PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Παραθέτω σχόλιο από άλλο εκπαιδευτικό σάιτ:

...
Για την Ιστορία, όμως, θα μου επιτρέψεις κι εσύ να πω ότι έχει δυσκολίες και απαιτήσεις που πολλοί ούτε καν υποψιάζονται. Η Ιστορία δεν είναι απομνημόνευση (αν και ως ένα βαθμό χρειάζεται κι αυτή), αλλά κυρίως ιστορική σκέψη, η καλλιέργεια της οποίας είναι ένας από τους βασικούς σκοπούς του μαθήματος (ο οποίος συχνά ακυρώνεται από τα ίδια τα αναλυτικά προγράμματα και τον τρόπο διδασκαλίας και εξέτασης). Οι μαθητές στο Γυμνάσιο και κυρίως στο Λύκειο πρέπει να μπορούν να κατανοούν την ιστορικότητα των εννοιών και τη μεταβολή των κοινωνιών στο χρόνο, να αντλούν πληροφορίες από πηγές και να τις συγκρίνουν, να ξεχωρίζουν τα γεγονότα από τις ερμηνείες τους καθώς και τις διαφορετικές ερμηνείες των γεγονότων, να καταλάβουν ότι και το σχολικό βιβλίο δεν καταγράφει απλώς γεγονότα "όπως έγιναν" αλλά τα ερμηνεύει, να διαχωρίζουν τις εποχές (ως προς τις συνθήκες ζωής, τις αντιλήψεις κ.α.) στις οποίες διαδραματίστηκαν τα ιστορικά γεγονότα, π.χ. του 1821 και του 1941, κλπ κλπ. Αν τα μάθουν αυτά, μπορεί στο τέλος να μη θυμούνται την κάθε λεπτομέρεια (δεν είναι άλλωστε αυτό το ζητούμενο), αλλά τουλάχιστον θα έχουν ξεκάθαρα κάποια πράγματα στο μυαλό τους και σίγουρα δεν θα μπερδεύουν τους Οθωμανούς με τους Ναζί. Το κυριότερο: θα είναι λιγότερο πιθανό να χειραγωγηθούν από τον κάθε φασίστα, δημαγωγό, τηλεπλασιέ βιβλίων, δημοσιογράφο κ.α. Δε θα τα μάθουν όμως αν ο καθηγητής απλώς αναπαράγει το περιεχόμενο του βιβλίου (έστω και δίνοντας επιπλέον πληροφορίες) ούτε αν -ακόμα χειρότερα- βάζει τα παιδιά να διαβάζουν "το μάθημα" και τους λέει ποια σημεία να υπογραμμίσουν.

Το βασικότερο, λοιπόν, είναι τι διδάσκεται και με ποιον τρόπο, έχει όμως σημασία και από ποιον διδάσκεται, γιατί απαραίτητη προϋπόθεση για να βοηθήσει κάποιος τους μαθητές να αποκτήσουν ιστορική σκέψη είναι, φυσικά, να τη διαθέτει ο ίδιος. Σίγουρα υπάρχουν συνάδελφοι ξένων γλωσσών που ψάχνονται και προσπαθούν να κάνουν το μάθημα ενδιαφέρον και ελκυστικό για τα παιδιά. Αυτό είναι όχι μόνο θετικό, αλλά και αναγκαίο· ωστόσο, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι αρκετό, τουλάχιστον για το Λύκειο (και σίγουρα δεν φταίνε γι' αυτό οι συνάδελφοι)...

Δεν έχεις καθόλου άδικο, βέβαια, ότι όλη η φασαρία γίνεται κυρίως για τις ώρες και όχι για την ποιότητα του μαθήματος (η οποία, εννοείται, δεν ενδιαφέρει καθόλου το υπουργείο). Δεν ευθύνονται όμως γι' αυτό μόνο οι ΠΕ02, υποσύνολο των οποίων, στο κάτω κάτω, είναι οι ιστορικοί (αλλά και οι πτυχιούχοι των άλλων τμημάτων δεν είναι άσχετοι, όπως λένε ορισμένοι). Τέλος πάντων, έχω ξαναπεί ότι προσωπικά δεν έχω αντίρρηση να εφαρμόζεται η β΄ ανάθεση, όταν ένας συνάδελφος χρειάζεται λίγες ώρες για να συμπληρώσει το ωράριό του. Μόνο όμως γι' αυτό και όχι επειδή η Ιστορία είναι τάχα "εύκολο" μάθημα ή πίτα για να μοιράσουμε τα κομμάτια.

Εκκαθαρισμένος πίνακας ΠΕ02 28/9/2013 (μετά τη β΄φάση)

http://www.pde.gr/index.php?action=tpmod;dl=item971
http://www.mediafire.com/?5l81ez41wp2mrqy

Η χαρά κάποιων δεν κρύβεται, πάντως...

Κι εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί 48ωρη κι όχι 3ήμερη για να καλύψει και τη γενική συνέλευση κι εφόσον υπήρχε και η απεργία της ΑΔΕΔΥ. Στη συνέλευση των προέδρων το Σάββατο υπήρχε αυτή η πρόταση, αλλά πέρασε η 48ωρη.
Τι ψήφισε κάθε ΕΛΜΕ: http://www.gdimitrakopoulos.gr/files/gs_21_09_13.xls

Όχι, κανονικά προηγούνται οι διαθεσίτες. Δεν είναι η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο ΠΥΣΔΕ ακολουθεί αυτή την πρακτική.

Είναι αισιόδοξο που οι μαθητές αντιδρούν με τον τρόπο που μπορούν.

Στο δικό μου, μικρό βέβαια, δείγμα συναδέλφων, το 25% δήλωσε αποφασισμένο να απεργήσει ως το τέλος και το 70% (βγάζω ένα 5% που ήταν εναντίον οποιασδήποτε απεργίας) ήταν μοιρασμένο ανάμεσα στο "2-3 μέρες σίγουρα και μετά θα δω τι θα κάνω" και στο "2 μέρες και τέλος". Οι περισσότεροι της τελευταίας ομάδας δεν είχαν απεργήσει ποτέ στο παρελθόν και δε θα απεργούσαν ούτε τώρα αν η απεργία ήταν 48ωρη (το ίδιο ισχύει και για μερικούς από αυτούς που άφησαν ανοιχτό το ενδεχόμενο να συνεχίσουν). Δε συμφωνώ με τη στάση αυτή, αλλα είναι πολλοί που σκέφτονται έτσι. Επιμένω ότι η ήττα θα ήταν μεγαλύτερη, αν γινόταν μια 48ωρη με συμμετοχή 50-60%.  Για τον συντονισμό με μαθητές, γονείς, δασκάλους, πανεπιστημιακούς κλπ. εννοείται ότι συμφωνώ. Όχι όμως με το να περιμένουμε τους γραφειοκράτες της ΑΔΕΔΥ (που είχαν και το θράσος να πουν ότι η 48ωρη της ΑΔΕΔΥ δεν πήγε καλά γιατί δε συμμετείχαν οι καθηγητές) και της ΔΟΕ.

Από εκεί και πέρα, σαφώς δεν είμαστε ούτε χαλυβουργοί ούτε ταξιτζήδες (για διαφορετικούς λόγους, βέβαια).
Χαλυβουργοί δεν είμαστε όχι μόνο από άποψη επιπέδου συνείδησης ή θέσης στην παραγωγή, αλλά και από άποψη δυνατοτήτων οργάνωσης και περιφρούρησης της απεργίας. Άλλες δυνατότητες υπάρχουν στην περίπτωση μερικών εκατοντάδων εργαζομένων συγκεντρωμένων στον ίδιο χώρο εργασίας και άλλες στην περίπτωση δεκάδων χιλιάδων διασκορπισμένων σε όλη την Ελλάδα.
Οι ταξιτζήδες είναι άλλη ιστορία και δεν τους θεωρώ πρότυπο. Ανάμεσά τους υπάρχουν αυτοαπασχολούμενοι που τα βγάζουν δύσκολα πέρα, αλλά και αρκετοί εργοδότες που εκμεταλλεύονται άγρια τους υπαλλήλους-οδηγούς. Οι κινητοποιήσεις τους ήταν δυναμικές, αλλά καθαρά συντεχνιακού χαρακτήρα.