεις του κειμένου χωρίς να έχουν διδαχθεί αρχαία, και μέσα σε μία ώρα διδασκαλίας θα καταλάβαιναν και τις υπόλοιπες π.χ. με μια μικρή βοήθεια θα καταλάβαιναν τί σημαίνει κερδαλεώτερον, ἀποβέβηκεν, παντα κτλ. Ένα κινεζάκι δεν πιστεύω να καταλάβαινε κάποια λέξη χωρίς μετάφραση στη γλώσσα του ...

Π.χ. μπορεί το νεοελληνάκι να μην ξέρει το πας αλλα ξέρει τον Παναθηναϊκό, τον Πανιώνιο, παναιτωλικό...


5
Αν σας λέω ότι θα αφήνατε κάποιοι τον Ελύτη μετεξεταστέο κάτι ξέρω...
Δεν γνώριζε μάλλον ο έρμος τη συγχρονία του   Ferdinand   de   Saussure   ( που μας έπρηξαν στο Πανεπιστήμιο )....

    <<Αν το να μιλάς για ποίηση, χωρίς να μιλάς για τη γλώσσα, είναι παράλειψη· αν το μιλάς για την ελληνική ποίηση, χωρίς να μιλάς για τη γλώσσα, είναι λάθος· τότε, το να μιλάς για την ποίηση του Ελύτη, χωρίς να μιλάς για τη σχέση του Ελύτη με τη γλώσσα, είναι παρανόηση. Ο ποιητής που χάσαμε πριν από δύο χρόνια (18 Μαρτίου του 1996) ξεχώριζε για το πάθος του για τη γλώσσα γενικά και την ελληνική γλώσσα ειδικότερα, όπως ξεχώρισε και για μια ιδιαίτερη στάση του απέναντι στη γλώσσα της ποίησης, μια στάση που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως μεταγλωσσική. Εβλεπε τη γλώσσα ως «σημαίνον» της ποίησης αλλά συγχρόνως και ως «σημαινόμενο», καθ' υπέρβασιν της λειτουργίας της ως απλού εκφραστικού οργάνου. Χρησιμοποιεί τη γλώσσα για να εκφραστεί ποιητικά, δηλαδή ως ποιητική μεταγλώσσα, αλλά τη χρησιμοποιεί, όσο κανείς άλλος, και ως αντικείμενο της ποίησής του, δημιουργώντας ένα είδος «μεταγλωσσικής ποίησης». Μ' αυτή την έννοια ο Ελύτης είναι ο κατεξοχήν «μεταγλωσσικός ποιητής» στην ποίησή μας, χωρίς να είναι και ο μόνος.

     Ενα πλήθος αναφορών, που παίζουν σημαντικό ρόλο στην ποίηση του Ελύτη, γίνονται σε γλωσσικές έννοιες, όπως η λέξη, η φράση, το αλφάβητο, ο ήχος (δηλαδή ο φθόγγος), τα φωνήεντα, η προφορά, τα γράμματα, τα λόγια, η γραφή και, πάνω απ' όλα, η ελληνική γλώσσα. Η αντίληψη του Ελύτη, όπως και του Σεφέρη και άλλων δημιουργών και έξοχων χειριστών της δημοτικής, για τον ενιαίο χαρακτήρα της ελληνικής γλώσσας ως εκφραστικής συνέχειας των Ελλήνων, και ειδικότερα η πίστη του Ελύτη στην υφή της γλώσσας ως ήθους και ως αξίας πέρα από τη χρήση της ως οργάνου επικοινωνίας φαίνονται καθαρά σε ένα από τα καλύτερα κείμενα του ποιητή, στον «Λόγο στην Ακαδημία της Στοκχόλμης». Γράφει ο Ελύτης: «Μου εδόθηκε, αγαπητοί φίλοι, να γράφω σε μια γλώσσα που μιλιέται μόνον από μερικά εκατομμύρια ανθρώπων. Παρ' όλ' αυτά, μια γλώσσα που μιλιέται επί δυόμιση χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή και μ' ελάχιστες διαφορές. [...] Και το αναφέρω όχι διόλου για να υπερηφανευθώ αλλά για να δείξω τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας ποιητής όταν χρησιμοποιεί για τα πιο αγαπημένα πράγματα τις ίδιες λέξεις που χρησιμοποιούσαν μια Σαπφώ ή ένας Πίνδαρος. [...] Εάν η γλώσσα αποτελούσε απλώς ένα μέσον επικοινωνίας, πρόβλημα δεν θα υπήρχε. Συμβαίνει όμως ν' αποτελεί και εργαλείο μαγείας και φορέα ηθικών αξιών. Προσκτάται η γλώσσα στο μάκρος των αιώνων ένα ορισμένο ήθος. Και το ήθος αυτό γεννά υποχρεώσεις. Χωρίς να λησμονεί κανείς ότι στο μάκρος εικοσιπέντε αιώνων δεν υπήρξε ούτε ένας, επαναλαμβάνω ούτε ένας, που να μην γράφτηκε ποίηση στην ελληνική γλώσσα. Να τι είναι το μεγάλο βάρος παράδοσης που το όργανο αυτό σηκώνει».

     Κι αν αυτά τα λέει το 1979, είκοσι χρόνια νωρίτερα, το 1959, δημοσιεύοντας το «Αξιον εστί», διαγράφει ποιητικά τη διαχρονικότητα της ελληνικής γλώσσας από τον Ομηρο έως το Βυζάντιο κι από κει έως τον Σολωμό (για τον οποίον ο Ελύτης πίστευε ότι μπόρεσε «να εξευγενίσει την έκφραση και να δραστηριοποιήσει όλες τις δυνατότητες του γλωσσικού οργάνου προς την κατεύθυνση του θαύματος»). Γράφει στο «Αξιον εστί»: «Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική [...] Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου [...] ψαλμωδίες γλυκές με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι. Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα-πρώτα Δοξα Σοι [...] με τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων. Αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του Υμνου. Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα λόγια του Υμνου».

     Ο Ελύτης βλέπει την ποίηση ως μια πράξη επικοινωνίας σε επίπεδο ανθρωπιάς, «μια συναλλαγή εκτός εμπορίου», που περνάει μέσα από τη λέξη. Σχολιάζοντας την ποιητική φράση του Εμπειρίκου «πάρε τη λέξη μου, δώσε μου το χέρι σου», λέει: «Μέσα σ' αυτή τη διπλή κίνηση βρίσκεται διατυπωμένη, με τη μεγαλύτερη δυνατή συντομία, η αντίληψη που βγάζει από τον άνθρωπο, τον ποιητή». Η λέξη για τον Ελύτη, με τη βαρύτητα που έχει στον μικρόκοσμο του ποιήματος, είναι η βάση της γλωσσικής έκφρασης και συχνά μιλάει γι' αυτήν στα κείμενά του, ποιητικά και πεζά. Ετσι λ.χ. σ' ένα ξέσπασμα πικρίας για τη μικρή απήχηση που έχει η ποίηση στα χρόνια μας γράφει: «Τριάντα αιώνες και πλέον ο άνθρωπος πασχίζει να βάλει τη μία λέξη κοντά στην άλλη με τέτοιον τρόπο που η σκέψη να εξαναγκάζεται να παίρνει καινούργιες, αδοκίμαστες στροφές. Ιδού που για πρώτη φορά η λειτουργία αυτή σταμάτησε. Είμαστε πανέτοιμοι για τη βλακεία» (Αναφορά στον Ανδρέα Εμπειρίκο, σ. 13).
>>
https://babiniotis.gr/e7169-globulet14082-4501-8c0db-9cedunite-/59sl45068it6/

Το τελευταίο το αφιερώνω στους μεταρρυθμιστές της τρίτης χιλιετίας...

6
Ελπίζω να καταλαβαίνετε ότι δε θα συμφωνήσουμε.

Εγώ είμαι πολύ αισιόδοξη με αυτό το ΠΣ. Μου αρέσει πολύ η έμφαση που δίνεται στον ψηφιακό, στον οπτικό γραμματισμό και στον γραμματισμό στα ΜΜΕ. Βρίσκω λυτρωτική την απελευθέρωση από τη σκλαβιά του σχολικού εγχειριδίου και του λογοτεχνικού κανόνα. Μου αρέσει που πλέον μπορούμε να κάνουμε πολύ περισσότερες επιλογές από ξένη και σύγχρονη λογοτεχνία. Είναι ένα πρόγραμμα σπουδών που προσαρμόζεται πολύ εύκολα στους μαθητές/τριες, αν ο/η εκπαιδευτικός κάνει επιτυχημένες επιλογές. 

Θα μου επιτρέψετε να σταματήσω τη συζήτηση εδώ.

Αλήθεια περίμενες το νέο ΠΣ για να κάνεις περισσότερες επιλογές από ξένη και σύγχρονη λογοτεχνία... Εμείς το κάνουμε χρόνια...  :)
 

7
Αν πάρουμε  5 κινεζάκια 5 αμερικανάκια  5 αιθιοπάκια και 5 νεοελληνάκια, πια νομίζετε ότι θα καταλάβουν περισσότερα π.χ. απο το κείμενο που έπεσε φέτος στο άγνωστο στα Αρχαία;

Ξενοφών, Πόροι V, 11-13, (OXFORD CLASSICAL TEXTS)
Στο παρακάτω απόσπασμα του διδακτικού έργου «Πόροι ἢ
περί προσόδων» ο Ξενοφών συνδέει την οικονομική ευημερία
της Αθήνας με τα αγαθά της ειρήνης .
εἰ δέ τις αὖ εἰς χρήματα κερδαλεώτερον νομίζει εἶναι τῇ πόλει
πόλεμον ἢ εἰρήνην, ἐγὼ μὲν οὐκ οἶδα πῶς ἂν ἄμεινον ταῦτα κριθείη
ἢ εἴ τις τὰ προγεγενημένα ἐπανασκοποίη τῇ πόλει πῶς ἀποβέβηκεν.
εὑρήσει γὰρ τό τε παλαιὸν ἐν εἰρήνῃ μὲν πάνυ πολλὰ χρήματα εἰς
τὴν πόλιν ἀνενεχθέντα, ἐν πολέμῳ δὲ πάντα ταῦτα
καταδαπανηθέντα· γνώσεται δ’, ἢν σκοπῇ, καὶ ἐν τῷ νῦν χρόνῳ διὰ
μὲν τὸν πόλεμον καὶ τῶν προσόδων πολλὰς ἐκλιπούσας καὶ τὰς
εἰσελθούσας εἰς παντοδαπὰ [πολλὰ] καταδαπανηθείσας, ἐπεὶ δὲ
εἰρήνη κατὰ θάλατταν γεγένηται, ηὐξημένας τε τὰς προσόδους, καὶ
ταύταις ἐξὸν τοῖς πολίταις χρῆσθαι ὅ τι βούλονται. εἰ δέ τίς με
ἐπερωτῴη· Ἦ καί, ἂν τις ἀδικῇ τὴν πόλιν, λέγεις ὡς χρὴ καὶ πρὸς
τοῦτον εἰρήνην ἄγειν; οὔκ ἂν φαίην· ἀλλὰ μᾶλλον λέγω ὅτι πολὺ
θᾶττον ἂν τιμωροίμεθα αὐτούς, εἰ μηδένα ὑπάρχοιμεν ἀδικοῦντες·
οὐδένα γὰρ ἂν ἔχοιεν σύμμαχον.


Αν δεν θέλετε να την πούμε ζωντανή γλώσσα, ας μη τη πούμε... Αλλά ότι τα αρχαία ελληνικά είναι για τον νεοέλληνα ότι είναι τα αρχαία π.χ ινδιάνικα είναι ισοπεδωτικό και αυθαίρετο συμπέρασμα...
Δεν έχουν δικαίωμα τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με τον αρχαίο πολιτισμό τους; Όπως ένα αγγλικό ποίημα ή ένα αφρικανικό τραγούδι θα ήταν προτιμότερο να μελετηθεί στη μορφή που γράφηκε και όχι από μετάφραση-μεταγραφή, έτσι και τα αρχαία ελληνικά κείμενα είναι προτιμότερο να μελετώνται στην πρωτότυπη μορφή τους. Το ότι είναι πιο κουραστικό συμφωνώ, αλλά είναι πιο γοητευτικό! Όπως είναι η αίσθηση που σου αφήνει ένα αρχαίο μνημείο όταν το επισκεφθείς και το δεις ζωντανά και όχι μέσα από φωτογραφίες και περιγραφές...
Ξέρετε και η Ακρόπολη είναι ένα 'νεκρό' μνημείο. Κανείς δεν πάει για να λατρεύσει τη θεά Αθηνά και να κάνει θυσίες στο δωδεκάθεο... Όλα τα μνημεία είναι ουσιαστικά νεκρά σύμφωνα με αυτή την οπτική.... κανείς δεν θα τρέξει να σωθεί μέσα στα κυκλώπεια τύχη αν δεχθεί εισβολή, ούτε θα φορέσει τις αρχαιοελληνικές πανοπλίες για να γλυτώσει από τις βομβες που τυχόν θα του έρθουν στο κεφάλι...

Τα γραπτά αρχαιοελληνικά μνημεία είναι παγκόσμια κληρονομιά και φυσικά είναι πιο προσιτή αυτή η κληρονομιά στους Έλληνες και ελληνόφωνους. Πως να το κάνουμε...


8
Μα, το εἰσέρχομαι και το εἰσῇα και εἰσῄειν το ίδιο ρήμα δεν είναι (σε διαφορετικό χρόνο);



Δεν ταυτίζεται η σημασία του εισέροχομαι και του εισειμι. Γι' αυτό το λεξικό του Σταματάκου τα έχει ως διαφορετικές λέξεις. Την έννοια εισπράττομαι την έχει μόνο το εισέρχομαι μάλλον.  :-\ Ως Παρατατικό του εισέρχομαι δεν δίνει κανένα τύπο.

9
@Πελαγονία,

έχω την αίσθηση ότι δεν θα συμφωνήσουμε και θα σου εξηγήσω το γιατί. Για μένα, το νέα ΠΣ κινούνται προς την σωστή κατεύθυνση -χρειάζονται φυσικά άπειρες βελτιώσεις-, αλλά η γενική κατεύθυνση είναι σωστή. Τα Αρχαία Ελληνικά είναι νεκρή γλώσσα, σωστά έχει αποσυνδεθεί η διαδασκαλία τους από τη διδασκαλία της μητρικής και πολλά από τα στοιχεία των παλαιών ΑΠ δεν είναι πλέον αποδεκτά από όλους, άρα υπάρχουν μια χαρά λόγοι για τους οποίους αποδομούνται. Έτσι εξελίσσεται κάθε επιστήμη, αλίμονο αν δεν αμφισβητούσαμε τα ως τώρα αποδεκτά

Για εσένα, τα ΠΣ πρέπει να έχουν άλλη κατεύθυνση, επίσης συγκεκριμένη, απλώς διαφορετική από αυτή που θεωρώ εγώ σωστή. Δε νομίζω να βρούμε σημείο επαφής και δεν το λέω για κακό, το αντίθετο θα έλεγα.

ΥΓ. Η ορολογία στο πρόγραμμα σπουδών δεν είναι καθόλου εξειδικευμένη, είναι η βασική ορολογία σε οποιοδήποτε εισαγωγικό μάθημα πρώτου έτους Λογοτεχνίας το 2020. Ναι, δεν ήταν όταν σπουδάσαμε εμείς, αλλά αυτό μάλλον λέει περισσότερα για την ηλικία μας παρά για το ΠΣ.  ;)

Ε ναι... ούτε ο Αριστοτέλης, ο Ελύτης και ο Αϊστάιν ζουν τώρα για να εντρυφήσουν στα Νέα ΠΣ.... 

Ξέρεις αυτό που λες  είναι η δικτατορία της σκέψης της Νέας Επόχής δηλαδή ότι είναι παλιότερο ή δεν συμφωνεί με εμένα είναι ντε και καλά μη προοδευτικό!

Ακόμα όμως δεν μου είπες τί είναι αυτό το καινούργιο που έχουν προσφέρει οι νέες προσεγγίσεις των Νεοελληνικών Σπουδών
, πέρα από κάποια 'λεκτικά δυναμιτάκια' που σκάνε το βράδυ της Ανάσταση... Ναι μπορεί να έχουν χρωματισμούς και να εντυπωσιάζουν, αλλά την επόμενη μέρα δεν έχει μείνει τίποτα... πέρα από το αρνί....



Μήπως οι κύριοι του ΙΕΠ έχουν κάποια θεία φώτιση και θέλουν να επικοινωνήσουν κάτι καινοφανές σε εμάς τους κοινούς θνητούς εκπαιδευτικούς;;

Ξέρεις οι μεγάλοι Ακαδημαϊκοί είναι πιο μετρημένοι! Δεν λένε ότι ανακάλυψαν τη φωτιά, αν και μπορεί όντως να έχουν κάνει σπουδαία έρευνα.


Και στο δεύτερο θέμα ,της κατάργησης ουσιαστικά, παλαιότερων στοχεύσεων των ΑΠ, εγείρονται θέματα δημοκρατικότητας και συνταγματικότητας. Πρέπει να ερωτηθούν ΌΛΟΙ για την αλλαγή των στόχων των ΠΣ.


Σχετικά με το ότι τα  Αρχαία Ελληνικά Ελληνικά είναι νεκρή γλώσσα, έλα να κάνουμε ένα πείραμα. Βρες μία περίοδο από αρχαίο ελληνικό κείμενο που να μην έχει έστω μία λέξη που να γίνεται κατανοητή στους νεοέλληνες.
Νεκρή γλώσσα μπορούμε να πούμε ότι ίσως είναι η γλώσσα των Μινωιτών (αν αποδειχθεί κάποια στιγμή ότι η γραμμική Α δεν είναι Ελληνικά) και άλλες γλώσσες αρχαίων πολιτισμών που εξαφανίστηκαν... Επίσης αν είναι νεκρή η αρχαία ελληνική  γλώσσα θα ήθελα να μου πεις την 'ημερομηνία' θανάτου της. 
 




10
Δεν βλέπω να υπάρχει κάποιο πρόβλημα σε αυτά που γράφει, το αντίθετο θα έλεγα. Βρίσκεις κάτι λάθος που εγώ δεν βλέπω;

Εγώ δεν είπα ότι είναι κάτι λάθος με τον κριτικό γραμματισμό. Ρωτάω τί παραπάνω εμένα μου προσφέρει ως θεωρία, εφόσον στη πράξη όλα αυτά που λέει ήδη τα κάνω ως εκπαιδευτκός.
Στη διατριβή του ο καθένας μπορεί να κάνει οποιαδήποτε εξειδικευμένη θεωρητική προσέγγιση ενός θέματος. Αλλά η καθηλωτική συσσώρευση εξειδικευμένης ορολογίας σε ένα ΠΣ και μάλιστα ενός μαθήματος που ευαγγελίζεται την ελευθερία, τον αυτοπροσδιορισμό κτλ εμένα με προβληματίζει. Η ουσία ξέρεις βρίσκεται σε απλά νοήματα....

Λάθη για μένα στη διατριβή είναι π.χ. η άποψη ότι τα Αρχαία Ελληνικά είναι νεκρή γλώσσα, ή στο νέο ΠΣ  η άνευ λόγου αποδόμηση αποδεκτών στοχεύσεων των παλαιών ΑΠ:
πχ. Οι παιδαγωγικές αυτές αρχές συγκλίνουν και εναρμονίζονται με τις σύγχρονες εξελίξεις των
λογοτεχνικών σπουδών, των οποίων τα ερωτήματα και τα διακυβεύματα έχουν προχωρήσει
όχι μόνο «μετά την αισθητική», αλλά και «μετά τη λογοτεχνική θεωρία». Μετά από μια σειρά
στροφών, που έθεταν διαδοχικά στο επίκεντρο τη γραμματολογική, την αισθητική, την
αυτοτελή-ενδοκειμενική ή την πολιτισμική διάσταση των κειμένων, και υπαγόρευαν τους
αντίστοιχους διδακτικούς σκοπούς και αναγνωστικές προτεραιότητες για τη διδασκαλία του
μαθήματος, επανέρχεται το ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία ως «λόγο για τον κόσμο». Όλες οι
προσεγγίσεις που συγκρότησαν το γνωστικό πεδίο της λογοτεχνίας διατηρούν την αξία τους,
αλλά μόνο ως παρακαταθήκες αόρατων εργαλείων, το καθένα από τα οποία συνεισφέρει με
τον δικό του τρόπο στην κατανόηση και τη διαπραγμάτευση του νοήματος των έργων.
σελ. 12

Μπορείς να μου εξηγήσεις τί σημαίνει παρακαταθήκη αόρατων εργαλείων;;;  :o

11
Παραπέμπω και στο διδακτορικό του κ.Βεκρή ( Σύμβουλος Α' Ι.Ε.Π_)
http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/18042#page/36/mode/2up

Το νέο  ΠΣ  των Νέων Ελληνικών νομίζω πως στηρίζεται κατά πολύ σ' αυτό το διδακτρορικό.
π.χ Στις ενότητες 2 και 3 σελ 28 κ.ε. αφού επισημαίνει ότι τα παλιά ΑΠ της Γλώσσας στόχευαν στη διαμόρφωση της εθνικής ταυτότητας μέσω της σύνδεσης των Νέων Ελληνικών με τη νεκρή γλώσσα των Αρχαίων Ελληνικων, στη συνέχεια αναλύει διεξοδικά την έννοια και τη στόχευση του   Κριτικού Γραμματισμού.




12
Τα προγράμματα σπουδών δεν πρέπει να γίνονται δίαυλοι .......... συγκεκριμένων κατευθύνσεων, και μάλιστα κατευθύνσεων που έχουν διαμορφωθεί από μια χούφτα ανθρώπους .

Υπάρχουν Πανεπιστήμια, Ακαδημαϊκοί, επιστημονικές ενώσεις και χιλιάδες εκπαιδευτικοί με χιλιάδες εργατοώρες μέσα στη τάξη που μπορούν να εκφέρουν γνώμη... Προφανώς αγνοούνται όλοι αυτοί!

ΚΑι λίγια χρόνια πριν που δεν είχαμε ακούσει τον όρο...  κριτικό γραμματισμό δεν γινόταν προσπάθεια από τους εκπαιδευτικούς για να << αποκτήσουν τα παιδιά κριτική στάση απέναντί στα κείμενα -σε όλα τα είδη των κειμένων, από λογοτεχνικά μέχρι πολυτροπικά και υβριδικά>>;;;;;    :o

Προσωπικά έχω την αίσθηση ότι ενδύουν με καινούργια ορολογία στόχους και πρακτικές που ήδη υπάρχουν.

Αυτό το ΠΣ http://www.iep.edu.gr/images/IEP/EPISTIMONIKI_YPIRESIA/Epist_Monades/B_Kyklos/Humanities/2019/2019-11-08_ps_neg_logotehnia.pdf
εμένα ως εκπαιδευτικό δεν μου προσφέρει τίποτα απολύτως!


13
Βλέποντας τα βιογραφικά
της Επιστημονικής Μονάδας «Ανθρωπιστικές Επιστήμες και Φιλολογία»  που εισηγείται στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ι.Ε.Π. για τα ωρολόγια προγράμματα, τα προγράμματα σπουδών, την ύλη των μαθημάτων, τα διδακτικά εγχειρίδια και το λοιπό εκπαιδευτικό υλικό:

διδακτορικό  με τίτλο: «Στοχεύοντας στον Κριτικό γραμματισμό: πρακτικές ανάγνωσης στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας στο Γυμνάσιο»
μεταπτυχιακές σπουδές ......... για τον Υπερρεαλισμό και την Κυπριακή Λογοτεχνία καθώς και για την Δημιουργική Γραφή
 κάτοχος του διαπανεπιστημιακού – διατμηματικού Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης (M.Sc.) «Τεχνογλωσσία»  (2005) στη Γλωσσική Τεχνολογία http://www.iep.edu.gr/el/humanities

καταλαβαίνουμε γιατί τα προγράμματα ανθρωπιστικών σπουδών έχουν πάρει κάποιες συγκεκριμένες κατευθύνσεις.
π.χ. http://www.iep.edu.gr/images/IEP/EPISTIMONIKI_YPIRESIA/Epist_Monades/B_Kyklos/Humanities/2019/2019-11-08_ps_neg_logotehnia.pdf

Προσωπικά θα περίμενα οι άνθρωποι που στελεχώνουν τέτοια πόστα να διαθετουν πολύπλευρη γνώση των αντικειμένων για τα οποία γνωμοδοτούν.

Όποιος διαβάσει προγράμματα σπουδών καταλαβαίνει ότι πρόκειται μάλλον για μεταφορές από διδακτορικά-μεταπτυχιακά συγκεκριμένων κλάδων και όχι για οδηγίες που απευθύνονται σε εκπαιδευτικούς μέσης εκπαίδευσης.


Και ακόμα περιμένουμε από το ιεπ να δώσει ένα έρμο λεξικό ανωμάλων ρημάτων για τα παιδιά της κατεύθυνσης...

Πουφ...

14
Πολύ ενδιαφέρουσες οι παρατηρήσεις σας!   :)

Να συνεχίσω όμως λίγο τη σκέψη μου....

Το ότι το εἰσέρχομαι δεν έχει σωθεί σε γραπτό κείμενο δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχε. Κανονικά θα έπρεπε να βρούμε σε κάποιο κείμενο τον Παρατατικό του εἴσειμι με τη συγκεκριμένη σημασία του εἰσπράττομαι, και να επιβεβαιώσουμε ότι όντως ο συγγραφέας δεν χρησιμοποίησε το εἰσηρχόμην γιατί δεν ήταν σε χρήση.

Εννοείται ότι οι βαθμολογητές πρέπει να θεωρήσουν και τις δύο απαντήσεις σωστές. Αν όμως ένα παιδί έχει γράψει τη μία από τις δύο; Γιατί στην προκειμένη περίπτωση η εύκολη απάντηση (ο Παρατ. του εἰσέρχομαι) ίσως είναι σωστότερη. Μπορεί κάποιος να κάνει ένσταση-καταγγελία αν αποδείξει με φιλολογικά κριτήρια ότι π.χ. μόνο ο ένας τύπος είναι σωστος;


Σελίδες: 123 ... 40

Pde.gr, © 2005 - 2024

Το pde σε αριθμούς

Στατιστικά

μέλη
  • Σύνολο μελών: 32293
  • Τελευταία: HelenK
Στατιστικά
  • Σύνολο μηνυμάτων: 1159801
  • Σύνολο θεμάτων: 19212
  • Σε σύνδεση σήμερα: 554
  • Σε σύνδεση έως τώρα: 1964
  • (Αύγουστος 01, 2022, 02:24:17 μμ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Μέλη: 9
Επισκέπτες: 437
Σύνολο: 446

Πληροφορίες

Το PDE φιλοξενείται στη NetDynamics

Όροι χρήσης | Προφίλ | Προσωπικά δεδομένα | Υποστηρίξτε μας

Επικοινωνία >

Powered by SMF 2.0 RC4 | SMF © 2006–2010, Simple Machines LLC
TinyPortal 1.0 RC1 | © 2005-2010 BlocWeb

Δημιουργία σελίδας σε 0.083 δευτερόλεπτα. 30 ερωτήματα.