Εκπαιδευτικοί υπέρ αξιολόγησης

[bikini]

Τα αποτελέσματα να συνδέονται με την επαγγελματική εξέλιξη, λένε 3 στους 4

Οι εκπαιδευτικοί θέλουν η αξιολόγησή τους να συνδεθεί με τη μισθολογική και τη βαθμολογική τους εξέλιξη. Ομως, ποιος θα είναι ο αξιολογητής; Ποιος κριτής είναι αμέμπτου (κομματικής) ηθικής, όταν στην Ελλάδα οι διαδικασίες αξιολόγησης αντιμετωπίζονται -και δικαιολογημένα- με δυσπιστία, λόγω των παραδοσιακών κομματικών παρεμβάσεων; Ειδικότερα, οι τρεις στους τέσσερις εκπαιδευτικούς (ποσοστό 74,1%) που συμμετείχαν σε έρευνα του Πανεπιστημίου Αιγαίου πιστεύουν -απόλυτα ή εν μέρει- ότι η αξιολόγηση είναι αποτελεσματική όταν τα αποτελέσματά της συνδέονται με την επαγγελματική εξέλιξη των εκπαιδευτικών. Μάλιστα, ο ένας στους δύο (56,16%) δήλωσε ότι είναι σωστό η θετική αξιολόγηση να συνεπάγεται και μισθολογική αύξηση. Ουσιαστικά, η σύνδεση μισθού-αξιολόγησης εισάγει την έννοια του ανταγωνισμού στον μεγαλύτερο κλάδο (δάσκαλοι και καθηγητές) της δημόσιας διοίκησης. Οι απόψεις αυτές, που ανατρέπουν την παγιωμένη ιδέα ότι οι εκπαιδευτικοί είναι κατά της αξιολόγησης, αποτυπώθηκαν σε έρευνα του αναπληρωτή καθηγητή στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Παν. Αιγαίου κ. Ηλ. Αθανασιάδη και της διδάκτορος Ειδικής Αγωγής κ. Χ. Συριοπούλου σε 942 εκπαιδευτικούς στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση από διάφορα μέρη της Ελλάδας.

Η μεγάλη πλειονότητα των εκπαιδευτικών είναι υπέρ της αξιολόγησης. Χαρακτηριστικά, οι εννέα στους δέκα (88,64%) πιστεύουν (απόλυτα ή εν μέρει) ότι για να είναι λειτουργική η αξιολόγηση πρέπει να υπερισχύει ο συμβουλευτικός της χαρακτήρας αντί του τιμωρητικού (δηλαδή, όταν υπάρχει ένα είδος ποινής για τον εκπαιδευτικό εάν η αξιολόγησή του είναι αρνητική).

Ομως, το βασικό ερώτημα για τους εκπαιδευτικούς είναι ποιος θα την κάνει και με ποιους όρους. Το 89,5% υποστηρίζει ότι η αξιολόγηση μπορεί να είναι ωφέλιμη και αποτελεσματική όταν οι αξιολογητές διαθέτουν πλήρη παιδαγωγική και επιστημονική κατάρτιση. Επίσης, περισσότερο από κάθε τι άλλο οι εκπαιδευτικοί ανέφεραν ότι η προσωπικότητα του αξιολογητή μπορεί να επηρεάσει την αντικειμενική αξιολόγηση (το 83,65% έδωσε τη σχετική απάντηση). Σε μικρότερα ποσοστά, την αξιολόγηση επηρεάζουν ο αριθμός των μαθητών στην τάξη (το 51,59% των εκπαιδευτικών το πιστεύει) και η περιοχή του σχολείου (43,21%). Ουσιαστικά, οι εκπαιδευτικοί δυσπιστούν εάν μπορεί να υπάρξει αξιολόγηση αντικειμενική και χωρίς κομματικά κριτήρια. Γι’ αυτό το 88% ζητεί να είναι από πριν «ξεκάθαροι οι κανόνες του παιχνιδιού». «Παρατηρούμε όλο και περισσότερους εκπαιδευτικούς να είναι υπέρ της αξιολόγησης, χωρίς να αποκλείουν τη σύνδεση των αποτελεσμάτων της με οικονομικά κίνητρα. Αυτό οφείλεται στην ανανέωση τα τελευταία χρόνια του κλάδου, αφού οι απόψεις αυτές βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στους νέους εκπαιδευτικούς με λίγα χρόνια υπηρεσίας», παρατήρησε στην «Κ» ο επίκουρος καθηγητής Παιδαγωγικών στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο κ. Κων. Αγγελάκος.

http://www.alfavita.gr/typos/t04_7_9_940.php

[PDE ads]

[surviving innovation]

Πρώτη μου παρατήρηση είναι πως πολλές έρευνες όπως αυτή καλό είναι να μην τις παίρνουμε και ιδιαίτερα στα σοβαρά: είναι γνωστή η προχειρότητα με την οποία συλλέγονται τα στοιχεία, και δεν είναι σαφές αν έχει γίνει στάθμιση για το μέρος του δείγματος που δεν απάντησε [self-selection bias]. Μου κάνει εντύπωση (ίσως δε θα έπρεπε) πως κανένας από τους δύο ερευνητές δεν εμφανίζεται να έχει δημοσιεύσεις σε σοβαρά επιστημονικά περιοδικά, όπως προκύπτει από αναζήτηση στο google scholar.

Περισσότερο ενδιαφέρον έχουν τα ευρήματα: εμφανίζονται οι εκπαιδευτικοί να λένε πως 'θέλουμε αξιολόγηση, αρκεί να μας δίνετε περισσότερα χρήματα αν κριθούμε καλοί'. Έχουμε όμως το παράδειγμα από τη διοικητική αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, όπου σύμφωνα με τον Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης κ. Ρακιντζη, το σύνολο σχεδόν των δημοσίων υπαλλήλων κρίθηκαν 'εξαιρετικοί'. Ουσιαστικά, δηλαδή, η κυρίαρχη άποψη μπορεί να επαναδιατυπωθεί και ως, 'δώστε μας περισσότερα χρήματα με το πρόσχημα μιας -δήθεν- αξιολόγησης'. Δεν είναι τυχαίο εξ άλλου ότι δε φαίνονται επιθυμητές συνέπειες για όσους κριθούν ακατάλληλοι.

Επίσης, ενδιαφέρον είναι το εύρημα πως οι εκπαιδευτικοί θέλουν καταρισμένους και αμερόληπτους αξιολογητές (αναρωτιέμαι αν απάντησε κανείς 'διαφωνώ' στην ερώτηση 'Θέλετε ο αξιολογητής σας να έχει γνώσεις παιδαγωγικής', ή 'θέλετε ο αξιολογητής σας να είναι αντικειμενικός'). Το πρόβλημα είναι πως, όπως έχει καταδείξει η εμπειρία του ΑΣΕΠ, για πολλούς εκπαιδευτκούς κριτήριο παιδαγωγικής επάρκειας και αμεροληψίας του ενδεχόμενου κριτή φαίνεται πως είναι να συμφωνεί με τις δικές τους απόψεις ("Μόνο 55% μου έβαλαν εμένα που προετοίμαζα μαθητές για τις Πανελλήνιες; Είναι ανίκανοι και ακατάρτιστοι!"). Τέλος, αναρωτιέμαι, όταν ανακοινώνεται πως οι εκπαιδευτικοί ειναι θετικά διακείμενοι στην αξιολόγηση, αρκεί οι αξιολογητές να έχουν 'πλήρη παιδαγωγική και επιστημονική κατάρτιση', μήπως οι καλοί πανεπιστημιακοί συνάδελφοι φωτογραφίζουν τους εαυτούς τους;

Τέλος, και για τους τύπους, το άρθρο αυτό υπογράφεται από τον Απόστολο Λακασα της Καθημερινής (4-7-2009). Συνοδεύεται από την επισήμανση "©2009 H KAΘHMEPINH All rights reserved."

[professor]

Περαν των γενικων επιθφυλαξεων σχετικα με την αντικειμενικοτητα και την αμεροληψια των αξιολογητων στην περιπτωση μας εχουμε και μια προσθεση δυσκολια:

το "αντικειμενο" της δουλειας μας ειναι

ΚΑΙ ΕΜΨΥΧΟ ΚΑΙ ΑΝΗΛΙΚΟ!!!