PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Έχει γίνει μεγαλος ντόρος φετος με τα κενα της ειδικης και εχει απαξιωθει η γενική ή ειναι ιδεα μου.
Καλο ειναι να καλυπτονται ολα αλλα στις 10.000 που ακουγονται για τη β΄φαση το 7.000 της ειδικης δεν ειναι μεγαλο σε σχεση με τη γενικη οταν σε βασικες ειδικοτητες της γενικης ΠΕ02 και ΠΕ03 είχαμε καλυψη 65% στην α' φαση?
Θα καλυφθουν αυτα τα κενα στη γενικη με τοσες προσληψεις στην ειδικη?
Δεν απαξιωνω την ειδικη αλλα οταν μαθηματα γενικης με εξετασεις στο τελος μενουν χωρις καθηγητη δεν ειναι περιεργο?

Δεν είναι η πρώτη φορά. Έχουν ξανατύχει σε εποχές πολύ φειδωλών προσλήψεων, τα σχολεία να είναι καλυμμένα από ειδική και με κενά στη γενική. Δεν έχει σχέση με το τι προβάλλεται περισσότερο, δεν είναι θέμα προτεραιοτήτων. Κομματιάζονταν τα κονδύλια αναγκαστικά για να βρίσκονται χρήματα κι αυτό κάποιες φορές οδηγεί σε σουρεαλιστικές καταστάσεις που τα παιδιά πχ δεν διδάσκονται μαθηματικά γιατί λειπει ο καθηγητής, αλλά λειτουργεί τμήμα ένταξης μαθηματικών.

Από την άλλη όμως, κάποια παιδιά χωρίς παράλληλη είναι τόσο δύσκολο να σταθούν στο σχολείο που είναι προτιμότερο να καλυφθεί αυτό το κενό αρχικά. Το ζήσαμε φέτος, μας λείπουν στο καθηγητές σε εξεταζόμενα μαθήματα αλλά όλοι στην πρώτη φάση ευχόμασταν να έρθει η παράλληλη…

Φυσικά το λογικό θα ήταν να μην τίθεται θέμα προτεραιοτήτων, να προσληφθούν όσοι μόνιμοι χρειάζονται για να τελειώνει η υπόθεση των κενων.

Η συνδιδασκαλία αφορά τη θεματική. Πχ όσο συζητάς το θέμα «σχολείο» με κείμενα του βιβλίου ή άλλα, ολοκληρώνεις γραμματική -συντακτικό ενοτήτων 1-2. Μετά μπορείς να βάλεις μαζί την 5 (θέατρο-κινηματογράφος) μαζί με την 6 (δημιουργ δραστηριότητες) ή / και την οθόνη ή τον αθλητισμό (σαν ενιαίο για δραστηριότητες -χομπι ή τέχνη αναλόγως κοκ. Αναλύεις αυτή τη θεματική με διαφορα κείμενα και στο τέλος λες ότι σαν ύλη για παραγωγή λόγου είναι οι τάδε κ τάδε θεματικές που περιλαμβάνονται στις τάδε ενότητες.

Στην πράξη, μη σκας. Το βιβλίο είναι ούτως ή άλλως ακαταλληλο, ζήτημα αν έχει 15 κείμενα όλα κι όλα που να αξίζουν. Πρέπει να βρίσκεις δικά σου. Οπότε συνεννοεισαι λίγο με  άλλους για να έχετε έναν υποτίθεται κοινό προγραμματισμό. Το σχολείο ως θεματική το έχουμε όλοι. Λες λοιπόν ότι συνδιδάσκεις τις 1-2. Η 3 έχει ταξίδια και περιβάλλον και συνήθως μπαίνει στην ύλη, το ίδιο κ η διατροφή. Αυτή μπορείς να πεις ότι θα την κανεις μαζί με τον αθλητισμό, δίνεις 1-2 κείμενα που ασχολούνται με την άθληση και την υγεία κ ονομάζεις τη θεματική σου «διατροφή και υγεία». Μετά συνδυάζεις την 5-6 ως χομπι. Έτσι με 4 θεματικές εχεις καλυψει τουλάχιστον 6 ενότητες.

ΜΕ τα παιδιά του Γυμνασίου έχουμε το φοβερό παράδοξο, πολλά να κυκλοφορούν σε βραδινές εξόδους μέχρι τα μεσάνυχτα. Στην επαρχία τα περισσότερα. Και στην επαρχία γενικώς τα παιδιά βολοδέρνουν εδώ κι εκεί όλη μέρα γιατί δεν έχουν τους πιεστικούς ρυθμούς ζωής της Αθήνας με τις δραστηριότητες κλπ. Ταυτόχρονα στην επαρχία που μετακινούνται με ΚΤΕΛ, υπάρχει και η νοοτροπία ότι το σχολείο κάνει babysitting μεσημεριάτικα σε παιδιά που σχόλασαν. Στα ίδια αυτά παιδιά που το βράδυ ξενυχτάνε. Να σοβαρευτούμε λίγο. Καταλαβαίνω την αγωνια κάποιων γονέων, ειδικά για τα παιδιά της Α Γυμνασίου, αλλά αν τα βγάζε πέρα ο Αθηναίος γονιός που εργάζεται χιλιόμετρα μακριά από το παιδί του, που σχολάει αργά το απόγευμα, σίγουρα μπορεί να τα βγάλει πέρα και αυτός που το παιδί του θα περιμένει μία ώρα το κτελ σε μια ήσυχη επαρχιακή πόλη παρέα με τους φίλους του, και που φυσικά μπορεί να ζητήσει να μείει στο σχολείο (με την προϋποθεση ότι ο διευθυντής δεν θα βάλει καθηγητές να του κάνουν φύλαξη).

Έχει αλλάξει ο νόμος. Για να μειωθεί ο αριθμός πρέπει το τμήμα να έχει πιάσει ταβάνι και τότε ανά έναν μαθητή με γνωμάτευση «αφαιρείς» κάποιους μαθητες που δεν θυμάμαι πόσοι είναι.

@gismix καλά τα λες. Αλλά καλύτερα, όχι να μην ακούει συμβουλές. Συμβουλές να ακούει. Μαγικές συνταγές να μην ακούει και να μην ψαρώνει από αυτούς που προτείνουν ωραίες και βοηθητικές ιδέες παρουσιάζοντάς τες σαν παιχνιδάκι.
Δεν υπάρχει εγχειρίδιο χαρισματικού επικοινωνιακού καθηγητή που θα διαβάσεις, θα εφαρμόσεις,  και θα σε λατρέψουν από την πρώτη μέρα ενω θα κάνεις ένα εμπνευσμένο βιωματικό μάθημα που θα φέρει κόμπλεξ στους παλιούς. Ούτε εγχειρίδιο του καλού παιδονόμου που με ένα σήκωμα του φρυδιού και έναν ξερόβηχα τους έχει όλους σούζα χωρίς να φωνάξει και χωρίς να δώσει αποβολή. Ειναι πολύ εύκολο να σου πει ο καθένας "να επικοινωνείς με τα παιδιά και να κάνετε συμβόλαιο τάξης" ή "αν δεν αφήσεις περιθώριο από την αρχή, δεν θα κάνουν τίποτα". Ειδικά το δεύτερο είναι εξοργιστικό. Λες και μπορεί να μπεις στην τάξη με μια ταμπέλα στο κούτελο που να γράφει "είμαι θύμα, βαράτε αλύπητα, η  ώρα του παιδιού".......... Άσε που εγώ προσωπικά, όποτε πήγα να κάνω μια κίνηση εντυπωσιασμού "να σκίσω τη γάτα" και να δείξω πυγμή, κατέληγα να κάνω κάτι τόσο ακραίο, που πυροδοτούσα μετά ακραίες αντιδράσεις και από τους μαθητές και η κατάσταση γινόταν χειρότερη. Τα παιδιά καταλαβαινουν το άγχος, την αμηχανία, τον εκνευρισμό, και τα εκμεταλλεύονται στο έπακρο. Γίνεται να μην έχεις άγχος και αμηχανία όταν είσαι νέος; Γίνεται να μην εκνευριστεί ςκαι να μην χάσεις την υπομονή σου; Δεν γίνεται. Οπότε το αποδέχεαι ότι θα συμβεί και σιγά σιγά βρίσκεις τα δικά σου "κόλπα". Δεν μπορείς να προσποιείσαι κάτι που δεν είσαι. Αν είσαι επιβλητική παρουσία, θα είσαι έτσι. Δεν μπορείς να γίνεις η άνετη καθηγήτρια που παίζει φάπες με τα παιδιά αλλά κάνει φοβερό μάθημα και την ακούνε. Αν εισαι παρουσία χαμηλών τόνων, δεν μπορείς να γίνεις καθηγήτρια που μπαίνει μέσα και τα παιδιά κάθονται αμίλητα. Οπότε, εκμεταλλεύεσαι τα στοιχεια του χαρακτήρα σου, προς όφελός σου και όχι ως αδυναμίες.

Αν δεν τους αξίζει να μην προαχθούν. Γι' αυτό τον λόγο βλέπεις στο λύκειο πληθώρα μαθητών το άθροισμα 1/2+1/3=2/5  να το θεωρούν σωστό!!!

Αυτοί λοιπόν ήρθαν στο γυμνάσιο από το δημοτικό συλλαβίζοντας και χωρίς να ξέρουν την προπαίδεια. Άρα να τους κόψει το γυμνάσιο γιατί δεν κλίνουν σωστά το λύω και δεν κάνουν παραγοντοποιηση, δεν θα έχει κάποιο αποτέλεσμα. Δεν θα μάθουν σε ένα καλοκαίρι την ύλη του γυμνασίου συν του μισού δημοτικού αυτοί που είναι αναλφάβητοι στην πράξη. Κοροϊδευομαστε μεταξύ μας με τις εξετάσεις του Σεπτεμβρίου στο Γυμνάσιο. Κανεις δεν περιμένει να δει ότι τα παιδιά έμαθαν κάτι γιατί ξέρει ότι αυτό δεν γίνεται. Περιμένει απλα να δει ότι κάπως διάβασαν ή καποοα τους άνοιξε το κεφάλι και στοιβαξε μέσα κάποιες σκόρπιες γνώσεις ώστε να δείξουν την απαιτούμενη «μεταμέλεια» για να τους κρίνουμε άξιους προαγωγής και να δούμε το ίδιο έργο την επόμενη χρονιά (με την ελπίδα ότι η «μεταμέλεια» θα είναι κάπως ειλικρινής ώστε την επόμενη χρονια να γράψουν το πολυπόθητο 5/6 τον Ιούνιο και τραβώντας το απ τα μαλλιά, να πούμε τι καλά που πήραν το μήνυμα και δεν κόπηκαν ξανά).

Επειδή δεν γνωρίζεις τους μαθητες κι επειδή όπως καταλαβαίνω, το να μείνουν στην ίδια τάξη θα έχει επιπτώσεις, η προφορική εξέταση καλό θα ήταν να δώσει κάποια «κατεύθυνση» για να απαντήσουν τα γραπτά θέματα. Οι μαθητες που έρχονται τον Σεπτέμβριο ή θα είναι παιδιά που κάποιος τα έστρωσε/τα βοήθησε και μπορούν αξιοπρεπώς να σου δείξουν ότι έκαναν κάτι παραπάνω (για να λέμε αυτάρεσκα ότι «κόπηκαν και πήραν το μήνυμα»), ή είναι περιπτώσεις που δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε οτιδήποτε απαιτεί δεξιότητες πάνω από την δευτέρα-τρίτη δημοτικού. Άρα για να περάσουν πρέπει στην
προφορική εξέταση να ακούσουν τις απαντήσεις. Και να τις ακούσουν με έμφαση ώστε να καταλάβουν ότι αυτό είναι κάτι που πρέπει να γράψουν.

Συγγνώμη που τα λέω κυνικα, το ζήτημα των παραπεμπομενων στο γυμνάσιο είναι πολύ περίπλοκο αν δεν τιυς εξετάζει κ ίδιος που τους έκανε όλο τον χρόνο που έχει ένα πλάνο τι θα τους κάνει και ποιο είναι το όριό του για να βοηθήσει ή να μην βοηθήσει. Σε κάθε περίπτωση πριν από την εξέταση, να διαπιστώσεις ποια η πρόθεση του σχολείου σε σχέση με τα παιδιά αυτά. Θέλουν να περάσουν παση θυσία; Δεν τους νοιάζει αν θα μείνουν 1-2 άτομα; Αυτό να το ξέρεις από πριν για να διαμορφώσεις καταλλήλως τα θέματα και την εξέταση, μην καταλήξεις να πρέπει να βάλεις προβιβασιμο βαθμό σε λευκή κόλλα.