PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

... και που να φουντώσει κι άλλο η ζέστη...

ξεκινώντας το θέμα έθεσα κατι που κατά την γνώμη μου συμβαίνει και είναι μία πραγματικότητα. Οι μόνιμοι συνάδελφοι έλαχιστα εως καθόλου ασχολούμαστε με τα προβλήματα των αδιόριστων ή των αναπληρωτών. Το ίδιο επίσης ελάχιστα ασχολούμαστε με τους μόνιμους που είναι μακρυά από τα σπίτια τους με το πολύ μικρό αριθμό μεταθέσεων , αποσπάσεων κλπ. Έχουμε φτάσει σε τέτοιο χαμηλό σημείο που θα αναφέρωτο παρακάτω παράδειγμα.
Πέρυσι με την κατάργηση του 3ωρου υπέυθυνου εργαστηρίου Φ.Ε είπα σε ένα συνάδελφο βιολόγο. "τα έμαθες καταργήθηκε το 3ωρο του εργαστηρίου" η απάντηση" Α εμένα δεν με νοίαζει έτσι και αλλιώς δεν το έπερνα ποτέ". Αυτό δείχνει το χάλι που έχουμε φτάσει. Φυσικά στα ίδια βρίσκονται και οι αναπληρωτές. Πολλοί αναπληρωτές όχι μόνο δεν απεργούν αλλά προγραμματίζουν και διαγώνισμα σε ημερα Παννελλαδηκής απεργίας (δεν έχω άλλη ημέρα ήρθα αργά). τα παραπάνω ισχύουν για την πολύ μεγάλη πλειοψηφία των συναδελφων
Όλα αυτα είναι μια πραγματικότητα. Όμως από εκεί ως του να κατηγορούμαστε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε μάθημα και ότι πρέπει να αξιολογηθούμε για να μας απολύσουν (κάτι που έχει γραφεί σε αναρτήσεις εδω μέσα) η απόσταση είναι πού μεγάλη και φυσικά δεν ισχύει κάτι τέτοιο.

Αν είχα άλλο "πόστο" δεν θα έμενα στα καλέσματα! Να είσαι σίγουρη!
Εσείς, όμως, που είστε μόνιμοι, και μπορείτε να συνδικαλίζεστε πιο ενεργά, να διεκδικείτε πιο αποφασιστικά και να "ταρανουνήσετε" το Υπουργείο, πώς αλήθεια δείχνετε την αλληλεγγύη σας και την απουσία ατομικισμού; Τι κάνατε για να μπει "νέο αίμα" στα δημόσια σχολεία; Ποιες οι μορφές των κινητοποιήσεών σας, πέρα από τις απεργίες (που και σ' αυτές λίγοι μόνιμοι συμμετέχουν πλέον); Ρητορικά τα ερωτήματα!
Η εικόνα των εκπαιδευτικών, πάντως, που βγαίνει προς τα έξω είναι αρνητική κατά βάση και εξαιτίας του Υπουργείου που μας παρουσιάζει ως τεμπέληδες, που εργαζόμαστε 7-8 μήνες τον χρόνο, από 4-5 ώρες την ημέρα, απαξιώνοντας το λειτούργημά μας, αλλά και εξαιτίας ημών, των εκπαιδευτικών!
Όσο για τις ταμπέλες: αυτές εξυπηρετούν το Υπουργείο και την τακτική του, το γνωστό "διαίρει και βασίλευε"! Δεν βάζω καμία ταμπέλα σε κανέναν συνάδελφο, αρκεί να μην βάζει ο ίδιος ο συνάδελφος πρώτα στον εαυτό του, ώστε να τύχει ευνοικότερης αντιμετώπισης από τον εργοδότη μας και από μερίδα της κοινωνίας μας! Από τη στιγμή, όμως, που πολλοί συνάδελφοι καρπώνονται τα οφέλη μιας (Χ) ταμπέλας, την οποία μάλιστα στη συνέχεια κάνουν και "σημαία" τους, θα μείνω εγώ άπραγη και θα τους κοιτάζω, εγκαταλείποντας τις επιθυμίες, τα όνειρα και τις ανάγκες μου ή θα διεκδικήσω τα αυτονόητα;
Δεν αποστρέφομαι κανέναν συνάδελφο, αρκεί να χαίρει της εκτίμησης και του σεβασμού μου λόγω γνώσεων, κύρους και αξίας και όχι λόγω μιας παραποιημένης εικόνας που έχει δημιουργήσει εκμεταλλευόμενος τεχνάσματα, μέσα και διασυνδέσεις!

Θα σου απαντήσω τι κάνω εγώ κι όσοι συνάδελφοι σκεφτόμαστε με τον ίδιο πάνω-κάτωτρόπο: συμμετοχή στις απεργίες (κι ας έχω ανάγκη τα 40 ή τα 50 ευρώ), κάλεσμα για ομαδικό αγώνα μέσω κι άλλων μορφών κινητοποιήσεων (κάλεσμα για αποχή από τα καθήκοντά μας ως αναπληρωτές τον τελευταίο μήνα, προσπάθεια σύστασης νέου συλλογικού οργάνου, εκτός της ΠΕΑΔ, που να μας εκπροσωπεί αντικειμενικότερα και μαζικότερα, κάλεσμα για μη υποβολή/κατάθεση αίτησης αναπληρωτών-ωρομισθίων, υπογραφή για την μη κατάργηση κάποιων φιλολογικών μαθημάτων, ενημέρωση/πληροφόρηση των λοιπών συναδέλφων για τις δικαστικές εξελίξεις που αποτελούν πλέον πραγματικότητα ...) και προσπάθεια ανάδειξης σε τοπικό επίπεδο του καίριου ρόλου των εκπαιδευτικών, μιας και το Υπουργείο μας έχει καταφέρει να απαξιωθούμε στα μάτια της κοινωνίας!
Βέβαια, πολλοί συνάδελφοι αρνούνται να συμμετέχουν και σαμποτάρουν τις όποιες κινήσεις, καθώς είναι βολεμένοι από την σημερινή κατάσταση και δεν σκέφτονται μακροπρόθεσμα, δυστυχώς! Θεωρούν πως αν δεν αντιδράσουν και συνεχίζουν να πηγαίνουν αναπληρωτές, θα διοριστούν!
Πάντως, κακώς θεωρείς ότι έχω μένος! Έχω συνηθίσει να βλέπω εκπαιδευτικούς φυγόπονους, συμφεροντολόγους και ανεύθυνους σε όλα τα επίπεδα! Απλά απορώ πώς και γιατί μεταλλάχτηκαν αυτοί οι άνθρωποι και έγιναν τόσο έντονα ατομικιστές και κυρίως τι μηνύματα περνούν στους μαθητές τους, όταν οι ίδιοι (μορφωμένοι άνθρωποι υποτίθεται) αποστρέφονται την αλληλεγγύη προς τους συναδέλφους τους, στους οποίους προσβλέπουν για την ομαλή λειτουργία των σχολείων , αλλά δε θεωρούν ισάξιούς τους!

Αυτό με την στάση των "παλαιών" είναι μεγάλη πληγή. Θυμάμαι, μια φορά κι έναν καιρό που δούλευα κι εγώ ωρομίσθια και μετά αναπληρώτρια στο δημόσιο σχολείο, να προκηρύσσονται απεργίες και ενίοτε να είμαι και η μόνη που απεργούσε. "Το χρειάζομαι το 50άρικο"!!! Δεν θα την ξεχάσω ποτέ αυτήν την φράση από "συνάδελφο" που άλλαζε τις μηχανές σαν να μην πω τι... Εγώ όμως, αδιόριστη, με οικογένεια και παιδί δεν το χρειαζόμουν... Δίκιο έχει ο συνάδελφος. Είμαστε μ ό ν ο ι μας. Ανέκαθεν ήμασταν μόνοι μας.