Ώρες ευθύνης της Εκπαιδευτικής κοινότητας προ της τρομοκρατίας

[Theologius]

  Αγαπητοί συνάδελφοι,
    άνοιξα αυτό το νέο θέμα, με πολύ δισταγμό μιας και πρόκειται για ένα ευρύτερο κοινωνικό φαινόμενο, όμως το άνοιξα με σκοπό να μοιραστούμε έναν προβληματισμό για τον ρόλο της αγωγής στο σύγχρονο σχολείο σήμερα. Ελπίζω να αποτελέσει την απαρχή ανταλλαγής επιστημονικών απόψεων, μιας και η κοινότητα μας, το pde είναι πρωτίστως ένας χώρος δι-επιστημονικός.
    Δεν μπορώ να αποκρύψω το γεγονός, ότι ένας άλλος κύριος λόγος της ανακοίνωσης μου είναι συναισθηματικός, μιας και η τελευταία ανησυχητική επανεμφάνιση της τρομοκρατίας στη χώρα μας, είχε αποτέλεσμα τον -κρίσιμο για την ζωή- τραυματισμό ενός νέου συνανθρώπου μας. Ελπίζω να αποφευχθούν ακραίες συναισθηματικές εξάρσεις και "ιδεολογίες", καθώς δεν μπόρεσα να τοποθετηθώ με αφορμή τον άδικο χαμό του άτυχου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, μέσα στο μπαράζ ανακοινώσεων και κλειδωμάτων στα θέματα. 
    Αναζητώντας έναν ορισμό γενικής αποδοχής για το φαινόμενο της τρομοκρατίας, θα σταθώ μόνο στο δεδομένο ότι τελικά η Πολιτική Φιλοσοφία συνδέεται άμεσα με το αίτημα του διακοινωνισμού και φυσικά με την κοινωνική ουτοπία, θέση στην οποία -αδιαμφισβήτητα- η τρομοκρατία δεν έχει...
    Κι εδώ κατά την ταπεινή μου άποψη έρχεται η ευθύνη της αγωγής και των οργάνων της, στο να δημιουργεί δηλαδή τις προϋποθέσεις εκείνες όπου η εμφάνιση "τρομοκρατιών" θα είναι σχετικά αδύνατη.
    Κι αυτό ασφαλώς μπορεί να επιτευχθεί με την ενδυνάμωση του ρόλου των ανθρωπιστικών μαθημάτων στην εκπαίδευση, Αρχαία-Ιστορία-Λογοτεχνία-Θεολογία-Κοινωνιολογία.  Κι ακόμη πιο πρακτικά ίσως με την ανάληψη στοχευμένων δράσεων (π.χ. καλλιτεχνικές εκδηλώσεις σε επίπεδο σχολικής μονάδας, για την Μέση Εκπαίδευση, με θέμα τον σεβασμό στο δικαίωμα στην ανθρώπινη ζωή, την αξία της ελευθερίας, την εναλλακτική μορφή έκφρασης των διαφωνιών - με την δύναμη του λόγου - λογικής , κ.λπ.)
    Εξάλλου η Πολιτική Φιλοσοφία, παρ' όλη την κοινωνική της προοπτική εκφράζεται ως πνευματική σύνθεση, όπου κυριαρχούν τα ανθρωπιστικά, τα ηθικά και όχι σπάνια τα θρησκευτικά στοιχεία. (

[PDE ads]

[Siobaras]

Αγαπητέ συνάδελφε,

όλα αυτά που προτείνεις, προϋποθέτουν ένα εκπαιδευτικό σύστημα στο οποίο τα πάντα λειτουργούν άψογα και κάθε αλλαγή (στο πρόγραμμα σπουδών ή όπου αλλού), επιφέρει άμεσα τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Συγχώρεσέ με αν κάνω λάθος, αλλά απέχουμε πολύ από μια τέτοια πραγματικότητα.
Πολλά από αυτά που γράφεις (ειδικά οι εκδηλώσεις) με βρίσκουν σύμφωνω, αλλά δεν θα επεκταθώ.
Δεν παίζει κάποιο ρόλο αν συμφωνώ ή όχι με την ενδυνάμωση των ανθρωπιστικών μαθημάτων, για τον εξής απλό λόγο:
Ποιά κατηγορία μαθημάτων είναι σήμερα ενδυναμωμένη και πρέπει να αποδυναμωθεί προς όφελος των φιλολογικών μαθημάτων και των θρησκευτικών;

Παράγει το σχολείο άτομα με ανεπτυγμένη μαθηματική σκέψη; Με φυσική σκέψη; Με ορθό λόγο; Με κριτική ικανότητα; Με κάποιες ουσιαστικές γνώσεις τελοσπάντων;
Δεν μηδενίζω, σίγουρα υπάρχουν άτομα που εμβαθύνουν, αλλά ο κανόνας εμπεριέχει μεγάλο ποσοστό αδιαφορίας.

Ειδικά για το μάθημα των θρησκευτικών και το αν πρέπει καν να διδάσκεται ή όχι, έχουν υπάρξει κλειδωμένα θέματα στο παρελθόν, αφού πάντα η συζήτηση ξεφεύγει.
Για μένα, οι θρησκείες, όπως και τα πολιτικά κόμματα, οι εθνικότητες, οι ποδοσφαιρικές ομάδες, κλπ είναι δημιουργήματα του ανθρώπου, που καλύπτουν μία και μόνη ανάγκη του : Να ανήκει κάπου. Δυστυχώς, συχνά οδηγούν στον φανατισμό (όλα τα παραπάνω) με αποτελέσματα εντελώς διαφορετικά από την ειρηνική κοινωνική συνύπαρξη.

Να διδάσκονται οι αρχές του Χριστιανισμού, διότι αν όλοι είμασταν σωστοί Χριστιανοί θα είχαμε σίγουρα καλύτερη κοινωνία.
Αλλά να βγάλει την ταμπέλα της θρησκείας και να το ονομάσει, ξέρω γω "Κοινωνική Αλληλεγγύη".