Είναι οι πολύτεκνοι καλύτεροι εκπαιδευτικοί;

[dimitrisskar]

Η προσπάθεια του Υπουργείου Παιδείας να ενισχύσει οικονομικά τους πολύτεκνους και τρίτεκνους εκπαιδευτικούς δημιουργεί τελικά ένα επιπλέον πρόβλημα στην πολύπαθη παιδεία του τόπους μας, τοποθετώντας ελλιπώς καταρτισμένους εκπαιδευτικούς στις σχολικές αίθουσες.
Εκπαιδευτικοί που έχουν συμμετάσχει με επιτυχία στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ και έχουν αφιερώσει ολόκληρους μήνες από τη ζωή τους για να προετοιμαστούν για το διαγωνισμό αυτό μένουν τελικά εκτός εκπαίδευσης. Ενώ πολύτεκνοι και τρίτεκνοι εκπαιδευτικοί, χωρίς καμία συμμετοχή στο διαγωνισμό των εκπαιδευτικών, χωρίς να έχουν αφιερώσει ούτε μία ώρα στην προετοιμασία τους, χωρίς να έχουν διδάξει ούτε μία ώρα στα σχολεία, κρίνονται κατάλληλοι( για το εκπαιδευτικό μας σύστημα και διορίζονται κατ’ απόλυτη προτεραιότητα.
Είναι μια προφανής αδικία που είναι καιρός να τερματιστεί καθώς ούτε την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης ωφελεί, ούτε την κοινωνική ισότητα εξυπηρετεί. Γιατί θα πρέπει οι εκπαιδευτικοί που θέλουν αλλά δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδιά να μένουν εκτός σχολείων και να πασχίζουν χρόνια για το διορισμό τους, ενώ οι «καρπεροί» εκπαιδευτικοί να απολαμβάνουν άκοπα την επαγγελματική καθιέρωση;
Είναι παράλογο να επιβραβεύεται η απόκτηση πολλών παιδιών τη στιγμή που οι πολυετείς προσπάθειες εκπαιδευτικών με πολλαπλές συμμετοχές στο διαγωνισμό εκπαιδευτικών του ΑΣΕΠ δεν υπολογίζονται καν.
Αν θέλουμε να βελτιώσουμε την παιδεία στη χώρα μας θα πρέπει να ξεκινήσουμε από το μορφωτικό επίπεδο των εκπαιδευτικών και από την αξιολόγησή τους μέσω του σχετικού διαγωνισμού. Είναι απαράδεκτο το Υπουργείο Παιδείας να λειτουργεί προστατευτικά υπέρ των πολύτεκνων εκπαιδευτικών, αδιαφορώντας για τις κοπιώδεις προσπάθειες των άτεκνων εκπαιδευτικών ή των εκπαιδευτικών που έχουν ένα ή δύο παιδιά.
Είναι οι πολύτεκνοι εκπαιδευτικοί καλύτεροι; Σαφώς όχι! Δεν έχουν μετρήσει ατελείωτες ώρες διαβάσματος όπως οι υπόλοιποι εκπαιδευτικοί, δεν έχουν τρέξει από σχολείο σε σχολείο όπως οι υπόλοιποι εκπαιδευτικοί και είναι εξοργιστικό όταν στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις γελάνε με εμάς που συμμετέχουμε στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ.
Αν θέλετε να βοηθήσετε τους πολύτεκνους και τρίτεκνους εκπαιδευτικούς τοποθετήστε τους σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες, όπου η μελέτη και η πολύωρη προετοιμασία δεν αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για την άρτια εκτέλεση του επαγγελματικού τους έργου.
Πιστεύετε αλήθεια ότι ένας πολύτεκνος εκπαιδευτικός μπορεί να διαθέσει τις απαιτούμενες ώρες για να προετοιμαστεί κατάλληλα για το διδακτικό του έργο;
Σταματήστε τους διορισμούς ακατάρτιστων εκπαιδευτικών, σεβαστείτε τους αγώνες μας, σκεφτείτε τι πραγματικά έχουν ανάγκη οι μαθητές μας και διακόψτε αυτό το παράφορα άδικο μέτρο ευνοϊκής μεταχείρισης των πολύτεκνων και τρίτεκνων εκπαιδευτικών.

[PDE ads]

[El_Pikpo]

Κατά παράδοση το Ελληνικό κράτος απονέμει δημόσιες θέσεις (ή άδειες άσκησης προνομιακών επαγγελμάτων) με τη λογική της διανομής λαφύρων στα μέλη συμμορίας. Αυτό γίνεται όταν το κράτος έχει φτιαχτεί από τους κλέφτες της ένδοξης εποχής της Τουρκοκρατίας για να μην ρισκάρουν κλέβοντας, αλλά να μοιράζονται εύκολα και άκοπα τους φόρους των πολιτών. Έτσι είχαν την φοβερή ιδέα να φτιάξουν ένα δικό τους Ελληνικό "κράτος". (Ή μάλλον, προσχώρησαν στην "καλή" ιδέα που είχαν κάποιοι άλλοι, ιδεαλιστές, όμως οι κλέφτες έκαναν όλη τη "βρώμικη" δουλειά, και φυσικά μετά μοιράστηκαν τα λάφυρα.)

Έτσι λοιπόν ακόμα και μετά από τόσα χρόνια διορίζεται στο Δημόσιο (και σε κρατικές Τράπεζες, ΔΕΚΟ, κτλ) ο κάθε ανίκανος, άσχετος, αγενής, αγράμματος συγγενής, γνωστός, γείτονας, κολλητός,  ρουφιάνος, έτσι πήρε άδεια ταξί από το κράτος με μια απλή αίτηση με χαρτόσημο ο κάθε κολλητός, ο κάθε ρουφιάνος της εποχής επίσης κτλ κτλ. Η ιστορία του σύγχρονου Ελληνικού κράτους είναι αυτή, όσο και αν δεν μας αρέσει να το λέμε δημόσια και προσποιούμαστε ότι όλα αυτά δεν υπάρχουν και δεν έγιναν ποτέ στην ένδοξη Ελλάδα.

Όσο για την εξυπηρέτηση του πολίτη; Αυτό είναι γνωστό σύντομο ανέκδοτο του Ελλαδιστάν.

Επί του συγκεκριμένου, φυσικά δεν είναι κριτήριο καλού εκπαιδευτικού το πόσα παιδιά έχει κάνει. Αλλά μήπως ενδιαφέρεται κανείς έτσι κι αλλιώς για το τι ποιότητας μάθημα κάνει ο κάθε ένας διορισμένος (ή όχι); Πότε έλεγξαν τον οποιοδήποτε αν κάνει μάθημα ή καφενείο, αν τρώει στην τάξη, αν μιλάει στο κινητό, αν μιλάει για ποδόσφαιρο, για πολιτική, για οτιδήποτε ώστε να περνάει η ώρα και να μην βαριέται στο σοβαρό επάγγελμα που κάνει; Και όλα αυτά, όταν μας κάνει τη χάρη να προσέρχεται, όταν έχει ώρες να διδάξει και δεν είναι "υπεράριθμος", άλλη λέξη της ξεφτίλας και της περιφρόνησης προς τους πολίτες που πληρώνουν κι αυτή...

Οπότε, τι πολύτεκνος, τι άτεκνος, τι τρίτεκνος, ότι νάναι, ψήφους να έχει πολλές αν γίνεται (οι πολύτεκνοι έχουν μεγαλύτερες οικογένειες...) και όσο για την εκπαίδευση, όποιος θέλει να μάθει, έτσι κι αλλιώς είτε στο φροντιστήριο, είτε μόνος του θα τα μάθει.

Αυτό το τελευταίο φέρνει στην επιφάνεια και πάλι το βασικό στόχο ύπαρξης του (Ελληνικού) Δημοσίου και της θεσμοθετημένης ισοβιότητας σε αυτό, δηλαδή το να βολευτούν ισόβια όποιοι "εργάζονται" εκεί και όχι φυσικά να παρέχουν σοβαρές υπηρεσίες στον οποιοδήποτε πολίτη, αυτό έλλειπε, οι διαλεχτοί, οι κολλητοί της κάθε εξουσίας να εξυπηρετούν τους απλούς πολίτες που βρίσκονται φυαικά σε χαμηλότερη κοινωνική θέση από τους ίδιους. Μα πού γίνονται τέτοια πράγματα;

Μόνο στο Ελλαδιστάν, πού αλλού;

[emmaki]

Και φυσικά όποιος δεν κάνει παιδιά γιατί από επιλογή προτιμά να σπθδάζει μέχρι τα 30 του, κάνοντας μεταπτυχιακά, διδακτορικά, παρακολουθώντας σεμινάρια που τα πληρώνει από την τσέπη του ώστε ΑΝ κάποτε διοριστεί να κάνει καλή δουλειά στην τάξη, ΤΙ ΠΑΘΑΙΝΕΙ;;;; Τιμωρείται με το να σέρνεται σε άπειρουσ διαγωγνισμούς.....

Ευτυχώς υπήρξα τυχερή και διορίστηκα. Αλλιώς αν περίμενα να κάνω παιδιά για να διοριστώ,.......

[happiness]

Το θέμα αυτό  αφενός έχει ξανασυζητηθεί σε πάμπολλα threads, αφετέρου αμφιβάλω εάν αφορά μόνο τους φιλολόγους. Δεν είναι καλύτερα η συζήτηση να μεταφερθεί σε ένα από τα ήδη υπάρχοντα θέματα;