PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Στην δημόσια εκπαίδευση τα πράγματα έχουν βαλτώσει εδώ και δεκαετίες.
Η αυτοκριτική των εκπαιδευτικών είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση γιατί το σύστημα εμφανίζει τόσες δυσλειτουργίες να ακυρώνουν στην πράξη, την αξία ή την καλή προαίρεση του εκπαιδευτικού.
Ο εκπαιδευτικός  απλά προσπαθεί να αμυνθεί όσο μπορεί, θωρακισμένος με την γραφειοκρατία-την επίφαση νομιμότητας-που συνιστά το μίνιμουμ των απαιτήσεων.
Ο κάθε ένας από εμάς βλέπει τα προβλήματα αλλά τον ξεπερνούν για να μπορεί να κάνει κάτι.
Και μόνο ο διάλογος εδώ στο φόρουμ , η κριτική του ενός στον άλλο , στην πραγματικότητα είναι αυτοκριτική αφού ανώνυμα και χωρίς συμφέρον γίνεται.
Όλοι συνειδητοποιούμε ,απ' την σκοπιά του ο καθένας, το πρόβλημα . Βγάζουμε λίγο τον εαυτό μας απ' το κάδρο αφού δεν έχουμε εμείς την κύρια ευθύνη, αλλά παρόλα αυτά γίνεται διάλογος.
Το σύστημα είναι σαφώς το πρόβλημα.
Όταν για παράδειγμα , έχεις τις πανελλαδικές εξετάσεις όπου το 50% γράφουν σταθερά κάτω απ' την βάση. Καταλήγεις στο προφανές συμπέρασμα ότι το σχολείο δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό το επίπεδο δυσκολίας.
Και για 40 χρόνια δεν γίνεται απολύτως τίποτα. Αντιθέτως οι εξετάσεις  γίνονται παράδοση ,ενώ διαμορφώνεται το προφίλ μιας ολόκληρης γενιάς , αυτό της ατομικής προσπάθειας και διάκρισης.
Τι μπορεί να κάνεις για να πετύχεις έναν απ' τους κύριους στόχους της εκπαίδευσης που είναι η ανάπτυξη ομαδικής-συνεργατικής ικανότητας των μαθητών;
  Πρακτικά τίποτα.
Όλοι το γνωρίζουμε...
Για αυτό πιστεύω ότι το σύστημα, απλά μας ξεπερνά.
Επιπλέον η αξιολόγηση των μαθητών με τις πανελλαδικές, που στην πράξη είναι και αξιολόγηση του εκπαιδευτικού μας συστήματος, γίνεται 40 χρόνια με το συμπέρασμα να είναι ξεκάθαρο χωρίς να καταλήγει πουθενά.
Η συζήτηση για την αξιολόγηση είναι εντελώς προεκλογικού τύπου, περικλείοντας συνθηματολογία για ψηφοθηρικούς σκοπούς.
Αν είναι να ξεκινήσει κάτι στην εκπαίδευση πρέπει να γίνει με ειλικρίνεια και προπάντων χωρίς συνθήματα. Γιατί τα συνθήματα είναι συνήθως δογματικές θέσεις που καταστρέφουν από την πρώτη στιγμή κάθε προσπάθεια να αποκαλυφθεί η αλήθεια.

ακαδημαϊκά προσόντα δημοσιεύσεις θα μετράνε στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικων;

Ποιόν ρωτάς;
Τον δημοσιογράφο του "έθνους";

Τα όνειρα μπορούν να διαβαθμίζονται μεταξύ ευσεβών πόθων και φαντασιώσεων.
Ας έχει πάντα ο καθένας μας ο,τι και να ονειρεύεται στο βάθος την λογική.
Στην φάση που οι μαθητές της γ λυκείου επιλέγουν να σπουδάσουν πολλές φορές το συναίσθημα επιβάλλεται.
Ακολούθως ένα άκαμπτο σύστημα μπορεί να τους εγκλωβίσει.
Ποτέ δεν είναι αργά να αλλάξει κάποιος σχέδια αρκεί να πείθεται ότι η επιμονή είναι αδιέξοδη. Ειδάλλως θα παλεύει για κάποιου είδους ανταμοιβή των κόπων του.

Καταρχήν θέλω να συγχαρώ το φόρουμ για την πρόσβαση που δίνει στον εκπαιδευτικό κόσμο να αλληλεπιδρά και να εκφράζει τις ανησυχίες και τις απορίες του. 
Παρακολουθώ τις συζητήσεις αρκετό καιρό και ειδικά εκείνες που αφορούν τους διορισμούς στην εκπαίδευση.
Παρατηρώ ότι αν και θίγεται πολλές φορές  ο υπερκορεσμός ζήτησης για εργασίας στην εκπαίδευση δεν τονίζεται με στατιστικά δεδομένα επαρκώς. Δεν αναφέρονται ποτέ σχεδόν στοιχεία για τους πτυχιούχους που δυνητικά μπορούν να εργαστούν στην δημόσια εκπαίδευση.
Για να κάνω απλώς μια νύξη, θα πω ότι η εκτίμηση αφορά μερικές εκατοντάδες χιλιάδες πτυχιούχους εκ' των οποίων περίπου το 40% είναι άνεργοι.
Θα προσπαθήσω να συμμαζέψω τα νούμερα με επίσημα έγγραφα ώστε να αποτυπωθούν αντικειμενικά.
Μόνο με αριθμητικά δεδομένα αληθή και όχι "πειραγμένα" μπορούμε να κάνουμε μια συζήτηση που θα οδηγήσει σε κάποια συμπεράσματα.
Σκεφτείτε για παράδειγμα τι σημαίνει ο αριθμός 90.000 πτυχιούχων φιλολογίας ή 25.000 φυσικών ή 60.000 νομικών, για την προοπτική εργασίας στην εκπαίδευση αυτών των κλάδων.
Ας σκεφτούμε τι σημαίνει δημόσια εκπαίδευση με 160 ειδικότητες , σχεδόν όλων των τίτλων, για την οργάνωση προγράμματος σπουδών στην μέση εκπαίδευση.