PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Στο TLG το κείμενο του Ξενοφώντα (Κύρου Παιδεία 4.2.37) έχει υποτακτική (παρεσκευασμένα ᾖ), ομοίως και στο Perseus.

Συγγνώμη, το παράδειγμα της Φιλιππάκη "περιμένω τον Γιάννη ότι θα φύγει" σας φαίνεται κανονικό; Δεν είναι κάπως... αντιγραμματικό; Υπάρχει κάποιο άλλο παρόμοιο;

Martin Salzmann (https://ling.auf.net/lingbuzz/002001) The linguistic term prolepsis refers to a construction where a structural complement of the matrix verb is semantically related to the predicate of a finite embedded clause. In the following example, the proleptic constituent is governed by a preposition and semantically related to a position occupied by a coreferential pronoun: I believe of John that he likes Mary. While at first sight, one may take the proleptic constituent to be an argument of the matrix verb with the pronoun establishing an anaphoric dependency, things are more complex: First, the construction is possible with a very wide range of matrix verbs, casting doubt on the argumenthood of the object. Second, a coreferential element is obligatory (cf. *I believe of this crisis that the president should resign), which argues against a mere aboutness relationship. There is conflicting evidence concerning the base position of the proleptic object. On the one hand, On the othethere is solid evidence from anaphor binding and superiority that the proleptic object occupies an A-position in the matrix clause. On the other hand, the proleptic object reconstructs into the complement clause for anaphor and variable binding; furthermore, the proleptic object turns the construction into a (weak) island for extraction. Both properties would follow if the proleptic object were to originate in the embedded clause, but an analysis involving movement from the complement clause fails for conceptual (Improper Movement, Freezing) and empirical (lack of reconstruction for Principle C and scope) reasons. It is proposed that these paradoxical properties follow if the proleptic object is licensed by predication: The complement clause involves a base-generated operator which turns it into an open sentence. The coreferential pronoun is the variable bound by the operator. The proleptic object, then, is the subject of the predication. The relationship between the proleptic object and the silent operator involves ellipsis, as does the relationship between the operator and the coreferential pronoun. Ellipsis derives the (selective) reconstruction effects, predication explains the necessity of a coreferential element while the presence of the silent operator accounts for the opacity of the construction. Finally, the lack of scope reconstruction follows from the pronominal nature of the variable.

Για μένα στο συγκεκριμένο χωρίο ως επεξήγηση του ἀμφότερα τίθενται οι δύο ακόλουθες φράσεις/δομές αιτιατική + β΄ουσα πρόταση, ως παραλλαγή των δομών αιτιατική + απαρέμφατο και αιτιατική + μετοχή (ανάλογα με τη σύνταξη του ρήματος εξάρτησης).

Ότι το χωρίο είναι ανοικτό σε πολλές προτάσεις, διορθώσεις και ερμηνείες είναι δεδομένο. Ως εκ τούτου ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει την άποψή του, να συμφωνεί ή να διαφωνεί με άλλες. Απόλυτη αλήθεια δύσκολα μπορεί να βρει κάποιος. Τα επιχειρήματα κρίνονται κατά πόσον είναι πειστικά ή μη, αλλά και αυτό είναι στην κρίση του καθενός. Το πιο αναλυτικό υπόμνημα το οποίο εγώ ανακάλυψα μπορείτε να το βρείτε στo https://archive.org/details/thucydidesbookii00thuc/page/n115, όπου ο συγγραφέας εξετάζει διάφορες λύσεις που έχουν προταθεί. Το τελικό συμπέρασμα που διατυπώνει και η μετάφραση που δίνει σε μένα τουλάχιστον φαίνονται πειστικά. Για το θέμα του φυλάττω (και όχι φυλάττομαι) - φυλακή με πρόταση που εισάγεται με το ὅπως αναφέρθηκα σε προηγούμενη ανάρτηση. Sali, αν διαβάσεις το υπόμνημα στο οποίο παραπέμπω, νομίζω ότι θα βρεις ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις με την άποψη που εξέφρασες. Για μένα το θέμα έχει πλέον εξαντληθεί.

Sali η σύνδεση φαίνεται πιο σωστή, αν δεχτούμε, όπως είπε και η apri, ότι τα δύο συμπλεκτικά συνδέουν τους Λακεδαιμονίους και τους Μεγαρείς. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δεχτούμε ότι το πρώτο τε συνδέει με τα προηγούμενα, πιο φυσικό είναι να δημιουργεί σύνδεση με το επόμενο τε. Και νοηματικά, αν το δει κανείς, σύμφωνα και με τις καλύτερες μεταφράσεις, έχουμε τη σύνδεση των δύο σκοπών που θέλουν να πετύχουν οι Αθηναίοι, εφόσον καταλάβουν το νησάκι απέναντι από τα Μέγαρα και το καταστήσουν δική τους "στρατιωτική βάση" : α) αποτροπή αιφνιδιαστικών ναυτικών επιχειρήσεων από τους Λακεδαιμονίους, β) ναυτικός αποκλεισμός των Μεγαρέων. Αν ρίξεις μια ματιά και στα σχόλια, το ίδιο λένε οι περισσότεροι. Συμφωνώ με την apri ότι έχουμε τροπή από πρόταση (ὅπως) σε απαρέμφατο, κάτι βέβαια που δεν είναι ασυνήθιστο για τον Θουκυδίδη.

1)   The words τοὺς Πελοποννησίους and ὅπως μή are dependent on τοῖς Ἀθηναίοις τὴν φυλακὴν εἶναι, which = τοὺς Ἀθηναίους φυλάσσειν. Οr
2)   ὅπως μὴ ποιῶνται takes the place of μὴ ποιεῖσθαι, ansnwering to μηδὲν εἰσπλεῖν below. The change gives emphasis and liveliness. τέ before Πελοποννησίους is connected with the following τέ in τοῖς τε Μεγαρεῦσιν, the clauses τούς τε Πελοποννησίους and τοῖς τε Μεγαρεῦσιν being subordinate, not parallel, to that which has preceded.

Thucydides, Benjamin Jowett, σ. 187 (στη σημείωση για το χωρίο 3.51.2