PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Οι μαθητές δεν συνηθίζουν εκτός σχολείου να διαβάζουν λογοτεχνικά κείμενα, ενώ των  αστικών περιοχών διαβάζουν περισσότερα εξωσχολικά λογοτεχνικά σε σχέση με τους μαθητές εργατικών και αγροτικών περιοχών, σύμφωνα με έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτο , την οποία παρουσιάζει το esos.gr (ολόκληρη η έρευνα αποτελείται από 158 σελίδες  )

Ο αρνητικός τρόπος απάντησης σε έναν βαθμό μπορεί να θεωρηθεί δείκτης της αποτελεσματικότητας της διδασκαλίας στο Δημοτικό, εφόσον εκεί το μάθημα υποτάσσεται στις ανάγκες της Νεοελληνικής Γλώσσας . Άλλωστε, η φιλαναγνωσία των μαθητών συνδέεται και με το μορφωτικό επίπεδο της οικογένειας, την περιοχή διαμονής και την κοινωνική τάξη, αναφέρει η έρευνα.

http://www.esos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=6278%3A-lr-&catid=346%3A2009-12-02-06-54-27&Itemid=1498&lang=el

Είμαι εκπαιδευτικός, φιλόλογος σε Γενικό Λύκειο του Αιγάλεω. Στη μέχρι τώρα πορεία μου έκανα και κάνω ό,τι είναι δυνατόν γι' αυτό που ονομάζεται προσπάθεια διαπαιδαγώγησης, εμψύχωσης, προσφοράς στα νέα παιδιά, που αγαπώ ιδιαίτερα και προσπαθώ να κατανοήσω. Καθένας από την πλευρά του δραστηριοποιείται κατά πώς του επιβάλλει η συνείδησή του και η γενικότερη βιοθεωρία του. Έχω αφιερώσει ώρες αμέτρητες "εκτός ωραρίου" προκειμένου να υπηρετήσω αυτό που ονομάζεται εκπαίδευση πολλές φορές σε βάρος της δικής μου οικογένειας και του δικού μου παιδιού.

Ωστόσο, σήμερα, μετά από δεκαεννιά χρόνια στις αίθουσες διδασκαλίας από τα οποία έντεκα σε δημόσιο σχολείο-μετά από εξετάσεις...;;;- αισθάνομαι ως αντικείμενο και όχι υποκείμενο λιθοβολισμού από πάμπολλες πλευρές. Το Υπουργείο Παιδείας θέλει να με αξιολογήσει, εφιδρώνει στο ενδεχόμενο να κλείσει το σχολείο μου λόγω γρίππης και με θέτει στη δικαιοδοσία του Γραφείου μου προκειμένου να με απασχολήσει...μην τυχόν και χάσει τις εργατοώρες μου άδικα, οι γονείς έμμεσα αλλά σαφώς με περιπαίζουν που η Νομαρχία αποφάσισε την αναστολή των μαθημάτων στο σχολείο μου για εφτά ημέρες εξαιτίας ανωτέρας βίας και τα παιδιά αμέριμνα πίνουν τον καφέ τους και πηγαίνουν στο φροντιστήριό τους. " Έτσι κι αλλιώς και η γρίππη να μην ήταν εμείς θα κάναμε κατάληψη", μου λένε...

Κάθομαι στη γωνιά της σκέψης μου και αναρωτιέμαι τι φταίει. Γιατί για όλα να ευθύνονται οι εκπαιδευτικοί και όχι το κράτος, η κοινωνία γενικά , η οικογένεια και γενικότερα το μοντέλο εργασίας στο οποίο μας έχουν εγκλωβίσει. Αισθάνομαι ως εξιλαστήριο θύμα και -λυπάμαι που θα το πω- αρχίζω να μετανιώνω για όλα αυτά που αυθόρμητα έδωσα ολόψυχα τόσα χρόνια. Σταματήστε να "πυροβολείτε" μόνο τους εκπαιδευτικούς, αντιμετωπίζουν και αυτοί προβλήματα παλεύοντας με τα πενιχρά μέσα που τους παρέχονται και με τα κακώς κείμενα της κοινωνίας να βοηθήσουν νέους ανθρώπους. Ενεργοποιηθείτε όλοι και κυρίως προβληματιστείτε... Γιατί ακόμα και αν δεν έκλεινε το σχολείο λόγω γρίππης εμείς θα κάναμε κατάληψη; Γιατί;

Δεν ισχυρίζομαι ότι όλοι οι λειτουργοί της δημόσιας εκπαίδευσης επιτελούν το έργο τους άψογα. Όμως προκαλώ τον οποιονδήποτε επικριτή να βρεθεί έστω και για μια εβδομάδα στη θέση τους, να κατανοήσει τη δυσκολία του έργου τους και μετά να πετροβολήσει. Ξέρουμε σ' αυτή τη Χώρα να κατακρίνουμε τον εύκολο στόχο πάντα και να μη βλέπουμε το δάσος συνολικά. Θλίβομαι πραγματικά και περνάει από το μυαλό μου "να τα παρατήσω". Γιατί και αυτό το τελευταίο απόθεμα που διαθέτω μου το αμαυρώνουν "οι εκπρόσωποι" κάποιων κομμάτων που έξω από το σχολείο στο οποίο υπηρετώ, ημέρα κατάληψης, έρχονται για να αναστατώσουν ακόμα περισσότερο τα μπερδεμένα και αβέβαιου μέλλοντος παιδιά μας. Ντροπή. Τι άλλο μπορώ να πω. Μόνο μην πυροβολείτε τον πιανίστα...

Ζολινδάκη Σταυρούλα
Φιλόλογος

http://www.alfavita.gr/ank_b/ank13_12_9_949.php

Η φοίτηση αλλοδαπών παιδιών στο ελληνικό σχολείο επιδείνωσε το φαινόμενο της σχολικής αποτυχίας και της μαθητικής διαρροής, καθιστώντας επιτακτική την ανάγκη άμεσων παρεμβάσεων.

«Ακόμη θυμάμαι πόσο άσχημα ένιωθα μέσα στην τάξη όταν δεν μπορούσα να καταλάβω τι έλεγε η δασκάλα μου. Ενιωθα παρείσακτη ανάμεσα στους συμμαθητές μου». Για τη 15χρονη, σήμερα, Μιχαέλα Αράπι από την Αλβανία, η πρώτη επαφή με την εκπαιδευτική διαδικασία σε σχολείο της Θεσσαλονίκης δε θα χαρακτηριζόταν ως ιδιαίτερα επιτυχής. Παρ' όλα αυτά, η νεαρή μαθήτρια πάλεψε με τις αντιξοότητες, κατέρριψε τα εμπόδια της γλώσσας και σήμερα είναι μία από τις αριστούχες μαθήτριες του σχολείου της.

Δε συνέβη το ίδιο, όμως, με αρκετούς αλλοδαπούς συμμαθητές της, οι επιδόσεις των οποίων παρέμειναν σε χαμηλά επίπεδα, με αποτέλεσμα ορισμένοι εξ αυτών να σταματήσουν το σχολείο. «Αρκετά παιδιά με τα οποία ξεκινήσαμε μαζί δεν κατάφεραν να προσαρμοστούν, έμειναν πίσω στα μαθήματα και τελικά τα παράτησαν», αναφέρει η ίδια.

Μετανάστης ένας στους δέκα μαθητές

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, περίπου το 10% του μαθητικού δυναμικού της Ελλάδας έχει μεταναστευτικό υπόβαθρο και, όπως αποδεικνύεται καθημερινά μέσα στις σχολικές αίθουσες, αυτή η κοινωνική ταυτότητα αποτελεί τροχοπέδη, με συνέπεια οι σχολικές επιδόσεις να είναι κατά κανόνα χαμηλότερες από εκείνες των γηγενών μαθητών.

Αποκαλυπτικά, αναφορικά με τις σχολικές επιδόσεις των μεταναστών μαθητών, είναι τα στοιχεία του Διεθνούς Προγράμματος Αξιολόγησης των Μαθητών PISA (Programme for International Student Assessment), τα οποία θα παρουσιάσει αύριο ο αναπληρωτής καθηγητής του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Χρήστος Γκόβαρης, στο πλαίσιο της εκδήλωσης με θέμα «Πολιτισμική ετερότητα και σχολική επιτυχία: ζήτημα αιχμής για το ελληνικό σχολείο», στο αμφιθέατρο της κεντρικής βιβλιοθήκης του ΑΠΘ.

Ενα χρόνο πίσω

«Η φοίτηση αλλοδαπών παιδιών στο ελληνικό σχολείο επιδείνωσε το φαινόμενο της σχολικής αποτυχίας και της μαθητικής διαρροής, καθιστώντας επιτακτική την ανάγκη άμεσων παρεμβάσεων», εξήγησε στον «Α» ο κ. Γκόβαρης, σημειώνοντας πως «οι μαθητές με μεταναστευτικό υπόβαθρο υστερούν κατά ένα ολόκληρο χρόνο σε σχέση με τους συνομήλικους Ελληνες συμμαθητές τους».

Η γλώσσα είναι το παν

«Κλειδί» στην απόδοση των αλλοδαπών μαθητών σε όλα τα μαθήματα είναι, βάσει της έρευνας, η κατανόηση της γλώσσας. «Η χώρα προέλευσης του μαθητή δεν παίζει κανένα ρόλο στην επίδοσή του στα μαθήματα. Το παν είναι η γλώσσα. Αν δε γίνει καλή αρχή με την εκμάθηση των Ελληνικών, τα παιδιά δε θα μπορέσουν να αποδώσουν σε κανένα τομέα», ανέφερε ο ίδιος, υπογραμμίζοντας ακόμη πως, όσο μεγαλύτερες είναι οι διαφορές στις σχολικές επιδόσεις των μεταναστών και των γηγενών μαθητών, τόσο χειρότερη είναι και η ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης.

Αποκλεισμός από την κοινωνία

Η ελλιπής κατανόηση της ελληνικής γλώσσας, αλλά και οι επιθετικές, ορισμένες φορές, συμπεριφορές των υπόλοιπων μαθητών έχουν σημαντικές συνέπειες στη μετέπειτα εξέλιξη των παιδιών. «Το σχολείο αποτελεί τον κατεξοχήν χώρο ένταξης των μαθητών στην κοινωνία και, αν αυτός ο σκοπός δεν επιτευχθεί μέσα στην εκπαιδευτική κοινότητα, τότε δύσκολα θα βρουν αυτά τα παιδιά τη θέση τους στην κοινωνία των ενηλίκων», ανέφερε.

Στόχος η προσαρμογή

Υποχρηματοδότηση, ελλιπής επιμόρφωση του εκπαιδευτικού προσωπικού, άνιση κατανομή των εκπαιδευτικών ευκαιριών... Στην παθογένεια του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος εντοπίζει ο κ. Γκόβαρης τη ρίζα όλων των προβλημάτων. «Το ζητούμενο για την Ελλάδα είναι να προσαρμοστούν τα σχολεία στους μαθητές και όχι οι ίδιοι οι μαθητές στα σχολεία, όπως συμβαίνει στη χώρα μας. Μέσω ενός συστήματος το οποίο θα εστιάζει στις διαπολιτισμικές διαστάσεις της εκπαιδευτικής διαδικασίας, θα βγει κερδισμένη ολόκληρη η εκπαιδευτική κοινότητα», κατέληξε ο κ. Γκόβαρης.

http://www.alfavita.gr/typos/t11_12_9_733.php

Nα πραγματοποιούνται oι πανελλαδικές εξετάσεις μετά τη διεξαγωγή των ενδοσχολικών εξετάσεων και να δίνεται το δικαίωμα στους μαθητές των ΕΠΑΛ να δίνουν επαναληπτικές (ενδοσχολικές) εξετάσεις σε περιπτώσεις ασθένειας ζητά το ΔΣ της ΟΛΜΕ.
Ειδικότερα η ανακοίνωση της ΟΛΜΕ, έχει ως εξής:

"Είναι κοινή διαπίστωση πως οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, υποβάθμισαν την Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση, στέρησαν από τους μαθητές της μια σύγχρονη παιδεία, μοίρασαν υποσχέσεις και φρούδες ελπίδες στους αποφοίτους της για δήθεν κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα και δυνατότητα συνέχισης των σπουδών τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τα στοιχεία για την απαξίωση του συστήματος της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης που σχύει σήμερα είναι καταλυτικά. Η μικρότερη αναλογία μαθητών επαγγελματικής προς τη γενική εκπαίδευση της τελευταίας εικοσαετίας παρατηρείται τα 3 τελευταία χρόνια.

Καταλυτικά επίσης είναι τα στοιχεία σχετικά με τη δυνατότητα πρόσβασης των αποφοίτων των ΕΠΑΛ στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Από τους 21.000 μαθητές της Α΄ Τάξης των ΕΠΑΛ τη σχολική χρονιά 2006-07, κατόρθωσαν να φτάσουν τη σχολική χρονιά 2008-09 στη Γ΄ Τάξη μόνο 16.500, από τους οποίους έδωσαν εξετάσεις 10.200 για να πετύχουν μόλις 3.050 και στις δύο ομάδες
(ποσοστό επιτυχίας μόλις 30%). Τα όρια όμως του τραγελαφικού, αποτέλεσμα μιας αλλοπρόσαλλης
πολιτικής που ασκεί το Υπουργείο Παιδείας, οι μαθητές να δίνουν πρώτα πανελλαδικές εξετάσεις για την εισαγωγή σε ΑΤΕΙ-ΑΕΙ και μετά ενδοσχολικές για την απόκτηση πτυχίου, είναι η περίπτωση μαθητή στην Πιερία που επιτυγχάνει
στα ΤΕΙ αλλά δεν έχει δικαίωμα να εγγραφεί σε αυτά. Πώς γίνεται αυτό; Ο μαθητής δίνει κανονικά τις πανελλαδικές εξετάσεις στις οποίες συγκεντρώνει βαθμολογία ανώτερη του αριθμού των αναγκαίων μορίων (δηλ. πάνω από τη βάση). Στις ενδοσχολικές απολυτήριες εξετάσεις που έπονται, δεν προσέρχεται λόγω ασθενείας. Σύμφωνα με την απόφαση του Υπουργού Παιδείας εκείνη την μέρα λήγει η εξεταστική περίοδος του Ιουνίου 2009, περίοδο κατά την οποία, αυτή και μόνον, επιτρέπεται να εξεταστεί οποιοσδήποτε μαθητής σε ειδική εξέταση. Έτσι δεν λαμβάνει απολυτήριο και ως εκ τούτου δεν κατατάσσεται στους επιτυχόντες των ΤΕΙ. Ο μαθητής όμως παίρνει το απολυτήριό του στις εξετάσεις του Σεπτεμβρίου. Και πάλι με βάση το νόμο δεν μπορεί να εγγραφεί σε κάποιο ΤΕΙ γιατί η βαθμολογία του στις πανελλαδικές εξετάσεις ακυρώθηκε και πρέπει να ξαναδώσει εξετάσεις τον Ιούνιο του 2010.

Ζητάμε να βρεθεί άμεσα λύση για το μαθητή στην Πιερία και να εγγραφεί στη σχολή που δικαιούται.
Ζητάμε οι πανελλαδικές εξετάσεις να πραγματοποιούνται μετά τη διεξαγωγή των ενδοσχολικών εξετάσεων και να δίνεται το δικαίωμα στους μαθητές των ΕΠΑΛ να δίνουν επαναληπτικές (ενδοσχολικές) εξετάσεις σε περιπτώσεις ασθένειας όπως και οι συμμαθητές τους των ΓΕΛ".

http://www.esos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=6191:m----------&catid=347:2009-12-02-06-55-50&Itemid=1499

Υπάρχουν όρια για το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι μαθητές

«Μόδα είναι να φαίνεται και το σώβρακο» απάντησε η υπ. Παιδείας στην παρατήρηση μαθήτριας του 4ου Λυκείου Γαλατσίου  ότι εκπαιδευτικοί κάνουν παρατηρήσεις  στα παιδιά για την εμφάνισή τους.
 Χαρακτηριστικά μαθήτρια ανέφερε πως υπάρχει Διευθύντρια σχολείου που κάθε πρωί στέκεται στην είσοδο του σχολείου και στέλνει στο σπίτι  τους μαθητές που δεν έχουν ευπρεπή εμφάνιση .
 Επίσης άλλη μαθήτρια ρώτησε στην υπ. Παιδεία εάν σκέφτεται να υποχρεώσει τους μαθητές να φορούν στο σχολείο στολές.
 Η υπ. Παιδείας υπενθύμισε πως η ίδια προέρχεται από τη γενιά που η ίδια έχει βιώσει τις ποδιές και επισήμανε στους μαθητές: « Είμαστε σε μια εποχή που πρέπει να σεβόμαστε το δικαίωμα στην επιλογή»
 Η κ. Διαμαντοπούλου τάχθηκε κατά των νόμων στο ζήτημα της εμφάνισης των μαθητών στα σχολεία   και σημείωσε : « Δεν είναι δυνατόν οι Διευθυντές των σχολείων να περιμένουν από το υπουργείο εγκύκλιο για το πώς θα ντυθούν οι μαθητές»
 Η υπ. Παιδείας το ξεκαθάρισε πως «υπάρχουν όρια για το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι μαθητές , όταν είναι μέσα σε ένα σύνολο.

http://www.esos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=3132&Itemid=79

«Εισιτήριο», «προικοθήρας», «πρόστιμο» είναι μερικές μόνο από τις λέξεις τις οποίες θα κληθούν να... αποδομήσουν το ερχόμενο Σάββατο εκατοντάδες μαθητές γ' γυμνάσιου από τη Βόρεια Ελλάδα στο πλαίσιο του 9ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού Ελληνικής Γλώσσας και Ορθογραφίας Μαθητών.

Η ιδέα για την ελληνική εκδοχή του αμερικανικού «Spelling Bee» ανήκει στον ομογενή Αντώνη Οικονόμου και τους φίλους του, οι οποίοι δηλώνουν αποφασισμένοι να βάλουν τέλος στη... λεκτική φτώχεια των μαθητών. «Κάθε φορά που επισκεπτόμουν την Ελλάδα διαπίστωνα πως ο λεκτικός πλούτος των μαθητών ολοένα και συρρικνωνόταν και στο λεξιλόγιό τους κυριαρχούσαν ξενικές εκφράσεις. Αποφασίσαμε λοιπόν, να διασώσουμε, όσο μπορούμε, την ελληνική γλώσσα διοργανώνοντας αυτό το διαγωνισμό», δήλωσε στον «Α» ο κ. Οικονόμου.

Η διαδικασία
Το ενδιαφέρον των μαθητών από ολόκληρη τη Βόρεια Ελλάδα είναι πολύ μεγάλο και ήδη περίπου 200 μαθητές έχουν δηλώσει συμμετοχή στο διαγωνισμό, ο οποίος θα πραγματοποιηθεί στις 10.30 π.μ. στην αίθουσα εκδηλώσεων της Κεντρικής Δημοτικής Βιβλιοθήκης (Εθνικής Αμύνης 27). Στο πρώτο στάδιο του διαγωνισμού, οι μαθητές καλούνται να γράψουν στον πίνακα μία λέξη και στη συνέχεια να αναλύσουν τα συνθετικά της. Αμέσως μετά τους ζητείται να παραγάγουν συνώνυμα και να εντάξουν την αρχική λέξη σε μία πρόταση πλήρους νοήματος.

Ζητούμενο η ευστοχία
Η προσπάθεια των μαθητών θα αξιολογηθεί από ομάδα φιλολόγων και, όπως επισήμανε η φιλόλογος Αναστασία Γαβριήλογλου - Φιλιπποπούλου, απώτερος στόχος είναι η ενίσχυση της σαφήνειας στην έκφραση των μαθητών. «Μέσω του διαγωνισμού επιδιώκουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά να εμπλουτίσουν το λεξιλόγιό τους. Αλλά το κυριότερο είναι, μέσω αυτής της διαδικασίας, να γίνουν σαφέστεροι στον προφορικό τους λόγο και να επιλέγουν κάθε φορά τη σωστή λέξη, ανάμεσα στα εκατομμύρια των ελληνικών λέξων, προκειμένου να εκφραστούν με ευστοχία», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Χρηματικά έπαθλα
Οι νικητές του διαγωνισμού, ο οποίος διοργανώνεται από την αντιδημαρχία Πολιτισμού του δήμου Θεσσαλονίκης και το Σύλλογο Φίλων του Διεθνούς Πολιτιστικού Ιδρύματος Μεγάλου Αλεξάνδρου θα βραβευτούν με πλούσια χρηματικά έπαθλα. Ειδικότερα, ο μαθητής που θα αναδειχθεί πρώτος στο διαγωνισμό θα λάβει 500 ευρώ, ο δεύτερος 300 ευρώ και ο τρίτος 200 ευρώ.

http://www.alfavita.gr/typos/t27_11_9_816.php

Οι ειδικοί επισημαίνουν τους λόγους που προκαλούν τη χαμηλή επίδοση ορισμένων παιδιών στο σχολείο και προτείνουν τρόπους αντιμετώπισής τους.

«Δεν καταλάβαινα για ποιον λόγο έπρεπε να διαβάζω και να είμαι πρώτος στην τάξη: για τη σωστή εκπαίδευσή μου ή για την επαγγελματική μου αποκατάσταση; Έτσι, το σχολείο μού ήταν αδιάφορο. Τόσο μάλιστα, που την πρώτη τάξη του λυκείου την έκανα δύο φορές».

Για τον νεαρό ηθοποιό Ορέστη Τζιόβα, τα μαθητικά χρόνια ανήκουν στο παρελθόν, αφού οι σχολικές υποχρεώσεις του σταμάτησαν περίπου οχτώ χρόνια πριν. Το σχολείο όμως, όπως δηλώνει, δεν ήταν η μεγάλη του αγάπη.

«Ήμουν μαθητής του 13- 14, έπαιρνα δηλαδή τη βαθμολογία που χρειαζόμουν για να περάσω ίσα ίσα την τάξη. Και αυτό γιατί το σχολείο και όσα μάθαινα δεν μου προκαλούσαν το ενδιαφέρον. Δεν ήμουν τεμπέλης, απλώς διαπίστωνα ότι το ελληνικό σχολείο δεν αξιοποιεί τα παιδιά που έχουν κάποια συγκεκριμένη κλίση, τα μουσικά ή καλλιτεχνικά μυαλά. Δεν υπήρχαν κίνητρα», λέει στα «ΝΕΑ» ο 26χρονος. Τα θεωρητικά μαθήματα, όπως η Ιστορία, καθώς και όσα απαιτούσαν αποστήθιση και πολύ διάβασμα, ήταν αυτά στα οποία η βαθμολογία του «φλέρταρε» με το 10. «Αντίθετα, στα θετικά μαθήματα ήμουν καλύτερος. Στην τελευταία τάξη του Λυκείου, όπου πια αντιμετώπιζα σοβαρά τις Πανελλαδικές Εξετάσεις, διάβασα όσο χρειαζόταν για να περάσω στο ΤΕΙ Αυτοματισμού». Όσο για τους γονείς του; «Εκείνα τα χρόνια είχαν μεγάλο άγχος. Αναρωτιόντουσαν “τι θα γίνει αυτό το παιδί;” κάθε φορά που έπαιρναν τους βαθμούς μου ή ενημερώνονταν από τους καθηγητές για τις χαμηλές σχολικές επιδόσεις».

Το σύστημα
Στο διαγώνισμα οι παρατηρήσεις του δασκάλου με κόκκινο στυλό είναι πολλές. Το παιδί δεν παρακολουθεί ούτε συμμετέχει την ώρα του μαθήματος. Το άριστα είναι άπιαστο όνειρο για τους «κακούς» μαθητές. Όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, το φαινόμενο της σχολικής αποτυχίας σημαίνει την ολική ή μερική αποτυχία του μαθητή να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις και υποχρεώσεις του σχολείου και πολλές φορές οδηγεί στην εγκατάλειψή του.

«Θα πρέπει αρχικά να σκεφτούμε το σχολείο όπως είναι σήμερα: στο πλαίσιο δηλαδή του ανταγωνισμού για μια θέση στην ανώτερη εκπαίδευση, που συχνά απαιτεί πέρα από την υποχρεωτική σχολική παρακολούθηση και φροντιστηριακή υποστήριξη. Αυτό από μόνο του μπορεί να είναι ένας πολύ πιεστικός παράγοντας για το παιδί, που πέρα από το διάβασμα θα έπρεπε ταυτόχρονα να κοινωνικοποιείται, να παίζει και να αθλείται. Όλη αυτή η πίεση όμως πολλές φορές λειτουργεί αποτρεπτικά και φέρνει αντίθετα αποτελέσματα», τονίζει η κ. Δήμητρα Θεοφίλη, σύμβουλος ψυχικής υγείας και οικογενειακή σύμβουλος.

«Αυτοί που δεν παίρνουν τα γράμματα», «οι ανίκανοι», «οι αδιάφοροι», «οι τεμπέληδες», «οι καθυστερημένοι». Με αυτούς τους χαρακτηρισμούς οι μαθητές χρεώνονται την αποκλειστική ευθύνη για την αποτυχία στο σχολείο και αυτό δεν παρατηρείται μόνο στο οικογενειακό, αλλά και στο σχολικό περιβάλλον. «Πίσω όμως από τους κακούς μαθητές που δεν “παίρνουν τα γράμματα”, βρίσκονται περιβάλλοντα φτωχά, μειονεκτικά, χωρίς προσδοκίες και γονείς ανεπαρκείς και αδύναμοι. Πίσω από τους “τεμπέληδες” μαθητές βρίσκονται εκπαιδευτικοί κουρασμένοι και προκατειλημμένοι χωρίς καμία διάθεση να διδάξουν έναν “δύσκολο” μαθητή», προσθέτει η κ. Θεοφίλη. Η επικοινωνία με τον ίδιο το μαθητή είναι η πρώτη κίνηση των εκπαιδευτικών. «Προσπαθούμε να εκμαιεύσουμε τι κρύβεται πίσω από μία κακή σχολική επίδοση. Εάν υπάρχουν προβλήματα στο σπίτι που αποσπούν την προσοχή του παιδιού ή εάν υπάρχει αντίθετα ένα υποστηρικτικό περιβάλλον. Διαφορετικά, κοιτάμε το ενδεχόμενο απλώς να δυσκολεύεται το παιδί, να έχει μαθησιακά προβλήματα, οπότε χρειάζεται ενισχυτική διδασκαλία ή αξιολόγηση από εξειδικευμένο προσωπικό», λέει η εκπαιδευτικός κ. Αγγελική Μερκούρη.

Τα κίνητρα
Συμπληρώνει δε ότι αν και αυτό θα έπρεπε να γίνεται από όλους τους εκπαιδευτικούς, ωστόσο συνήθως γίνεται μόνο από τους ευσυνείδητους. «Κανένας μαθητής δεν είναι τεμπέλης. Απλώς μπορεί να μην έχει τα κίνητρα είτε από την οικογένεια είτε από τον δάσκαλο, να μην τον επιβραβεύουν. Είχα περίπτωση μαθητή ο οποίος ήταν πολύ κακός. Αφού τον προσέγγισα, του έδειξα ενδιαφέρον και τον επιβράβευα σε κάθε προσπάθειά του, αυτό το παιδί σήμερα είναι ένας καλός μαθητής». Αυτό που ίσως είναι το πιο σημαντικό, σύμφωνα με την κ. Μερκούρη, είναι να μην περιθωριοποιεί ο εκπαιδευτικός τον μαθητή. «Να εντοπίζει το πρόβλημα, να σκύβει από πάνω κι όχι να αγνοεί τον “κακό” μαθητή και να κάνει μάθημα με όσα παιδιά μπορούν να παρακολουθήσουν».

Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ
Η απογοήτευση από τους χαμηλούς βαθμούς οδηγεί συχνά σε εγκατάλειψη του σχολείου

Πήραν «άριστα» στη ζωή μετά το σχολείο
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ, ηθοποιοί, καλλιτέχνες: η ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα δημοφιλών προσώπων, οι οποίοι όταν ήταν παιδιά δεν τα πήγαιναν καλά με το σχολείο. Το πιο... διάσημο παράδειγμα είναι ο Άλμπερτ Αϊνστάιν. Έχει επικρατήσει η άποψη ότι ο νομπελίστας φυσικός είχε χαμηλές σχολικές επιδόσεις. Ωστόσο, πρόσφατα δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι λανθασμένα ο Αϊνστάιν συγκαταλέγεται στους «κακούς» μαθητές, αφού οι επιδόσεις του ιδίως στα Μαθηματικά και τη Φυσική ήταν εξαιρετικές.

Αλλά και αστέρες του Χόλιγουντ δηλώνουν ότι το σχολείο δεν ήταν το φόρτε τους. Ο βραβευμένος με τρία Όσκαρ ηθοποιός Τζακ Νίκολσον δεν τα πήγαινε καλά στο σχολείο, έβρισκε όμως διέξοδο στις σχολικές θεατρικές παραστάσεις. Ατίθαση και κακή μαθήτρια ήταν και η γνωστή Μεξικανή ηθοποιός Σάλμα Χάγιεκ, η οποία μάλιστα αποβλήθηκε διά παντός από το καθολικό σχολείο όπου πήγαινε. Από τέσσερα σχολεία είχε εκδιωχθεί και ο ηθοποιός Κιάνου Ριβς, πριν παρατήσει το σχολείο.

«Να καταλάβουν οι γονείς ότι οι βαθμοί δεν είναι αυτοσκοπός»
Ο ΡΟΛΟΣ των γονιών είναι, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, καθοριστικός. «Οι γονείς είναι η συνέχεια του σχολείου. Γι΄ αυτό και θα πρέπει να κρατήσουν κοινή στρατηγική αντιμετώπιση. Δεν μπορεί ο ένας να είναι αυστηρός με τον “κακό” μαθητή και ο άλλος να λέει “δεν πειράζει”», εξηγεί η κ. Μερκούρη. Από τα πρώτα πράγματα που πρέπει να κάνουν είναι να μην επισημαίνουν στο παιδί, και μάλιστα μπροστά σε τρίτους, το πόσο κακός μαθητής είναι, γιατί έτσι θα ενισχύσουν τον φαύλο κύκλο της αποτυχίας.

Έρευνα που ολοκληρώθηκε το 2007 και πραγματοποιήθηκε από το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ) έδειξε ότι όλοι σχεδόν οι μαθητές του δημοτικού θεωρούν ότι οι γονείς τους θέλουν καλούς βαθμούς, ενώ σχεδόν οι μισοί από τους συμμετέχοντες μαθητές λυκείου δήλωναν ότι οι γονείς τούς πιέζουν για να παίρνουν άριστα. «Θα πρέπει να καταλάβουν μαθητές και γονείς ότι η υψηλή βαθμολογία δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά το βραβείο για μια καλή προσπάθεια», επισημαίνει η εκπαιδευτικός κ. Μερκούρη.

«Αντίθετα, θα πρέπει να ενθαρρύνουν κάθε επιτυχία του παιδιού όσο ασήμαντη κι αν τους φαίνεται. Κι όχι να μπαίνουν σε παιχνίδια ανταγωνισμού- “εγώ στην ηλικία σου ήμουν ο καλύτερος μαθητής”- καθώς έτσι όχι μόνο δεν θα το βοηθήσουν, αλλά θα το κάνουν να αισθάνεται ακόμα πιο μειονεκτικά, ακόμα πιο αποτυχημένο, να νιώθει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα, πως δεν είναι αρκετά καλός για την οικογένεια και τελικά να οδηγηθεί στην παραίτηση είτε του διαβάσματος είτε του σχολείου», τονίζει η κ. Θεοφίλη. Συμπληρώνει δε ότι οι γονείς θα πρέπει να βάζουν όρια στο διάβασμα του παιδιού: «Τα παιδιά χρειάζονται σταθερότητα που επιτυγχάνεται όχι με αυστηρές τιμωρίες, αλλά με τη θέσπιση ορίων».

http://www.alfavita.gr/typos/t24_11_9_819.php