1569
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη
« στις: Ιανουάριος 18, 2017, 09:47:04 μμ »
Ευχαριστώ πολύ, apri!
Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση. 1569
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη« στις: Ιανουάριος 18, 2017, 09:47:04 μμ »
Ευχαριστώ πολύ, apri!
1570
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη« στις: Ιανουάριος 18, 2017, 12:38:57 μμ »
Μπορείς, σε παρακαλώ, να μου πεις σε ποια παράγραφο του Smyth (και όχι μόνο στον Smyth αλλά και αλλού, αν τυχαίνει να γνωρίζεις) βρίσκεται αυτό; Ψάχνω καιρό να βρω την διαφορά μεταξύ επιθετικής και κατηγορηματικής θέσης. 1571
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη« στις: Ιανουάριος 17, 2017, 08:06:06 μμ »
Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι αν έχω συναντήσει ή όχι τέτοια παραδείγματα. Απλώς δεν μου ταιριάζει να υπάρχει μια εντελώς περιττή μετοχή, (οι όντες αριστείς = οι αριστείς, οι όντες εν τέλει = οι εν τέλει, τι εξυπηρετεί εδώ η μετοχή;).
Αν δεν κάνω λαθος, σε είχα ξαναρωτήσει για αυτό το θέμα και είχες συμφωνήσει ότι η σύνταξη του εμπροθέτου με ουσιαστικό προέρχεται από παράλειψη της μετοχής του ειμί. Αν ισχύει αυτό, το ίδιο δεν λέμε; 1572
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη« στις: Ιανουάριος 17, 2017, 01:23:57 μμ »
Πρότεινα να εννοήσουμε άλλη μετοχή, γιατί με το ἀριστεῖς κατηγορούμενο θωρούμε το ὄντες συνδετικό. Ο εμπρόθετος όμως δεν πρέπει να προσδιορίζει κάποιο υπαρκτικό ὄντες; Ακόμη και αν δεχθούμε ότι ο εμπρόθετος βρίσκεται σε θέση κατηγορουμένου και προσδιορίζει συνδετικό ὄντες, μπορεί να έχουμε μέσω της ίδιας μετοχής δύο κατηγορούμενα ασύνδετα;
Μου πέρασε και αυτό από το μυαλό, αλλά είχα την εντύπωση ότι η μετοχή του ειμί δεν βρίσκεται έναρθρη παρά μόνο αν ισοδυναμεί καθαρά με ουσιαστικό (το όν= αυτό που υπάρχει). 1573
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη« στις: Ιανουάριος 17, 2017, 11:29:49 πμ »
ὅσον οἱ μὲν ἐξ ἁπάσης τῆς Ἑλλάδος ὄντες ἀριστεῖς δέκ’ ἔτη τῆς Ἀσίας ἓν χωρίον πολιορκοῦντες μόλις εἷλον, οὗτοι δὲ... Ποια σύνταξη θεωρείτε σωστή
α) ο ἱ μ έ ν: υποκείμενο, ὄ ν τ ε ς: εναντιωματική μετοχή, ἀ ρ ι σ τ ε ῖ ς: κατηγορούμενο, ἐ ξ ἁ π ά σ η ς τ ῆ ς Ἑ λ λ ά δ ο ς: εμπρ. προσδιορισμός σε μια εννοούμενη μετοχή ὄντες (αυτοί μεν αν και ήταν οι άριστοι από όλη την Ελλάδα) ή β) ο ἱ ἀ ρ ι σ τ ε ῖ ς: υποκείμενο, ὄ ν τ ε ς: επιθετική μετοχή, ἐ ξ ἁ π ά σ η ς τ ῆ ς Ἑ λ λ ά δ ο ς: εμπρ. προσδιορισμός στο ὄντες (οι άριστοι που υπήρχαν / προέρχονταν από όλη την Ελλάδα); Αρχικά θεώρησα υποκείμενο το ο ἱ μ έ ν, αλλά, επειδή ακολουθεί το οὗτοι δέ (και οι όχι οἱ δέ), δεν είμαι σίγουρη. τῆς Ἀσίας: γενική διαιρετική ή κτητική; Τα περισσότερα συντακτικά παρόμοιες περιπτώσεις τις κατατάσσουν στην διαιρετική. 1574
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη« στις: Ιανουάριος 17, 2017, 10:55:05 πμ »
Ωραία! Μου έδωσες την τεκμηρίωση που μου έλειπε! 1575
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη« στις: Ιανουάριος 12, 2017, 12:56:20 μμ »
Δεν έχω ιδέα! Και ειδικα με την ευκτική του πλαγίου λόγου, που την βρίσκουμε συχνά, προβληματίζομαι πολύ. Τελικά αναπαράγω το γνωστό "δηλώνει το αβέβαιο και υποκειμενικό στο παρελθόν". Έχει κάποια βάση αυτό ή το άλλο, ότι η δυνητική οριστική δηλώνει το δυνατό στο παρελθόν ή το αντίθετο του πραγματικού; Η ευχετική οριστική δεν χρησιμοποιείται για ευχή ανεκπλήρωτη; Έχεις την καλοσύνη κάποια στιγμή να μας γράψεις λίγα λόγια, συνοπτικά, για την πραγματική σημασία των εγκλίσεων; Έχεις ξαναγράψει βέβαια σε διάφορα σημεία και με διάφορες αφορμές για αυτό το θέμα, το ξέρω, οπότε, αν σου είναι δύσκολο να τα συγκεντρώσεις, μπορείς να μου πεις που βρίσκονται, για να προσπαθήσω να τα βάλω σε μια τάξη; 1576
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη« στις: Ιανουάριος 12, 2017, 12:36:13 μμ »ὅπερ καὶ To ἀκόντων είναι γενική απόλυτη (σε εναντιωματική σχέση) με το οὐ βουλομένων υποκείμενό της. Το άκων και το εκών πρέπει να είναι τα μοναδικά επίθετα που χρησιμοποιούνται όπως οι μετοχές, αλλά δεν μπορώ να το αιτιολογήσω επαρκώς. Νομίζω ότι ένα από τα δύο ήταν αρχικά μετοχή. 1577
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη« στις: Ιανουάριος 11, 2017, 08:07:01 μμ »
Μακάρι να τα έγραφαν και τα συντακτικά έτσι, θα ήταν πολύ πιο απλά τα πράγματα! Επομένως, θεωρείς λάθος ή απλώς γενικευμένο το ότι η υποτακτική στις ερωτήσεις δηλώνει "απορία περί του πρακτέου"; Γιατί κάποιες φορές φαίνεται να το δηλώνει και αυτό. Για παράδειγμα, όταν έχουμε ένα πρόβλημα και λέμε "τι να κάνω;", δεν ρωτάμε για το πιθανό ή το επιθυμητό αλλά για το τι πρέπει να κάνουμε. Το ίδιο και όταν χρησιμοποιούμε μέλλοντα: "τι θα κάνω τώρα;" Δεν συμφωνείς; Μήπως λοιπόν πρέπει κάθε φορά να εξετάζουμε με βάση τα συμφραζόμενα τι ακριβώς δηλώνει η υποτακτική ή ο μέλλοντας στη συγκεκριμένη περίπτωση; 1578
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη« στις: Ιανουάριος 11, 2017, 11:01:37 πμ »
Μα, τα συντακτικά γράφουν ότι πολλές φορές χρησιμοποιείται απορηματικός μέλλοντας (οριστική) αντί απορηματικής υποτακτικής, ο οποίος δηλώνει απορία περί του πρακτέου, όπως η απορηματική υποτακτική, και όχι ερώτηση για κάτι πραγματικό, όπως μια οποιαδήποτε άλλη οριστική. Εκείνο που δεν γράφουν είναι αν ο μέλλοντας στις πλάγιες ερωτήσεις (και στις ευθείες βέβαια) έχε πάντοτε αυτή την λειτουργία, δηλαδή αν δηλώνει πάντοτε απορία περί του πρακτέου, ή αν μπορεί να έχει και την κοινή λειτουργία της οριστικής. Αυτό προσπαθώ να καταλάβω, γιατί στο παράδειγμα που παρέθεσα μου φαίνεται ότι η ερωτήση δεν εκφράζει απορία περί του πρακτέου, αλλά αφορά σε κάτι πραγματικό που θα γίνει στο μέλλον. Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζω και σε ερωτήσεις με το χρη+απαρέματο, για το οποίο επίσης γράφουν τα συντακτικά ότι χρησιμοποιείται αντί απορηματικής υποτακτικής, π.χ "ουκ οιδα όπως χρη λέγειν". Στην περίπτωση αυτή όμως έχω και ένα παράδειγμα με χρή+απαρέμφατο που δίνεται ως παράδειγμα εκφοράς με οριστικής που δηλώνει το πραγματικό "Ο Κυρος προθύμως επυνθάνετο ποίοις ου χρή θηρίοις πελάζειν και ποια χρή θαρρουντα δίωκειν". Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το πρώτο να δηλώνει απορία περίου του πρακτέου, ενώ το δεύτερο ερώτηση για κάτι πραγματικό. Αντίθετα με τον μέλλοντα, για τον οποίο λογικά πιστεύω ότι μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να δηλώνει και το πραγματικό, το χρή μου φαίνεται λογικό να δηλώνει μόνο απορία περί του πρακτέου. Τι λες για όλα αυτά;
Αυτό με την πλάγια ερωτηματική το σκέφτηκα και εγώ, αλλά μετά θυμήθηκα ότι στην περίπτωση του συστοίχου αντικειμένου δεν παίζει ρόλο αν υπάρχει άλλο αντικείμενο, αφού το σύστοιχο μπορεί να συνυπάρχει με οποιοδήποτε εξωτερικό αντικείμενο. Έτσι δεν είναι; Απλώς δεν μου ταίριαζε το αγαθα ως αντικείμενο. 1579
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη« στις: Ιανουάριος 10, 2017, 05:00:02 μμ »
Νόμιζα ότι έλυσα τις απορίες μου σχετικά με το σύστοιχο αντικείμενο, αλλά μου προέκυψε και άλλη.
Τα παραθετικά των επιρρημάτων πώς τα διακρίνουμε από το σύστοιχο αντικείμενο; ἴσασι δὲ ἄριστα εἴτε ψεύδομαι εἴτε ἀληθῆ λέγω: το ἄριστα τι πρέπει να θεωρηθεί; Προσωπικά θα έλεγα επίρρημα, πρώτον, γιατί δεν έχει άρθρο και δεύτερον, γιατί μου φαίνεται ότι θα μπορούσε να αντικατασταθεί από το εὖ αλλά όχι από το ἀγαθά. Δεν ξέρω όμως αν αυτά είναι τα σωστά κριτήρια. Όταν μια πλάγια ερωτηματική πρόταση εκφέρεται με μέλλοντα, ο μέλλοντας αυτός ισοδυναμεί υποχρεωτικά με απορηματική υποτακτική ή μπορεί και να δηλώνει το πραγματικό; (Δεν διευκρινίζεται σε κανένα συντακτικό αυτό). Γιατί στο ἢ ἄλλο τι εὔχοιντο τῶν φανερῶς ἀδήλων ὅπως ἀποβήσοιτο δεν μου φαίνεται να δηλώνεται απορία περί του πρακτέου, αλλά νομίζω ότι η ευκτική αντιστοιχεί σε οριστική πραγματικού μέλλοντα (και όχι δεοντολογικού). 1580
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη« στις: Ιανουάριος 09, 2017, 02:04:00 μμ »
Ευχαριστώ πολύ, Sali!
1581
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη« στις: Ιανουάριος 08, 2017, 09:48:41 μμ »
Όταν ένα αντικείμενο είναι ουδέτερο επιθέτου ή αντωνυμίας είναι σχεδόν πάντοτε σύστοιχο; Ισχύει ότι με οποιοδήποτε ρήμα μπορεί να συντάσσεται σύστοιχο αντικείμενο; Πάντα με μπέρδευε αυτό το θέμα και βλέπω ότι ακόμη δεν μπορώ να αποφασίσω με βεβαιότητα πότε το αντικείμενο είναι σύστοιχο (ή αν πρόκειται για σύστοιχο αντικείμενο ή επιρρηματική αιτιατική). Για παράδειγμα, στις παρακάτω περιπτώσεις αυτά που έχω γραμμένα με κενά είναι σύστοιχα αντικείμενα ή όχι;
Τ ἆ λ λ α ἐτίμησε (κάποιοι το θεωρούν αιτιατική αναφοράς). Ο ὐ δ ὲ ν διάφορον ἐνόμιζεν εὔχεσθαι ἢ εἰ κυβείαν ἢ μάχην ἢ ἄλλο τ ι εὔχοιντο... Καὶ μηδείς γε ὑμῶν ἔχων τ α ῦ τ α νομισάτω ἀ λ λ ό τ ρ ι α ἔχειν. Ὡς τοὺς θεοὺς οἴοιτο ο ὐ δ ὲ ν ἧττον ὁσίοις ἔργοις ἢ ἁγνοῖς ἱεροῖς ἥδεσθαι. 1582
Φιλολογικά μαθήματα / Απ: Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη« στις: Ιανουάριος 06, 2017, 06:03:07 μμ »
Προθετικά επιρρήματα δεν είναι τα έξω, ένδον, μεταξύ, εκτός κ.λπ., από τα οποία εξαρτάται η γενική της αφετηρίας ή του χωρισμού, ενώ η γενική της αναφοράς εξαρτάται από τροπικά επιρρήματα; Να ρωτήσω τώρα κάτι άλλο, το ούτως μπορεί να δηλώνει ποσό, ακόμη και όταν δεν ακολουθεί επίρρημα ή επίθετο; Π.χ στο Ἐπειδὴ γὰρ οἱ πρυτάνεις ἀπέδοσαν εἰς τὴν βουλὴν περὶ αὐτῶν, οὕτως ὠργίσθησαν αὐτοῖς, ὥστε ἔλεγόν τινες τῶν ῥητόρων ὡς ἀκρίτους αὐτοὺς χρὴ τοῖς ἕνδεκα παραδοῦναι θανάτῳ ζημιῶσαι, το ούτως δηλώνει τρόπο ή ποσό; |