PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Παράθεση από: speedster στις Ιανουάριος 28, 2008, 02:10:51 μμ

Διαφωνώ τελείως στο εντέχνως συγκεκαλυμμένο αίτημα της shide να μεταφερθεί η αργία άλλη μέρα. Εμένα με βολεύει η Πέμπτη που δεν έχω καθόλου ώρες, άρα είναι μοναδική ευκαιρία να προσπεράσω άλλους στους πίνακες.

Ε δεν αντεχω... Ανθρωπε μου πεθανε ενας συνανρωπος μας.. Δηλαδη ελεος ! ! !  ας μη λεμε πια οτι σκεφτομαστε δημοσια.
Βοτηχτε τη γλωσσα στη λογικη πριν μιλησετε..
(πλεον αποφασισα προσωπικα να μην αφηνω τιποτα να πεσει κατω. Στη ζωη μου, στη δουλεια μου. Παντου. Εγω θα μιλαω. Βαρεθηκα να κραταω τα χειλη μου κλειστα και να ματωνουν. οπως τραγουδαει ο Τσακνης..) και επιπλεον διαβαστε και αυτο:

Σώπα μη μιλάς                                          (του Αζιζ Νεσιμ)

Σώπα μη μιλάς, είναι ντροπή.
Κόψε τη φωνή σου. Σώπασε. Και επιτέλους, αν ο λόγος είναι αργυρός, η σιωπή είναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια, οι πρώτες λέξεις που άκουσα από παιδί. Έκλαιγα, έπαιζα, έτρεχα, μου ‘λεγαν σώπα. Στο σχολείο, μου κρύψαν την αλήθεια τη μισή και μου 'λεγαν, εσένα τι σε νοιάζει;! Σώπα.
Με φιλούσε το πρώτο αγόρι που ερωτεύτηκα και μου 'λεγε, κοίτα μη πεις τίποτα και σώπα. Κοψ΄τη φωνή σου μη μιλάς και σώπαινε κι αυτό βάστηξε μέχρι τα είκοσι μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου, η σιωπή του μικρού. 
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο, τι σε νοιάζει μου ΄λεγαν, θα βρεις τον μπελά σου. Τσιμουδιά, σώπα.
Αργότερα, φώναζαν οι προϊστάμενοι, μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις και σώπα.
Παντρεύτηκα κι έκανα παιδιά και τα΄μαθα να σωπαίνουν. Ο άντρας μου ήταν τίμιος και εργατικός κι ήξερε να σωπαίνει. Είχε μάνα συνετή που του 'λεγε σώπα.
Στα χρόνια τα δίσεκτα οι γείτονες μου 'λεγαν, μην ανακατεύεσαι, πες πως δεν είδες τίποτα και σώπα. Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμία, αλλά μας ένωνε το σώπα.
Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος, σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω, σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο, σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι κι οι δρόμοι οι παράλληλοι…
Κατάπιαμε τη γλώσσα μας, στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε. Φτιάξαμε το σύλλογο του σώπα και μαζευτήκαμε πολλοί. Μια πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη αλλά μουγκή. Πετύχαμε πολλά και φτάσαμε ψηλά μας δώσανε και παράσημα. Κι όλα πολύ εύκολα μόνο με το σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το σώπα. Μάθε το στα παιδιά σου, στη γυναίκα σου και στη πεθερά σου κι αν νοιώθεις την ανάγκη να μιλήσεις, ξερίζωσε τη γλώσσα σου και κάν’ την να σωπάσει. Κόψε την σύρριζα, πέταξ’ την στα σκυλιά. Το μόνο άχρηστο όργανο απ’ τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά. Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις και αμφιβολίες. Δεν θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απ’ το βραχνά να μιλάς χωρίς να μιλάς. Να λες έχετε δίκιο, είμαι με σας, αχ πόσο θα ‘θελα να μιλήσω ο κερατάς, και δεν θα μιλάς. Θα γίνεις φαφλατάς. Θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς.
Κόψε τη γλώσσα σου. Κόψτην αμέσως δεν έχεις πια περιθώρια. Γίνε μουγγός αφού δεν θα μιλήσεις καλύτερα να το τολμήσεις, κόψε τη γλώσσα σου, για να ‘σαι τουλάχιστον σωστός...
Στα σχέδια και στα όνειρα μου, ανάμεσα σε λυγμούς και παροξυσμούς, κρατώ τη γλώσσα μου, γιατί νομίζω πως θα ‘ρθει η στιγμή που δεν θ’ αντέξω και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω μ’ έναν φθόγγο. Με ένα ψίθυρο, μ’ ένα τραύλισμα με μια κραυγή που θα μου λέει: Μίλα!

 

ηθελα να ρωτησω αν καποιος παρει αδεια ανατροφης τον Ιουνιο υπολογιζονται και ο Ιουλιος και οΑυγουστος μεσα στους εννια μηνες;