PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Theologius, 2 κεφάλαια σε ένα μάθημα που υπάρχει 10 χρόνια στο σχολείο οριακά μπορεί να το χαρακτηρίσει κανείς διδασκαλία. Αν διδάσκονταν όλες οι θρησκείες ισομερώς, τότε να το ξανασυζητήσουμε. Αλλά στην υποχρεωτική εκπαίδευση που είναι 9ετής και δεν περιλαμβάνει το λύκειο, διδάσκονται μόνο θέματα που αφορούν την ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία. Μονομέρεια.

Δεν έχω να προσθέσω κάτι καινούριο στην πολύτιμη αυτή συλλογή λαθών, απλά θέλω να πω ότι ως θέμα με βοήθησε απίστευτα πολύ. Πρώτον, αναγνώρισα μερικά λάθη που κάνω και δεν είχα αντιληφθεί ότι κάνω (και συνεχίζω να κάνω, γιατί είναι θέμα χαρακτήρα μάλλον, αλλά το προσπαθώ!) και δεύτερον, και νομίζω για μένα κυριότερο, είναι ότι κατάλαβα ότι κανένας δάσκαλος δεν είναι "άσφαλτος", που είπε και ο Μπάμπης. Είναι η δεύτερη μου χρονιά σε σχολείο και κάθε μέρα μπαίνω στην τάξη με ένα άγχος και το μόνιμο ερώτημα "τι λάθος θα κάνω σήμερα". (Και πρέπει να ομολογήσω ότι, δεν είμαι σίγουρη για το μάθημα που κάνω, αλλά ως προς τα λάθη μου, έχω επιδείξει ιδιαίτερη δημιουργικότητα και φαντασία!). Ταυτίστηκα με τα περισσότερα λάθη που μοιραστήκαμε και συνειδητοποίησα ότι ένα από τα λάθη που έκανα είναι ότι θεώρησα δεδομένο στην αρχή ότι δεν έχω δικαίωμα στο λάθος. Λοιπόν, έχουμε και εμείς οι καθηγητές δικαίωμα στο λάθος, δεν είναι προνόμιο μόνο των μαθητών μας. Και αυτό με έκανε να πάω σήμερα πολύ πιο αισιόδοξη στο σχολείο, έχοντας λιγότερο άγχος για τα λάθη μου, και νομίζω ότι έκανα και καλύτερο μάθημα! Σας ευχαριστώ όλους. Ελπίζω να μη σταματήσει αυτό το θέμα. 

Προσπάθησε να μην  ταυτίζεις συντηρητισμό κ Αρχαία Ελληνικά.Μόνο να κερδίσεις έχεις.Αυτά τα γράφω τελείως φιλικά.

Το γεγονός ότι είναι λάθος αυτή η ταύτιση δεν σημαίνει ότι δεν υφίσταται. Δεν μπορούμε να συμπεριφερόμαστε σαν να μην υπάρχει. Υπάρχει και είναι καθημερινότητα. Και δυστυχώς, υπάρχει και γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης σε πολιτικό επίπεδο. Φυσικά, κάποιοι μπορούν να συμφωνούν με αυτή την ταύτιση, προσωπικά εγώ όχι.

Εγώ απλά είπα ότι καλό είναι να αξιοποιούμε οτιδήποτε χρήσιμο υπάρχει ,να μην έχουμε κολλήματα κ  να χαιρόμαστε τον πλούτο της γλώσσας μας.

Ο πλούτος της γλώσσας μας δεν είναι η εμμονή στην αττική διάλεκτο, είναι; Διδάσκουμε μόνο τους "κλασικούς" και μετά άλμα στη νεοελληνική λογοτεχνία, η οποία διδάσκεται τσάτρα πάτρα. Ποιον πλούτο χαιρόμαστε όταν αφήνουμε απέξω τους ελληνιστικούς χρόνους, τους βυζαντικούς, ειδικά τη δημώδη λογοτεχνία, που εγώ τη λατρεύω, την κρητική αναγέννηση αλλά και τον ουμανισμό; Δεν μπορώ να δεχτώ ότι ένας μαθητής θα κάνει 4 ώρες όλες κι όλες Ερωτόκριτο στη ζωή του και μετα βίας 10 Σολωμό, ενώ θα κάνει ένα ολόκληρο τετράμηνο Θουκυδίδη.

elytron, απλά άψογο!

Σήμερα μου συνέβη το εξής περιστατικό (το οποίο φαντάζομαι έχει συμβεί σε αρκετούς από εμάς): Η μετάφραση του Επιταφίου από το Βλάχο, που δίνει το υπουργείο ως συμπλήρωμα στο βιβλίο για το μάθημα γενικής παιδείας της Γ' Λυκείου είναι στην καθαρεύουσα. Αυτό εχει ως συνέπεια να έχει κάποιους διαφορετικούς γραμματικούς τύπους από αυτούς της νεοελληνικής (να γίνη, ευκολώτερο, κλπ). Τα παιδιά, ανάμεσα τους και παιδιά της θεωρητικής, θεώρησαν ότι το κείμενο είναι γραμμενο ανορθόγραφα και γελούσαν με τα χάλια του υπουργείου. Θέλω να καταλήξω στο εξής: Συμφωνώ ότι η αρχαία ελληνική είναι η προ-προ-προ-προγιαγιά της νεας ελληνικής, όπως την μιλάμε σήμερα. Έτσι όμως όπως την διδάσκουμε, τα παιδιά αντιλαμβάνονται ότι είναι δύο διαφορετικές γλώσσες. Πέφτουν μετά πάνω στην καθαρεύουσα, ένα Παπαδιαμάντη ή ένα Βιζυηνό ας πούμε, και βλέπουν μια γλώσσα, η οποία δεν τους θυμίζει απολύτως τίποτα, καθώς οι κανόνες της δεν είναι ούτε των νέων αλλά ούτε και των αρχαίων ελληνικών. Και φυσικά, η έννοια της συνέχειας, την οποία διατυμπανίζουμε όταν διακηρύσσουμε την αναγκαιότητα της διδασκαλίας των αρχαίων σε όλο και μικρότερες τάξεις, απλά δεν υπάρχει. Ελληνικά δεν είναι μόνο ο Θουκυδίδης και μετά ο Παπανούτσος! Είναι και ο Λουκιανός και ο Πλούταρχος, είναι η Αλεξιάδα, είναι τα Πτωχοπροδρομικά και ο Διγενής Ακρίτας, ο Ερωτόκριτος και ο Μακρυγιάννης. Υπέροχα κείμενα, σε πανέμορφα ελληνικά, τα οποία τα παιδιά τα βλέπουν ακροθιγώς και σε μάθημα που θεωρείται δευτερεύον. Για ποια συνέχεια μιλάμε;

Είμαι της άποψης να φύγουν τα αρχαία από το πρωτότυπο και από το γυμνάσιο και να επικεντρωθούμε στη λογοτεχνία και στην ανάλυση κειμένων. Ας δούμε και τη διδασκαλία της λογοτεχνίας σε άλλες χώρες. Ας διδάξουμε επιτέλους ένα λογοτεχνικό έργο ολόκληρο. Ας μάθουμε τη συνέχεια της γλώσσας μας μέσα από τη λογοτεχνία. Δεν είναι δυνατόν να κάνουμε 3 ώρες αρχαία στο γυμνάσιο και 6 (έλεος!) στην α' λυκείου, με τη λογοτεχνία 2 ώρες και το καθαρά γλωσσικό μάθημα+την παραγωγή κειμένου άλλες 2!!! Πρέπει να βρούμε ένα τρόπο να δώσουμε στα παιδιά εφόδια για μετά. Το θέμα δεν είναι να μάθει το παιδί το ίστημι και τις δασυνόμενες λέξεις. Αν δεν μπει σε μια φιλοσοφική, θα τα ξεχάσει σε ένα χρόνο το πολύ. Το θέμα είναι να μπορέσει να εμβαθύνει στο περιεχόμενο των κειμένων και να αγαπήσει πάνω απ'όλα τη γλώσσα και τα κείμενα που έχουν γραφτεί σε αυτήν. Μέχρι τώρα, έχουμε καταφέρει ακριβώς το αντίθετο!!! Και μην ξεχνάτε: "Παιδεία είναι αυτό που μένει αφού ξεχάσεις αυτά που έμαθες στο σχολείο". 

Τα δικά μου βαριούνται να το κάνουν και αυτό. Ή μας εμπιστεύονται, τι να πω; Πάντως, εκείνη η Πέμπτη, θα είναι δύσκολη μέρα. Όχι τόσο το πρακτικό, να γίνει δηλαδή ο σύλλογος, αλλά το γραφειοκρατικό του πράγματος. Καλά μας κουράγια με το υπουργείο που μπλέξαμε. 

Τι εννοείς "δικαιολογεί το σχολείο 2 οργανικές";