Δεκεμβρίου 23, 2015, 06:20:00 pm
Εθνικός Διάλογος για την Παιδεία
Μήνυμα του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Νίκου Φίλη
Ο εθνικός και κοινωνικός διάλογος για την παιδεία είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίος σήμερα, όχι μόνο για να εξασφαλίσει τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση της κοινωνίας στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, αλλά και για να αφουγκραστεί τις ανάγκες της μέσα από τη δοκιμασία της στα χρόνια της κρίσης. Η ελληνική κοινωνία με την ιστορία, τις εμπειρίες και τις δυνατότητές της αξίζει μια καλύτερη παιδεία από αυτή που της παρέχεται. Αυτή την παιδεία πρέπει να διεκδικήσει με συναίσθηση των χρόνιων αγκυλώσεων που επιδείνωσε η κρίση και οι πολιτικές που κλήθηκαν για να την θεραπεύσουν και εντέλει την επιδείνωσαν, αλλά και με συλλογικό όραμα, αυτοπεποίθηση και τόλμη για τομές ισάξιες των μεγάλων μεταβολών της εποχής μας. Μέσα από τον διάλογο οφείλουμε να καταλήξουμε ένα σχέδιο το οποίο θα είναι πραγματοποιήσιμο, ανοιχτό στον πειραματισμό, που να δημιουργεί εμπιστοσύνη, ένα σχέδιο φιλολαϊκό.
Συνεχίστε εδώ
Αφετηριακές θέσεις για τον Εθνικό και Κοινωνικό Διάλογο για την Παιδεία, του προέδρου της επιτροπής Αντώνη Λιάκου
Ο Εθνικός και Κοινωνικός Διάλογος για την Παιδεία
Είναι βαθειά διαδεδομένη ανάμεσα στους πολίτες αυτής της χώρας η πεποίθηση ότι η παιδεία και η εκπαίδευση μπορούν να δώσουν χέρι βοήθειας στην κοινωνία μας να βγει από την κρίση. Αλλά πώς η πεποίθηση θα μετουσιωθεί σε πράξη και δεν θα μείνει ως μια ακόμη ρητορική άσκηση; Πώς η φράση Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, που δικαίως θεωρείται ακρογωνιαίος λίθος της δημοκρατίας μας, θα αποκτήσει νόημα σήμερα; Είναι γεγονός ότι το ζην και το ευ ζην των πολιτών, η υγεία και η εκπαίδευση δέχτηκαν τα ισχυρότερα πλήγματα από την οικονομική κρίση και τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν για να τη θεραπεύσουν. Η εκπαίδευση όμως είχε χάσει την προωθητική της δύναμη πολύ πριν την κρίση, και με την κρίση πολλαπλασιάστηκαν τα προβλήματα που αντιμετώπιζε. Μέρος αυτής της κρίσης ήταν και οι πολιτικές που αντιμετώπισαν την εκπαίδευση αποκλειστικά ως οικονομικό μέγεθος, τεχνοκρατικά, με ενίσχυση των ιεραρχιών, διαπνεόμενες από τιμωρητικό πνεύμα απέναντι στο χειραφετητικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης και τους λειτουργούς της. Πολιτικές που αποχύμωσαν την εκπαίδευση από την παιδεία και δυσφήμισαν τον όρο και την έννοια μεταρρύθμιση. Πώς θα ξαναδώσουμε στις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις το βάρος που είχαν στην ιστορία μας; Πώς θα ξαναβρούμε το νήμα που μας ενώνει με τις προσπάθειες του Εκπαιδευτικού Ομίλου, του Δελμούζου, του Γληνού και της Ρόζας Ιμβριώτη, του Κακριδή, του Παπανούτσου και του Δημαρά, με τα ιδεώδη της δημοκρατικής μας Μεταπολίτευσης; Η ελληνική κοινωνία έχει μια μεγάλη παρακαταθήκη ιδεών και θέλησης, διαθέτει ανθρώπους ικανούς, και προπαντός η ίδια, παρά τις δυσκολίες και τους περιορισμούς στους οποίους είναι αναγκασμένη να πορεύεται, δεν έχει χάσει το αίσθημα ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας. Συνεχίζει να θεωρεί την εκπαίδευση των νέων ως ένα από τα υπέρτατα αγαθά για τα οποία πρέπει να μεριμνά το κράτος.
Συνεχίστε εδώ
Μήνυμα του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Νίκου Φίλη
Ο εθνικός και κοινωνικός διάλογος για την παιδεία είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίος σήμερα, όχι μόνο για να εξασφαλίσει τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση της κοινωνίας στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, αλλά και για να αφουγκραστεί τις ανάγκες της μέσα από τη δοκιμασία της στα χρόνια της κρίσης. Η ελληνική κοινωνία με την ιστορία, τις εμπειρίες και τις δυνατότητές της αξίζει μια καλύτερη παιδεία από αυτή που της παρέχεται. Αυτή την παιδεία πρέπει να διεκδικήσει με συναίσθηση των χρόνιων αγκυλώσεων που επιδείνωσε η κρίση και οι πολιτικές που κλήθηκαν για να την θεραπεύσουν και εντέλει την επιδείνωσαν, αλλά και με συλλογικό όραμα, αυτοπεποίθηση και τόλμη για τομές ισάξιες των μεγάλων μεταβολών της εποχής μας. Μέσα από τον διάλογο οφείλουμε να καταλήξουμε ένα σχέδιο το οποίο θα είναι πραγματοποιήσιμο, ανοιχτό στον πειραματισμό, που να δημιουργεί εμπιστοσύνη, ένα σχέδιο φιλολαϊκό.
Συνεχίστε εδώ
Αφετηριακές θέσεις για τον Εθνικό και Κοινωνικό Διάλογο για την Παιδεία, του προέδρου της επιτροπής Αντώνη Λιάκου
Ο Εθνικός και Κοινωνικός Διάλογος για την Παιδεία
Είναι βαθειά διαδεδομένη ανάμεσα στους πολίτες αυτής της χώρας η πεποίθηση ότι η παιδεία και η εκπαίδευση μπορούν να δώσουν χέρι βοήθειας στην κοινωνία μας να βγει από την κρίση. Αλλά πώς η πεποίθηση θα μετουσιωθεί σε πράξη και δεν θα μείνει ως μια ακόμη ρητορική άσκηση; Πώς η φράση Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, που δικαίως θεωρείται ακρογωνιαίος λίθος της δημοκρατίας μας, θα αποκτήσει νόημα σήμερα; Είναι γεγονός ότι το ζην και το ευ ζην των πολιτών, η υγεία και η εκπαίδευση δέχτηκαν τα ισχυρότερα πλήγματα από την οικονομική κρίση και τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν για να τη θεραπεύσουν. Η εκπαίδευση όμως είχε χάσει την προωθητική της δύναμη πολύ πριν την κρίση, και με την κρίση πολλαπλασιάστηκαν τα προβλήματα που αντιμετώπιζε. Μέρος αυτής της κρίσης ήταν και οι πολιτικές που αντιμετώπισαν την εκπαίδευση αποκλειστικά ως οικονομικό μέγεθος, τεχνοκρατικά, με ενίσχυση των ιεραρχιών, διαπνεόμενες από τιμωρητικό πνεύμα απέναντι στο χειραφετητικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης και τους λειτουργούς της. Πολιτικές που αποχύμωσαν την εκπαίδευση από την παιδεία και δυσφήμισαν τον όρο και την έννοια μεταρρύθμιση. Πώς θα ξαναδώσουμε στις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις το βάρος που είχαν στην ιστορία μας; Πώς θα ξαναβρούμε το νήμα που μας ενώνει με τις προσπάθειες του Εκπαιδευτικού Ομίλου, του Δελμούζου, του Γληνού και της Ρόζας Ιμβριώτη, του Κακριδή, του Παπανούτσου και του Δημαρά, με τα ιδεώδη της δημοκρατικής μας Μεταπολίτευσης; Η ελληνική κοινωνία έχει μια μεγάλη παρακαταθήκη ιδεών και θέλησης, διαθέτει ανθρώπους ικανούς, και προπαντός η ίδια, παρά τις δυσκολίες και τους περιορισμούς στους οποίους είναι αναγκασμένη να πορεύεται, δεν έχει χάσει το αίσθημα ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας. Συνεχίζει να θεωρεί την εκπαίδευση των νέων ως ένα από τα υπέρτατα αγαθά για τα οποία πρέπει να μεριμνά το κράτος.
Συνεχίστε εδώ
Σύνολο μελών: 32873