Μαΐου 06, 2010, 08:48:36 am
Δελτίο Τύπου 05/05/2010
Ομιλία της Υπουργού Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Άννας Διαμαντοπούλου, στην Βουλή στη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου «Αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού – καθιέρωση κανόνων αξιολόγησης και αξιοκρατίας στην εκπαίδευση και λοιπές διατάξεις» στις 04/05/2010
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
‘Όταν στις προγραμματικές δηλώσεις αναφέρθηκα στο «Πρώτα ο μαθητής», ήταν το επιστέγασμα μια μεγάλης δουλειάς που είχε γίνει από την παράταξή μας και τους εκπαιδευτικούς σε όλη τη χώρα. Θέλοντας να συμπυκνώσουμε στο ότι σε όποια αλλαγή κάνουμε, η πρώτη μας προτεραιότητα θα ήταν πρώτα ο μαθητής.
Δε μπορούσα να φανταστώ, αλήθεια, ποτέ πόσο δύσκολο είναι αυτό και πόσες αντιστάσεις μπορεί να βρει, όσο και αν σας φαίνεται περίεργο. Βέβαια, αν άκουσε κανείς προσεκτικά ιδιαίτερα τις εισηγήσεις της κυρίας Βόζεμπεργκ και του κ. Κουράκη, από τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ αντίστοιχα, καταλαβαίνει πολύ καλά γιατί υπάρχουν διαφορετικές οπτικές γωνίες και κυρίως γιατί πρέπει να δούμε ξανά το πολιτικό σύστημα, το λόγο του, τις προτεραιότητες και τον παλαιοκομματισμό, ο οποίος ζει και βασιλεύει με την καλύτερη μορφή του.
Δε μπορούσα να φανταστώ, αλήθεια, ποτέ πόσο δύσκολο είναι αυτό και πόσες αντιστάσεις μπορεί να βρει, όσο και αν σας φαίνεται περίεργο. Βέβαια, αν άκουσε κανείς προσεκτικά ιδιαίτερα τις εισηγήσεις της κυρίας Βόζεμπεργκ και του κ. Κουράκη, από τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ αντίστοιχα, καταλαβαίνει πολύ καλά γιατί υπάρχουν διαφορετικές οπτικές γωνίες και κυρίως γιατί πρέπει να δούμε ξανά το πολιτικό σύστημα, το λόγο του, τις προτεραιότητες και τον παλαιοκομματισμό, ο οποίος ζει και βασιλεύει με την καλύτερη μορφή του.
Τι είδα όταν έγινα Υπουργός, τον πρώτο δύσκολο μήνα;
Πεντέμισι χιλιάδες κενά! Σε μία χώρα η οποία έχει 180.000 εκπαιδευτικούς, δηλαδή έχει την μεγαλύτερη αναλογία εκπαιδευτικών ανά μαθητή σε όλη την Ευρώπη! χιλιάδες κενά και κάθε χρόνο ένας πολύ μεγάλος αριθμός διορισμών, ο οποίος δεν εξαρτάται από τα κενά στην εκπαίδευση, ενώ η περίφημη αξιοκρατία και το ΑΣΕΠ, από το οποίο πιστεύουμε ότι γίνονται οι προσλήψεις, απλά δεν υπήρχε. Το 32% των επιστημόνων μπαίνει με ΑΣΕΠ. Όλοι αυτοί οι εκατό χιλιάδες νέοι –και σε αυτούς θα πρέπει να απευθυνθείτε- οι οποίοι δίνουν εξετάσεις ΑΣΕΠ και δεν ξέρουν ότι εν τέλει εκείνοι που προσλαμβάνονται είναι μόνο το 32%!
Πώς προσλαμβάνονταν οι υπόλοιποι εκπαιδευτικοί;
Υπάρχουν συγκεκριμένοι πίνακες. Ο κάθε πίνακας έχει και την εξήγησή του και τους λόγους του. Αλλά πρέπει να σας πω ότι υπάρχει ένας πίνακας που με βάση την εμπειρία προσλαμβάνεται ένας εκπαιδευτικός, χωρίς να έχει περάσει καμία διαδικασία ΑΣΕΠ και καμία κρίση.
Στον πίνακα πολυτέκνων, τους οποίους απολύτως σέβομαι και βεβαίως λαμβάνεται πρόνοια την οποία θα εξηγήσω αμέσως, προσλαμβάνεται ο κάθε πολύτεκνος χωρίς καμία συμμετοχή σε κανέναν διαγωνισμό.
Από τον πίνακα αναπήρων με 67% προσλαμβάνονται χωρίς καμία προϋπόθεση διαγωνισμού ή άλλες κρίσεις. Οι απολυόμενοι από τα ιδιωτικά σχολεία ανεξαρτήτως του λόγου και χωρίς καμία προϋπόθεση προσλαμβάνονται στην εκπαίδευση. Ξέρετε ποιος αποφασίζει για όλα αυτά;
Ο Υπουργός.
Εγώ, λοιπόν, ως Υπουργός Παιδείας έχω πέντε πίνακες τους οποίους θα μπορούσα να μην πειράξω καθόλου. Να πω πόσοι θα μπουν από τους πολύτεκνους, πόσοι θα μπουν από τα άτομα με αναπηρία, πόσοι θα μπουν από τα ιδιωτικά σχολεία ή και να μπουν όλοι και άρα να έχω μια προσωπική άριστη σχέση. Το ίδιο συμβαίνει και με τις αποσπάσεις. Ο Υπουργός Παιδείας είναι βασιλεύς των αποσπάσεων και των ρουσφετιών. Θα δώσω στοιχεία, αν προκληθώ, αλλά βεβαίως τα έχω καταθέσει επανειλημμένα, τι υπογράφηκε από πλευράς αποσπάσεων από τον Υπουργό. Αυτή, λοιπόν, ήταν η δύναμη τον Οκτώβρη του 2009 του Υπουργού Παιδείας.
Μιλήσατε, κύριοι συνάδελφοι, για τους πίνακες, για τον καθένα χωριστά. Ο τελευταίος, μάλιστα, ομιλητής από το Ηράκλειο, αναφέρθηκε σε όλα τα αιτήματα των φορέων, ένα προς ένα. Μήπως, όμως, ο λόγος που είμαστε εδώ, είναι να νομοθετήσουμε τί γίνεται στο σχολείο; Μήπως είμαστε εδώ για να δούμε τί χρειάζεται ο μαθητής; Μήπως είμαστε εδώ για να αλλάξουμε το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας και όχι να μαλώσουμε για το ποιοί θα μπουν; Εν, πάση περιπτώσει να σας πω, ποιο είναι το πιο λυπηρό και που είναι, πραγματικά, η ανάσταση του παλαιοκομματισμού και μάλιστα, από ένα κόμμα σαν το ΣΥΡΙΖΑ; Ότι απευθυνόμαστε σε όλες τις επιμέρους ομάδες. Ξέρουμε ότι όλες αυτές οι ομάδες, δεν έχουν ελπίδα. Μήπως, οι ωρομίσθιοι, που επιλέγονται χωρίς κανένα κριτήριο από τον Διευθυντή μιας μονάδας, για να κάνουν δύο ώρες μάθημα; Υπάρχει, ποτέ, περίπτωση αυτοί οι άνθρωποι, όλοι, να ενταχθούν στο δημόσιο σύστημα; Όχι. Όμως, είναι τόσο απλό να πολιτεύεσαι κοιτώντας την κάθε ομάδα στα μάτια τάζοντας και ουσιαστικά δημιουργώντας προσδοκίες και ξέροντας πολύ καλά, ότι σε όλα αυτά τα παιδιά, δεν λες την αλήθεια. Σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, που θέλουν να μπουν στο εκπαιδευτικό σύστημα.
Και εν πάση περιπτώσει, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων οι οποίοι δούλεψαν δύο ή τρείς ώρες στο εκπαιδευτικό σύστημα και είναι ωρομίσθιοι ή περισσότερες, πέντε ή δέκα ώρες. Υπάρχουν, όμως και εκατό χιλιάδες νέοι άνθρωποι, οι οποίοι τελείωσαν καθηγητικές σχολές, νομικές σχολές, οικονομικές σχολές, Πολυτεχνεία, τεχνικές κάθε είδους σχολές. Έχουν δικαίωμα στις εκατόν δέκα τέσσερις ειδικότητες που υπάρχουν στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Και αυτοί, οι άνθρωποι δεν επελέγησαν κάποια στιγμή να γίνουν ωρομίσθιοι, ώστε να μπουν στους καταλόγους.
Ξεκίνησα με αυτό τον τρόπο, γιατί κάποια στιγμή πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Πρέπει να ξέρουμε, ακριβώς, ποια είναι η κατάσταση. Και, εν πάση περιπτώσει, ναι υπάρχουν και κοινωνικά κριτήρια. Υπάρχουν και μεταβατικές περίοδοι. Υπάρχουν και άνθρωποι που έκαναν τη ζωή τους, τη στάθμισαν και την προγραμμάτισαν. Όλα αυτά, έχουν ληφθεί υπόψη! Αλλά, στο τέλος υπάρχει ένας στόχος. Ο στόχος είναι σαφής. Το πρώτο, που μας ενδιαφέρει είναι τα προσόντα του εκπαιδευτικού που θα μπουν στην τάξη. Είναι το ποιος είναι ο ρόλος του. Είναι το πώς αυτός ο εκπαιδευτικός θα έχει, εκείνες τις δυνατότητες, να αποδώσει με τον καλύτερο, δυνατό τρόπο.
Ξεκίνησα με αυτό τον τρόπο, γιατί κάποια στιγμή πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Πρέπει να ξέρουμε, ακριβώς, ποια είναι η κατάσταση. Και, εν πάση περιπτώσει, ναι υπάρχουν και κοινωνικά κριτήρια. Υπάρχουν και μεταβατικές περίοδοι. Υπάρχουν και άνθρωποι που έκαναν τη ζωή τους, τη στάθμισαν και την προγραμμάτισαν. Όλα αυτά, έχουν ληφθεί υπόψη! Αλλά, στο τέλος υπάρχει ένας στόχος. Ο στόχος είναι σαφής. Το πρώτο, που μας ενδιαφέρει είναι τα προσόντα του εκπαιδευτικού που θα μπουν στην τάξη. Είναι το ποιος είναι ο ρόλος του. Είναι το πώς αυτός ο εκπαιδευτικός θα έχει, εκείνες τις δυνατότητες, να αποδώσει με τον καλύτερο, δυνατό τρόπο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η συζήτηση σήμερα γίνεται υπό τη σκιά των μέτρων που αποφασίστηκαν από την Κυβέρνηση. Μέτρων που ήταν μια απάντηση στο καταλυτικό δίλημμα χρεωκοπία ή δημοσιονομική κάθαρση. Η επιλογή της Κυβέρνησης –και λόγω της Ευρωπαϊκής και της εθνικής κρίσης- κατέστη αυτονόητη. Αυτό, δε σημαίνει ότι δεν είναι πολύ σκληρή και πάρα πολύ δύσκολη. Ο ολοκληρωμένος σχεδιασμός και η ανάγκη ενός μείγματος δημοσιονομικής εξυγίανσης, αναπτυξιακής εστίασης σε συγκεκριμένους κλάδους με συγκεκριμένα μέτρα και χρονοδιαγράμματα, η κοινωνική στόχευση στους πραγματικά αδύναμους, είναι ένα μεγάλο στοίχημα, ισάξιο και αντίστοιχης αναλογίας των διλημμάτων που είχαμε και μεταπολεμικά. Σήμερα, η γενιά μας –η γενιά, των περισσοτέρων, που είμαστε σ’ αυτή τη Βουλή, - είναι, μια γενιά, ευνοημένη σε σχέση με του γονείς μας και σε σχέση με τα παιδιά μας. Εμείς, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε το θέμα της δικαιοσύνης, ανάμεσα στις γενιές. Οι συνταξιούχοι δεν μπορούν και οι νέοι δεν έχουν ευκαιρίες. Στις δικές μας πλάτες, πέφτει αυτή η μεγάλη ευθύνη. Και κυρίως, το πολιτικό σύστημα. Στο πολιτικό σύστημα το οποίο σήμερα επικεντρώνονται τα βέλη, ο θυμός και η οργή των πολιτών. Αν ανατρέξει κανείς, στο περίφημο βιβλίο του Δερτιλή για την ιστορία της χώρας μέσα από τις κρίσεις λόγω δανεισμού και χρέους, με τρόμο, θα διαπιστώσει την επανάληψη των ίδιων φαινομένων, μέσα στους δυόμισι αιώνες της λειτουργίας του ελληνικού κράτους. Τεράστιος δημόσιος τομέας, φτωχά αμειβόμενους, πελατειακό σύστημα, τεράστια προβλήματα διοίκησης, συνεχείς συγκρούσεις, μεγάλα δάνεια. Ζητήματα τα οποία, πραγματικά, έρχονται και επανέρχονται στο δημόσιο διάλογο. Ήρθε η στιγμή, όλοι, να αλλάξουμε. Το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί παρά να αντιδράσει. Οι πολιτικοί δεν είναι φοβισμένες σκιές οι οποίες αντιδρούν σε κάθε είδους κραυγές και σε κάθε είδους απειλές. Σκληρά μέτρα σημαίνει, σκληρές επιλογές για όλους μας. Δεν έχει καμία σημασία, αν όλοι εμείς θα επανεκλεγούμε Βουλευτές. Σημασία έχει να βάλουμε θεμέλια για κάτι άλλο, για δικαιοσύνη, για διαφάνεια, για αλληλεγγύη. Σημασία, έχει να βάλουμε τα θεμέλια για μια διαφορετική ισορροπία στη χώρα. Μια ισορροπία που θα δημιουργεί και μια ισορροπία η οποία θα δίνει οφέλη στους πολλούς. Αυτό, σημαίνει ότι θέλουμε μια νέα ισορροπία ανάμεσα στο ατομικό και στο συνολικό, το δημόσιο και το ιδιωτικό, το εθνικό και το τοπικό.
Όπως συμβαίνει στην ιστορία, σε όλες τις περιόδους των αναταράξεων, οι μεγάλες αλλαγές οδηγούν και επιβάλλουν πολλές φορές αλλαγές και στην Παιδεία. Πριν από δύο μήνες παρουσίασα στο Υπουργικό Συμβούλιο το σχέδιο για το «Νέο Σχολείο». Ένα συνολικό σχέδιο αλλαγών που αφορούν την Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, που είναι η καρδιά του εκπαιδευτικού συστήματος και καμιά αλλαγή δεν μπορεί να γίνει χωρίς αυτό. Αυτό το σχέδιο είχε ένα στόχο. Εξυπηρετούσε τη δημόσια εκπαίδευση, υψηλής ποιότητας για όλους. Για αυτό το «Νέο Σχολείο» ο μεγάλος -ίσως ο μεγαλύτερος εν ζωή παιδαγωγός σήμερα- ο Αλέξης Δημαράς, είπε όταν διάβασα το σχέδιο του «Νέου Σχολείου»: «Είχα μελαγχολία και ικανοποίηση. Μελαγχολία, γιατί αυτά έχουν γίνει στις περισσότερες χώρες της Δύσης εδώ και δεκαετίες. Ικανοποίηση γιατί, επιτέλους, μπαίνουμε σε ένα νέο παιδαγωγικό μοντέλο στο οποίο όλοι πρέπει να δουλέψουμε.»
Μέσα σε αυτή την κρίση που ζούμε σήμερα, οφείλουμε να ξεπεράσουμε αγκυλώσεις του 21ου αιώνα. Οφείλουμε, να τις ξεπεράσουμε με μία πολύ σαφή και συγκεκριμένη δυσκολία ότι το σύστημα μας, είναι ένα από τα δύο κεντρικά συστήματα που έχουν μείνει στην Ευρώπη. Η μεγαλύτερη δυσκολία –το να διαχειρίζεσαι, ως Υπουργείο- δεκαπέντε χιλιάδες σχολεία, εκατόν ογδόντα χιλιάδες εκπαιδευτικούς, ενάμισι εκατομμύριο μαθητές, με τον ίδιο τρόπο, με τους ίδιους κανόνες χωρίς να μπορούν να υπάρξουν οι ιδιαιτερότητες που τα διαφοροποιούν.
Μέσα σε αυτή την κρίση που ζούμε σήμερα, οφείλουμε να ξεπεράσουμε αγκυλώσεις του 21ου αιώνα. Οφείλουμε, να τις ξεπεράσουμε με μία πολύ σαφή και συγκεκριμένη δυσκολία ότι το σύστημα μας, είναι ένα από τα δύο κεντρικά συστήματα που έχουν μείνει στην Ευρώπη. Η μεγαλύτερη δυσκολία –το να διαχειρίζεσαι, ως Υπουργείο- δεκαπέντε χιλιάδες σχολεία, εκατόν ογδόντα χιλιάδες εκπαιδευτικούς, ενάμισι εκατομμύριο μαθητές, με τον ίδιο τρόπο, με τους ίδιους κανόνες χωρίς να μπορούν να υπάρξουν οι ιδιαιτερότητες που τα διαφοροποιούν.
Ναι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα σχολεία δεν είναι όλα όμοια. Δεν έχουν όλα τα σχολεία -δεν είναι στις ίδιες περιοχές- δεν έχουν όλα τα ίδια προβλήματα. Το Σύνταγμα μας είναι σαφές. Το σύστημα πρέπει να λειτουργήσει σε κεντρικό επίπεδο. Άρα, θα πρέπει -γνωρίζοντας ότι είναι πολύ δύσκολο να πάμε σε ουσιαστική αξιολόγηση και να μπει ο κατάλληλος άνθρωπος, στην κατάλληλη θέση να είμαστε αντικειμενικοί. Να έχουμε κανόνες οι οποίοι οδηγούν σε αυτό που είπαμε πολλές φορές. Το πρώτο, ο μαθητής. Στο «Νέο Σχολείο» υπάρχει μια σειρά από προγράμματα και μεγάλες επιλογές οι οποίες δεν είναι νομοθετικού περιεχομένου. Είναι τα προγράμματα σπουδών –με όλη τη νέα φιλοσοφία- είναι το «ψηφιακό σχολείο» το οποίο είναι το μεγάλο στοίχημα της εποχής. Τα νέα εργαλεία που πρέπει να έχουν οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές. Την ίδια στιγμή και φαίνεται και μέσα από αυτό το νομοσχέδιο το σχολείο πρέπει να φέρει στην επιφάνεια τα μεγάλα ζητούμενα της εποχής και αυτά είναι: η κοινωνική ευθύνη, η λογοδοσία, η διαφάνεια, η αξιοκρατία και τα αυξημένα προσόντα πρέπει να ξεκινούν από τον εκπαιδευτικό. Δεν είναι δυνατόν επί ώρες να ακούμε την περιγραφή του εκπαιδευτικού μέσα από την κοινωνική ομάδα στην οποία ανήκει και όχι μέσα από τα προσόντα τα οποία έχει για να μπει στην τάξη. Το σχολείο πρέπει σήμερα, να αποτυπώνει την έννοια του προγραμματισμού. Γι’ αυτό και είναι με σαφήνεια αποτυπωμένο στην αξιολόγηση του προγραμματισμού και της υλοποίησης της επίτευξης στόχων, που πρέπει να βάζει το κάθε σχολείο και η κάθε σχολική μονάδα, τη συμμετοχή των γονέων. Τη λογοδοσία στους γονείς και την τοπική κοινωνία. Όλα αυτά βεβαίως επιχειρούνται σε καθεστώς οικονομικής κρίσης και αυτό δεν μπορούμε να το βγάλουμε από το σχεδιασμό. Όμως μπορούμε. Διαβάζω τι είπε ο Ευάγγελος Παπανούτσος: «Η παιδεία είναι λειτούργημα και κατά κύριο λόγο πνευματικό. Σε αυτού του είδους τα έργα δεν γίνονται όλα με χρήματα. Υπάρχουν πολλά σημαντικά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε ανέξοδα για την παιδεία. Και οι κανόνες και η αξιοκρατία είναι ένα από αυτά που μπορούμε να κάνουμε ανέξοδα».
Σε αυτή τη συγκύρια θα χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέσα και όλους τους πόρους με τον καλύτερο τρόπο. Το νομοσχέδιο επιχειρεί διοικητική αναδιοργάνωση, επιχειρεί κανόνες λειτουργίας των σχολείων, καταπολέμηση κάθε σπατάλης. Και επιχειρούμε προσανατολισμό των ευρωπαϊκών πόρων σε ένα στόχο, στο νέο σχολείο που θα γίνει πραγματικότητα. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πως θα γίνουν όλα αυτά; Με ποιους; Με τους εκπαιδευτικούς. Αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές και αυτοί το αποδεικνύουν κάθε μέρα. Όσοι παραβρεθήκατε στην πρόσκληση που σας είχαμε κάνει για την καινοτομία στην εκπαίδευση όπου εκατοντάδες εκπαιδευτικοί απ’ όλη την χώρα παρουσίασαν τη δουλειά τους, θα είστε περήφανοι για το τι σημαίνει έλληνας εκπαιδευτικός, για το τι έχουν κάνει μόνοι τους οι άνθρωποι χωρίς να ζητήσουν κανένα αντάλλαγμα σε χωριά και σε πόλεις της πατρίδας μας.
Αυτοί οι εκπαιδευτικοί καλούνται σε πραγματικά δύσκολες, κοινωνικά, οικονομικά συνθήκες να χτίσουν ένα νέο μέλλον για τα παιδιά μας, να χρησιμοποιήσουν νέα εργαλεία και νέες μεθόδους. Κυρίως, όμως, χρειάζεται η ψυχή και η αρετή. Και έχω πλήρη συναίσθηση ότι σε αντίθεση με τις περισσότερες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές δεν μπορώ να υποσχεθώ κανένα οικονομικό αντάλλαγμα.
Πιστεύω, βαθιά στον Έλληνα εκπαιδευτικό. Πιστεύω βαθιά στον Έλληνα εκπαιδευτικό που είναι στα βουνά, στα νησιά, εκεί που κύριε Αυγενάκη πριν από λίγο είπατε –που είστε από το Ηράκλειο- γιατί να μένει τρία χρόνια ο νεοδιόριστος εκπαιδευτικός; Γιατί ο νεοδιόριστος εκπαιδευτικός πρέπει αν αποκτήσει σχέση με το σχολείο του, γιατί πρέπει αν αποκτήσει σχέση με την Σάμο, με το Ηράκλειο, με τα σχολειά της Μακεδονίας και τα βουνά.
Ο εκπαιδευτικός, λοιπόν, αυτός στον οποίο όλοι κλείνουμε το γόνυ, είναι ο εκπαιδευτικός στον οποίο βαθύτατα πιστεύω. Σε αυτή τη νέα εποχή έχει αλλάξει ο τρόπος επικοινωνίας. Παίρνω λίγες επιστολές και χιλιάδες e-mails και σας διαβεβαιώ κυρίες και κύριοι συνάδελφοι ότι η αγωνία των εκπαιδευτικών δεν είναι τα μόρια, η αγωνία των εκπαιδευτικών δεν είναι η αποσπάσεις. Η αγωνία των εκπαιδευτικών είναι πως θα αλλάξουν τα πράγματα στην τάξη και πως πράγματι θα μπορέσουμε να σφυρηλατήσουμε την ιερή σχέση δασκάλου και μαθητή. Λυπάμαι που τόση ώρα, με ελάχιστες εξαιρέσεις το μόνο που είχαμε να ακούσουμε είναι για τα μόρια των προσλήψεων και τις κοινωνικές ομάδες, οι οποίες θα διοριστούν στο δημόσιο. Το Νέο Σχολείο περιλαμβάνει ένα σύνολο νομοσχεδίων. Το πρώτο που έρχεται είναι ο εκπαιδευτικός, το επόμενο είναι η νέα λειτουργία του σχολείου, το τρίτο είναι η τεχνική εκπαίδευση και η ειδική αγωγή. Και βεβαίως έρχεται μια σειρά από προγράμματα, τα οποία είναι σε εξέλιξη και όπως είχα ανακοινώσει ύψους 575.000.000 € προκηρύσσονται για το ψηφιακό σχολείο, για νέα προγράμματα που αφορούν -όπως είπα- τα προγράμματα σπουδών, αλλά και το νέο υλικό. Το σημερινό νομοσχέδιο. Νομίζω ότι για να μιλήσουμε για το νομοσχέδιο θα πρέπει να απαντήσουμε από την αρχή στο ερώτημα για ποιον νομοθετούμε; Οι μαθητές που έρχονται πολλές φορές στα έδρανα, δεν μπορούν να μιλήσουν σε αυτή την τάξη, ούτε έχουν ομοσπονδίες. Εμείς, όμως, νομοθετούμε για τον μαθητή. Για αυτό και είπα και στις επιτροπές ότι όποια πρόταση αφορά τον μαθητή και την τάξη είναι αποδεκτή. Νομοθετούμε, λοιπόν, για τον μαθητή και την τάξη; Νομοθετούμε για το μέλλον της χώρας και την παιδεία που θέλουμε;
Η άλλη επιλογή είναι να συζητήσουμε εδώ για το ποιοι θα μπουν στην εκπαίδευση, να ορίσουμε τι σημαίνει «αδιόριστος εκπαιδευτικός», που σας διαβεβαιώ ότι κάθε φορά που αναφέρεστε σε μία ομάδα, ξεχνάτε άλλες δεκαπέντε. Γιατί, βεβαίως, υπάρχουν οι άνθρωποι με ποσοστό αναπηρίας 67% και δώδεκα μήνες εμπειρία, υπάρχουν και μονογονεϊκές οικογένειες, υπάρχουν και οι ανάπηροι που δεν έχουν 67% αναπηρία. Εγώ έχω συνομιλήσει με δεκάδες ομάδες.
Και όσοι επιλέγουν να απαντήσουν στο δεύτερο ερώτημα, δεν είναι αυτό το θέμα του νομοσχεδίου. Το νομοσχέδιο απαντάει με σαφή τρόπο στα εξής θέματα: Πρώτον. Τι εκπαιδευτικό θέλουμε, ποια είναι τα χαρακτηριστικά του νέου εκπαιδευτικού. Δεύτερον. Πως επιλέγει το δημόσιο τον νέο εκπαιδευτικό. Τρίτον. Πως διαμορφώνεται η σχέση του εκπαιδευτικού με το σχολείο. Τέταρτον. Εργασιακές σχέσεις όσον αφορά πάλι στη σχέση με το σχολείο, δηλαδή αποσπάσεις, μεταθέσεις, αναπληρωτές.
Και βεβαίως υπάρχει το τεράστιο θέμα της αξιολόγησης. Θα αναφέρω πολύ επιγραμματικά. Τι εκπαιδευτικό θέλουμε; Χρειάζεται πιστοποιητικό παιδαγωγικής κατάρτισης και βεβαίως η ανάγκη της διδακτικής γνώσης του αντικειμένου. Υπάρχουν παιδαγωγοί στην αίθουσα. Αυτή η συζήτηση για την επιμόρφωση και για την υποχρεωτική κατάρτιση στα παιδαγωγικά θέματα των εκπαιδευτικών ιδιαίτερα μετά το ’74 που έχουμε μαζικό άνοιγμα των καθηγητικών σχολών, αλλά και μια σειρά ειδικοτήτων στην εκπαίδευση, που δεν έχει σχέση με το παιδαγωγικό έργο, είναι το μείζον θέμα της παιδαγωγικής. Στην εκπαίδευση, λοιπόν, θα πρέπει να υπάρχει πιστοποιητικό παιδαγωγικής κατάρτισης. Δεύτερο στοιχείο, ΑΣΕΠ. Θέλουμε ένα τρόπο εισαγωγής όλων. Θα υπάρχει ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ και δεν θα υπάρχει καμία εξαίρεση. Βεβαίως θα υπάρχουν μόρια για τους πολύτεκνους, αφού περάσουν τον ΑΣΕΠ. Βεβαίως θα υπάρχουν μόρια, κοινωνικά κριτήρια, για τα άτομα με αναπηρίες, αφού περάσουν τον ΑΣΕΠ. Βεβαίως, θα μετράει επιπλέον κάθε μόριο προϋπηρεσίας όποτε έγινε. Όλοι όσοι έχουν δουλέψει στην εκπαίδευση θα μετράει κάθε μόριο προϋπηρεσίας, αλλά πρώτα θα χρειάζεται πιστοποιητικό παιδαγωγικής κατάρτισης και δεύτερον περνάει τον ΑΣΕΠ. Αυτό είναι ένας κανόνας. Ένας πίνακας, ένας κανόνας για όλους.
Υπάρχει μεταβατική περίοδος διετίας. Και σας διαβεβαιώ ότι υπάρχει– θα τα πούμε και στα άρθρα- αντιμετώπιση και των εκπαιδευτικών που έχουν την 24μηνη, 30μηνη εμπειρία και οι πολύτεκνοι, που εδώ στους πίνακες και για όλους θα υπάρχει μεταβατική περίοδος. Μπορούμε, όμως, Βουλή να βάλουμε ένα στόχο; Ως έλληνες βουλευτές να πούμε ότι θα υπάρχει ένας τρόπος πρόσληψης, θα υπάρχει ένας κανόνας, θα υπάρχουν συγκεκριμένα προσόντα, γιατί μας ενδιαφέρει πως προσδιορίζουμε τον εκπαιδευτικό που μπαίνει στην τάξη. Ο δόκιμος εκπαιδευτικός. Έχω παρουσιάσει δεκατρία συστήματα, τα πρώτα στον ΟΟΣΑ. Δεν υπάρχει άλλη χώρα που να μην έχει περίοδο δόκιμου εκπαιδευτικού; Θα το εφαρμόσουμε και θα σας απαντήσω και για το θέμα του μέντορα. Δεν είναι πολύ αναλυτικός ο νόμος σε αυτό το σημείο. Είναι πολύ συνειδητό, γιατί στην εκπαίδευση δεν είναι μια διαδικασία στρατιωτική. Θα πρέπει να δοκιμάσουμε πολλά μοντέλα μέντορα.
Και άκουσα στη συζήτηση που έγινε στη Βουλή πάρα πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες. Ο μέντορας μπορεί να υποστηρίζει, αλλά να μην κρίνει στο τέλος, να κρίνονται μέντορας και εκπαιδευτικός ως ομάδα, να δοκιμάσουμε 6 ή 7 μοντέλα. Είναι πράγματα τα οποία θα τα κάνουμε πρώτη φορά.
Η σχέση με το σχολείο. Παραμονή τρία χρόνια στο χώρο διορισμού. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι ένα από τα θέματα τα οποία έχουν ξεσηκώσει θύελλα. Πραγματικά τα άκουσα μόνο από τον κύριο Αυγενάκη. Υπάρχει βουλευτής που διαφωνεί ότι πρέπει όταν διορίζεται ο εκπαιδευτικός να μένει στο σχολείο του τρία χρόνια; Είναι δυνατόν από την πρώτη μέρα που μπαίνει ένας εκπαιδευτικός να φεύγει με αποσπάσεις και μεταθέσεις; Στο τρίτο χρόνο θα δίνονται ιδιαίτερα μόρια. Και αυτό είναι μία σοβαρή πρόταση την οποία δεχθήκαμε από την ΔΟΕ.
Υπάρχουν πολλά ζητήματα, παραδείγματος χάριν, υπεραριθμία στα σχολεία. Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη χώρα που έχει το θεσμό σε ένα σχολείο να υπάρχουν υπεράριθμοι εκπαιδευτικοί. Φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει κανείς που να συμφωνεί με αυτό. Δεν θα υπάρχουν υπεραριθμίες, όπου υπάρχουν υπεράριθμοι εκπαιδευτικοί θα μετακινούνται με βάση τις ανάγκες της εκπαίδευσης. Άκουσα και πάλι από τον ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι εξωφρενικό να θέλουμε να διορίσουμε με βάση τις ανάγκες της εκπαίδευσης. Αλλά με βάση τι θα διορίζουμε; Δεν θα πρέπει να ξέρουμε πόσες ειδικότητες θέλουμε; Σε ποιες περιοχές; Πόσα σχολεία έχουν ανάγκη;
Λοιπόν, από το Σεπτέμβριο παρουσιάζουμε την κάρτα του κάθε σχολείου -πόσοι υπηρετούν, πόσοι μαθητές, πόσες τάξεις, ποια η κίνηση του σχολείου, πώς λειτουργεί- ώστε να γνωρίζουμε την πραγματικότητα στην εκπαίδευση. Εργασιακές σχέσεις. Κανείς δεν είπε το εξής, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι: σταματάει ο διαχωρισμός ωρομισθίου και αναπληρωτή. Θα έχουν ίδια δικαιώματα. Έξι ώρες, επτά ώρες! Θα έχει ίδια δικαιώματα ο ωρομίσθιος. Σταματάει αυτή η διάκριση που δεν έπαιρναν δώρα, που δεν είχαν επιδόματα, που δεν πληρώνονταν σε περίπτωση που το σχολείο σταματούσε για λόγους του σχολείου κι όχι από δική τους υπαιτιότητα. Σταματάει αυτή η δουλεία και η ομηρία της λογικής του ωρομισθίου. Και θα προσπαθήσουμε -θα είναι η πρώτη χρονιά- να μειώσουμε στο ελάχιστο τους ανθρώπους που κάνουν τρεις και τέσσερις ώρες. Ξέρετε ότι έχουμε πάνω από δέκα χιλιάδες ωρομισθίους, στους οποίους οι διευθυντές εκπαίδευσης έσπαγαν για να παίρνει ο καθένας από τρεις ώρες και να μπαίνουν μέσα στους πίνακες; Αυτά δεν βρέθηκε κανένας τόσα χρόνια να τα καταγγείλει; Να μπαίνει σε ένα σχολείο για ένα μάθημα ένας με τρεις ώρες κι ένας με τέσσερις ώρες, να διαλύεται τοπ σχολείο για να μπαίνουν σε πίνακες;
Όσον αφορά το θέμα των μεταθέσεων και των αποσπάσεων, επειδή κι εδώ ειπώθηκαν πολλά. Το Υπουργείο Παιδείας λειτουργεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια με αποσπασμένους εκπαιδευτικούς γιατί δεν έγιναν προσλήψεις διοικητικών υπαλλήλων. Έχει, λοιπόν, ένα πολύ σημαντικό ποσοστό, 60%, το οποίο είναι υπάλληλοι εκπαιδευτικοί αποσπασμένοι. Το ίδιο συμβαίνει, βεβαίως και σε πάρα πολλούς φορείς του Υπουργείου, σε πανεπιστήμια, σε εθνικές σχολές. Είναι δεκαεννιά χιλιάδες οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί. Οι μισοί απ’ αυτούς είναι αποσπασμένοι σε διαφόρων ειδών σχολεία και οι άλλοι μισοί σε διοικητικές υπηρεσίες. Λοιπόν, καμία απόσπαση, αν δεν υπάρχει αναπλήρωση. Φέτος, ο στόχος είναι το 50% όλων της διοίκησης να επιστρέψει πίσω στις θέσεις τους, με στόχο σε μία τριετία να καταφέρουμε, εφόσον αντιμετωπίσουμε το θέμα των διοικητικών με μετατάξεις, να είναι όλοι οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία τους.
Και τελειώνω με το θέμα της επιλογής, όσον αφορά τις εργασιακές σχέσεις. Μην μπερδεύετε και μη συγχέετε τη συνέντευξη για την πρόσληψη με την συνέντευξη για την επιλογή στελεχών. Δεν μπορείς να πας σε επιλογή διευθυντή ή σε επιλογή σχολικού συμβούλου χωρίς συνέντευξη . Από είκοσι μόρια έγινε δεκαπέντε. Η επιλογή των στελεχών της διοίκησης, ο πρόεδρος θα περνάει από την Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων –δεν ξέρω αν σας διέφυγε αυτό- και βεβαίως, θα μπορεί ο καθένας ηλεκτρονικά να ξέρει ακριβώς τα μόρια που έχει, όπως τα έχουμε προσδιορίσει και κάνοντας και αλλαγές, τις οποίες δεχθήκαμε μετά από τη συζήτηση στη Βουλή. Τέλος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το θέμα της αξιολόγησης είναι ένα θέμα που συζητείται και ξανασυζητείται, νομοθετείται, ξανανομοθετείται στη χώρα. Δεν υπάρχει περίοδος προσπάθειας αλλαγής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που να μην έχει μπει το θέμα της αξιολόγησης. Η ελληνική κοινωνία και το σύνολο των εκπαιδευτικών το αποδέχεται.
Η αξιολόγηση θα ξεκινήσει τον Σεπτέμβριο. Και έχουμε δεσμευθεί στη Βουλή -γιατί πρέπει να το παρουσιάσουμε σε ένα δίωρο, το πώς θα γίνει η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου σε πρώτη φάση- προγραμματισμός το Σεπτέμβριο με πέντε συγκεκριμένους στόχους, σε πέντε συγκεκριμένα επίπεδα. Αυτοί οι στόχοι θα κρίνονται από την ίδια την εκπαιδευτική κοινότητα, παρουσίαση του έργου και του προγραμματισμού στο τέλος της σχολικής περιόδου στη σχολική κοινότητα, δημοσίευσή του στο Διαδίκτυο, παρακολούθηση από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, παρέμβαση άμεση στα σχολεία που έχουν μεγάλη ανάγκη. Ακολουθεί, βεβαίως, και η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών μέσα στο πλαίσιο της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου, γιατί ο επιθεωρητισμός πέθανε και πουθενά δεν υπάρχει η λογική της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού, όπως ενός δημοσίου υπαλλήλου, ενός τραπεζικού υπαλλήλου, με μοντέλα που υπάρχουν σ’ όλες τις χώρες, αξιολόγηση των διευθυντικών στελεχών και πώς κάνουν τη δουλειά τους και βεβαίως, αξιολόγηση του σχολικού συμβούλου.
Η αξιολόγηση θα ξεκινήσει τον Σεπτέμβριο. Και έχουμε δεσμευθεί στη Βουλή -γιατί πρέπει να το παρουσιάσουμε σε ένα δίωρο, το πώς θα γίνει η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου σε πρώτη φάση- προγραμματισμός το Σεπτέμβριο με πέντε συγκεκριμένους στόχους, σε πέντε συγκεκριμένα επίπεδα. Αυτοί οι στόχοι θα κρίνονται από την ίδια την εκπαιδευτική κοινότητα, παρουσίαση του έργου και του προγραμματισμού στο τέλος της σχολικής περιόδου στη σχολική κοινότητα, δημοσίευσή του στο Διαδίκτυο, παρακολούθηση από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, παρέμβαση άμεση στα σχολεία που έχουν μεγάλη ανάγκη. Ακολουθεί, βεβαίως, και η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών μέσα στο πλαίσιο της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου, γιατί ο επιθεωρητισμός πέθανε και πουθενά δεν υπάρχει η λογική της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού, όπως ενός δημοσίου υπαλλήλου, ενός τραπεζικού υπαλλήλου, με μοντέλα που υπάρχουν σ’ όλες τις χώρες, αξιολόγηση των διευθυντικών στελεχών και πώς κάνουν τη δουλειά τους και βεβαίως, αξιολόγηση του σχολικού συμβούλου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
σας διαβεβαιώνω ότι όλη αυτή η περίοδος ήταν πολύ δύσκολη, γιατί υπάρχουν δεκάδες στην κυριολεξία σύλλογοι ανθρώπων, οι οποίοι κινούνται γύρω από την εκπαίδευση με τα δικά τους θεμιτά συμφέροντα και με τις δικές τους προσδοκίες. Είμαστε, όμως, απολύτως αποφασισμένοι μέσα στη συνολικότερη κρίση και στο σχολείο και στην εκπαίδευση, θα πρέπει να αλλάξουμε τα δεδομένα. Το σύνθημα «πρώτα ο μαθητής» θα γίνει πράξη. Το σύνθημα και η βαθειά πεποίθηση ότι το σύνολο των εκπαιδευτικών της χώρας θέλουν να δουλέψουν και να παράγουν έργο για να υπηρετήσουν αυτήν την ιερή σχέση μαθητή-δασκάλου θα γίνει πράξη. Και θέλω να πιστεύω ότι απ’ όλες τις πτέρυγες της Βουλής υπάρχουν συνάδελφοι, οι οποίοι θα υποστηρίξουν και θα βοηθήσουν και στο Κοινοβούλιο και στις περιοχές τους.
Ευχαριστώ πολύ.
986 Εμφανίσεις
Βαθμολογία: 
(1 Βαθμολογίες)
Εχετε βαθμολογήσει αυτό το αρχείο.
(1 Βαθμολογίες)
Εχετε βαθμολογήσει αυτό το αρχείο.
Σύνολο μελών: 32873