PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Ναι, ενώ για την άνευ αποδοχών γενικά απαιτείται η σύμφωνη γνώμη του συμβουλίου.

Η οκνηρία δεν έχει σχέση με τις οικογενειακές υποχρεώσεις.  Ο τεμπέλης θα είναι πάντα τεμπέλης είτε έχει παιδιά, άρρωστους γονείς είτε όχι.
Στο δικό μου σχολείο έτυχε να έχουμε αρκετούς τρίτεκνους και πολύτεκνους, που οι περισσότεροι μάλιστα κατοικούμε μακριά απ' το σχολείο. Ποτέ στα 2 χρόνια που είμαι εκεί δε δώσαμε δικαίωμα να κάνουμε κάτι λιγότερο από τους άλλους συναδέλφους. Όχι επειδή έχουμε πολλά παιδιά, αλλά επειδή δεν μας αρέσει το καθισιό. Αντίθετα, καναδυο άνδρες εργένηδες συνάδελφοι που απλώς "δεν μπορούν τη χαρτούρα" και τη "χωρίς λόγο παραμονή στο σχολείο" αργούν 1-2 ώρες να έρθουν αυτές τις μέρες, τον Ιούνιο δεν ήταν στα συνεργεία των εγγραφών, ενώ έκαναν επιτήρηση στις αίθουσες από τα βάθη...του διαδρόμου και η αντιγραφή πήγε σύννεφο.
 Ο δε διευθυντής έχει κουραστεί με την κατάσταση και απλώς τους αφήνει γιατί ξέρει ότι θα κάνουμε οι υπόλοιποι τη δουλειά που θα έπρεπε να κάνουν εκείνοι και μάλιστα αδιαμαρτύρητα.
Άλλος συνάδελφος έχει κατάκοιτους γονείς που τους κρατάει το απόγευμα, επειδή μπορεί να πληρώνει γυναίκα μόνο τα πρωινά. Δεν το έφερε ως πρόσχημα ποτέ, αλλά δεν είναι και έγκλημα να επικαλεστείς οικογενειακούς λόγους εκτάκτως. Φοβάμαι ότι έχουμε γίνει λίγο κυνικοί και ψυχροί στο θέμα της οικογένειας και ξεχνάμε ότι η ελληνική πολιτεία δεν υποστηρίζει τη μητέρα που πρέπει να εργαστεί. Τα παιδιά δεν είναι παπούτσια να τα κλείσεις στο ντουλάπι για να πας στη δουλειά.
Θέλω να πω ότι αυτός που λέει "έχω μικρά παιδιά και δεν μπορώ να κάνω αυτό ή το άλλο" στο σχολείο, έτσι κι αλλιώς βαριέται τη δουλειά, απλώς του φαίνεται πιο εύκολο να επικαλεστεί τα παιδιά του από το να πει "είμαι τεμπελχανάς, τι να κάνουμε;"

Νομίζω ότι ένας λόγος που καταφεύγουν σ' αυτήν την απαράδεκτη λύση στην πρωτοβάθμια είναι η απουσία της ωριαίας αποβολής. Εσείς τι λέτε; Φυσικά δεν μιλάω για το νηπιαγωγείο, αλλά στο δημοτικό ακούω για περιστατικά που στο γυμνάσιο δεν θα γίνονταν αποδεκτά σε καμιά περίπτωση, απλά οι δάσκαλοι έχουν περιορισμένους τρόπους επιβολής πειθαρχίας (δεσμεύονται από το νόμο δηλαδή).

Για το συγκεκριμένο θέμα δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για τη φίμωση και το κλείσιμο των παιδιών, όσο ζωηρά και αν είναι τα νήπια. Γνωρίζω νηπιαγωγούς και δασκάλους/ες που με διάφορα τεχνάσματα, χωρίς βία και χωρίς προσβολές επιβάλλουν την τάξη και δίνουν στα παιδιά να καταλάβουν ποια είναι τα όριά τους. Λαμπρό παράδειγμα ο δικός μου γιος που είναι πάρα πολύ ζωηρός, αλλά είχαμε την ευλογία να "πέσει" σε νηπιαγωγούς και φέτος σε δασκάλα (εννοείται σε δημόσιο σχολείο) που του έβαλαν τα δυο πόδια σ' ένα παπούτσι, χωρίς να νιώσει ανεπιθύμητος ούτε μια στιγμή. Συνεργαστήκαμε πολύ καλά (εγώ δεν είχα πάντοτε την υπομονή που είχαν εκείνες) και ξέρει πότε είναι η ώρα για τη "ζουζουνιά" και για την πλάκα και πότε κάθεται στον π..πό του και κάνει μάθημα. Και λάτρευε και τις νηπιαγωγούς του και τη δασκάλα του φέτος.
Στο γυμνάσιο έρχονται γονείς που μας δίνουν άδεια να...δείρουμε τα παιδιά τους, για να στρώσουν και δεν καταλαβαίνουν γιατί δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Έχω πετύχει σκηνή στο διάλειμμα που τα παιδιά μιμούνταν δυο πολύ αυστηρούς καθηγητές τους με καρπαζιές, χαστούκια και στριγγλιές του τύπου "σκάσε βλάκα", "βλαμμένε, περνιέσαι για μαθητής εσύ;" κλπ. και ξεκαρδίζονταν! Όταν έχουν συνηθίσει τη βία στο σπίτι τους, θα τους ενοχλήσει η βία από τους καθηγητές; Τελικά η σωματική και ψυχολογική βία γίνεται στοιχείο της καθημερινότητάς τους.

Παράθεση από: geo33 στις Μάιος 02, 2011, 10:43:09 μμ

Οι γιατροί, όπως μου είπε ο παιδίατρός μας, διέκοψαν τη σύμβαση.

Έχει αλλάξει κάτι;

Απ' ό,τι ξέρω όχι. Πήγαμε τις αποδείξεις στον ΟΠΑΔ και θα κατατεθούν τα χρήματα στο λογαριασμό μας...κάποτε (και αν...). Βέβαια, κάποιοι γιατροί δεν ακολούθησαν και δέχονται βιβλιάριο κανονικά. Είναι όμως πολύ λίγοι και βρίσκονται δύσκολα.

Σκοπός είναι να αποφοιτήσουν από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα ικανές παραγωγικές μονάδες, όχι άνθρωποι. Πάντως, αν και θεολόγος από επιλογή, εκ των υστέρων κατάλαβα ότι είναι κρίμα που δεν συνεχίσαμε στην Γ΄Λυκείου τη Φυσική, Χημεία, κλπ. Αντιλαμβάνομαι τώρα, με αφορμή τη διδασκαλία, ότι είναι μια σοβαρή έλλειψη.

Το σημαντικότερο (που μου εκφράζουν και τα παιδιά) είναι ότι σε μεγάλο βαθμό αφορά τα δεινά και τις περιπέτειες του ιουδαϊκού λαού, με τον οποίο τα παιδιά δυσκολεύονται να νιώσουν οικεία. Σαν να μαθαίνουν την ιστορία των Εβραίων (θυμίζει λίγο τις συνηθισμένες κατηγορίες για την Παλαιά Διαθήκη, αλλά δεν το εννοώ έτσι). Ειδικά οι μουσουλμάνοι μαθητές δυσανασχετούν λίγο. Θα επανέλθω και με άλλα, προέκυψε κάτι τώρα...