29
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Λογοτεχνία Γ' Λυκείου Κατεύθυνσης
« στις: Σεπτέμβριος 11, 2013, 05:01:12 μμ »Σύμφωνα πάντως με το Λεξικό λογοτεχνικών όρων που χρησιμοποιείται στο μεταπτυχιακό λογοτεχνίας του ΑΠΘ, ο Genette υποστηρίζει ότι συνήθως η εστίαση παραβιάζεται.Από τη στιγμή όμως που στο " Αμάρτημα" έχουμε διπλή οπτική γωνία, του αφηγητή παιδιού και του αφηγητή ενήλικα, αν κρίνουμε τον καθένα ξεχωριστά θα ήταν λάθος να πούμε ότι ο αφηγητής παιδί είναι ομοδιηγητικός με εσωτερική εστιαση και ο ενήλικας, παντογνώστης? 'Η καλύτερα να μην αναφερθούμε σε παντογνώστη, ή ομοδιγιητικό και να μείνουμε στο ότι η οπτική γωνία εναλλάσσεται από αυτή του παιδιού στον ώριμο αφηγητή και έτσι υπάρχει η δυνατότητα παρουσίασης των γεγονότων με αναχρονίες ώστε να επιτευχθεί η διατήρηση του αινίγματος και το ενδιαφέρον και η αγωνία του αναγνώστη?
Βέβαια, δε γίνεται να είναι ο αφηγητής και ομοδιηγητικός και παντογνώστης..
Άρα η άποψη με την περιορισμένη/διευρυμένη οπτική γωνία είναι η πιο ασφαλής.
Άλλωστε, το ίδιο πρόβλημα υπάρχει και στον πρόλογο και επίλογο του Παπαδιαμάντη. Κι εκεί όμως λέμε ότι η εστίαση παραμένει εσωτερική και ο αφηγητής ομοδιηγητικός.
Είναι λογικό ο αφηγητής να ξέρει περισσότερα για το παρελθόν αφού είναι ώριμος, δεν ξέρει όμως τα πάντα (πχ. η Μοσχούλα δεν ξέρει τι απέγινε).
(Μπορεί να είναι φορμαλιστικό αλλά εμένα πολύ μου αρέσουν αυτοί οι "φιλολογικολογοτεχνικοί" προβληματισμοί!!)