PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

http://youtu.be/LnvUrbmCq1k

Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως.
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί,
Γυναίκα ...

Καλημέρα.

Ντίνααααα, παραφέρεσαι ως προς τον αιώνιο πρωταθλητή!

Ας είναι, για σένα: http://youtu.be/hIdNrmV--iw

Τα λέμε ...

Βάλε κι ένα τόνο στο "Η", καλού κακού ...

Dina, δυστυχώς δε συμμερίζομαι την αισιοδοξία σου! Έρχονται άσχημες μέρες για μας! Μέρες;;; Τρόπος του λέγειν! Άσχημα χρόνια!!!Εγώ πιστεύω πως του χρόνου κανένας αναπληρωτής δε θα μπει σε σχολείο! Θα είμαστε όλοι μας άνεργοι! Σκασίλα που είχε η τρόικα να μάθουν τα ελληνόπουλα ελληνική γλώσσα! Θα απολυθούν και 30.000 περίπου μόνιμοι. Εγώ είμαι στν κορυφή του πίνακα των αναπληρωτών, μετά τις ειδικές κατηγορίες και το έχω σίγουρο στο μυαλό μου πως φέτος είναι η τελευταία χρονιά που μπαίνω σε τάξη!!! 

Παντελώς, αβάσιμη θέση.

Παράθεση από: aristos2 στις Ιανουάριος 21, 2012, 07:35:39 μμ

Παράθεση από: MARKOS στις Ιανουάριος 21, 2012, 06:54:39 μμ

  ειναι που ελλειψα και σας τα χω μαζεμένα...χεχε
Ειναι που ο καλος φιλος και συναδελφος Άριστος  δεν διοριστηκε, οπως και πολλοι συναδελφοι,αρχες Οκτωβριου όπως κανονικά θα έπρεπε ,αλλα Φλεβαρη σχεδον !!! Ειναι που το εκπαιδευτικο συστημα "μπαζει" απο παντου και που, οπως φαινεται, δεν θα αλλαξει ΠΟΤΕ.

υ.γ. "άμεση δικαιωση" ονομαζεις τους διορισθεντες με τις κλησεις απο δω και πέρα? γιατι αλλιως το ονομαζω εγω....
βρε, θα συνέλθετε ποτέ?   Αμα δεν αλλαξουμε εμεις, αυτοι ποτέ δεν θα αλλαξουν!

Το "άμεση" το χρησιμοποιώ σε σχέση με την παρούσα χρονική στιγμή, Μάρκο, εκτός και αν θαρρείς πως το έχασα!
Επιπλέον μια διόρθωση, ο αναπληρωτής, δυστυχώς, δε "διορίζεται", προσλαμβάνεται.
Τέλος, δεν επιθυμώ ν' αλλάξω, επιθυμώ αυτό που δικαιούμαι, που ποτέ δεν το έκλεψα από κάποιον και που είναι αυτό που μου αρέσει να κάνω. Το γεγονός ότι το απαξίωσαν τόσο, αυτονόητα, πρέπει να προκαλέσει επανάσταση, η οποία άλλωστε έχει αργήσει δεκάδες χρόνια ...

Κατ'αρχας λεμε το ιδιο ακριβως. Τωρα, το "αμεση" τι θα πει? και μετα απο 2 μηνες "αμεση" θα το θεωρήσουμε?
Προσλαμβανεται ο αναπληρωτης και πολυ σωστα το επισημαινεις, μονο που ειναι διορισμος (χωρις μαλιστα εισαγωγικα) οχι ομως μονιμος, νομιζω πως συμφωνεις με αυτο.Η ετυμολογια της λεξhς, αν δεν κανω λαθος, αυτο μου λεει.
Επισης, δεν ειπα πως το "εκλεψες" απο κανεναν,αν αυτο καταλαβες λυπαμαι. Ισα ισα, που ειπα πως 1η Οκτωβριου θα επρεπε ολοι να βρισκονται στις θεσεις τους και απο κει και περα μονο οταν παραστει αναγκη να καλουν. Τα τελευταια χρονια το υπουργειο το εκανε συστημα και σα να το θεωρουμε και "λογικο ή φυσικό" με το να περιμενουμε τις ...φάσεις για να δουλεψουμε. Για ολα αυτα και αλλα πρεπει να γινει αγωνας που δυστυχως μονο λογια βλεπω και υποσχεσεις ...

Ευχήθηκα άμεση δικαίωση, δε χαρακτήρισα πουθενά το 2 μήνες από σήμερα άμεσο!
Σύμφωνα με τα φτωχά ελληνικά μου: πρόσληψη= παροδική σχέση εργασίας - διορισμός= μόνιμη σχέση εργασίας.
Δεν κατάλαβα πως είπες ότι έκλεψα κάτι.
Εγώ τον αγώνα τον ονόμασα επανάσταση που έπρεπε να γίνει από χρόνια.
Πιστεύω, τώρα, να συνεννοηθήκαμε.

Καλημέρα.

Αξιοποιώντας το χρόνο που το Υπουργείο μου εξασφάλισε φέτος, καλώντας με να διδάξω τέλος Γενάρη και όχι αρχές Οκτώβρη, όπως πέρσι και άλλες χρονιές, εκτός των άλλων, έγραφα ..., κυρίως επιφυλλίδες και δοκίμια.
Το παρακάτω περιλαμβάνει κάποιες από τις σκέψεις μου για όσα, εύλογα, όλους μας απασχολούν.

Ευχαριστώ εκείνους που μου ευχήθηκαν για την, έστω καθυστερημένη κι ευτυχώς στον τόπο μου, κλήση κι εύχομαι, άμεση δικαίωση σε, δυνατόν, περισσότερους.


                                                 Ο εκπαιδευτικός, σε πείσμα των καιρών

                                                                                       “Η αποστολή του σύγχρονου εκπαιδευτικού δεν είναι
                                                                                          να εκχερσώνει ζούγκλες, αλλά να αρδεύει ερήμους”.

                                                                                               C.S. Lewis, Ιρλανδός συγγραφέας, 1898 – 1963.

   Κάποτε, ρόλος του εκπαιδευτικού ήταν η εξ αποστάσεως – αυτής που όριζε η χωροταξία μιας παραδοσιακής αίθουσας, αλλά και το γνωστικό χάος ανάμεσα στη δική του αυθεντία και την άγνοια των μαθητών του - μετάγγιση γνώσεων και πληροφοριών. Τον ασκούσε, ως επί το πλείστον, με επιμέλεια στον τύπο, με αυστηρότητα, μα και με περισσή ασφάλεια, αφού το ακροατήριό του δεν εδύνατο να του αντιτάξει το παραμικρό, από άγνοια, αλλά και φόβο.
   Κατά την – σε άλλα σημεία γοργή, σε άλλα όχι – μετεξέλιξη των κοινωνιών, η Παιδαγωγική επιστήμη μελέτησε και συνεχίζει, ως υποχρεούται, να μελετά το ρόλο, την αποστολή του εκπαιδευτικού, που και μπορεί και πρέπει να επηρεάζει καθοριστικά την όποια εξέλιξη. Σήμερα, βεβαίως, το ακροατήριό του δεν είναι βυθισμένο στην άγνοια, ευτυχώς ούτε και στο φόβο. Τα ηλεκτρονικά, πρωτίστως, μέσα, οι συνθήκες ελευθερίας, κάποτε κι ελευθεριότητας, οι κατακτήσεις του παρελθόντος, εκπαιδευτικές και μη, το καθιστούν ένα ακροατήριο ενήμερο, απαιτητικό και, τελικά, απαξιωτικό για εκείνον τον εκπαιδευτικό που εμμένει στον τύπο, καθαγιάζει την πειθαρχία, βολεύεται στης αυθεντίας την ασφάλεια. Άλλωστε, όταν τριγύρω τίποτα δεν κωλυσιεργεί, ποιο ακροατήριο – και μάλιστα νεανικό – ν’ ανεχτεί την κωλυσιεργία ή, καλύτερα, την ανεπάρκεια του απευθυνόμενου προς αυτό;
   Εντούτοις, η αυξημένη ενημέρωση ή και γνωστική κατάρτιση των νέων, στις μέρες μας, δεν τους καθιστά, αυτονόητα, πεπαιδευμένους. Μάλιστα, η πληθώρα των πηγών και η ανεξέλεγκτη χρήση τους, η απουσία ενός στοιχειώδους αξιακού υπόβαθρου, τα διαρκώς πολλαπλασιαζόμενα αδιέξοδα με τα οποία αδυνατούν να μετρηθούν, ο εφησυχασμός και η αποστασιοποίηση που, συχνά, προκρίνουν ως στάσεις προκαλούν επιφυλάξεις για το βαθμό και το είδος της παιδείας τους, αν όχι την πεποίθηση περί της απουσίας της. Δεν είναι, επομένως πρόδηλος, μήτε κι ευκολοδιάβατος ο δρόμος που καλείται να διανύσει ο σύγχρονος εκπαιδευτικός.
   Είναι, αναμφίβολα, καιρός να σταθεί ανάμεσα και όχι απέναντι στο, εν συγχύσει πλέον, ακροατήριό του. Να καλλιεργήσει διανοητικά και όχι να καπηλευτεί. Ν’ αναζητήσει αξίες, πρωτίστως μέσα του, και να φωτίσει με αυτές, πριν η ύλη κυριαρχήσει ανεπιστρεπτί. Να καταστήσει σαφές – και με τη δική του, αλίμονο, στάση – πως το μέγιστο αδιέξοδο είναι η δειλία και η συνακόλουθη παραίτηση.
   Δεν αξίζει, βέβαια, σε κανέναν εκπαιδευτικό η υποβάθμιση που βιώνει σήμερα – στο δοκιμαζόμενο, παντοιοτρόπως, τόπο μας – ο ίδιος και το έργο του. Παρά τις όποιες κυβερνητικές εξαγγελίες του παρελθόντος, η κρατική δαπάνη για την εκπαίδευση των παιδιών μας δεν υπήρξε ποτέ αξιόλογη, πια, με πρόσχημα την οικονομική δυστοκία, δεν είναι καν στοιχειώδης. Ανέκαθεν, ο Έλληνας εκπαιδευτικός αμειβόταν ελάχιστα σε σχέση με την πλειονότητα των συναδέλφων του, στην προηγμένη, τουλάχιστον, Δύση. Πλέον, ακόμη και η ελάχιστη αυτή αμοιβή περικόπτεται. Αν σε αυτά προστεθούν οι ελαστικές μορφές εργασίας που, σταδιακά και - καθώς φαίνεται – μεθοδευμένα, υποκαθιστούν τη μόνιμη και σταθερή εργασία, η απουσία ουσιαστικής μετεκπαίδευσης και, κατόπιν αυτής, αξιολόγησης, η θλιβερή εικόνα των υποδομών όπου τελείται το διδακτικό και όποιο παιδαγωγικό έργο, η σχεδόν ολοκληρωτική απουσία εποπτικών ή ηλεκτρονικών μέσων για την πλαισίωσή του και, κυρίως, οι νοοτροπίες βολέματος ή αποποίησης ευθυνών που διαρκώς αυξάνονται, το δημόσιο σχολείο – σήμερα - μοιάζει να «γράφει» την ύστατη σελίδα του.
   Σε πείσμα της κρατικής αδιαφορίας ή και παράλυσης, αλλά και της συντεχνιακής λογικής του «δικαιούμαι, ανεξάρτητα του τι και πόσο προσφέρω», ο Έλληνας εκπαιδευτικός οφείλει – όσο ποτέ – να σταθεί όρθιος, να αποδεχθεί και ν’ αναδείξει πως, είτε «σε ζούγκλα εκχερσώνοντας», είτε «σ’ έρημο αρδεύοντας», πάντως, πασχίζοντας, θα διασώσει εκείνο που, στο βάθος, υπήρξε ανέκαθεν η αποστολή του: το φως. Και όσο εντονότερη η περιρρέουσα σκοτεινιά, τόσο πιότερη η χρεία του.

Παράθεση από: aristos2 στις Ιανουάριος 21, 2012, 08:46:30 πμ

Μιας και διατηρώ στο αρχείο μου παλιότερους πίνακες, το νούμερο 761 του τωρινού πίνακα, με τα ίδια μόρια και ως 3τεκνη, στο ίδιο νούμερο ήταν απ' την αρχή.
Επομένως, δε βλέπω να έγινε κάτι παράτυπο.
Καλημέρα.

Αρίστο, εγώ έκανα λάθος και μου το διευκρίνησε και η Ινώ. Οι συνάδελφοι εννοούν τον αριθμό στον πίνακα αναπληρωτών 46, που πράγματι άλλαξε σειρά στην τελευταία ανανέωση των πινάκων (πριν ήταν 1700+) και όχι τον αριθμό 761 με αύξουσα αριθμό 46 στη φάση (εκεί μπερδεύτηκα εγώ). Έτσι όπως ήμουν χτες, μετά από τόση αγωνία και εναλλαγές συναισθημάτων, το μυαλό μου υπολειτουργούσε! Ζητώ συγνώμη!

Σε αυτή την περίπτωση, είναι προφανές πως, πλέον, συντρέχουν λόγοι που τον εντάσσουν σε ειδική κατηγορία ...