PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Πραγματικά εύχομαι να μην το ζήσουμε και αυτό δλδ. από "παιδείας" να πάμε στο "εκπαιδευτικής πολιτικής"....

23/06/2010

Ολόκληρη η Προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας για επαναφορά της λέξης "Εθνικής" στο Υπουργείο Παιδείας

Σύμφωνα με πληροφορίες του "Ορθοδόξου Τύπου" (4/6/2010) που αναδημοσιεύσαμε στις 7/6/2010, "Ὁ δικηγόρος κ. Φώτιος Κανελλόπουλος, κάτοικος Ἀθηνῶν μὲ προσφυγήν του εἰς τὸ Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας ζητεῖ τὴν ἀκύρωσιν τῆς ἀποφάσεως τοῦ Πρωθ. κ. Γ. Παπανδρέου, διὰ τῆς ὁποίας ἀπεβλήθη ἀπὸ τὸν τίτλον τοῦ ὑπουργείου Παιδείας ἡ λέξις «Ἐθνικῆς»".
Δημοσιεύουμε σήμερα ολόκληρο το κείμενο της Προσφυγής αυτής:

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
ΑΙΤΗΣΗ ΑΚΥΡΩΣΕΩΣ
• Φώτη Κανελλόπουλου του Παναγιώτη,
• Ελεύθερου, μαχόμενου και μη εμμίσθου και μη κρατικοδίαιτου Δικηγόρου.
• Μέλους του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, (Δ.Σ.Α.), (Α.Δ.Τ.: 8257/2010)
• κατοίκου Αθηνών, οδός Μεταμορφώσεως, αρ. 50, Τ.Κ. 18345.
ΚΑΤΑ
1) Του Γιώργου Ανδρέα Παπανδρέου, σημερινού Προέδρου, της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, κατοίκου Αθηνών, Μέγαρο Μαξίμου, Λ. Ηρώδη του ΑΤΤΙΚΟΥ......
2) Της υπ΄αριθμ.: 2876/7.10.09, (Φ.Ε.Κ. 2234, τ.Β΄/7.10.09), αντισυνταγματικής απόφασής του ανωτέρω, (άρθρο 16, παρ. 2, του Συν/τος), για την αλλαγή του τίτλου του: «Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» σε: «Υπουργείο Παιδείας δια βίου μάθησης και Θρ/των».
3) Της παραλείψεως και της σιωπηλής αρνήσεως του ανωτέρω, να απαντήσει στην 63746/29.3.2010 αίτηση πληροφοριών μου.
----- . ------

1) Επειδή ο σημερινός Πρωθυπουργός της Χώρας, με την ανωτέρω προσβαλλομένη απόφασή του, άλλαξε και τροποποίησε τον τίτλο του «Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων», σε «Υπουργείο Παιδείας, δια βίου μάθησης και Θρησκευμάτων».
2) Επειδή όμως, αυτή η αλλαγή και η απάλειψη του επιθετικού προσδιορισμού ως «εθνικής», της παιδείας, αντίκειται στην παράγραφο 2, του άρθρου 16, του ισχύοντος Συντάγματος της Χώρας, η οποία αναφέρει ρητά τα εξής: «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες».
3) Επειδή ο ανωτέρω Πρωθυπουργός, παραβίασε το ισχύον Σύνταγμα της χώρας, με την ανωτέρω απόφασή του.
4) Επειδή ο Πρόεδρος της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, κ.Γ.Παπανδρέου, αποδομεί το Έθνος, την Παιδεία και την Πατρίδα μας γενικώτερα.
5) Επειδή σαφέστατα και κατηγορηματικά το Σύνταγμα, με την παραπάνω ρητή διάταξή του, απαγορεύει την κατάργηση του επιθετικού προσδιορισμού της Παιδείας, δηλαδή της Εθνικής Παιδείας, από την ανωτέρω φράση και έννοια.
6) Επειδή η παιδεία είναι ταυτόσημη με το Ελληνικό Έθνος και Έθνος χωρίς παιδεία δεν μπορεί να υπάρξει.
7) Επειδή κατέθεσα προς τον ανωτέρω Πρόεδρο της Κυβέρνησης, την από 16.3.2010 αίτηση πληροφοριών, με την οποίαν του ζητούσα να με ενημερώσει, βάσει ποίων διατάξεων του Καταστατικού Χάρτη της Χώρας, άλλαξε την ονομασία του «Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων», σε «Υπουργείο Παιδείας, δια βίου μάθησης και Θρησκευμάτων» αφαιρώντας και καταργώντας τον προσδιορισμό «Εθνικής» της Παιδείας, (Φ.Ε.Κ. 2274, τ.Β 7-10-09, αριθμ.αποφ. 2876).
Επειδή η ανωτέρω αίτηση, επεδόθη στο πολιτικό του γραφείο, με την υπ’ αριθμ.: 6374β/19-2-10 έκθεση επιδόσεως, της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Αθηνών, Μαρίας Δ.Αλεξίου, Νικηταρά 8-10, Αθήνα.
9) Επειδή ουδεμίαν απάντηση έλαβα από τον ανωτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 10, παρ. 1 και 3, του Συν/τος της Χώρας, καθώς επίσης και παρ. 1, του άρθρου 6, του Νόμου 3242/04 (ΦΕΚ 102, τ. 1, 24-5-04), ο οποίος τροποποίησε τον Νόμο 3230/04, (ΦΕΚ 44Α) και βάσει του οποίου ήταν υποχρεωμένος να μου απαντήσει μέσα σε προθεσμία πενήντα (50) ημερών, από της λήψεως της ανωτέρω.
10) Επειδή ουδεμία απάντηση έλαβα από τον ανωτέρω, σύμφωνα προς την διάταξη του άρθρου 10, παρ. 1, της Διεθνούς συμβάσεως της Ρώμης, της 4-11-50, που έχει κυρωθεί και ισχύει σήμερα και στην Ελλάδα (ΝΔ 53/1974 ΦΕΚ 258, τ. 1, σε συνδυασμό προς την διάταξη του εδαφίου β, της παρ. 1, του Ν. 1943/91).
11) Επειδή δια της σιωπηλής αρνήσεως του ανωτέρω, συντελέστηκε αυτόματα, ασώματη, σιωπηρή, αρνητική, ατομική, διοικητική πράξη, από τον εν λόγω Πρωθυπουργό, σε βάρος της υποθέσεως της αιτήσεώς μου, (παρ. 4, του άρθρου 45, του ΠΔ 18/84).
12) Επειδή και σύμφωνα με την παρ. 1, του άρθρου 45, του ανωτέρω Π.Δ., δικαιούμαι να καταθέσω αίτηση ακυρώσεως, ενώπιον του υμετέρου Δικαστηρίου, σαν ένας ευαισθητοποιημένος και φορολογούμενος Έλληνας πολίτης και δικηγόρος, που τα έννομα συμφέροντα μου θίγονται, από την ανωτέρω σιωπηρή προσβαλλομένη πράξη και παράλειψη.
13) Επειδή λόγοι που θεμελιώνουν την αίτηση ακυρώσεως, που ασκώ ενώπιον του ΣτΕ, σύμφωνα με την παρ. 7, του άρθρου 48, του ανωτέρω Π.Δ. είναι η παράβαση κατ’ ουσίαν διάταξης του Νόμου.
14) Επειδή έχω έννομο συμφέρον και ασκώ νόμιμα την παρούσα ενώπιον του Σ.τ.Ε., σύμφωνα με την παρ. 1, του άρθρου 47, του Π.Δ. 18/89.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
ΑΙΤΟΥΜΑΙ
Την ακύρωση της ανωτέρω προσβαλλόμενης αποφάσεως, του σημερινού Πρωθυπουργού της Χώρας και την επαναφορά του τίτλου του Υπουργείου Παιδείας, στην προηγούμενη ονομασία του.

Αθήνα 28-5-2010

Ο Αιτών Δικηγόρος
ΦΩΤΗΣ Π. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ Α.Π. & ΣτΕ
ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΣΑ ΑΜ 8257/08
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ 50 – ΑΘΗΝΑ Τ.Κ. 18345

πηγή: http://thriskeftika.blogspot.com/2010/06/blog-post_4597.html

Εγώ απορώ με τον 1ο, πως είναι δυνατόν ο κος. Στυλιανίδης να είναι πρώτος; Μήπως εννοούν οι ψηφοφόροι πρώτος από το τέλος;;; ΧΑΧΑΧΑΧΑ
Η Γιαννάκου αν και υπήρξε αντι-επικοινωνιακή και άκαμπτη πολλές φορές, τουλάχιστον κάτι προσπάθησε να συμαζέψει στην γ'βαθμια εκπ/ση κατά την άποψη μου , ίσως για αυτό να έρχεται δεύτερη.

Επιτρέψτε μου να τοποθετηθώ για τον νέο θεολογικό σύνδεσμο Καιρός (ο οποίος εκφράζει μια γνωστή θεολογική τάση και όχι βέβαια τους αδιόριστους θεολόγους, εξάλλου ΔΕΝ κάνει την παραμικρή μνεία σε θέματα επαγγελματικής αποκατάστασης, ούτε στα προβλήματα των Θεολογικών σχολών, κ.λπ., αν βέβαια ενδιαφερόταν θα είχε συνταχθεί με την ΠΕΘ και τις κοινές προτάσεις 7 σημείων με την ΔΙΣ πέρυσι και δεν θα είχε την ανάγκη να αυτο-αποκοπεί από την ΠΕΘ) μέσα από την ανακοίνωση της ΠΕΘ.


Η  Ένωση και ο Σύνδεσμος


(Διαφορές αντιλήψεων ή αγνόηση συνεπειών;)


1. Οἱ σύγχρονοι  Ἕλληνες  ζοῦμε μιά περίοδο πού τά προβλήματα μᾶς κατακλύζουν. Εἶναι καιρός τώρα πού τά ὑλικά προβλήματα, μέ τή μορφή κυρίως τῆς οἰκονομικῆς  κρίσης καί δυσπραγίας μᾶς ταλανίζουν, ὅμως κι᾽ ἄλλος τόσος καιρός εἶναι  - γιά νά μήν πῶ καί περισσότερος- πού τά θέματα τῆς πνευματικῆς ὑπόστασής μας ἔγιναν ἐξαιρετικά πιεστικά. Τόσο πού ἡ ἀνάγκη ἀντιμετώπισής τους εἶναι πιά καθῆκον καί ὑποχρέωση τοῦ καθενός μας.


Γιά μᾶς ἰδιαιτέρως, τούς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους Θεολόγους, τά πράγματα γίνονται συνεχῶς πιό δύσκολα, καί ἡ ἀνάγκη ἀπόφασής μας πιό πιεστική. Νομίζουμε ὅτι ἐκδηλώνεται ἀπό ἐτῶν, καί ἀπό τήν Ἕνωσή μας ἔχει ἤδη  ἐπισημανθεῖ, πάλι ἀπό ἐτῶν, ἡ προϊοῦσα πορεία, καί συνεχής προσπάθεια ἄμβλυνσης, διαγραφῆς, ἀπόρριψης τοῦ ὀρθόδοξου χαρακτῆρα, τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ χαρακτῆρα, τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας. Ἀλλ᾽ ὄχι μόνο τῆς Πολιτείας. Ἀλλά καί τῶν θεσμῶν, καί τῆς παράδοσης. Καί πιό πολύ  τοῦ χαρακτῆρα τῶν πολιτῶν. Ὅλων μας. Ἀλλά κυρίως τῶν  παιδιῶν μας. Δυστυχῶς τῶν παιδιῶν μας. Καί τῆς ζωῆς τῶν  Ἑλλήνων. Τῆς ἠθικῆς, τῆς ἐθνικῆς, τῆς θρησκευτικῆς ζωῆς.


Και ἐμεῖς, οἱ  Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Θεολόγοι, ἐξαιτίας τῶν σπουδῶν μας (καί εὐτυχῶς ὄχι μόνο τῶν σπουδῶν μας) εἴμαστε  ταγμένοι νά μελετοῦμε τόν ὀρθόδοξο χριστιανικό (κυρίως αὐτόν) χαρακτῆρα καί ζωή καί σκέψη καί πορεία καί ἐκδηλώσεις καί δημιουργία καί λατρεία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.


Νά τόν μελετοῦμε, νά τόν καλλιεργοῦμε, νά τόν συστηματοποιοῦμε καί νά τόν ἀναπτύσσουμε. Καί νά τόν  κάνουμε πράξη και ζωή, βοηθώντας τήν Ἐκκλησία μας σ᾽ αὐτή  τήν προσπάθεια. Δηλαδή βοηθώντας τόν ἴδιο τό λαό μας,  τόν κόσμο μας, τούς  ἀδελφούς μας, τά παιδιά μας. Γιατί αὐτοί ὅλοι εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας.  Πού βέβαια ὀργανώνεται σάν ὀργανισμός, σάν σῶμα, καί μάλιστα Σῶμα Χριστοῦ, μέ τούς ἱερεῖς καί τά ὄργανά της.


 Γιά ὑλοποίηση αὐτῶν τῶν ἀρχῶν ζωῆς, οἱ  Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι  Θεολόγοι ἵδρυσαν ( βλ. ἄρθρο 4 τοῦ  Καταστατικοῦ) κατά τά μέσα ἤδη τοῦ περασμένου αἰῶνα (τό 1951) τήν «Πανελλήνια   Ἕνωση  Θεολόγων» γιά νά μποροῦν ἑνωμένοι, ὁμονοοῦντες, συνεργαζόμενοι καί ἀλληλοβοηθούμενοι νά ἀγωνίζονται γιά νά πετυχαίνουν σκοπούς πού στίς παραπάνω ἀρχές ἀποβλέπουν καί εἰδικότερα ἐκφράζονται στό ἄρθρο 2 τοῦ Καταστατικοῦ μας,  τό ὁποῖο παραθέτουμε, ἐδῶ  παρά τήν ἔκταση  καί τίς λεπτομέρειές του: ...


 Ἀνάλογο ἐρώτημα θά μπορούσαμε νά  θέσουμε καί γιά  τά ἄλλα στοιχεῖα τῶν ἀναφερομένων ἐξελίξεων π.χ. γιά τήν «τεχνοκρατική αντίληψη για την παιδεία», ἡ ὁποία κατά τήν ἀντίληψή μας ὁδηγεῖ τό σχολεῖο μόνον πρός τή μορφή τοῦ ἐργαστηρίου γνώσεων καί ὄχι τῆς διαμόρφωσης χαρακτήρων καί προσωπικοτήτων. Ἡ ἀποδοχή ἀπό ὅλους μας τῶν ἐξελίξεων αὐτῶν, καί ἄλλων ἴσως, χωρίς καμμιά  ἀπό μέρους μας ἐσωτερική παιδευτική ἀντίδραση καί ἡ διαμόρφωση τῆς ἐκπαιδευτικῆς μας προσπάθειας ἔτσι ὥστε νά  ἀποδέχεται  τίς ἀρνητικές ἐξελίξεις καί νά ὑποβοηθεῖ τήν περαιτέρω ἀνάπτυξη καί κυριαρχία τους εἶναι πρακτική ἀπαράδεκτη γιά μᾶς. Tό θέμα -τό ἐνδεχόμενο- τῶν ἐξωτερικῶν (νομοθετικῶν ἰδεολογικῶν κ.τ.τ.) ἀντιδράσεων κατά τῆς χριστιανικῆς καλλιέργειας τῶν παιδιῶν μας εἶναι πολύ σημαντικός τομέας ἀγώνων. Σημειώνει σχετικά η Διακήρυξη  τοῦ Kαιροῦ: « Η προοπτική  αναθεώρησης του υπάρχοντος νομικού και εκπαιδευτικοῦ πλαισίου εκ μέρους της Πολιτείας, καθιστά ακόμη πιό επιτακτικό και επίμαχο τον προβληματισμό σχετικά με τη θέση, το χαρακτήρα, τους στόχους και το περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών (MτΘ) στο δημόσιο σχολείο». Kαί «οι στόχοι, το περιεχόμενο, ο χαρακτήρας και... η θέση του MτΘ  δεν είναι πλέον καθόλου αυτονόητα» ἔγραψε ἡ ἴδια Διακήρυξη λίγο παλαιότερα. Kαί ἐμεῖς συμφωνοῦμε. Nαί, δέν εἶναι  αὐτονόητα ἀπό ἀρκετούς σήμερα. Kυρίως ἀπό τούς ἀρνητές τῆς ὀρθοδόξου Xριστιανικῆς πίστης.  Ἔχουν κάνει ἀγῶνες, πολλοί ἀπ᾽ αὐτούς, ἐναντίον τῶν στόχων, τοῦ χαρακτῆρα, τοῦ περιεχομένου τοῦ MτΘ. Kαί  λοιπόν; Ἐμεῖς θά τούς  ἀκολουθήσουμε; Tό πρόβλημα πιό πολύ εἶναι ἄν ὅλα αὐτά «δέν εἶναι καθόλου αὐτονόητα»  καί ἀπό ἐμᾶς τούς ἴδιους. Γιατί ἡ προϋπόθεση τοῦ ἀγῶνα γιά τό MτΘ καί τήν ἐπίδρασή του στήν πνευματική προσωπικότητα τοῦ παιδιοῦ, μέ σκοπό τήν ὁλοκλήρωση (καί ἀπ᾽ αὐτή τήν πλευρά) τοῦ προσώπου του, εἶναι νά ἀποδεχόμαστε ἐμεῖς πρῶτοι  τήν ἀξία καί τήν προσφορά του στό κοινωνικοποιούμενο ἄτομο καί τήν εὐθύνη μας νά τό ὁδηγήσουμε στό νά βρεῖ τό δρόμο του καί βέβαια ὄχι μόνο  στόν τομέα τῶν γνώσεων. Ἐπειδή ἰσχύει κι᾽αὐτό πού μιά δασκάλα σέ ἕνα συγκλονιστικό κείμενο ἔγραψε: «Eἶμαι ἕνας ἄνθρωπος, πού ἐπέζησε  ἀπό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Tά μάτια μου εἶδαν πράγματα πού δέν ἔπρεπε νά τά δεῖ μάτι ἀνθρώπου. Θαλάμους ἀερίων κατασκευασμένους ἀπό σπουδαίους μηχανικούς.  Παιδιά  δηλητηριασμένα ἀπό μορφωμένους γιατρούς. Γυναῖκες καί μωρά νά πυροβολοῦνται καί νά σκοτώνονται ἀπό καθηγητές Γυμνασίου καί Πανεπιστημίου. Γι᾽ αὐτό εἶμαι ἐπιφυλακτική ἀπέναντι στή «μόρφωση». Ἡ παράκλησή μου εἶναι: Bοηθεῖστε τούς μαθητές σας νά εἶναι πρῶτα ἄνθρωποι». Kαί σημειώνει πώς ὅλα τά μαθήματα «εἶναι σημαντικά μόνο ἄν χρησιμεύουν γιά νά γίνουν οἱ μαθητές μας ἄνθρωποι. Ἀλλοιῶς...».


Kαί γιά νά τελειώσουμε μ᾽ αὐτό τό θέμα: Ἐμεῖς θεωροῦμε ὅτι στίς ἀρνητικές κοινωνικές ἐξελίξεις δέν εἶναι λογικό νά εἴμαστε ἐνδοτικοί. Δέν μποροῦμε νά τίς ἀποδεχόμαστε καί νά ρυθμίζουμε τή δική μας συμπεριφορά, ἔτσι  ὥστε νά διευκολύνει  τήν ἑδραίωσή τους καί τή διευκόλυνση τῆς γενίκευσης, τῆς γενικῆς ἐπικράτησής τους. Tοῦτο θά εἶναι ἤ ἔσχατη δειλία, ἤ προδοσία, ἄν προέρχεται ἀπό ἀποδοχή τους καί εὐνοϊκό  συσχηματισμό μας.  Ἴσως καί ἀπό  ὑπολογισμό. Ἴσως καί ἀπό  μιά γερασμένη νοοτροπία καί συμπεριφορά. Kαλοῦμε ὅλους τούς ἀδελφούς μας νά προβληματισθοῦν γιά τό ζήτημα τοῦτο.


4. Tό θέμα τῆς δεύτερης παραγράφου εἶναι ἰδιαιτέρως σημαντικό καί μεγάλο.  Ἡ θρησκευτική διδασκαλία πράγματι μπορεῖ καί πρέπει  νά «συμβάλει στην οικοδόμηση μιάς κοινωνίας... με συνοχή και αλληλεγγύη».


Πόσο ὅμως ἡ θρησκευτική γνώση, δηλαδή ἡ ἁπλή γνώση τῶν ἀπόψεων, τῶν δογμάτων, τῆς ἠθικῆς καί ὅποιας ἄλλης διδασκαλίας κάθε θρησκείας, εἶναι σέ θέση (ἡ ὅσο πλήρης, ἤ ἔστω μερική, ἤ ἴσως καί ἀτελής) νά συμβάλει στόν παραπάνω σκοπό; Mήπως δέν ἀρκεῖ μόνο ἡ γνώση, ἀλλά χρειάζεται καί ἡ ἀποδοχή τουλάχιστο τῆς ἠθικῆς τῆς ὅποιας θρησκείας; Kαί ἄν ναί, τότε ποιά ἠθική θά ὁδηγοῦσε στή  δημιουργία μιᾶς τέτοιας κοινωνίας, ἀσφαλέστερα καί ἐπιτυχέστερα ἀπ᾽ ὅσο ἡ χριστιανική;


Ἡ διδασκαλία, καί ἡ ἐφαρμογή τῆς διδασκαλίας τοῦ Xριστοῦ εἶναι ἐκείνη πού ὁδηγεῖ σαφῶς καί ἀπολύτως στή δημοκρατική συγκρότηση καί ζωή τῆς κοινωνίας. Kι᾽ αὐτό γιατί ἀναδεικνύει στό ὕψιστο σημεῖο τήν ἀξία τῆς  προσωπικότητας τοῦ κάθε ἀνθρώπου, τοῦ καθενός πολίτη. Κατά συνέπεια ἐπιβάλλει καί τόν ἀπόλυτο σεβασμό της.  Oἱ θεολόγοι τό ξέρουμε αὐτό. Ἀλλά ἡ γνώση δέν ἀρκεῖ. Xρειάζεται ἡ ἀποδοχή. Aὐτήν ἀκριβῶς θά πρέπει νά ἐμπνεύσουμε  μέ τή ΘE στά παιδιά μας.  Mέ τό μάθημά μας. Kαί ἐδῶ εἶναι πού χρειάζεται  ἡ βοήθεια τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς  ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Kαί ἡ συνεργασία. Γιατί μέσα στήν κοινωνική ἀτμόσφαιρα πού δημιουργεῖ ἡ ἀποδοχή  τῶν ἀρχῶν τῆς χριστιανικῆς πίστης (καλύτερα ἀπό κάθε ἄλλη ἀντίληψη) μπορεῖ νά ἐξασφαλισθεῖ καί ἡ ἀρχή «να μη  διαταράσσεται το αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ευρωπαίου πολίτη για ανεμπόδιστο προσδιορισμό της ταυτότητάς του». Καί μή μοῦ πεῖτε ὅτι εἶναι ἐμπόδιο γιά τό νέο πολίτη τό νά τοῦ δείξουμε τό δρόμο τοῦ Χριστοῦ.


5. Mέ τά διαλαμβανόμενα στήν  τρίτη παράγραφο εἶναι αὐτονόητο ὅτι συμφωνοῦμε, ὅπως ἄλλωστε κάθε ἀπροκατάληπτος ἄνθρωπος. Xρειάζεται ὅμως  νά διευκρινισθοῦν μερικά σημεῖα καί ἰδίως ἡ ἔννοια κάποιων λέξεων ἤ φράσεων.  Ὅταν δηλαδή λέγει ἡ Διακήρυξη ὅτι τό MτΘ πρέπει νά βοηθᾶ τούς μαθητές «να διαλέγονται απροκατάληπτα γύρω από τα θρησκευτικά ζητήματα» δέν μπορεῖ νά σημαίνει ὅτι ὀφείλει τό μάθημα  νά μήν ἐμπνέει στούς μαθητές τήν πίστη τῶν πατέρων τους, καί  τήν ἀποδοχή της, ἔτσι ὥστε νά εἶναι τά παιδιά μας, τῶν 13,  τῶν 16 ἤ καί τῶν 18 χρόνων, κενά ἀπό κάθε ὑποδομή-ὑπόβαθρο  θρησκευτικῆς πίστης, ὥστε νά εἶναι “ἀπροκατάληπτα” δηλ. νά μήν εἶναι προκατειλημμένα ἔναντι  ὅποιας ἄλλης  διδασκαλίας. Ἡ πίστη, ἡ ζωντανή πίστη, ἰδιαιτέρως στό Χριστό καί τό λόγο του, δέν δημιουργεῖ προκαταλήψεις. Ἀντιθέτως.


Πρέπει νά μείνουμε σταθεροί σ᾽ αὐτό πού μέχρι τώρα κάνουμε ὅλοι οἱ  Ἕλληνες Θεολόγοι στά σχολεῖα. Διδάσκουμε καί ἐγκεντρίζουμε τήν ὀρθόδοξή μας πίστη στά παιδιά, ὥστε νά εἶναι  σταθεροί ἀποδέκτες της, ἀλλά καί  τά ὁδηγοῦμε ὥστε  ἀκριβῶς ἐπειδή εἶναι  ὀρθόδοξοι χριστιανοί νά μήν ἔχουν, ὅπως καί ἐμεῖς δέν ἔχουμε, καμμιά ἐχθρότητα πρός ὅποιους ἄλλους μή χριστιανούς/μή ὀρθόδοξους συνανθρώπους σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τοῦ Xριστοῦ.


Mιά ἄλλη φράση, τῆς ὁποίας ὀφείλουμε νά ξεκαθαρίσουμε τήν ἔννοια, μέ τήν  ὁποία τίθεται στή Διακήρυξη, εἶναι  ἡ φράση «αποδοχή στη  θρησκευτική ετερότητα». Ἄν θεωρεῖ ἡ Διακήρυξη ὅτι πρόκειται γιά τήν ἀποδοχή  τῆς πραγματικότητας τῆς κοινωνικῆς ζωῆς, τότε βέβαια ἀναφέρεται σέ αὐτονόητο θέμα, πού κανείς λογικά δέν ἀμφισβητεῖ, ὅπως ἄλλωστε καί τόν ἀπαιτούμενο σεβασμό σ᾽ αὐτήν (στή θρησκευτική ἑτερότητα). Zήτημα ὑπάρχει μόνο ἄν ἡ ἀποδοχή τῆς θρησκευτικῆς ἑτερότητας σημαίνει, κατά τή Διακήρυξη, τήν ἀποδοχή τῆς ἀλήθειας τοῦ περιεχομένου τῆς θρησκευτικῆς ἑτερότητας. Mιά τέτοια ἀποδοχή θά σήμαινε ἀπόλυτη ἰσοπέδωση τῶν θρησκευτικῶν πίστεων καί ἐξομοίωσή τους. Kαί θά ἦταν φυσικά ἀπαράδεκτη.


Eὐτυχῶς στήν ἑπόμενη φράση της ἡ Διακήρυξη τονίζει ὅτι ὅλα αὐτά θά πρέπει νά γίνονται χωρίς οἱ μαθητές «να απεμπολούν τη δική τους θρησκευτική ταυτότητα». Kαί πάρα πολύ σωστά.


Ὅμως ἐδῶ θά πρέπει νά θυμίσουμε ὅτι  αὐτή τήν ταυτότητα  εἶναι πού πρέπει νά τή διατηρήσουμε ζωντανή μέ τή δική μας  ΘΔ (θρησκευτική διδασκαλία), τό δικό μας MτΘ. Ὅμως ἕνα μάθημα μέ θρησκειολογικό, ἱστορικό-πολιτιστικό καί γνωστικό  μόνο χαρακτῆρα, πού ἴσως νά μήν εἶναι ἀπαραίτητο νά τό διδάξει θεολόγος (πτυχιοῦχος θεολογίας) - γιά νά μήν ξεχνᾶμε καί τήν Recomandation 1720/2005 τοῦ  Συμβουλίου τῆς Eὐρώπης - ἕνα μάθημα ἄχρωμο, ἄγευστο, ἄοσμο χριστιανικῆς πίστης, πῶς θά μποροῦσε νά δημιουργήσει καί νά καλλιεργήσει, καί νά διατηρήσει τήν ὀρθόδοξη χριστιανική ταυτότητα τῶν παιδιῶν μας;


6. Θά  πρέπει νά ἀφήσουμε πρός τό παρόν ἀσχολίαστα ἀρκετά ἄλλα σημεῖα τῆς Διακήρυξης, ὅπως π.χ. τό θέμα  τῆς θεολογίας “ανοιχτών οριζόντων”, πού νομίζουμε ὅτι σέ ἄλλους χώρους θά ἄξιζε νά συζητηθεῖ , καί νά προσεγγίσουμε παρακάτω δύο μόνο σημεῖα, πού ἰδιαιτέρως τονίζει ἡ τελευταία μορφή τῆς Διακήρυξης τοῦ Kαιροῦ.


 Tό πρῶτο εἶναι ἡ πρόταση-στήριξη τοῦ ὑποχρεωτικοῦ χαρακτῆρα τοῦ MτΘ «... για όλους τους μαθητές, ανεξάρτητα από τη θρησκευτική ή μη προέλευση και ταυτότητά τους».


Πιστεύουμε ὅτι ἡ πρόταση κρύβει παγίδες καί γιά τή χώρα μας, ἀλλά καί γιά τόν κλάδο μας. Kαί τοῦτο γιατί: ὁδηγεῖ εὐθέως καί σύντομα στήν ἀλλαγή τοῦ χαρακτῆρα τῶν Ὀρθοδόξων Θεολογικῶν Σχολῶν, οἱ ὁποῖες θά πρέπει νά ἑτοιμάζουν διδάσκοντες γιά τά σχολεῖα μας, οἱ ὁποῖοι καί νά μπορεῖ νά διδάξουν ὅλα τά σχετικά καί νά μήν εἶναι ἀπαραίτητο νά  ἀντικατασταθοῦν ἀπό ἕνα μουσουλμάνο π.χ. πού θά ζητοῦσε διορισμό. Ἐξάλλου οἱ Θεολογικές μας Σχολές ἑτοιμάζουν καί τά ἀνώτατα στελέχη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, τώρα μάλιστα πού δέν  ἔχουμε τή Xάλκη, ἤ δέν θέλουμε ( νά κάνουμε ἀνώτατες  (μέ  τά ἀνάλογα προσόντα) τίς Ἐκκλησιαστικές Ἀκαδημίες.


 Ποιός πιστεύει ὅτι ἡ Ἑλληνική Πολιτεία, ἰδιαίτατα ἡ σύγχρονη,  θά θελήσει, ἤ ἄν θελήσει θά ἐπιχειρήσει, ἤ ἄν ἐπιχειρήσει θά μπορέσει νά διδάξει ἕνα τέτοιο μάθημα στά παιδιά τῶν ρωμαιοκαθολικῶν τῶν Kυκλάδων ἤ τῆς Kέρκυρας, ἤ πιό πολύ στά παιδιά τῶν μουσουλμάνων τῆς Ξάνθης ἤ τῆς Pοδόπης;  Kαί,  καλά ἴσως γιά τούς πρώτους. Ὅμως οἱ μουσουλμάνοι θά ἐξακολουθήσουν νά διδάσκονται  τήν πίστη τους καί τό Kοράνιό τους ( καί καλά θά κάνουν). Kαί ἴσως πιό ἔντονα. Kαί  ἴσως, ὄχι μόνο στή Θράκη.  Ἀλλά ἐμεῖς θά ἔχουμε ἐγκαταλείψει τή διδασκαλία  τῆς δικῆς μας πίστης.  Σ᾽ ὅλη τήν Ἑλλάδα. Ἀξίζει νά  δοῦμε γιατί ἀνησυχεῖ ἡ  Γαλλία γιά τό ζήτημα τῆς θρησκευτικῆς διδασκαλίας.


Kαί πάντοτε θά πρέπει νά ἔχουμε ὑπόψη ὅτι ἕνα γενικῶς ὑποχρεωτικό μάθημα, ἐκ τῶν πραγμάτων θά εἶναι  γνωστικό καί θρησκειολογικό καί πολιτιστικό μόνο.  Kαί βέβαια θά ἔχουν ὄχι μόνο τή δυνατότητα, ἀλλά καί τό δικαίωμα νά τό διδάξουν καί ἄλλοι κλάδοι.


7. Tό δεύτερο σημεῖο, πού ἄλλωστε ἔρχεται σάν συνέχεια καί συμπλήρωση τοῦ πρώτου, εἶναι ἡ ἀπόφαση τοῦ Kαιροῦ νά «κατατεθεί πρόταση τεκμηριωμένη παιδαγωγικά, που θα βασίζεται στη δυναμική της σύνθεσης», πού ὀφείλει, εἶπε πιό πάνω, «να αξιοποιήσει δημιουργικά τις προτάσεις που κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί για το χαρακτήρα του MτΘ (Πολιτιστικό,  Bιβλικό, Ιστορικό, Θρησκειολογικό κ.α.)». Ὅπως βλέπετε ἀπό τά  χαρακτηριστικά αὐτά λείπει, καί εἶναι σίγουρο ὅτι δέν καλύπτεται ἀπό  τό «κ.ἄ.», τό χαρακτηριστικό τῆς διδασκαλίας καί μεταλαμπάδευσης τῆς πίστης τῶν πατέρων τους στά νέα παιδιά. Aὐτό  πού οἱ Γερμανοί  καί οἱ ἄλλοι εὐρωπαῖοι λένε «ὁμολογιακό» (ἐπειδή  ἀκριβῶς αὐτοί ἔχουν τίς διάφορες προτεσταντικές ὁμολογίες, πού τήν πίστη τῆς καθεμιᾶς θέλουν νά διδάξουν- νά μεταδώσουν  στά δικά της  παιδιά). Ἀναφέρουμε ἐδῶ -γιά νά συνεννοούμαστε- ὅτι χρησιμοποιήθηκε ὁ ὅρος αὐτός καταχρηστικά καί γιά τή δική μας ἀντίληψη, ἐπειδή πράγματι ἐκφράζει τήν ἔννοια τῆς διδασκαλίας τῆς κάθε «δικῆς μας θρησκευτικῆς πίστης».


Ἐμεῖς δέν διαφωνοῦμε στά ὅσα χαρακτηριστικά ἀναφέρει ἡ  σύνθεση τήν ὁποία ἐπιδιώκει ὁ Καιρός. Διαφωνοῦμε, καί μάλιστα ριζικά καί ἀπόλυτα, μέ τήν παράλειψη τοῦ  χαρακτηριστικοῦ πού ζητᾶμε. Παράλειψη πού μπορεῖ, δυστυχῶς ὄχι μόνο μακροπρόθεσμα, νά στοιχίσει πολλά στό λαό  τοῦτο, πού τόν πονᾶμε γιατί εἴμαστε ἐμεῖς. Ὅλοι ἐμεῖς. Καί  ὁ Καιρός.


8. Δέν θά ἀσχοληθοῦμε ἐδῶ μέ τίς μεθόδους καί τούς τρόπους ἐργασίας πού προτείνει στή συνέχεια ἡ Διακήρυξη τοῦ Καιροῦ. Γιά καθεμιά θά ἦταν δυνατόν πολλά νά λεχθοῦν. Καί φυσικά σέ πολλά ἀπ᾽ τά προτεινόμενα καί συμφωνοῦμε καί θεωροῦμε ἐξαιρετικά ἀναγκαία  τήν ὑλοποίησή τους.


Θά κλείσουμε ὅμως τήν παρουσίαση τῶν ἀπόψεών μας αὐτῶν  διακηρύσσοντας  πρός ὅλους, ὅτι  ἐπιδίωξή μας  εἶναι νά μή στερηθεῖ τό ΜτΘ  τό χαρακτῆρα πού σήμερα ἔχει, τῆς προσφορᾶς τῆς πίστης μας στά παιδιά μας. Ναί, γνωρίζουμε  ὅτι ὑπάρχουν  δικές μας ἀδυναμίες, πού κάποτε τό ἀδικοῦν.  Ὅμως τέτοιες ὑπάρχουν καί θά ὑπάρχουν σ᾽ ὅλους τούς ἀνθρώπους  καί σ᾽ ὅλους τούς κλάδους. Καί φυσικά εἴμαστε  «ἀνοιχτοί» πρός  τήν «ἑτερότητα» ὅλων  τῶν  συνανθρώπων μας. Ὅμως δέν γίνεται μέσα σ᾽ αὐτήν νά χάσουμε  τή δική μας ταυτότητα. Ἰδιαιτέρως τήν πίστη μας.  Καί τό σημερινό χάος  τῆς λεγόμενης  παγκοσμιοποίησης, αὐτή τήν ἀπειλή ἐνέχει.


Θέλουμε νά πιστεύουμε ὅτι  οἱ  Ἕλληνες Θεολόγοι θέλουν  νά παλαίψουν γι᾽ αὐτήν τήν ταυτότητα.


Θέλουμε νά πιστεύουμε ὅτι ἡ ἵδρυση τοῦ Καιροῦ δέν  ἀποβλέπει στό νά ὑποκαταστήσει τήν ΠΕΘ καί νά παρουσιάζεται τοῦ λοιποῦ ὡς ἡ  ἄποψη τοῦ θεολογικοῦ κόσμου γιά τό χαρακτῆρα τοῦ ΜτΘ. Ἰδιαίτερα στήν ὅποια πιθανή ἐπικοινωνία μέ τό Ὑπουργεῖο. Ἀφοῦ ἄλλωστε ἡ δική μας ἄποψη ἐκφράζεται καί ἀπό ἄλλους  τοπικούς συνδέσμους ἀνά τήν Ἑλλάδα (πιστεύουμε καί τήν Κύπρο), ἀλλά καί ἀπό τά Παραρτήματά μας τῶν ἐπαρχιῶν. Φοβόμαστε μήπως  τό Ὑπ. Παιδείας προκρίνει νά δέχεται ἐπιλεκτικά, κατά  τίς ἐπιθυμίες του, ἀπόψεις καί προτάσεις συλλόγων καί ἑνώσεων πού προτιμᾶ.


Θέλουμε ἀκόμη νά πιστεύουμε ὅτι ἡ δική μας ἄποψη,  πού δέν ἀπορρίπτει τά χαρακτηριστικά  τοῦ ΜτΘ πού προτείνει  ἡ Διακήρυξη, ἀλλά ἐπιμένει καί στό χαρακτῆρα τῆς  διδασκαλίας πρός ἀποδοχή τῆς πίστης  τῶν πατέρων μας, μπορεῖ καί πρέπει νά ὁδηγήσει στή «δυναμική τῆς σύνθεσης», κατά τήν ἔκφραση  τῆς Διακήρυξης τοῦ Καιροῦ, ὥστε μέ  ἑνωμένο τό θεολογικό κόσμο τῆς Χώρας νά βαδίσουμε  πρός  τό δυσοίωνο μέλλον.


Καί κάτι τελευταῖο, ἀλλά πολύ σημαντικό. Στή σύγχρονη διεθνῆ  πραγματικότητα δέν μποροῦμε νά ἀγνοοῦμε ἤ νά  παραβλέπουμε τήν καλλιέργεια τοῦ πνευματικοῦ κόσμου τοῦ ἀνθρώπου, τή διαμόρφωση τῆς ψυχῆς του.  Καί ἐξαιτίας τῆς κατάστασης  πού ὅλοι  γνωρίζουμε, σέ πολλές χῶρες τό ζήτημα ἔχει γίνει θέμα  ἀνησυχιῶν καί προβληματισμῶν. Ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε  τήν  αὐστραλιανή  Adelaide Declaration of National Goals for Scooling in the  Twenty First Century  πού  δημοσιεύθηκε  τό καλοκαίρι τοῦ 2007 στήν Αὐστραλία. Ὅταν οἱ ἄλλοι ἀνησυχοῦν καί ἀγωνιοῦν καί ἐπιζητοῦν αὐτή τήν καλλιέργεια, ἐμεῖς  θά ἐγκαταλείψουμε καί ὅ,τι ἔχουμε ἀκόμη κρατήσει στά σχολειά μας;


Ὁ Μ. Βασίλειος σέ ἐπιστολή του σημειώνει ὅτι «... ἡ τοῦ κόσμου σοφία τά πρωτεῖα φέρεται παρωσαμένη τό καύχημα τοῦ σταυροῦ» (ΕΠΕ Μ. Βασίλειος, τόμ. 2 σελ. 20, - Ἐπιστολή 90 παρ. 2). Αὐτό ἀκριβῶς γίνεται καί σήμερα. Ὅμως οἱ χριστιανοί  χωρίς νά παραβλέπουμε, χωρίς νά ἀρνούμαστε, χωρίς  νά ἀπορρίπτουμε, κατά κανένα τρόπο, τή σοφία τοῦ κόσμου, δέν θέλουμε νά διώξουμε μακριά μας, οὔτε νά ἐγκαταλείψουμε  τό σταυρό τοῦ Χριστοῦ μας.


Καί καλοῦμε ὅλους τούς συναδέλφους νά ἐξακολουθήσουν νά διδάσκουν τό ΜτΘ, ὅπως ἀκριβῶς εἶναι νομοθετημένο σήμερα στά σχολεῖα μας (μέ τό Σύνταγμα καί τό Ν. 1566) παρά τίς τυχόν ἀδυναμίες καί ἀτέλειες, γιά νά μεταφέρουν στά παιδιά μας καί ὅ,τι ἡ ἐπιστήμη προσφέρει σάν γνώση, ἀλλά καί ὅ,τι ὁ Χριστός προσφέρει καί ἀποζητᾶ ἀπ᾽ ὅλους μας σάν ἀγάπη.


Τό Διοικητικό Συμβούλιο τῆς ΠΕΘ

Πηγή: http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=3127&Itemid=1

Υπάρχουν σχολεία όπου το ΜτΘ δεν το κάνουν Θεολόγοι αλλά τελείως άσχετες ειδικότητες! Φταίνε όμως και αυτοί οι συνάδελφοι που όντας πρώτοι στους πίνακες δεν το κυνηγάνε το θέμα...

Alexis δεν έχεις δίκιο ή τουλάχιστον φαίνεται ότι δεν παρακολουθείς τις ανακοινώσεις μας (του ΣΘΜ-Θ) στα θεολογικά ιστολόγια...

Συνάδελφε, μπορείς να πας στην ΠΕΘ αφού είσαι στην Αθήνα ή στον ΣΘΜΘ στην Θεσσαλονίκη ή κατά τόπους στα παραρτήματα της ΠΕΘ