PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Είναι κάποιος συνάδελφος ΠΕ03 που να έχει εικόνα από τα κενά ειδικής στο Ηράκλειο;

αυτο εγινε μονο την 1η φορα

ἐκ ταὐτοῦ δὲ ἁμαρτήματος τούτου καὶ τὸ τὴν ἀμαθίαν τὴν παρ’ αὑτῷ δοκεῖν σοφίαν εἶναι γέγονε πᾶσιν: η δοτική πᾶσιν τι είναι; Προσωπική της αναφορά μου φαίνεται. Πάντως όχι προσωπική κτητική, όπως άκουσα  στο ψηφιακό φροντιστήριο· εμένα τουλάχιστον δεν μου βγαίνει ως κτητική με τίποτα (ακόμη και αν θεωρήσω ότι  το τὸ δοκεῖν = ἡ δόξα).

Δοτ.πρ.κτητική δεν είναι με τίποτα, όπως λες.
Τα σημασιολογικά σχήματα στα οποία βασίζεται, όπως σου έλεγα τις προάλλες (βλ. απάντηση # 3041 και #3042 https://www.pde.gr/index.php?topic=753.3038) έχουν υπαρκτικό ρήμα. Και το υπαρκτικό ρήμα έχει πάντα αόριστο υποκείμενο (στα ελληνικά άναρθρο ουσιαστικό), επειδή είναι κάτι άγνωστο του οποίου μαθαίνουμε την ύπαρξη.

Εδώ το υποκείμενο (το δοκεῖν) είναι έναρθρο.
Άρα, δεν έχουμε υπαρκτική πρόταση, για να προκύψει κτήση.

Κτήση εκφράζεται πιο πάνω με το "τὴν παρ’ αὑτῷ". Ο πιο συνηθισμένος τρόπος να εκφραστεί κτήση είναι μέσω της τοπικότητας (=κάτι υπάρχει πλησίον κάποιου και άρα υπό τον έλεγχό του). Εδώ δηλαδή θα μπορούσε να υπάρχει και γενική κτητική, αλλά ο συγγραφέας προτιμά να εκφράσει την κτήση μέσω της τοπικότητας, γιατί τη θεωρεί προσωρινή. Η αμάθεια διαρκεί όσο και η τοπική της συνύπαρξη (εννοείται, στον νοητικό χώρο) με το πρόσωπο.

Τη δοτική θα την έλεγα μάλλον αντιχαριστική, γιατί η στεβλή αντίληψη περί γνώσης (η αμάθεια εκλαμβάνεται ως σοφία) δεν μπορεί παρά να αποβαίνει εις βάρος των ανθρώπων.

Στα υπόλοιπα συμφωνώ με τον Sali.

τυφλοῦται γὰρ περὶ τὸ φιλούμενον ὁ φιλῶν, ὥστε τὰ δίκαια καὶ τὰ ἀγαθὰ καὶ τὰ καλὰ κακῶς
 κρίνει, τὸ αὑτοῦ πρὸ τοῦ ἀληθοῦς ἀεὶ τιμᾶν δεῖν ἡγούμενος: το τιμᾶν θεωρείται συγκριτική λέξη, δηλαδή μπορώ να αναγνωρίσω το  πρὸ τοῦ ἀληθοῦς  ως β΄ όρο σύγκρισης; Αν όχι, ως τι εμπρόθετος χαρακτηρίζεται; (Αντικατάστασης θα έλεγα, γιατί το εμπρόθετος σύγκρισης δεν μου ταιριάζει).  Το LSJ  γράφει of Preference.

Το προτιμώ ως εμπρόθετο της σύγκρισης. Ορισμένα ρήματα, όπως το τιμῶ, το βούλομαι, το αἱροῦμαι, το ποιοῦμαι και μερικά άλλα, εμπεριέχουν συχνά την ιδέα της σύγκρισης. Δες τι λέει, μεταξύ άλλων, το λεξικό Montanari για την πρόθεση πρό (ΙΙ, D): with verbs of esteem in respect of or in comparison with. Ουσιαστικά, ό,τι λέει και το LSJ. Και ένας σχολιαστής γράφει στο σημείο αυτό (για τον φίλαυτο άνθρωπο): "He feels bound to respect anything that is his own, more than "the real thing". Έτσι, με σημασία σύγκρισης δηλαδή, χρησιμοποιούμε και στη Νεοελληνική το μπροστά. Δες το λεξικό Τριανταφυλλίδη στην τελευταία σημασία (ΙΙ, 4): https://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/search.html?lq=%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AC&dq=

οὔτε γὰρ ἑαυτὸν οὔτε τὰ ἑαυτοῦ χρὴ τόν γε μέγαν ἄνδρα ἐσόμενον στέργειν, ἀλλὰ τὰ δίκαια, ἐάντε παρ’ αὑτῷ ἐάντε παρ’ ἄλλῳ μᾶλλον πραττόμενα τυγχάνῃ: οι εμπρόθετοι τι ακριβώς δηλώνουν; Μήπως θέλει να πει «είτε τυχαίνει να πράττονται στον δικό του περίγυρο, στον δικό του κύκλο, είτε σε άλλον»; Και μήπως αυτός είναι ο λόγος που ο Πλάτων επιλέγει να μην βάλει ποιητικό αίτιο (αν και το μεταφράζουν ως ποιητικό αίτιο) αλλά έναν εμπρόθετο που δηλώνει το πλησίον, δηλαδή για να συμπεριλάβει και τους οικείους τους;

Ακριβώς, Dwrina. Αυτό είναι το νόημα. Κι εμένα με απασχόλησε αρκετά αυτό το εμπρόθετο και βρήκα νόημα μόνο σ' αυτήν την εκδοχή.

ἐκ ταὐτοῦ δὲ ἁμαρτήματος τούτου καὶ τὸ τὴν ἀμαθίαν τὴν παρ’ αὑτῷ δοκεῖν σοφίαν εἶναι γέγονε πᾶσιν: η δοτική πᾶσιν τι είναι; Προσωπική της αναφορά μου φαίνεται. Πάντως όχι προσωπική κτητική, όπως άκουσα  στο ψηφιακό φροντιστήριο· εμένα τουλάχιστον δεν μου βγαίνει ως κτητική με τίποτα (ακόμη και αν θεωρήσω ότι  το τὸ δοκεῖν = ἡ δόξα).

Αμάν πια αυτές οι δοτικές! Η συγκεκριμένη σίγουρα συνδέεται με το γέγονε. Θα ήταν πολύ βολικό να ήταν το γέγονε  απρόσωπο, ώστε το πᾶσιν να είναι δοτική προσωπική απλώς, αλλά το ρήμα είναι προσωπικό, οπότε βράσε όρυζα. Πάντως, αυτό που λες στέκει. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο (δοτ. χαριστική ίσως;).

Καλημέρα. Εντός Οκτωβρίου η Γ Φάση Γενικής.