PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

καλό μήνα!
ερώτηση: όταν εκπαιδευτικός ειδ. κατηγορίας τοποθετείται σε ένα σχολείο, τότε προηγείται όλων των άλλων (αρχαιότερων & μη) στη συμπλήρωση ωραρίου και στην προστασία από υπεραριθμία?

Αν εννοεις σε ποιο φεκ βασιζεται το
"-12 Σημαίνει οργανικό κενό 12 ωρών" που αναφέρεται στο κειμενο που παρέθεσες, θα σου πω οτι δεν αναφερεται σε καποιο φεκ με την εννοια της ΥΑ, ΠΔ ή νομου, παρα αναφέρεται στην (διαχρονικη..) εγκυκλιο  84582/δ2  σελ 4.
Aν αναφερεσαι στους πινακες του ΠΕ04 ειναι συνδυασμος διαταξεων (και ερμηνειων του καθε πυσδε..)

Ο τρόπος που βγαίνουν τα οργανικά κενά τοποθέτησης στον ΠΕ04 από ποιες διατάξεις προκύπτει;

Σχετικά με το πρώτο που αναφέρεις, ναι αυτή η προσέγγιση έχει πετύχει σε εμάς τη συνεργασία των γονέων με το σχολείο και ώς ένα σημείο το να μείνουν κάποια περιστατικά εντός ελέγχου. Είναι όμως μια πολύ λεπτή ισορροπία. Γιατί κάποια στιγμή, θα έρθει και η ποινή στο παιδί, δεν γίνεται να αποφεύγεται. Εκεί θεωρώ ότι είναι πολύ χρήσιμη η διάκριση ανάμεσα στον ΣΣΖ και τον Διευθυντή. Ο σύμβουλος θα πάει όσο μπορει με τα νερα τους, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να μπει παγος από την διεύθυνση. Να πω βέβαια οτι οο συγκεκριμένοι γονεισ, δεν ένιωσαν ποτέ οτι το σχολείο προσοαθει να τους βοηθήσει μέσω του συμβούλου . Ήταν βέβαιοι οτι ετυχε αυτος ο άνθρωπος να είναι καλος και ήταν με το μέρος τους και όλοι οι υπόλοιποι ήμασταν οι κακοί. Και τελικά παρεξηγήθηκαν και με τον σύμβουλο όταν καποια στιγμή έφαγαν πόρτα κι απ αυτον. Τα παιδιά αυτά πάντως, επειδή ήταν παραβατικά εκτός σχολείου, ουσιαστικά δεν άλλαξαν σε κάτι τη συμπεριφορά τους. Απλώς κρατούσαν χαμηλούς τόνους στο σχολείο. Επιθυμητό μεν για εμάς για τους υπόλοιπους, αλλά όχι ουσιώδες για να ξεφύγουν από την
παραβατικότητα.

Για τους καλους μαθητες, η αλήθεια είναι ότι αυτό ππυ περιγράφεις, τα παιδιά τα όχι πολύ κοινωνικά και με ψυχοσωματικά, τα έχω δει πιο πολύ σε κορίτσια. Ίσως λόγω επαρχίας, τα αγόρια τα μεγαλώνουν πιο κοινωνικά και δραστήρια. Επίσης τα έχω δει σε παιδιά χαμηλών τόνων καλους μαθητες μεν, αλλά όχι τους πρώτους. Στα παιδιά του 18-18,5 που διαβάζουν, προσπαθούν, πιέζονται, δεν καταφέρνουν ν πάρουν αριστείο, οι γονείς θα το ήθελαν κλπ.

Τέλος, ίσως επειδή σ εμάς οι καλοί μαθητες είναι σχεδον όλοι παιδιά «κάποιων», μπορεί και γι αυτό να μην τους ενοχλεί κανεις. Το κάθε μέρος έχει τις ιδιορρυθμίες του.

Όπως είπα, όλα έχουν να κάνουν με την προσέγγιση.
Ο γονέας που θα του πουν: "το παιδί σου κατηγορείται γι αυτό και γι αυτό, κάτι πρέπει να γίνει", θα αμυνθεί, θα το δικαιολογήσει, θα πάρει το μέρος του. Θα νιώσει πως όλοι κατηγορούν και τον ίδιο στην τελική, ακόμη περισσότερη άμυνα. Εγώ και το παιδί μου και απέναντι όλοι οι άλλοι. Εξάλλου ως γονέας έχει δει πλευρές του παιδιού του αθέατες για τους άλλους, τις δικές τους τρυφερές στιγμές. Για κανέναν γονέα δεν είναι το παιδί του παλιόπαιδο, στην καλύτερη περίπτωση έχει απλά παραστρατήσει και φταίμε όλοι, όχι μόνο ο ίδιος.
Εκεί, ο συνετός εκπαιδευτικός δεν θα μοιράσει κατηγορίες. Η προσέγγισή του θα είναι υπέρ του παιδιού, όπως προτείνει το υπουργείο (χωρίς όμως να ξεκαθαρίζει γιατί και εξισώνοντας τον θύτη με το θύμα). Είναι άλλο να λες τα παραπάνω και άλλο να λες: «Ήθελα να μιλήσουμε για τον τάδε. Είναι ένα καλό παιδί που νομίζω πως ζορίζεται τελευταία και πρέπει να έχει την βοήθεια όλων μας συντονισμένα. Έγιναν κάποια περιστατικά που είναι εύκολο να λυθούν, θα φτάσουμε μετά σε αυτά. Για αρχή, έχετε παρατηρήσει κάποια αλλαγή στη συμπεριφορά του, έχετε κάτι που σας απασχολεί και σας έχει εμπιστευτεί; Ποια είναι τα ενδιαφέροντά του; Πώς φέρεται στο σπίτι; Έχει φίλους; Έχει κάποια όνειρα για το μέλλον του που σας έχει εμπιστευτεί; κλπ" Ξεκλειδώνεις τους άλλους, ακόμη και χρυσαυγίτης να είναι ο γονέας κάπου θα τον πιάσεις αν έχεις υπομονή.

Στο σχολείο μου φοιτούν οι περισσότεροι καλοί μαθητές της περιοχής και όμως έχουμε επεισόδια μπούλινγκ και φασαρίας σε τάξεις (σε καθηγητές θα έπρεπε να πω και συγχωρήστε με αλλά δεν έχουν όλοι οι εκπαιδευτικοί στον ίδιο βαθμό τον έλεγχο της τάξης). Σε καμία περίπτωση δεν ισχύει αυτό που λες: "Οι καλοί μαθητες συνήθως είναι και πολύ δημοφιλείς, διότι ειναι παιδιά με πολλά ταλέντα πχ αρκετοί από αυτούς αθλούνται σε επίπεδο (τοπικού) πρωταθλητισμού οπότε ειναι μέλη ενός κύκλου. Έχουν παρέα τα παιδιά που  κάνουν και κάποιες εξωσχολικές δραστηριότητες και έχουν και τους ομίλους." Δυστυχώς ούτε κατά διάνοια δεν συμβαίνει αυτό. Οι καλύτεροι μαθητές μας είναι μαθητές της παπαγαλίας και όχι της κριτικής σκέψης, διαβάζουν όλη μέρα για να πετύχουν τα όσα πετυχαίνουν, συνήθως με σοβαρότατα προβλήματα κοινωνικότητας, επιδεικνύουν μεγάλο ανταγωνισμό, έχουν κακές αθλητικές επιδόσεις, τικ από το άγχος και δεν συμμαζεύεται. Όχι απλά δεν είναι δημοφιλείς, αλλά είναι και αντικείμενο χλευασμού με κάποιες κινήσεις τους, είναι τα αποκαλούμενα φυτά στο σχολείο. Χαίρομαι που δεν είναι γενική εικόνα αυτή, αν έκρινα από το σχολείο μας θα πίστευα πως είναι. Μεγαλύτερα προβλήματα προκαλούν οι γονείς των παιδιών αυτών, για το 18 ή το 19 στο μάθημα ενώ οι άλλοι τόσο και πάει λέγοντας.
Ο διευθυντής παραπέμπει μαθητές και γονείς στον ΣΣΖ, δεν αναλαμβάνει παρά μόνο αν δεν λυθεί το θέμα από τον ΣΣΖ. Είναι ξεκάθαρο πως υπάρχουν κανόνες και δεν έδειξε ποτέ πως τον σαμποτάρει για να πάρει κάποιος θάρρος. Τον καλεί επιτόπου.

@Έσπερος
Στο δικό μας σχολείο πέρσι ήταν σε κάθε πίνακα ανακοινώσεων ποιος είναι ο ΣΣΖ της σχολικής μονάδας, έγινε ξεχωριστή ενημέρωση σε μαθητές και ξεχωριστή στους γονείς για τον ρόλο του και υπήρχε έντονη παραίνεση να απευθύνονται σ΄αυτόν. Αποτέλεσμα είχε να απαλλαγεί ο διευθυντής από γονείς και μαθητές που ενοχλούσαν για ψύλλου πήδημα. Μπορώ να σε διαβεβαιώσω πως δεν έμεινε κανένας δυσαρεστημένος και με την πεποίθηση πως το σχολείο αδιαφορεί, ούτε μαθητής, ούτε γονιός (όπως άλλες χρονιές). Λύθηκαν ως δια μαγείας όλα επειδή στην πραγματικότητα κανένας δεν είναι κακός, όλοι απλά επιζητούν λίγη προσοχή, λίγη ευαισθησία, κάποιον που να ακούει και να συμβουλεύει με σκοπό το καλό των παιδιών τους. Κανένας δεν θέλει να είναι ο γονέας παραβατικού μαθητή, έναν τρόπο θέλουν να μπορέσουν να διαχειριστούν καταστάσεις και να έχουν καλά παιδιά. Και ο διάολος το παιδί του το αγαπάει, τον τόπο δεν ξέρουν. Ο ΣΣΖ, αν ο χαρακτήρας, οι γνώσεις του και ο τρόπος προσέγγισης που έχει με τα παιδιά είναι βοηθητικός είναι ένα πολυεργαλείο στο σχολείο. Κανείς δεν ασχολείται με τίποτα πέραν του μαθήματός του και τον υποστηρίζουν όλοι. Από φέτος, λόγω πλατφόρμας ρουφιανιάς, δεν με νοιάζει τι θα απογίνει...

Προφανώς στο σχολείο σου δεν έχετε περιστατικά εκφοβισμού ή πιο ελαφρά (πχ κοροϊδίας) και δεν είστε μάλλον ανταγωνιστικό σχολείο σε επίπεδο μαθητών. Όπως αναφέρει παρακάτω ο Scout, δεν είναι τόσο ξεκάθαρα τα πράγματα: δεν ενοχλείς-> δεν σε ενοχλούν. Παιδιά χαμηλών τόνων, που στα χρόνια μας ήταν αόρατα, τώρα δέχονται κοροϊδίες που αρχίζουν από το ονοματεπώνυμό τους και φτάνουν σε φάρσες, σε σκίσιμο τετραδίων και χίλια δυο άλλα, χωρίς καμία συμμετοχή τους σε παρέες. Είναι πλέον οι "κούκλες" για να δείχνουν τα παραβατικά αρχηγιλίκι, να εκτονώνουν τα δικά τους (εξωσχολικά προβλήματα) και στο σχολείο. Σε μας, επίσης καλοί μαθητές, γίνονται αντικείμενα χλευασμού από άλλους ανταγωνιστές καλούς μαθητές. Δεν είναι στη σφαίρα της φαντασίας το μπούλινγκ και ας μην σας έχει αγγίξει στο δικό σας σχολείο.

Δεν αμφιβάλλω ότι όλοι οι γονείς αγαπάνε τα παιδιά τους. Δεν αναγνωρίζουν όμως ότι τα παιδιά τους έχουν πρόβλημα. Κι αν το δεχτούν, επειδή δέχονται ότι υπάρχουν «μάρτυρες» (λες και είμαστε δικαστήριο), πάντα κάτι φταίει. Το έκαναν και άλλοι που δεν τιμωρήθηκαν, το παιδί τους ειναι στοχοποιημενο και του τα φορτώνουν όλα κλπ. Με ποιο δικαίωμα κάνατε παρατήρηση στο παιδί μου κοκ.

Δεν έχω δει τίποτα από αυτά που περιγράφεις στο σχολείο μου. Οι καλοί μαθητες συνήθως είναι και πολύ δημοφιλείς, διότι ειναι παιδιά με πολλά ταλέντα πχ αρκετοί από αυτούς αθλούνται σε επίπεδο (τοπικού) πρωταθλητισμού οπότε ειναι μέλη ενός κύκλου. Έχουν παρέα τα παιδιά που  κάνουν και κάποιες εξωσχολικές δραστηριότητες και έχουν και τους ομίλους. Πειράγματα που ενίοτε γίνονται ενοχλητικα έχουν δεχτεί παιδιά με επώνυμο που ευνοεί λογοπαίγνια. Εμφανή αντιπάθεια και άρνηση να συνεργαστούν έχουμε δει σε παιδιά που έχουν το προφίλ που περιέγραψα πιο πανω, που ειναι λυπηρό μεν αλλά η αλήθεια ειναι ότι αυτά τα παιδιά εκνευρίζουν κι εμάς τους ενήλικες. Την
απομόνωση την έχω δει σε παιδιά με ψυχιατρικά προβλήματα επίσης, που σίγουρα χρειάζεται δουλειά για δέσιμο του τμήματος, αλλά ώς ένα σημείο ειναι κάτι που  αποζηταται και από τα ίδια τα παιδιά. Οπότε έχω τελείως άλλη εικόνα στο θέμα του αποκλεισμού, γιατί αυτό το έχω δει σε διαφορεσ μορφες.

Κατά τ άλλα, αν στο σχολείο μου κάποια παιδιά υποφέρουν, ειναι λόγω φασαρίας σε άτακτα τμήματα. Εχιυν γίνει και καταστροφές σε προσωπικά αντικείμενο αλλά όχι επί του προσωπικού. Απλή καφρίλα, βρισκομαστε μόνοι μας στην τάξη και τα κάνουμε λίμπα γιατί στην
καλύτερη παίζουμε ατσουμπαλα και διαλύουμε ακόμα και το δικό μας θρανίο, στη χειρότερη είμαστε τελείως καφροι και χεστηκαμε ακόμα και αν ειναι τα πράγματα του κολλητού μας. Και κλοπές χρημάτων έχουν καταγγελθεί, αν και ποτέ δεν έχω καταλάβει πώς ξέρουν ποιο παιδί έχει στην τσάντα του τη συγκεκριμένη μέρα 20 ευρώ για να του τα πάρουν. Τις μισές φορές τα χρήματα βρίσκονται σε άλλο σημείο τξς τσάντας ή της κασετίνας, αφού έχει γίνει όμως σούσουρο για να εκτεθούμε, οπότε αμφιβάλλω αν όντως έχουν συμβεί και οι άλλες μισές. Εν παση περιπτώσει, ενώ ειναι σε σχολείο με θέματα συμπεριφοράς και απειθαρχίας, δεν έχω δει bullying. Ούτε βέβαια έχω δει κάτι να λύνεται με συζητήσεις.

Για την προβολή των ΣΣΖ έχουμε κάνει παρα πολλά. Είναι θέμα νοοτροπίας. Τα παιδιά δεν καλύπτονται από καμία απάντηση αν δεν την ακούσουν από τον διευθυντή. Ζητάνε κάτι από κάποιον, αν δεν τιυς αρέσει αυτό ππυ άκουσαν θα τους πιάσουν όλους μέχρι να φτάσουν στον διευθυντή. Απασχολούν τα γραφεία με ηλιθιότητες και αν συμβεί κάτι σοβαρό, δεν το λενε. Γκρινιάζουν στο σπίτι. Ο γονιός, αν είναι λογικός, θα πάρει τηλ για να το πει στον διευθυντή. Αν είναι προβληματικός (πιθανότερο), θα έρθει στο αχολειο με τσαμπουκά για να κάνει θέμα για κάτι που εμείς δεν γνωρίζουμε. Ή απλα θα κουτσομπολεύει. Όταν μια κοινωνία δεν έχει μάθει να λύνει τα θέματα καθαρα και σωστά, ούτε τα παιδιά αποζητούν μια καθαρή λύση. Μη σου πω ότι, όσο πιο πολύ γκρινιάξουν στο σπίτι για κάτι, τόσο πιο λερωμένη έχουν τη φωλιά τους και γι αυτό όταν τα ερευνούμε, αρχίζουν να τα μασάνε και να λενε ότι δεν έχει γίνει κάτι σοβαρό τελικά.