PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Όχι, δεν λέει ότι είναι μια από τις αποστολές του κράτους, ώστε να βγει το συμπέρασμα ότι απλώς πρέπει να υπάρχει, ασχέτως προτεραιότητας.
Λέει ότι είναι βασική αποστολή. Ξέρετε τι σημαίνει "βασική" στα ελληνικά; Κύρια, σημαντική.

βασικός -ή -ό [vasikós] Ε1 : 1. που αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση για την περαιτέρω ανάπτυξη, εξέλιξη ή κατανόηση· θεμελιώδης, θεμελιακός || (ως ουσ.) τα βασικά, τα στοιχειώδη, τα απαραίτητα: 2. που αποτελεί τη βάση, την αφετηρία, από την οποία ξεκινά κάποιος ή κτ.· . 3. που αναφέρεται στα κυριότερα σημεία, αυτά που καθορίζουν την ουσία ενός πράγματος· που η σημασία του είναι καθοριστική· ουσιώδης, κύριος, σημαντικός.


Αν δε, η πλειοψηφία της κοινωνίας αξιολογούσε την παιδεία ως τομέα χαμηλής προτεραιότητας δεν θα έκανε αιματηρές θυσίες για να στείλει τα παιδιά της σε φροντιστήρια και πανεπιστήμια. Θα τα άφηνε να προχωρήσουν τη ζωή τους με την όποια παιδεία τύχει να λάβουν.

Η ιστορία με το δημογραφικό που κάποιοι επικαλούνται επίμονα είναι το εργαλείο που κατασκεύασε ο ΟΑΣΑ για να μπορούν οι εκάστοτε κυβερνήσεις να δικαιολογούν τις απολύσεις. Και απο ότι φαίνεται το μασάζ έχει αρχίσει. Απαντήστε μου σε ένα υποθετικό σενάριο. Αν τα τελευταία χρόνια συνέβαινε το αντίθετο, δηλ. είχαμε "υπεργεννητικότητα", το κράτος θα έκανε προσλήψεις? Τα στατιστικά νούμερα που μας παρουσιάζουν ανακυκλώνονται. Οι βασικές ανάγκες όμως είναι σταθερές. Και η παιδεία είναι συνταγματικό δικαίωμα. Εδώ και δέκα χρόνια, πιο έντονα, συνεχώς υποβαθμίζεται τεχνητά. Μόνιμοι διορισμοί τώρα. Ότι άλλο σχολιάζουμε είναι νερό στο μύλο που έχει στηθεί...

Απλούστατα το υπουργείο παιδείας έστειλε αίτημα στο ΑΣΕΠ για να εκδώσει προκήρυξη. Η επιλογή της συγκεκριμένης χρονικής στιγμής μόνο τυχαία δεν είναι...

Eπειδή έχουμε δημοκρατία, οφείλουμε όλοι να τηρούμε το Σύνταγμα. Και ανεξάρτητα από τις αξιολογήσεις του καθενός, το Σύνταγμα στο άρθρο 16 παρ. 2, που δεν τελεί υπό αναθεώρηση, λέει τα εξής:
"H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες."

Αυτό είναι δική σας εκτίμηση. Αλλά ακόμα κι αν ισχύει, δεν είναι καθήκον του κράτους να ενισχύει μια τέτοια τάση, ακόμα και βάσει Συντάγματος. Δεν μπορεί να πάει μπροστά μια κοινωνία με ελλιπή παιδεία.

Το σημαντικο ειναι να γινει κατανοητο οτι δεν
ειναι υποχρεωμενη η κοινωνια να διοριζει στο δημοσιο ντε και καλα οποια και οποιον πηρε ενα πτυχιο ("καθηγητικης" σχολης)
Οοως επισης οτι το φαινομενο της ανεργιας δεν ειναι βαρυτερο για εναν με πτυχιο "καθηγητικης σχολης"  απ οτι ειναι για εναν με αλλο πτυχιο η με απολυτηριο λυκειου η γυμνασιου η δημοτικου....
Ο καθενας και η καθε μια  κανει οτι μπορει προκειμενου να επιβιωσει.
Αυτο ειναι το σωστο αυτο ειναι το λογικο.
Οτι μπορεσει να βρει καλο ειναι.
Ορθολογισμός. Κοινή λογική. Πολύ σωστά. Η μιζέρια αυτού του κλάδου ίσως έγκειται και σε αυτό: κάποιοι θεωρούν ότι το δημόσιο τους οφείλει μια θέση. Αν δεχθούμε ότι οι θέσεις εισακτέων πρέπει να είναι τόσες όσες είναι (απαράδεκτο κατ εμέ!), οφείλουμε να αποδεχτούμε το γεγονός ότι μόνο με γραπτούς διαγωνισμούς είναι δυνατόν να επιλεγούν οι ικανότεροι για όποια δημόσια θέση. Οι θέσεις φυσικά είναι μετρημένες και φυσικά δεν μας ανήκουν προσωπικά. Υπηρετούμε. Εργαζόμαστε με συγκεκριμένους όρους, τους οποίους έχουμε αποδεχθεί από τη στιγμή που "μπήκαμε σε αυτόν τον χορό" και είναι αδιανόητο να απαιτούμε να μας αντιμετωπίσουν σαν τις καθαρίστριες π.χ. (καθόλου δεν υποτιμώ την εργασία τους, στηλιτεύω όμως το γεγονός ότι προσελήφθησαν για κομματικούς λόγους κατόπιν καθαρής συνδιαλλαγής και φυσικά αδικώντας άλλες κυρίες ικανές εξίσου ή περισσότερο που πιθανόν θα ήθελαν την εξασφάλιση της εργασιακής τους ζωής), ενώ το έργο μας είναι διάφορο και κομβικής σημασίας για την κοινωνία ολόκληρη (μην πω για τον κόσμο).
Το μεγαλύτερο κακό που χει κάνει η γκρίνια αναμεταξύ μας είναι η εκμηδένιση της αξιοπιστίας του δημόσιου δασκάλου/λειτουργού. Είναι απαράδεκτο να κονταροχτυπιόμαστε για το ποιος είναι ικανότερος. Όλοι είμαστε, ας κριθούμε όμως, αφού δεν χωράμε όλοι. Τόσο απλό. Δεν θα υπάρχει "ομηρία" στο εξής...όσοι δεν μπορούν να ξεπεράσουν άλλους, θα αναζητήσουν (- ούμε) κάτι άλλο. Αυτό είναι κοινή μοίρα των ανθρώπων της μελλοντικής κοινωνίας και το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Δυστυχώς ή ευτυχώς καμία σημασία δεν παίζει. Όπως ανέφερε ο συνάδελφος, είναι ζήτημα αποδοχής της πραγματικότητας. Και η αλλαγή της...ζήτημα αποδοχής είναι!