PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Έτσι είναι, αλλά και το "μπακάλικο" πρέπει να επιβιώσει ...

Ως προς τη βάση αν/σης, λοιπόν,  εγώ, με θέση στον επίσημο πίνακα 1098, μπορεί να φτάσω στη θέση 1044 και, με το υποθετικό νούμερο των 10 που θα προτιμήσουν ΣμΕΑ και Σιβιτ. και με ξεπερνούν σε μόρια, στη θέση 1034.
Άρα, με 1230 κλήσεις (12 λιγότερες από το 2007)
ο τελευταίος μη 3τεκνος που θα διοριστεί θα είναι αυτός 2 θέσεις κάτω από μένα.
Δηλ, βάση αν/σης λίγο κάτω από 20.8 μόρια.

Μακάρι, aristos, μακάρι!!! Και σε σένα χρωστάμε ευχαριστίες όχι μόνο για τη δουλειά που κάνεις, αλλά και για την αισιοδοξία που μας μεταδίδεις. Μέσα σε τόση παράνοια, μας χρειάζεται ένα χαμόγελο πότε πότε. 

συναδελφοι δεν εχω καταλαβει κατι...πως ακριβως καλουν τους ωρομισθιουςμε βαση τις προτιμησεις.εγω πχ εβαλα πρωτα νομο ηρακλειου,μετα ρεθυμνο και μετα λασιθι .θα πρεπει πρωτα να τελειωσουν οι θεσεις στον 1ο νομο γ να σε πανε στον επομενο κοκ???εγω πχ θελω νομο ηρακλειου αλλα αν ειναι να με παρουν στο τελος εννοειται οτι θα προτιμουσα καποια αλλη θεση σε αλλον νομο...πως παει ακριβως το πραγμα?  

Η σειρά με την οποία καλούν οι νομοί κάθε περιφέρειας είναι τυχαία, ανάλογα με το πότε θα εγκριθούν τα κονδύλια που έχουν ζητήσει από το Υπουργείο, απ'όσο ξέρω. Κάθε νομός καλεί από τον πίνακα τους πρώτους στη σειρά ωρομίσθιους. Αν δεχτούν, σβήνονται από τον πίνακα της περιφέρειας, οπότε ο επόμενος νομός καλεί τους επόμενους. Οι κλήσεις γίνονται παράλληλα, αλλά πάντα τα κενά που προκύπτουν είναι τυχαία.

Όσο για την Κρήτη, επειδή είναι και η δική μου περιφέρεια,συνήθως καλεί πρώτο το Λασίθι. Πέρσι, βέβαια με κάλεσαν με διαφορά ωρών Λασίθι και Ηράκλειο, αρνήθηκα το Λασίθι, δέχτηκα στη Β' Ηρακλείου. Εάν θέλεις περισσότερες λεπτομέρεις για την Κρήτη, στείλε μου μήνυμα να σου πω ότι θέλεις. 

Ουφ, ουφ, ουφ. Θα λαλήσουμε στο τέλος μέχρι να βγουν οι πίνακες...

Υπάρχει ένα πλαφόν στις ώρες που προσμετρώνται ως προϋπηρεσία. Για τη δευτεροβάθμια, είναι 43,5. Δεν ξέρω πόσες είναι για την πρωτοβάθμια. Οι παραπάνω ώρες δεν προσμετρώνται στα μόρια, αλλά πληρώνονται κανονικά. Έτσι, ένας ωρομίσθιος δεν μπορεί να πάρει πάνω από μισό μόριο προϋπηρεσίας το μήνα.

Παράθεση από: artsatal στις Αύγουστος 17, 2009, 10:33:25 πμ

Κανονικά απο τη δευτεροβάθμια είναι υποχρεωμένοι να σε καλέσουν μεχρι τα συμπληρώσεις το ωράριό σου, δηλαδή π'ερα απο τις 6 ώρες που αναφέρεις μέχρι να συμπληρώσεις 10 ή 11/ωρο ανάλογα με το μάθημα...

"Υποχρεωμενοι" στα χαρτια. Αλλά στην πρακτικη, οταν οι απο πανω ηδη εργαζονται με καποιες ωρες (π.χ. 7) και ξαφνικα στη διαρκεια της χρονιας προκυψει 10/11ωρο (π.χ. καθηγητρια ή αναπληρωτρια παιρνει αδεια ή ωρομισθιος αποχωρει για αναπληρωτης), η ΔΔΕ δεν προκειται να το σπασει για να στειλει 2 ωρομισθιους της ιδιας ειδικοτητας στο ιδιο σχολειο. Οι απο πανω συνεχιζουν με τις ωρες που εχουν κι ο τυχερος απο κατω παιρνει το 10/11ωρο.

Προσωπικά, μου έχει τύχει ακριβώς το αντίθετο. Πρόπερσι, ως ωρομίσθια είχα 8 ώρες, πήρε άδεια μια αναπληρώτρια και έσπασαν τις ώρες τις στα 3. Έδωσαν ένα 11ωρο σε μια καινούρια, ένα 7ώρο σε μια κοπέλα που είχε 4 ώρες ΠΔΣ και ένα 3ωρο σε μένα για να καλύψω το 11ωρο. Και πήγαμε 2 ωρομίσθιες της ίδιας ειδικότητας σε ένα σχολείο, η μια με 7 ώρες και εγώ ίσα ίσα με ένα 3ωρο. Και μπορώ να σας επιβεβαιώσω ότι ούτε το κυνήγησα ούτε έχω κανένα ιδιαίτερο μέσο για να με προτιμήσουν. Νομίζω ότι είναι θέμα συγκυρίας αυτό ή υπευθυνότητας κάθε δευτεροβάθμιας...

Ister, σε βρίσκω υπερβολικό. Ευτυχώς ή δυστυχώς, η διδασκαλία είναι πολύ δύσκολη δουλειά και αυτό είναι κάτι που δεν αναγνωρίζεται. Είμαστε 45 λεπτά μέσα στην τάξη, 45 λεπτά τα οποία πρέπει να είμαστε 100% προσηλωμένοι σε αυτό που κάνουμε και δεν έχουμε δικαίωμα να αφαιρεθούμε ούτε λεπτό. Ακόμα και στις πιο σκληρές δουλειές, κάποιος μπορεί να σταματήσει να πάρει μια ανάσα, να κοιτάξει 10 δευτερόλεπτα τον ουρανό, να πάει τουαλέτα βρε αδερφέ, να χασμουρηθεί, να φταρνιστεί. Εμείς όμως πρέπει να είμαστε εκεί, χωρίς κανένα δικαίωμα να πάρουμε ανάσα. Θα μου πεις, δεν συμπεριφέρονται όλοι έτσι, αλλά η σωστή διδασκαλία έτσι πρέπει να είναι.

Βγάζεις έξω επίσης το κομμάτι της δουλειάς που γίνεται εκτός τάξης. Για μένα που είμαι φιλόλογος, κάθε μάθημα θέλει τουλάχιστον μισή ώρα προετοιμασία (για να μην μιλήσω για τη διόρθωση, ειδικά της έκθεσης... 28 γραπτά λυκείου, από μισή ώρα το γραπτό για να γίνει καλή δουλειά, κάνε τις πράξεις μόνος σου... και αυτό είναι η δουλειά για ένα τμήμα μόνο...). Έπειτα, το προσωπικό μας διάβασμα... είναι δυνατόν να μην είσαι ενημερωμένος για τη σύγχρονη λογοτεχνία; Για τις νέες θεωρίες στην ιστορία; Και τις εφημερίδες κάθε Κυριακή, για να έχουμε ένα καλό αρχείο με κείμενα για την έκθεση; Όλα αυτά κοστίζουν και σε χρόνο και σε χρήμα... Να πεις ότι τα σχολεία είχαν ενημερωμένες βιβλιοθήκες, έτσι ώστε να μη μου χρειάζεται να αγοράζω 5 βιβλία το μήνα και 4 εφημερίδες κάθε Κυριακή, να σου πω εντάξει. Αλλά δεν συμβαίνει αυτό. Θέλεις να κάθομαι 8 ώρες στο σχολείο και να δουλεύω; Δώσε μου ένα γραφείο, να μπορώ να κάθομαι με την ησυχία που απαιτείται και να διορθώνω εκεί, να προετοιμάζω τα μαθήματα μου εκεί και δεν θα το κουνήσω. Αλλά με σχολεία χωρίς βιβλιοθήκες; Χωρίς δικά μας γραφεία, να μείνω στο σχολείο να κάνω τι; Για να μη μακρυγορώ, προσωπικά η δουλειά μου μου τρώει πολύ περισσότερο από ένα 8ωρο την ημέρα. Και είναι μια δουλειά, την οποία για να την κάνω καλά, πρέπει να είμαι και εγώ ψυχικά καλά, γι'αυτό και έχω ανάγκη μεγάλα διαστήματα μακριά από το σχολείο. Οπότε, όχι, δεν θεωρώ ότι πληρωνόμαστε αρκετά για αυτό που κάνουμε. Σε καμία περίπτωση.

Νομίζω και εγώ ότι σε γενικές γραμμές επιβραβεύονται αυτά που αποκαλούμε "πρωτότυπα" γραπτά, αλλά έχω την αίσθηση ότι αυτό που κερδίζει τις εντυπώσεις είναι η ομοιομορφία του γραπτού. Σε γενικές γραμμές, από τη δική μου εμπειρία διαπιστώνω ότι τα παιδιά παπαγαλίζουν σχεδιαγράμματα απο βοηθήματα (σύμφωνα με τις οδηγίες ορισμένων φροντιστηρίων- ας μην τα χαρακτηρίσω), με αποτέλεσμα τα περισσότερα γραπτά να είναι ουσιαστικά μια συγκόλληση ετερογενών προτάσεων που τυχαίνει να θυμούνται εκείνη την ώρα τα παιδιά, με τραγικές μεταβατικές προτάσεις και παραγράφους. Ένας μεγάλος αριθμός μαθητών διαχειρίζεται την έκθεση περίπου σαν την ιστορία, γράφω ότι θυμάμαι σχετικό με το θέμα. Αυτό φυσικά έχει σαν αποτέλεσμα εντελώς ανομοιογενή γραπτά, σε περιεχόμενο, δομή και ύφος. Ένας εξαιρετικός πρόλογος, που αγγίζει ακροθιγώς το θέμα - τι να κάνουμε, αυτόν παπαγαλίσαμε, μια μέτρια μεταβατική παράγραφος-πρόταση, το ένα αίτιο ανεπτυγμένο εξαιρετικά με τρελούς βερμπαλισμούς μέσα και το επόμενο αίτιο ανεπτυγμένο με γλώσσα παιδιού δημοτικού. Αντίθετα, τα παιδιά που έχουν αφομοιώσει το θέμα δίνουν γραπτά ομοιογενή, τα οποία στα μάτια τα δικά μας φαίνονται πρωτότυπα και εν μέρει, είναι, από τη στιγμή που δεν είναι αναπαραγωγή σχεδιαγραμμάτων άλλων.

Αυτό που κάνω εγώ και στο σχολείο αλλά και έξω είναι να δίνω τρομερή βάση στους τρόπους ανάπτυξης παραγράφων. Στο σχολείο, με την ευκαιρία της παράδοσης ενός καινούριου τρόπου ανάπτυξης (που υπάρχει τόσο στην α' όσο και στη β') και έξω από την αρχή. Πρώτα θα μάθουμε να γράφουμε παραγράφους και μετά θα γράψουμε ολόκληρη έκθεση. Επίσης, φέτος έκανα ένα πείραμα. Έβαλα ένα τμήμα β' λυκείου να ανταλλάξουν γραπτά και να διορθώσουν ο ένας το γραπτό του άλλου. Τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά. Τα παιδιά παρατήρησαν τα άλματα στη σκέψη των συμμαθητών τους και καταλήξαμε μαζί στο συμπέρασμα ότι τα αυτονόητα της δικής μας σκέψης δεν είναι αυτονόητα για τη σκέψη κάποιου άλλου. Τα επόμενα γραπτά -ορισμένων- μαθητών είχαν τρομερή βελτίωση ως προς τη δομή. Κατά τα άλλα, συμφωνώ απόλυτα με το duffy και το Sun.

ΥΓ. Δεν είναι πολύ αστείο όταν από ένα σημείο και πέρα αναγνωρίζεις ποιο βοήθημα έχει παπαγαλίσει ο κάθε μαθητής;