PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στο υπουργείο και στον Φίλη και καμία βεβαιότητα για το πώς θα έπρεπε να γίνονται οι διορισμοί, όμως θέλω να επισημάνω κάποια πόιντς:

1) (το βασικότερο) Πολλοί υποψήφιοι για λίγες θέσεις - φαγωθείτε μεταξύ σας. Γνωστό το παραμύθι, καλό είναι να μην το ξεχνάμε ποτέ.
2) Το ζήτημα της επετηρίδας: όταν κάποιοι (όχι εγώ, ακόμα πήγαινα σχολείο) πάλευαν για να μην καταργηθεί και στα εξεταστικά κέντρα γινότανε χαμός, λέγοντας ότι όλη η γνώση είναι κατοχυρωμένη στο πτυχίο, κάποιοι άλλοι θολωμένοι από τα μεγαλέια του "να γίνουμε Ευρώπη επιτέλους" τρέχανε στα μουλωχτά να δώσουνε εξετάσεις. Αποτέλεσμα: οι άτυπες επετηρίδες του σήμερα.
3) Το ζήτημα του πτυχίου ως αποδεικτικού της γνώσης ενός γνωστικού αντικειμένου: Θα έπρεπε να είναι δεδομένο - για διδασκαλία σε δευτεροβάθμια μιλάμε, μία βαθμίδα κάτω, αν έχεις πτυχίο δεν στέκει να ζητείται να επανεξεταστείς στο γνωστικό.
4) Το ζήτημα της εξέτασης ως απόδειξης ικανότητας: δεν είναι το τίποτα και δεν είναι τα πάντα. Κάποια στιγμή να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε σαν μαθητές που πρέπει να μας εξετάσει το Κράτος-καθηγητής γιατί αλλιώς τα ίδια θα μεταφέρουμε και στη διαδασκαλία μας.
5) Το ζήτημα γραπτός ΑΣΕΠ vs ΑΣΕΠ με μόριοδότηση: Το εκάστοτε υπουργείο επιλέγει τι θα κάνει κι αν θέλει και μπορεί να περάσει από την Βουλή αλλάζει τις διαδικασίες ώστε να προσλαμβάνει όπως θέλει, αρκεί να περάσει μέσα από εποπτεία ΑΣΕΠ. Κάποιοι διαγωνισμοί είναι έτσι, κάποιοι γιουβέτσι.
6) Το ζήτημα προϋπηρεσία vs προσόντα: δεν είναι vs. Και τα δύο οφείλουν να προσμετρώνται. Αν υπάρχουν μούφα μεταπτυχιακά, θα πρέπει να υπάρχουν και τρόποι ώστε αυτά να μην αναγνωρίζονται. Δεν είναι όμως όλα έτσι.
7) Το ζήτημα point of view: δυστυχώς ελάχιστοι συνάδελφοι σκέφτονται συλλογικά και οι περισσότεροι απαντούν με μία λογική τι θα βολέψει τους ίδιους. Έτσι δεν γίνεται τίποτα γιατί αδυνατούμε να παλέψουμε για να ανατραπέι το 1 που είναι και το βασικότερο.

Συνάδελφοι, εγώ φοιτώ στο εν λόγω Μεταπτυχιακό, ύστερα από πολλά χρόνια αποτυχημένων αιτήσεων, όπου όποτε έφτανα κοντά σε κάποιο ΕΠΠΑΙΚ (από εποχές που μοριοδοτούνταν η προυπηρεσία στο αντικείμενο, μετά στην προΥπηρεσία μεταπτυχιακών και άλλων τυπικών προσόντων και τελικά στην...κλήρωση) αποτύγχανα. Φέτος λοιπόν, έκανα τα χαρτιά μου και με πήρανε στο μεταπτυχιακό. Στόχος φυσικά η επάρκεια πρωτίστως, αλλά και οι γνώσεις, τα εργαλεία σε ένα ανώτερω ακαδημαϊκό επίπεδο από ότι το ΕΠΠΑΙΚ.

Επιβεβαιώνω ότι φυσικά και πρόκειται πέρί μπίζνας, κι όχι κάτι ιδιαίτερα υψηλού ακαδημαϊκού επιπέδου (το λέω αυτό έχοντας ήδη ένα μεταπτυχιακό στο γνωστικό μου).
Παράλληλα όμως, επειδή πολλοί συνάδελφοι έχουν ήδη κάνει το ΕΠΠΑΙΚ κι έχουν στείλει τις εργασίες τους ως βοήθεια για εμάς τους υπόλοιπους, έχω να πω ότι τα επίπεδο του ΕΠΠΑΙΚ φαίνεται αισθητά χαμηλότερο.
Πιο φλού αν θέλετε, χωρίς τα ISO που (πλέον) ορίζουν κι οριοθετούν τον ακαδημαϊκό χώρο κι ένα Μάστερ ως τέτοιο.
Πτυχιακή και ΠΑΔ θα έχουμε κι εμείς, καθώς και παρουσίαση της πτυχιακής σε συνέδριο (της πλάκας, αλλά οκ για την εμπειρία).

Χοντρικά, η ΑΣΠΑΙΤΕ με αυτο το μεταπτυχιακό φτιάχνει ένα ελαφρώς διαφοροποιημένο προϊόν σε σχέση με το ΕΠΠΑΙΚ, ώστε να τηρείται όλο το πλαίσιο των "σωστών" (κι επί πληρωμή φυσικά) μάστερ, ύστερα από τη λήξη της συνεργασίας με το αγγλικό πανεπιστήμιο για ένα μεταπτυχιακό που τότε είχε τίτλο "Σπουδές στην Εκπαίδευση", άρα δεν έδινε καν παιδαγωγική επάρκεια!
Μάρκετινγκ καθαρό δηλαδή, ότι πληρώνεις παίρνεις: έχω και φουαντρέ, έχω και σαλάμι noname από τα Λίντλ.
Ή τέλος πάντων, έτσι θέλουν να το πουλάνε.

Και για να κάνω και λίγο φλέημινγκ:
Παρακαλούνται όποιοι, όντας φοιτητές, γουστάρανε Λισσαβώνα, ISO και πιστωτικές μονάδες να κάνουν την αυτοκριτική τους αντί να φωνάζουν δεξιά κι αριστερά.

Με σεβασμό στο φόρουμ που παρακολουθώ εδώ και χρόνια, παρόλο που τώρα αναδύομαι από τις σκιές.