Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.

Μηνύματα - Dwrina

Σελίδες: 1 ... 109110111112113 ... 139
1541
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« στις: Μάρτιος 14, 2017, 03:07:36 μμ »
Sali, σ' ευχαριστώ για τις απαντήσεις και για την πληροφορία σχετικά με το κριτικό υπόμνημα!

1542
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« στις: Μάρτιος 13, 2017, 09:42:34 μμ »
Ναι, αυτήν την μετάφραση είχα υπόψη μου και μάλιστα σκέφτηκα να εννοήσω το ἀμελεῖτε (για να συντάξω έτσι και το τῶν  ὑέων) αλλά δεν το βρήκα να συντάσσεται με εξαρτημένη πρόταση και μετά είπα να εννοήσω το οὐ ἐπιμελεῖσθε.

Παράθεση από: Sali στις Μάρτιος 13, 2017, 06:50:46 μμ
Όπως είναι το κείμενο, η πρόταση φαίνεται να εξαρτάται από το ρ. παραδώσετε ως τελική.


Νοηματικά δεν μου ταιριάζει αυτό, αφού τους κατηγορεί ότι δεν φροντίζουν να χρησιμοποιήσουν δίκαια οι γιοι τους την περιουσία που θα τους αφήσουν. Αν η πρόταση μπορεί να είναι τελική, τι εμποδίζει να προσδιορίζει το εὑρίσκετε;


 

1543
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« στις: Μάρτιος 13, 2017, 04:31:53 μμ »
καὶ ἀγνοεῖτε οὐδὲν τῶν δεόντων πράττοντες, οἵτινες χρημάτων μὲν πέρι τὴν πᾶσαν σπουδὴν ἔχετε ὅπως ὑμῖν ἔσται, τῶν δ᾽ ὑέων οἷς ταῦτα παραδώσετε ὅπως ἐπιστήσονται χρῆσθαι δικαίως τούτοις, οὔτε διδασκάλους αὐτοῖς εὑρίσκετε τῆς δικαιοσύνης, εἴπερ μαθητόν—εἰ δὲ μελετητόν τε καὶ ἀσκητόν, οἵτινες ἐξασκήσουσιν καὶ ἐκμελετήσουσιν ἱκανῶς (Πλάτωνος Κλειτοφῶν, 407)
 η πρόταση  ὅπως ἐπιστήσονται χρῆσθαι δικαίως τούτοις μπορεί να προσδιορίζει ως τελική την κύρια οὔτε διδασκάλους αὐτοῖς εὑρίσκετε τῆς δικαιοσύνης; Ή πρέπει να εννοήσουμε κάποιο ρήμα εξάρτησης με σημασία «δεν φροντίζετε»; (Γιατί στην μετάφραση δεν αποδίδεται ως τελική, ενώ ο Smyth αναφέρει ότι  στις τελικές προτάσεις το ὅπως + οριστική μέλλοντα στην πεζογραφία βρίσκεται μόνο στον Ξενοφώντα και τον Ανδοκίδη).

1544
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« στις: Μάρτιος 11, 2017, 12:11:02 μμ »
Οὗ μὲν γάρ με ἔδει κακοπαθεῖν τῷ σώματι μετὰ τῆς αἰτίας τῆς οὐ προσηκούσης: το μετὰ τῆς αἰτίας νοηματικά θα το ήθελα εμπρόθετο αιτίας, αλλά το μετά + γενική δεν δηλώνει αιτία. Από την μετάφραση when I had to submit to the bodily suffering which this unwarranted charge brought with it προκύπτει ότι είναι συνοδείας. Οπότε την μετάφραση «όπου έπρεπε μαζί με την ανάρμοστη κατηγορία να υποστώ σωματική κακοπάθεια» την βρίσκετε σωστή;

νῦν δὲ τοῦ μὲν πεπείραμαι πέρᾳ τοῦ προσήκοντος, τοῦ δὲ ἐνδεής εἰμι μᾶλλον τοῦ συμφέροντος: η γενική τοῦ προσήκοντος είναι αφετηρίας / χωρισμού ή συγκριτική;

1545
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« στις: Μάρτιος 09, 2017, 11:10:22 μμ »
Ευχαριστώ για τις απαντήσεις, Sali!

1546
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« στις: Μάρτιος 09, 2017, 12:35:23 μμ »
Παράθεση από: Sali στις Μάρτιος 09, 2017, 07:34:38 πμ

Όσο για την άρνηση, γιατί να είναι αναμενόμενη η οὐ; Αν το δυνητικό απαρέμφατο ανήκει στον ευθύ λόγο, η άρνηση θα είναι μὴ (όπως στο παράδειγμα που αναφέρεις)· αν ανήκει στον πλάγιο λόγο, η άρνηση θα είναι οὐ

Γιατί; Το δυνητικό απαρέμφατο ισοδυναμεί ή με δυνητική οριστική ή με δυνητική ευκτική (αυτό δεν είναι πρόβλημα, συνήθως διακρίνεται). Και οι δύο αυτές εγκλίσεις, ως εγκλίσεις κρίσεως, έχουν άρνηση οὐ και το δυνητικό απαρέμφατο, όταν βρίσκεται ως ειδικό στον πλάγιο λόγο, έχει και αυτό οὐ.
Το δυνητικό απαρέμφατο βέβαια των συμπερασματικών προτάσεων δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω ειδικό αλλά ούτε και τελικό. Κοίταξα στον  Smythּ   εξηγεί γιατί η άρνηση του απαρεμφάτου στις συμπερασματικές προτάσεις του πλαγίου λόγου είναι οὐ, αλλά δεν λέει τίποτα για το δυνητικό απαρέμφατο, ούτε πώς δικαιολογείται σε αυτό η άρνηση μή, ούτε τι είδους απαρέμφατο θωρείται (αναφέρει μόνο ότι αντιστοιχεί σε δυνητική οριστική ή ευκτική και ότι η διαφορά του από τις αντίστοιχες εγκλίσεις είναι πολύ λεπτή).

1547
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« στις: Μάρτιος 08, 2017, 06:54:59 μμ »

Παράθεση από: Sali στις Μάρτιος 08, 2017, 09:30:01 πμ

 Το απαρέμφατο μέλλοντα είναι κατά κανόνα του πλαγίου λόγου, οπότε καλό είναι να μεταφραστεί: "ώστε θα".

Έχεις δίκιο, η συμπερασματική βρίσκεται εντός πλαγίου λόγου (τοιαῦτα ἐρεῖν ἔφη, ὥστε ἀπορράψειν τὸ Φιλίππου στόμα ὁλοσχοίνῳ ἀβρόχῳ), δεν το είχα προσέξει.

Καθώς κοίταζα τώρα τις συμπερασματικές προτάσεις έπεσα πάνω στο παράδειγμα  μιᾶς τρέφει πρὸς νυκτός, ὥστε μήτ᾽ ἐμὲ μήτ᾽ ἄλλον ...  βλάψαι ποτ᾽ ἄν και αναρωτιέμαι, αν το δυνητικό απαρέμφατο ισοδυναμεί  με δυνητική ευκτική (ή σε άλλη περίπτωση με δυνητική οριστική), η σωστή μετάφραση δεν είναι «ώστε δεν θα μπορούσες να βλάψεις» και  η αναμενόμενη άρνηση  οὐ;

1548
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« στις: Μάρτιος 08, 2017, 09:09:03 πμ »
Το ἐπιτελῶ με την έννοια «εκπληρώνω υπόσχεση» έτσι όπως το είδα στα λεξικά δεν μου φάνηκε να  θεωρείται δίπτωτο. Επομένως, στο ἀδύνατον νομίσαντα εἶναι ἐπιτελέσαι βασιλεῖ ἃ ὑπέσχετο, η δοτική είναι χαριστική ή το έμμεσο αντικείμενο του ὑπέσχετο που προτάσσεται της αναφορικής;

Μια συμπερασματική πρόταση που εκφέρεται με απαρέμφατο μέλλοντα  το σωστό είναι να μεταφραστεί «ώστε να» ή «ώστε θα»;

1549
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« στις: Μάρτιος 07, 2017, 07:33:46 μμ »
Επιτέλους, το ξεκαθάρισα και αυτό! 
Ευχαριστώ και πάλι, apri!

1550
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« στις: Μάρτιος 07, 2017, 12:01:15 μμ »
Παράθεση από: apri στις Μάρτιος 06, 2017, 07:16:17 μμ

ΥΓ. Το  "ε" δεν συγχωνεύεται με το "α" για να περιμένεις "η". Συγχωνεύεται με τη δίφθογγο "αυ".


Δηλαδή, όταν έχουμε οποιοδήποτε βραχύ φωνήεν + δίφθογγο, υπερισχύει η δίφθογγος; (Δεν την αναφέρει ο Σταματάκος αυτήν την περίπτωση, αλλά μόνο αυτήν κατά την οποία συναιρείται βραχύ φωνήεν με δίφθογγο της οποίας το πρώτο φωνήεν είναι το ίδιο με το προηγούμενο βραχύ, οπότε, όπως γράφει, το προηγούμενο φωνήεν καταπίνεται από την δίφθογγο).

Παράθεση από: Sali στις Μάρτιος 06, 2017, 08:01:27 μμ

 Πιο αναλυτικά, ο Ι. Σταματάκος, Ιστορική Γραμματική της αρχαίας Ελληνικής, 72 (σελ. 200), αναφέρει: "Αντί της περιφράσεως σὲ αὐτὸν ηδύνατο ομαλώτατα να λεχθή και να γραφή σ' αὐτὸν [...], εκ τούτου δε να φθάση τις εις τον συνεπτυγμένον τύπον σαυτόν. - Κατ' αναλογίαν προς τον τύπον τούτον εσχηματίσθη η συνεπτυγμένη Αιτ. του γ΄προσ. αὑτόν, και κατ' αναλογίαν τέλος προς αμφοτέρους τούτους εσχηματίσθησαν ακολούθως πάντες οι συνεπτυγμένοι τύποι".


Σύμφωνα με αυτά που γράφει ο Σταματάκος εσείς καταλαβαίνετε ότι πρόκειται για συναίρεση ή κράση (επί της ουσίας το ίδιο είναι); Γιατί εγώ άλλα κατάλαβα, για αυτό μίλησα για έκθλιψηּ  δεν ήμουν βέβαια σίγουρη τι ακριβώς εννοεί με το «συνεπτυγμένον τύπον». Τέλος πάντων, τελικά πρέπει να σημειώνεται κορωνίδα στο σαυτόν ή όχι (έχω δεχθεί αυτή την ερώτηση από μαθητές);

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας!

1551
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« στις: Μάρτιος 06, 2017, 06:10:45 μμ »
ὅστις οὖν οἴεται τοὺς ἄλλους κοινῇ τι πράξειν ἀγαθὸν πρὶν ἂν τοὺς προεστῶτας αὐτῶν διαλλάξῃ, λίαν ἁπλῶς ἔχει καὶ πόρρω τῶν πραγμάτων ἐστίν:
Νομίζω ότι, παρόλο που η αναφορική πρόταση, την οποία προσδιορίζει η χρονική, είναι καταφατική, έχει αρνητική σημασία και, επομένως, η χρονική δηλώνει προτερόχρονο, για αυτό και εκφέρεται με υποτακτική + ἂν.  Τι είναι αυτό όμως που δίνει στην αναφορική αρνητική σημασία, το οἴεται ή το γενικότερο νόημα που προκύπτει και από τις τρεις προτάσεις;

Παράθεση από: apri στις Μάρτιος 05, 2017, 01:48:46 πμ
Η αντωνυμία του γ' προσώπου εμφανίζεται και σε συνηρημένη μορφή


apri, μπορείς να μου εξηγήσεις κάτι; Στο «σαυτόν» κάποιοι σημειώνουν την κορωνίδα, που σημαίνει ότι θεωρούν πως ο τύπος προέρχεται από συναίρεση, ενώ κάποιοι άλλοι όχι, που σημαίνει ότι πιστεύουν πως προέρχεται από έκθλιψη (σ’ αυτόν) και προφανώς συνένωση (δεν ξέρω αν είναι σωστός ο όρος «συνένωση», αλλά καταλαβαίνεις τι θέλω να πω). Λογικά κάτι ανάλογο θα ισχύει και για την αντωνυμία του γ προσώπου.  Γιατί να δεχτούμε ότι οι τύποι αυτοί προέρχονται από συναίρεση, αφού το κανονικό θα ήταν το ε + α να δίνει η, ενώ υπάρχει και η άλλη εξήγηση; Υπάρχει κάποιος λόγος για τον οποίο δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η εξήγηση της «συνένωσης»;

1552
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« στις: Μάρτιος 04, 2017, 12:12:13 μμ »
Παράθεση από: Sali στις Μάρτιος 04, 2017, 09:49:55 πμ
Σε ποιο κείμενο η θεματογραφία το θεωρεί ενεστώτα; Μπορείς να δώσεις την παραπομπή;

ἔδοξεν αὐτῷ προσελθὼν κρείττων τις ἢ κατὰ ἄνθρωπον εἰπεῖν• Συσκευάζου, ὦ Κῦρε• ἤδη γὰρ
εἰς θεοὺς ἄπει. τοῦτο δὲ ἰδὼν τὸ ὄναρ ἐξηγέρθη καὶ σχεδὸν ἐδόκει εἰδέναι ὅτι τοῦ βίου ἡ τελευτὴ παρείη.

Η θεματογραφία που το δίνει ως ενεστώτα είναι του φροντιστηρίου (και δεν έχει ούτε μετάφραση ούτε σύνταξη). Από δύο ελληνικές μεταφράσεις που βρήκα η μια το μεταφράζει ως μέλλοντα η άλλη ως ενεστώτα. Βασίστηκα στην αγγλική (for thou shalt soon depart to the gods) και διόρθωσα την θεματογραφία.

Παράθεση από: apri στις Μάρτιος 04, 2017, 10:57:39 πμ

 Ίσως, δηλ. ποτέ να μη σταμάτησε το ρήμα (απλό ή σύνθετο) να χρησιμοποιείται και με παροντική αναφορά και έπαιζαν πάντα ρόλο τα συμφραζόμενα.


Ακόμη και έτσι να είναι, είναι σωστό να χαρακτηρίζουμε το ἄπειμι σε πεζό κείμενο της κλασικής περιόδου οριστική ενεστώτα;


Παράθεση από: Sali στις Μάρτιος 04, 2017, 09:49:55 πμ

Υποκειμενική, κατά τη γνώμη μου, γιατί, όπως φαίνεαι από το νόημα της πρότασης, δεν υπάρχει δράστης/υποκείμενο της ρηματικής έννοιας του ουσιαστικού, ώστε να θεωρηθεί αντικειμενική.

Είσαι σίγουρος; Δεν μπορεί ο δράστης της ρηματικής έννοιας να είναι ο Κῦρος και να είναι αντικειμενική, αφού υπάρχει η έκφραση τελευτῶ τὸν βίον;

1553
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« στις: Μάρτιος 01, 2017, 06:55:33 μμ »
Υπάρχει  περίπτωση το ἄπειμι  του εἶμι  (στην οριστική) στην αττική πεζογραφία να είναι ενεστώτας (όπως αναφέρεται σε μια θεματογραφία); Κοίταξα στο Liddell-Scott και το δίνει μόνο ως μέλλοντα, αλλά στην επιτομή του λεξικού μεταφράζεται ως ενεστώτας.

ἐδόκει εἰδέναι ὅτι τοῦ βίου ἡ τελευτὴ παρείη: η γενική τοῦ βίου είναι υποκειμενική ή αντικειμενική; Το τελευτῶ είναι αμετάβατο αλλά και μεταβατικό (τελευτῶ τὸν βίον).

1554
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Αδίδακτο κείμενο
« στις: Φεβρουάριος 28, 2017, 07:49:16 μμ »
Ευχαριστώ, Sali!

Σελίδες: 1 ... 109110111112113 ... 139

Pde.gr, © 2005 - 2024

Το pde σε αριθμούς

Στατιστικά

μέλη
  • Σύνολο μελών: 32293
  • Τελευταία: HelenK
Στατιστικά
  • Σύνολο μηνυμάτων: 1159835
  • Σύνολο θεμάτων: 19212
  • Σε σύνδεση σήμερα: 539
  • Σε σύνδεση έως τώρα: 1964
  • (Αύγουστος 01, 2022, 02:24:17 μμ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Μέλη: 0
Επισκέπτες: 503
Σύνολο: 503

Πληροφορίες

Το PDE φιλοξενείται στη NetDynamics

Όροι χρήσης | Προφίλ | Προσωπικά δεδομένα | Υποστηρίξτε μας

Επικοινωνία >

Powered by SMF 2.0 RC4 | SMF © 2006–2010, Simple Machines LLC
TinyPortal 1.0 RC1 | © 2005-2010 BlocWeb

Δημιουργία σελίδας σε 0.123 δευτερόλεπτα. 30 ερωτήματα.