PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Ας ξεκινήσουμε εμείς πρώτοι, βάζοντας τα όριά μας εκεί που μπορούμε. Εγώ όχι μόνο δήλωσα ότι δεν συνοδεύω σε πολυήμερες του Γυμνασίου (σε ένα από τα σχολεία που πηγαίνω, τον Μάιο θα γίνουν τρεις πολυήμερες, μία για κάθε τάξη!), αλλά ζήτησα στον Σύλλογο  να εξαιρεθώ και από τη μονοήμερη στο σχολείο τοποθέτησης (καθώς εκείνη την ημέρα έχω μάθημα σε άλλα δύο σχολεία, προτιμώ να μη χάσω τις ώρες μου και δεν είμαι υποχρεωμένη να συνοδέψω).

Το καλύτερο θα ήταν ένας συνδυασμός και των δύο. Ο εκπαιδευτικός της ειδικότητας να προετοιμάζει τα παιδιά για το τι θα δουν είτε μέσα στην τάξη, πριν από την εκδρομή ή έστω ακόμα και μέσα στο λεωφορείο. Και ο ξεναγός να τους επισημάνει επί τόπου αυτά που πρέπει να προσέξουν και να προσθέσει και τις δικές του γνώσεις για τον τόπο και τα αξιοθέατα που γνωρίζει καλά. Ο εκπαιδευτικός, επίσης,  μπορεί να τους ζητήσει όταν επιστρέψουν να κάνουν και εργασίες, να γράψουν κάτι που να συνδέεται και με το μάθημα, να συμπληρώσουν φύλλα κλπ.
Αν οργανώνονται και εκπαιδευτικές δραστηριότητες, στο συγκεκριμένο χώρο, είναι ακόμα καλύτερα για όλους.

Συμφωνώ. Το Erasmus έχει δουλειά για προετοιμασία, αλλά είναι το μόνο που αξίζει για πολυήμερη. Όταν, όμως,  μου είχε ζητηθεί πριν από μερικά χρόνια να  αναλάβω ένα Erasmus, περίμεναν να κάνω εγώ όλη τη διαδικασία εγώ με αιτήσεις κλπ (...έλα τώρα, ...εσύ που ξέρεις, ...που έχεις ξαναπάει...) ζητώντας να πάνε εκδρομή άλλοι...8 συνάδελφοι . Δηλαδή, να βγάλω εγώ το φίδι από την τρύπα. Φυσικά, όταν αρνήθηκα, κανείς δεν το ανέλαβε και ναυάγησε...

Έχουν δίκιο να είναι ο μοναδικός λόγος αυτός. Πέραν του ότι η διάχυτη νοοτροπία είναι αυτη, το σχολείο δεν τους έχει καλλιεργήσει κάτι άλλο. Οι περίπατοι γίνονται σε πλατείες με γηπεδακια στην καλύτερη. . Τυποποιημένα και κάθε μήνα τα ίδια, κοντά στο σχολείο να είναι μαντρωμένα. Αυτα έχουν συνηθίσει για εκδρομές, αυτά περιμένουν. Κι αν κάποιο σχολείο φτιάξει βαρύ πρόγραμμα, είναι πιθανό να είναι χωρίς ξεναγό, χωρίς εκπαιδευτικό πρόγραμμα με βιωματικοτητας κλπ. Έτσι σιχαίνονται και τα μουσεία και τους αρχαιολογικούς  χώρους και τα θέατρα και όλα. Οι γονείς τους δεν τα θέλουν και δεν τους έχουν πάει ποτε, και το σχολείο τους πάει με λάθος τρόπο. Πόσα σχολεία έχουν όρεξη να οργανώσουν κάτι σωστά, να προετοιμάσουν τα παιδιά με μικρά προτζεκτ πάνω στα μερη ππυ θα πάνε, να σκεφτούν κάτι πρωτότυπο, να ψάξουν για κάποιο ωραίο πρόγραμμα; [..].

Σωστά. Θέλει σχεδιασμό και ψάξιμο. Σήμερα με το γυμνάσιο, με την ευκαιρία της ημέρας,  αφιερωμένης στην προστασία των ζώων, πήγαμε πεζοπορική εκπαιδευτική  επίσκεψη σε οργανωμένο καταφύγιο αδέσποτων ζώων. Είχε προηγηθεί λίγες ημέρες πριν ενημέρωση των μαθητών, στο σχολείο από κτηνίατρο. Οι υπεύθυνοι μας ξενάγησαν, επέτρεψαν σε όσα παιδιά ήθελαν  να ταΐσουν και να χαϊδέψουν τα κουτάβια  και προσπάθησαν να περάσουν κάποια μηνύματα στα παιδιά, όπως ότι τα ζωάκια συντροφιάς δεν είναι αναλώσιμο παιχνίδι που όταν το βαριόμαστε το εγκαταλείπουμε. Τα παιδιά ενδιαφέρθηκαν πολύ και αρκετά είπαν ότι θα ήθελαν να ξαναπάνε εκεί με τους γονείς τους. Στην επιστροφή κατεβήκαμε από πεζοπορικό μονοπάτι ανάμεσα στα δέντρα και τα παιδιά το καταευχαριστήθηκαν. Περπατήσαμε 6.5 χιλιόμετρα και κανείς δεν γκρίνιαξε.  Ναι, έτσι οι εκδρομές έχουν νόημα.

Είμαι κατά των σχολικών εκδρομών για πολλούς λόγους. Συμφωνώ με τον leon. Σε πολλά σχολεία από τα οποία έχω περάσει, οι εκδρομές αφορούν κλειστό "κύκλωμα" εκπαιδευτικών που έχουν αναλάβει την εργολαβία πενθήμερων, κλπ.

Συμφωνώ και εγώ. Έχω παρατηρήσει ότι ειδικά στις πενταήμερες πηγαίνουν οι ίδιοι και οι ίδιοι εκπαιδευτικοί κάθε φορά. Και στην επίσκεψη στη Βουλή της Γ' Γυμνασίου, από σχολεία της επαρχίας, όλα είναι τυποποιημένα  και στο τέλος όλοι καταλήγουν στο Mall  και σε κέντρα διασκέδασης. Βέβαια αν το ζητούμενο είναι απλώς τα παιδιά να περάσουν καλά και να ξεφύγουν από το μονότονο περιβάλλον της επαρχίας, είναι οκ. Πάντως εγώ δεν θα αναλάμβανα την ευθύνη να συνοδέψω.
Ούτε σε περιβαλλοντικές σε  ΚΕΠΕΑ θα συνόδευα, εκτός αν το πρόγραμμα έβγαινε σε μονοήμερη.
Μόνο στο Erasmus βρίσκω κάποιο εκπαιδευτικό/ψυχαγωγικό περιεχόμενο, όπου οι μαθητές  μαθαίνουν βιωματικά για την κουλτούρα άλλων χωρών, μετά από αρκετή προετοιμασία που παίρνει χρόνο και καταστρώνεται κάθε φορά από τους εταίρους, συγκεκριμένο θέμα-πρόγραμμα. Εκεί, ναι. Σε τέτοιες συνθήκες, όπως αναφέρθηκε διασφαλίζεται ο πραγματικός εκπαιδευτικός χαρακτήρας της εκδρομής σε  ασφαλές περιβάλλον (φιλοξενία σε σπίτια/οικογένειες) με ελάχιστους κινδύνους.

Είναι ανόμοια μεγέθη. Με τη μετάταξη ο εκπαιδευτικός δεν έχει την ευελιξία που παρέχει η απόσπαση, όπου ανά πάσα στιγμή μπορεί να επιστρέψει σχολείο, να διεκδικήσει θέση διευθυντή/συμβούλου ή να πάει σε άλλον φορέα. Άλλωστε, η μετάταξη δεν είναι εύκολη υπόθεση. Δεν αρκεί να υπάρχει θέση σε φορέα, αλλά πρέπει να σε αποδεσμεύσει και η Διεύθυνση της οργανικής.

Δεν μπορεί να  έχουν όλα τα προνόμια, όπως σχολικές διακοπές, καλοκαιρινά έξτρα μόρια αν είναι σε δυσπρόσιτο, διεκδίκηση θέσης ευθύνης, δουλειά κοντά στο σπίτι τους κλπ  και να αφήνουν τη θέση τους σε συστηματική βάση (γνωρίζω περιπτώσεις που λείπουν πάνω από 10 χρόνια από την οργανική τους!) για να παίρνουν συνεχείς αποσπάσεις. Ας πιέσουν να δοθούν περισσότερες μετατάξεις, ώστε όσοι θέλουν να πάνε στην τάξη, να πάνε στην τάξη και όσοι θέλουν γραφείο, να πάνε στο γραφείο σε μόνιμη βάση.

Συμφωνώ, ειδικά για το ΕΠΑΛ.