PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΑΣ


Δύο μήνες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς και στον καιρό των πολιτικών των μνημονίων η δημόσια εκπαίδευση πνέει τα λοίσθια. Εκατοντάδες οι χαμένες διδακτικές ώρες, χιλιάδες οι κενές θέσεις, χιλιάδες τα σχολεία που υπολειτουργούν. Το περιβόητο «Νέο Σχολείο» αποδεικνύεται πολύ παλιό. Έτσι οι «μετά βαΐων και κλάδων» διακηρύξεις για πλήρη ξενόγλωσση εκπαίδευση στο δημόσιο σχολείο πηγαίνουν περίπατο. Σήμερα που τα λεφτά του ΕΣΠΑ στέρεψαν, τελειώνει και η 2η ξένη γλώσσα, με αποτέλεσμα γονείς και μαθητές να στέλνονται στις αγκαλιές της ιδιωτικής εκπαίδευσης και οι εκπαιδευτικοί που τα προηγούμενα χρόνια δούλευαν τρέχοντας σε όλη τη χώρα, φέτος να είναι άνεργοι. Το ίδιο μονοπάτι ακολουθούν η μουσική, η εικαστική και θεατρική εκπαίδευση που πετιούνται στον καιάδα, αφού η ολόπλευρη μόρφωση θεωρείται πολυτέλεια από την κυβέρνηση. Κυβέρνηση και υπουργείο παιδείας περικόπτουν από τη μια τις πιστώσεις για τις προσλήψεις των αναπληρωτών και από την άλλη προσπαθούν να μπαλώσουν μπακαλίστικα τα κενά με υπολογισμούς σε ανθρωποώρες και ανθρωπομήνες. Αλλάζουν τις συμβάσεις των αναπληρωτών κατά το δοκούν εμφανίζοντας επτάμηνες συμβάσεις όταν η σχολική χρονιά είναι δεκάμηνη και οι συμβάσεις μέχρι τώρα εννιάμηνες. Τα κενά βγαίνουν όπως λάχει και όχι μόνο δε γίνονται μόνιμοι διορισμοί, αλλά ακόμα και τα υποτιθέμενα λειτουργικά και όχι οργανικά κενά καλύπτονται με αναπληρωτές μειωμένου και όχι κανονικού ωραρίου. Εν μία νυκτί προστίθενται τιμωρητικοί όροι σε σχέση με τις αναρρωτικές άδειες, ενώ αντί να καταργείται, επεκτείνεται ο διετής αποκλεισμός από τους πίνακες των αναπληρωτών που αρνήθηκαν να αναλάβουν υπηρεσία, ακόμα και σε εκείνους που κλήθηκαν να φοιτήσουν στην υποχρεωτική ΑΣΠΑΙΤΕ και δεν έχουν άλλη επιλογή εκτός της παραίτησης. Και η κατρακύλα δεν έχει τέλος… Ακόμα και για τη λειψή αυτή εκπαίδευση οι μαθητές δεν μεταφέρονται δωρεάν με λεωφορεία ενώ η θέρμανση των σχολείων επαφίεται ουσιαστικά στις προθέσεις και τις τσέπες των γονιών. Επειδή, όμως, το υπουργείο μπορεί να παίξει το ρόλο του νεκροθάφτη της δημόσιας εκπαίδευσης ακόμα καλύτερα, προχωρά σε νέες καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολείων που θα σημάνουν νέα αύξηση των μαθητών ανά τμήμα. Ταυτόχρονα, πιέζει μόνιμους και αναπληρωτές συναδέλφους για να αναλάβουν απλήρωτες υπερωρίες μήπως και κρυφτεί κάπως κάτω από το χαλί το γεγονός ότι το δημόσιο σχολείο υπολειτουργεί και αντί να προσφέρει ουσιαστική μόρφωση έχει μετατραπεί σε αποθήκη μαθητών για κάποιες ώρες μιας που τρόικα και συγκυβέρνηση δεν το θεωρούν τόσο σημαντικό όσο οι τράπεζες για να το προσέξουν. Κυβέρνηση και υπουργείο τέλος προσπαθούν τεχνηέντως να φορτώσουν την κατάσταση της δημόσιας εκπαίδευσης που αυτοί κατέστρεψαν και συνεχίζουν να καταστρέφουν καθημερινά στις πλάτες των εκπαιδευτικών μέσω της αξιολόγησης.