57
Διάφορα Εκπαιδευτικά θέματα / Απ: Κατάργηση των Θρησκευτικών;
« στις: Απρίλιος 09, 2008, 07:51:35 μμ »
Το θέμα δεν είναι μόνο η ύλη αλλά το πως διδάσκονται τα θρησκευτικά κυρίως στα μικρά παιδιά που δεν μπορούν να καταλάβουν την αλληγορική σημασία μέσα από τα κείμενα του βιβλίου τους.
Δεν είδα να απαντά κανένας στο ερώτημα που έθεσε ένας συνάδελφος σχετικά με τη θυσία του Αβραάμ και ρωτούσε αν ένας μαθητής ρωτούσε αν έρθει ο Θεός στον ύπνο μου και μου πει να κάνω κάτι κακό εγώ θα πρέπει να το κάνω;
Άντε μετά να απαντήσεις στο κακόμοιρο το παιδάκι... Ας πούμε ότι του λες όχι βέβαια. Αν σε ρωτήσει: έτσι δεν παραβλέπω το θέλημα του Θεού και είναι σαν να μην έχω βαθιά πίστη ότι ο Θεός ξέρει καλύτερα το καλό μου ή ότι αφού ο Θεός θέλει να με δοκιμάσει κι εμένα;;; Δεν υπάρχει πιο απλός τρόπος για να διδαχθεί η δύναμη της πίστης; Και δεν μιλώ μόνο από άποψη θρησκείας πίστη αλλά σαν γενικότερη έννοια, γιατί η πίστη είναι μια εσωτερική δύναμη που διαμορφώνει ακόμα και την ίδια μας τη ζωή σε πολλά επίπεδα. Αλλά επειδή μου είπαν να πιστεύω κι αυτό φτάνει, τι σόι πίστη είναι;
Έτυχε πριν χρόνια ο γιός μου να με ρωτήσει για ένα θέμα στο μάθημα των θρησκευτικών και είδα κι έπαθα να τον συνεφέρω. Σε μάθημα που κάνανε για την αμαρτία και ότι ο Θεός είναι κριτής και τιμωρεί την αμαρτία (μέσες άκρες αυτό έλεγε το κεφάλαιο) Με φόβο λοιπόν το παιδάκι με ξαναρωτούσε μαμά αφού ο Θεός μας αγαπάει γιατί να μας τιμωρήσει και αφού λέει να μην κρίνουμε γιατί να μας κρίνει αυτός;;; Και δώστου κλάμα
Άλλη φορά μεγαλύτερος πια μου είπε ωραίος ο πατέρας!!! Ο ένας γιός την κοπάνησε παίρνοντας το μερίδιό του, ο άλλος έμεινε κοντά στον πατέρα εργαζόταν κλπ κλπ και όταν γύρισε ο άσωτος (αφού τα έφαγε όλα κι έμεινε ταπί) έσφαξε το μόσχο τον σιτευτό!!!
Ώρες συζήτησης κάθε φορά όταν μάθαινε τα θρησκευτικά να κάνω εγώ την ανάλυση τι θέλει να πει με την κάθε παραβολή το μάθημα. Να πρέπει να ξορκίσω τα κακά δαιμόνια και να κάνω ανάλυση για την αγάπη και συζητήσεις για να καταλάβει το παιδί ότι όλα αυτά είναι παραβολές και όχι κυριολεξίες.
Στην Α/βαθμια τα θρησκευτικά είναι "Χριστιανικά" κυρίως και δεν τα διδάσκουν θεολόγοι αλλά οι δάσκαλοι. Στην Β/βαθμια αναλύει και άλλες θρησκείες και διδάσκονται από θεολόγους.
Στην Τήνο που μένω το ποσοστό των καθολικών είναι πάρα πολύ μεγάλο. Αν τα θρησκευτικά δεν ήταν μάθημα που μιλά για τον Χριστιανισμό κυρίως αλλά γενικότερα για την θρησκεία, τότε γιατί την ώρα των θρησκευτικών τα παιδιά που είναι Χριστιανοί διδάσκονται από τον δάσκαλο ή τον θεολόγο (στη Β/βαθμια) ενώ τα Καθολικά παιδιά διδάσκονται από ιερείς Καθολικούς;;;; Γιατί εμένα αυτό μου φέρνει κάτι σε κατηχητικό;
Συμφωνώ κι εγώ πως το μάθημα θα ήταν καλύτερα να ονομαζόταν θρησκειολογία και να διδάσκεται εντελώς διαφορετικά και με διαφορετικά βιβλία.
Συμφωνώ με την Boemissa ότι τα θρησκευτικά θα πρέπει να διδάσκονται έτσι ώστε να διαμορφώνουν ελεύθερες συνειδήσεις.
Παρεπιπτόντως ένα βιβλίο που μου ήρθε τώρα στο μυαλό είναι το "Παιχνίδι των Θεών". Γραμμένο από μελετητή των θρησκειών, προσεγγίζει όλες τις θρησκείες μέσα από ένα μικρό αγόρι που πάσχει από ανίατη ασθένεια και με την πλούσια θεία του γυρίζει όλο τον κόσμο. Μέσα από την προσπάθεια της θείας να γιατρέψει τον μικρό, ζητά βοήθειια από κάθε θρησκεία μέσω των εκπροσώπων τους. Μέσα από το ημερολόγιο του μικρού αγοριού, φιλτράρονται όλες οι θρησκείες και ανακαλύπτει ο αναγνώστης τα κοινά και την διαφερετικότητα τους αλλά και πολλά περισσότερα... (μην σας πω και το τέλος )
Δεν είδα να απαντά κανένας στο ερώτημα που έθεσε ένας συνάδελφος σχετικά με τη θυσία του Αβραάμ και ρωτούσε αν ένας μαθητής ρωτούσε αν έρθει ο Θεός στον ύπνο μου και μου πει να κάνω κάτι κακό εγώ θα πρέπει να το κάνω;
Άντε μετά να απαντήσεις στο κακόμοιρο το παιδάκι... Ας πούμε ότι του λες όχι βέβαια. Αν σε ρωτήσει: έτσι δεν παραβλέπω το θέλημα του Θεού και είναι σαν να μην έχω βαθιά πίστη ότι ο Θεός ξέρει καλύτερα το καλό μου ή ότι αφού ο Θεός θέλει να με δοκιμάσει κι εμένα;;; Δεν υπάρχει πιο απλός τρόπος για να διδαχθεί η δύναμη της πίστης; Και δεν μιλώ μόνο από άποψη θρησκείας πίστη αλλά σαν γενικότερη έννοια, γιατί η πίστη είναι μια εσωτερική δύναμη που διαμορφώνει ακόμα και την ίδια μας τη ζωή σε πολλά επίπεδα. Αλλά επειδή μου είπαν να πιστεύω κι αυτό φτάνει, τι σόι πίστη είναι;
Έτυχε πριν χρόνια ο γιός μου να με ρωτήσει για ένα θέμα στο μάθημα των θρησκευτικών και είδα κι έπαθα να τον συνεφέρω. Σε μάθημα που κάνανε για την αμαρτία και ότι ο Θεός είναι κριτής και τιμωρεί την αμαρτία (μέσες άκρες αυτό έλεγε το κεφάλαιο) Με φόβο λοιπόν το παιδάκι με ξαναρωτούσε μαμά αφού ο Θεός μας αγαπάει γιατί να μας τιμωρήσει και αφού λέει να μην κρίνουμε γιατί να μας κρίνει αυτός;;; Και δώστου κλάμα
Άλλη φορά μεγαλύτερος πια μου είπε ωραίος ο πατέρας!!! Ο ένας γιός την κοπάνησε παίρνοντας το μερίδιό του, ο άλλος έμεινε κοντά στον πατέρα εργαζόταν κλπ κλπ και όταν γύρισε ο άσωτος (αφού τα έφαγε όλα κι έμεινε ταπί) έσφαξε το μόσχο τον σιτευτό!!!
Ώρες συζήτησης κάθε φορά όταν μάθαινε τα θρησκευτικά να κάνω εγώ την ανάλυση τι θέλει να πει με την κάθε παραβολή το μάθημα. Να πρέπει να ξορκίσω τα κακά δαιμόνια και να κάνω ανάλυση για την αγάπη και συζητήσεις για να καταλάβει το παιδί ότι όλα αυτά είναι παραβολές και όχι κυριολεξίες.
Στην Α/βαθμια τα θρησκευτικά είναι "Χριστιανικά" κυρίως και δεν τα διδάσκουν θεολόγοι αλλά οι δάσκαλοι. Στην Β/βαθμια αναλύει και άλλες θρησκείες και διδάσκονται από θεολόγους.
Στην Τήνο που μένω το ποσοστό των καθολικών είναι πάρα πολύ μεγάλο. Αν τα θρησκευτικά δεν ήταν μάθημα που μιλά για τον Χριστιανισμό κυρίως αλλά γενικότερα για την θρησκεία, τότε γιατί την ώρα των θρησκευτικών τα παιδιά που είναι Χριστιανοί διδάσκονται από τον δάσκαλο ή τον θεολόγο (στη Β/βαθμια) ενώ τα Καθολικά παιδιά διδάσκονται από ιερείς Καθολικούς;;;; Γιατί εμένα αυτό μου φέρνει κάτι σε κατηχητικό;
Συμφωνώ κι εγώ πως το μάθημα θα ήταν καλύτερα να ονομαζόταν θρησκειολογία και να διδάσκεται εντελώς διαφορετικά και με διαφορετικά βιβλία.
Συμφωνώ με την Boemissa ότι τα θρησκευτικά θα πρέπει να διδάσκονται έτσι ώστε να διαμορφώνουν ελεύθερες συνειδήσεις.
Παρεπιπτόντως ένα βιβλίο που μου ήρθε τώρα στο μυαλό είναι το "Παιχνίδι των Θεών". Γραμμένο από μελετητή των θρησκειών, προσεγγίζει όλες τις θρησκείες μέσα από ένα μικρό αγόρι που πάσχει από ανίατη ασθένεια και με την πλούσια θεία του γυρίζει όλο τον κόσμο. Μέσα από την προσπάθεια της θείας να γιατρέψει τον μικρό, ζητά βοήθειια από κάθε θρησκεία μέσω των εκπροσώπων τους. Μέσα από το ημερολόγιο του μικρού αγοριού, φιλτράρονται όλες οι θρησκείες και ανακαλύπτει ο αναγνώστης τα κοινά και την διαφερετικότητα τους αλλά και πολλά περισσότερα... (μην σας πω και το τέλος )