PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Προσπαθώντας να τους εξηγήσω τη διαφορά έθνους και κράτους για να καταλάβουν τι είναι η αρχή των εθνοτήτων στη Γ' γυμνασίου, άκουσα την αποστομωτική απάντηση, "Αφήστε το, κυρία, τζάμπα προσπαθείτε, θα το μάθουμε παπαγαλία".

Το πρόβλημα με τις πηγές είναι ακριβώς το ίδιο πρόβλημα με τη γλώσσα. Εστιάζεται στο γεγονός ότι ελάχιστα παιδιά πλέον μπορούν να κατανοήσουν ένα κείμενο. Είναι πολύ βαθύτερο το πρόβλημα πλέον...

Σχετικά με το θέμα διδασκαλίας μαθημάτων ιστορίας από άλλους κλάδους έχω να πώ ότι στο τμήμα μαθήτριάς μου που παρατηρείται το συγκεκριμένο φαινόμενο ο μεγαλύτρος βαθμός του διαγωνίσματος είναι το "07" και αυτό γιατί η μόνη ερώτηση του διαγωνίσματος ήταν από πηγή που ποτέ δεν είχε διδάξει η εν λόγω καθηγήτρια.

Η διδασκαλία της ιστορίας, όλως παραδόξως και σε αντίθεση με όσα πιστεύουμε, είναι υπερβολικά δύσκολη. Κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να διδάσκουμε ιστορία με στυλ "διαβάζω το επόμενο μάθημα, πάω και το λέω" και ότι καλό είναι να έχουμε μια ευρύτερη γνώση των πραγμάτων, έτσι να βοηθήσουμε τα παιδιά να κατανοούν την ιστορία και όχι να παπαγαλίζουν δυσνόητα βιβλία χωρίς ουσιαστικά να μαθαίνουν τίποτα. Η αντίληψη αυτή για τη διδασκαλία της ιστορίας έχει οδηγήσει και στην ανάθεση του μαθήματος σε άλλους κλάδους. Αν εμείς οι ίδιοι δεν αναγνωρίσουμε τις δυσκολίες της και την ανάγκη κατάρτισης από δική μας πλευράς για να τη διδάξουμε σωστά, πώς θα διεκδικήσουμε την κατάργηση των δεύτερων αναθέσεων;

Σχετικά με το θέμα μείωσης της ύλης ΑΣΕΠ πιστεύω ότι δε θα λύσει κανένα πρόβληαμ.Όποια και να είναι η ύλη οι διαγωνιζόμενοι είμαστε οι ίδιοι (κυρίως ως προς την ποσότητα).

Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη. Επιπλέον, θεωρώ απαξιωτικό ως προς το πτυχίο μας τον περιορισμό της ύλης αποκλειστικά στα σχολικά βιβλία. Ένας απόφοιτος λυκείου μπορεί με άνεση να παπαγαλίσει τα σχολικά, δεν είναι απαραίτητο να έχει τελειώσει και πανεπιστήμιο, πόσο μάλλον ένα τμήμα φιλοσοφικής. Θεωρώ όμως ότι πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν αλλαγές στην ειδική διδακτική. Κανείς μέχρι τώρα δεν έχει καμία ιδέα, ούτε καν σε αδρές γραμμές, τι απαιτείται και πώς γίνεται η βαθμολόγηση. Ας μας πουν επιτέλους ποια είναι τα κριτήρια με τα οποία βαθμολογούν! Και εκεί πρέπει να επιμείνουμε πάρα πολύ.

Σχετικά με το θέμα γνησιότητας φιλολόγων έχω να πώ ότι η εμπάθεια και η έπαρση δε θα οδηγήσει πουθενά...κάθε άλλο.
Σχετικά με το θέμα μείωσης φιλολογικών μαθημάτων και της "κλίκας" που αναφέρθηκε έχω να πώ ότι όσοι στηρίζουν τέτοιες απόψεις είναι μέρος του τραγικού αυτού συστήματος που το βολεύει ο λαός να είναι ανιστόρητος και να κολυμπάει στην άγνοια έτσι ώστε να είναι εύκολο θύμα και υποχείριο του εκάστοτε συστήματος.Κανένας μαθητής δε θα σωθεί από μείωση οποιουδήποτε μαθήματος ποσω μάλλον βασικού μαθήματος...

Και εδώ με βρίσκεις απολύτως σύμφωνη. Μπορούμε όμως να διεκδικήσουμε ουσιαστικότερο μάθημα, με αλλαγή βιβλίων, αναλυτικών προγραμμάτων και μείωση της ύλης...

giannis27, καταλαβαίνω απόλυτα την αγωνία σου, νομίζω ότι την περάσαμε οι περισσότεροι πριν μπούμε στην τάξη και μεταξύ μας, την περνάμε ακόμα 

Θα πω κάτι για τις παιδαγωγικές θεωρίες. Αυτά που λένε είναι συνήθως σωστά, υπάρχει όμως ένα τεράστιο αλλά. Οι περισσότερες δίνουν κατευθυντήριες γραμμές για το τι πρέπει να γίνεται μέσα στην τάξη, σαν να είναι η τάξη αποκομμένη από το υπόλοιπο σχολείο και -ακόμα βασικότερο- από την υπόλοιπη κοινωνία. Σε μια ιδανική τάξη, όλες οι θεωρίες θα δούλευαν στην εντέλεια. Το θέμα είναι όμως το εξής: τα παιδιά έχουν κι άλλους καθητητές, όχι απαραίτητα καλύτερους ή χειρότερους, απλά διαφορετικούς, με διαφορετικούς συχνά κανόνες. Σε αρκετές περιπτώσεις, ιδιαίτερα στην επαρχία, υπάρχει ασυμφωνία ανάμεσα στους κανόνες του σπιτιού και του σχολείου. Όσο πιο μικρά είναι τα παιδιά, τόσο περισσότερο μπερδεύονται. Ενώ εμείς κάνουμε το μάθημα μας χωρίς να μας αφορά τι γίνεται στα άλλα μαθήματα, τα παιδιά αντιμετωπίζουν το σχολειο ως σύνολο και μάλλον έχουν δίκιο. Για να μιλήσω πιο απλά, φέτος βρέθηκα σε ένα σχολείο που τις ωριαίες και τις αποβολές τις έχει ψωμοτύρι. Προσωπικά, διαφωνώ και με τις ωριαίες και τις αποβολές. Έλα όμως που τα παιδιά είναι συνηθισμένα στις ωριαίες και η απλή επίπληξη ή η επιβράβευση της επιθυμητής συμπεριφοράς δεν είχε κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Αναγκάστικα λοιπόν κι εγώ να ρίξω 2-3 ωριαίες, με πολύ βαριά καρδιά. Αλλά είχαν αποτέλεσμα.

Ένα πράγμα όμως είναι απαραίτητο. Σταθερότητα και συνέπεια από την πλευρά του εκπαιδευτικού. Αυτό που λέμε πρέπει να το τηρούμε. Κοινώς, αν πούμε "όποιος ξαναπετάξει χαρτάκι, θα βγει έξω", ο επόμενος που θα πετάξει χαρτάκι πρέπει να βγει έξω και οποιοσδήποτε πετάξει χαρτάκι από εκεί και πέρα, έστω και αν αυτό σημαίνει 10 άτομα έξω. Αν τα παιδιά αντιληφθούν ότι δεν τηρείς αυτά που λες, δεν πρόκειται να σε ξανακούσουν. Επίσης, η συμπεριφορά δεν πρέπει να σχετίζεται με την επίδοση. Κοινώς, και οι άριστοι μαθητές υπόκεινται στους ίδιους κανόνες συμπεριφοράς με τους υπόλοιπους και πρέπει να επιβραβεύονται ή να επιπλήττονται ανάλογα. Συνηθίζουμε να ανεχόμαστε ανεπιθύμητες συμπεριφορές από καλούς μαθητές, ενώ σπεύδουμε να επιπλήξουμε τους αδύνατους. Τα παιδιά νιώθουν την αδικία όμως και θεωρούν ότι ακόμα κι αν δείξουν την επιθυμητή συμπεριφορά, θα αγνοηθεί επειδή "τους έχουμε βάλει στο μάτι". Και συχνά έχουν δίκιο.

Συμπερασματικά, ωραίες οι θεωρίες, σωστά τα λένε. Για μένα, δίνουν πολύ καλές ιδέες, προκαλούν προβληματισμούς για τα καλώς ή κακώς κείμενα της συμπεριφοράς και της διδασκαλίας μας, αλλά δεν είναι και συνταγές προς πάσα χρήση. Οπότε το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να κρίνουμε κατά περίσταση, ανάλογα με την προσωπικότητα του μαθητή και το ευρύτερο περιβάλλον, που περιλαμβάνει το σχολείο αλλά και την κοινωνία στην οποία ζει ο μαθητής.

Και μετά προσπαθούμε να πείσουμε την κοινωνία ότι είμαστε άνθρωποι που ασκούμε λειτούργημα...

Τέλος πάντων, προσωπικά δεν καταλαβαίνω αυτή τη διάκριση θετικών/θεωρητικών επιστημών και την υποτίμηση της μιας ή της άλλης ομάδας αντικειμένων. Συνάδελφε destilje, πρέπει να σου πω ότι, αν και φιλόλογος, θεωρώ τα μαθηματικά ένα από τα βασικότερα μαθήματα στο σχολείο, εξίσου σημαντικό με τη διδασκαλία της γλώσσας. Είναι επίσης ένα αντικείμενο το οποίο καταλαμβάνει μεγάλο μέρος των ωρών διδασκαλίας (εκτός αν θεωρείς ότι 4 και 5 ώρες για ένα αντικείμενο είναι λίγες). Από εκεί και πέρα, θεωρώ όμως ότι πολλές από τις απόψεις που εξέφρασες είναι ακραίες. Το πρόβλημα του ελληνικού συστήματος εκπαίδεύσης είναι ένα: οι ώρες που αφιερώνονται σε ένα αντικείμένο δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα και αυτό δεν είναι πρόβλημα που αφορά αποκλειστικά τα μαθηματικά. Το ίδιο ακριβώς αντιμετωπίζουμε και οι φιλόλογοι, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τις ξένες γλώσσες. Αυτό - κατά τη δική μου άποψη πάντα- μπορεί να διορθωθεί με 2 τρόπους: μικρότερα τμήματα (15άρια, γιατί όχι και 10άρια) και με αλλαγή των αναλυτικών προγραμμάτων και βιβλίων. Δεν γίνεται να κατεβαίνει συνεχώς η ύλη του πανεπιστημίου σε όλα τα μαθήματα (δεν συμβαίνει μόνο στα θετικές επιστήμες αυτό, και στα θεωρητικά μαθήματα έχει αυξηθεί η ποσότητα αλλά και το επίπεδο της διδασκόμενης ύλης) και να παραμένουν τα 30άρια τμήματα, τα αντιφατικά αναλυτικά προγράμματα και τα ανεπαρκη (για να μην πω τίποτα χειρότερο) βιβλία. Θέλουμε συνολικότερες και συστηματικότερες αλλαγές στο εκπαιδευτικό μας σύστημα για να δούμε αποτελέσματα στο επίπεδο γνώσεων των μαθητών μας.

Πολλοί από εμάς έχουμε μείνει εκτός διορισμού/αναπλήρωσης/ωρομισθίας για λιγότερο από 1 μόριο σε διάφορες φάσεις. (Πού 'σαι, Αρίστοοοο;;;; ) Αν το είχα αυτό το μόριο πέρυσι (κάτι λιγότερο από μόριο, για να είμαι ακριβής), θα ήμουν από πέρσι αναπληρώτρια και δεν θα αγχωνόμουνα τώρα με τις επικείμενες αλλαγές. Θα είχα το 24μηνο ένα χρόνο νωρίτερα και δεν θα με έπιαναν οι αλλαγές. Και είμαι σίγουρη ότι πολλοί από το forum έχουν να μοιραστούν παρόμοιες εμπειρίες. Τα μόρια του ΑΣΕΠ είναι προσωρινά. Η προϋπηρεσία δεν χάνεται.

Αφού μπήκαμε στα πανεπιστημιακά, θυμήθηκα κι εγώ ορισμένα από το τιμημένο ιστορικό.

Δεν θα ξεχάσω το εμπόριο ... πετρελαίου στην ανατολική Μεσόγειο κατά την ύστερη ελληνιστική περίοδο.  (Oil = λάδι, αλλά και πετρέλαιο.)

Συνεχίζοντας τα προβλήματα της αγγλικής βιβλιογραφίας σε συνδυασμό με την παντελή έλλειψη φαιάς ουσίας (άτιμο systran!), σε παρουσίαση εργασίας άκουσα το εξής: Μια ομάδα φοιτητριών, με Power point -γιατί δεν είμεθα τυχαίοι- παρουσιάζει το έργο ενός ιστορικού και στο βιογραφικό του λέει το εξής απίθανο: "Ο τάδε πήρε πτυχίο αγάμου από την Columbia. Παντρεύτηκε την τάδε και έκανε 4 παιδιά." Τρίβω λίγο τα ματάκια μου, γιατί το διάβαζα και στο Power point, μέχρι που μου ήρθε η αναλαμπή. Bachelor's degree = Πτυχίο αγάμου. Και καλά, αγγλικά δεν ξέρουν, με πτυχίο αγαμίας, ο άλλος έκανε 4 παιδιά;  Ακόμα δεν έχω αποφασίσει αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω...

Μισό λεπτάκι, ρε παιδιά. Η ενισχυτική διδασκαλία στο γυμνάσιο και η ΠΔΣ στο λύκειο είναι 2 διαφορετικά προγράμματα με 2 διαφορετικούς τρόπους πρόσληψης. Η πρόσληψη στην ενισχυτική γίνεται από τους πίνακες ωρομισθίων της περιφέρειας που καταρτίζονται με βάση τα μόρια προϋπηρεσίας και επιτυχίας σε ΑΣΕΠ, ενώ στην ΠΔΣ γίνεται από τους ειδικούς πίνακες με βάση την ημερομηνία κτήσης πτυχίου. Δεν αποκλείεται η εν λόγω συνάδελφος να έχει μόρια και να είναι ψηλά στον πίνακα ωρομισθίων (αφού, όπως λέτε έχει βύσμα, άρα έχει μόρια απο ΠΔΣ σε δυσπρόσιτο) και να την κάλεσαν για ενισχυτική σε γυμνάσιο, θέση εξάλλου που οι περισσότεροι αρνούνται επειδή μπορούν να διαλυθούν τα τμήματα και σταματάει με τη λήξη των μαθημάτων. Επίσης, έχω την αίσθηση ότι και η ίδια δεν ξέρει τη διαφορά ενισχυτικής και ΠΔΣ ως προς τον τρόπο πρόσληψης και γι'αυτό κοκορεύεται προκλητικότατα. Δεν λέω ότι καλώς έχει το βύσμα, απλώς ότι υπάρχει μια πιθανότητα να είναι νόμιμη η διαδικασία πρόσληψης της. Επαναλαμβάνω, η πρόσληψη της δεν έγινε με βάση την ημερομηνία κτήσης πτυχίου, αλλά με βάση τα μόρια που έχει στον πίνακα ωρομισθίων της περιφέρειας.