PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Αχ βρε mat αχ! Ποιος σου είπε ότι οι δάσκαλοι ρίχνουν την ευθύνη στα παιδιά, πώς αποποιούνται τις ευθύνες τους κ.ο.κ. Ποιος σου είπε ότι στα παιδιά μιλάμε αφ'υψηλού 'με το 'σεις και με το σας'. Στα παιδιά μιλάμε στη γλώσσα τους. Του λιμανιού, του χωραφιού, της τεχνολογίας, του, της, μπλα μπλα, ανάλογα με το παιδί, το περιβάλλον που ζει, το πού είναι το σχολείο, πώς έχει μεγαλώσει, ποια είναι η προσωπικότητά του κ.α.  Κι ούτε ζει κάποιος με το φόβο της παρεξήγησης όταν έχει τη βεβαιότητα της δύναμης των κινήτρων του. Όταν τα κίνητρα είναι άλλα (τεμπελιά, εγωισμοί, κομπλεξισμοί), τότε εμφανίζονται τα φαινόμενα 'μεγαλοπρέπειας' των εκπ/κών. Το είπα και σε προηγούμενο ποστ. Όταν προτεραιότητά σου είναι τα παιδιά, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα.

Σίγουρα στη ζωή σου θα έτυχες σε καλούς παιδαγωγούς, από τους οποίους μπορείς να υιοθετήσεις κάποια καλά στοιχεία ως εκπαιδευτικός. Ίσως τώρα να θυμάσαι μόνο τα άσχημα, όμως την ώρα που θα διδάξεις θα θυμηθείς σαν brainstorming τα καλά και θα βρεις τρόπο να τα προσαρμόσεις στα 'παιδιά σου'. Και τα κακά, έτσι θα τα αποφύγεις. Να αξιολογούμε την εμπειρία μας από τους δικούς μας '' καλούς και 'κακούς' '' δασκάλους είναι ο καλύτερος τρόπος να διαμορφώσουμε καλύτερη στάση ως εκπαιδευτικοί.

Δεν είμαι καμιά εξαίρεση εγώ. Οι νέοι καθηγητές συνάδελφοί μου στο σύνολό τους σκέφτονται έτσι. Τα φαινόμενα της επίδειξης ισχύος και αυτοεπιβεβαίωσης εμφανίζονται από κάτι ανθρωπίδια- σεξουαλικά καταπιεσμένους και νοητικά καθυστερημένους&κολλημένους, συνήθως (όχι πάντα) ηλικιωμένους, κομπλεξικούς καθηγητίσκους (ας μου επιτραπούν οι εκφράσεις).

Είπαμε θα γινόταν κουβέντα πρώτα. Αυτό άλλωστε πρεσβεύει η σύγχρονη παιδαγωγική-υπήρχε και παρόμοιο θέμα στον διαγωνισμό ασεπ αν θυμάσαι. Τι λέμε στη σύγχρονη παιδαγωγική; ...ότι μέσα από το διάλογο προσεγγίζεις τα προβλήματα των μαθητών και τους βοηθάς να τα λύσουν....η βαθμολογία λειτουργεί ως κίνητρο, κ όχι ως τιμωρία κτλ κτλ

Δεν του μαθαίνεις να μην προσπαθεί,, όπως είπες, αλλά με την κουβέντα αυτό ακριβώς του εξηγείς. Γιατί και πώς πρέπει να προσπαθεί.

Αν είναι έτσι να κόβουμε απρόσωπα και ωμά για να είμαστε εντός του θεσμικού πλαισίου, που κάποιοι με τόση θέρμη παινεύουν.

Δε θα το εξέταζα, μάλλον θα του έκανα μια δίωρη κουβεντούλα γιατί πρέπει και πώς θα μπορέσει να τα πάει καλύτερα στο μέλλον και θα το περνούσα.

Για ψάξε  το σχέδιο νόμου του 2007 για την ειδική αγωγή. Τα σεμινάρια μπορούν να διορίσουν, όμως μάλλον όποιος πρόλαβε τον κύριο είδε. Ήδη είναι πολλοί αυτοί που τα έχουν κάνει και προηγούνται στους Πίνακες ΣΜΕΑ.

Θέμα συνείδησης, προτεραιοτήτων και προσωπικής ζωής.

Μπορεί να υπάρχει κάποιος ευσυνείδητος, διαβασμένος, επιμορφωμένος, τυπικός, που κάνει σωστά τη δουλειά του, είναι καθηγητής με @@, πρώτο όνομα και μούρη στο σχολείο, να εργάζεται σοβαρά και πράγματι να είναι σωστός εκπαιδευτικός.....αλλά όλα αυτά τα κάνει για να ψαρεύει ιδιαίτερα. Προτεραιότητα: η καριέρα. Μπορεί να υπάρχει και ο άλλος, αυτός που γκρινιάζει διαρκώς, εκνευρίζεται με τις συνθήκες που (δεν) του παρέχει η πολιτεία, λέει λόγια του στυλ 'σιγά μη σκάσω για 3 κ 60', όμως διαβάζει επιμορφώνεται για το δικό του πνεύμα πρώτα, έχει άψογη επικοινωνία με τους μαθητές, προσπαθεί να επηρρεάζει θετικά προσωπικότητες, να πηγαίνει το μάθημα ένα επίπεδο (ακαδημαϊκό) πιο πέρα από το σχολικό βιβλίο, να φέρνει το μαθητή κοντά στο μάθημα...και όλα αυτά για την ψυχή, τη δική του και των μαθητών του. Προτεραιότητα: οι μαθητές. Επομένως, τα πάντα είναι θέμα προτεραιοτήτων, κατά τη γνώμη μου.

Είναι βέβαια κ θέμα συνείδησης. Τα όρια δεν μπορούν να είναι σαφή. Παλεύουμε και αγωνιζόμαστε αξιοποιώντας στο έπακρο τα ελάχιστα μέσα που προσφέρει η Πολιτεία. Με προσωπικό κόστος οικονομικο, ψυχολογικό και χρονικό δίνουμε το καλύτερο στους μαθητές μας, μέχρι να φτάσουμε τα δικά μας όρια, να κλατάρουμε και να κάνουμε κανένα βήμα πίσω, τιμωρώντας την Πολιτεία. Σύντομα η συνείδηση μας επαναφέρει στον αγώνα. Και τούμπαλιν.

Τέλος τα προσωπικά προβλήματα ενός εκπαιδευτικού μπορεί να διαμορφώσουν το χαρακτήρα του έτσι ώστε να γίνει αισιόδοξος ή το αντίθετο, ωχαδερφιστής ή πολεμιστής, φιλοχρήματος ή όχι κ.ο.κ. με τέτοιο τρόπο ώστε να αλλάζει μερικώς η στάση του ως εκπαιδευτικός ανά τα χρόνια.

Παράθεση από: arianara στις Ιούνιος 11, 2007, 05:59:24 μμ

Όντως μακριά από ΠΛΗΝΕΤ! Και αν σας πάρουν με το ζόρι παίξτε το άσχετοι από κατσαβίδια και μην κάνετε τίποτα. Λογικά δεν θα σας ξαναπροτιμήσουν!

Γιατί η διδασκαλία είναι πολύ πιο δύσκολη και χρονοβόρα υπόθεση αν θέλουμε να γίνεται σωστά.
Και σωστά γίνεται όταν:
α) στην αρχή της χρονιάς γίνεται ετήσιος προγραμματισμός του μαθήματος
β) χρησιμοποιούμε διαγνωστική αξιολόγηση στην αρχή κάθε χρονιάς για όλους τους μαθητές μας
γ) χρησιμοποιούμε διαμορφωτικές αξιολογήσεις κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας μας, και τροποποιούμε τη διδασκαλία μας σύμφωνα με τα αποτελέσματα που θα πάρουμε
δ) σχεδιάζουμε σχέδια μαθήματος, εμπλουτίζοντας τα με ερεθίσματα που παίρνουμε από τα ενδιαφέροντα των μαθητών μας (και ευτυχώς στην Πληροφορική αυτό είναι εύκολο)
ε) σχεδιάζουμε άλλες δραστηριότητες, που βέβαια δεν είμαστε υποχρεωμένοι, αλλά δίνουν χρώμα και ζωντάνια στη σχολική ζωή.

Ωραία όλα αυτά τα θεωρητικά. Μας τα έκαναν στο Πανεπιστήμιο κι εμάς, μη νομίζεις. Αλήθεια, όμως, εσύ είσαι σε κάποιο σχολείο, όπου όλα αυτά τα πραγματοποιείς τώρα? ή απλώς άντέγραψες κάτι που όλοι ξέρουμε, μάταια?

Ακόμη, τι έχεις να πεις για το πρόβλημα με τα καύσιμα που ανέφερε ο συνάδελφος?