ερώτηση επαγγελματικού προσανατολισμού

[Mariaaaa]

δεν ξερω...το φοβαμαι...κι αν οταν παρω πτυχιο σταματισουν οι διορισμοι?ακομα ενα αχρειαστο πτυχιο?

παντως και παλι..δεν νομιζω να ειναι σε χειροτερη κατασταση απο ΠΕο2, ΠΕ10 κτλ....Παλι μεγαλυτερες δεν θα ειναι οι πιθανοτητες διορισμου για αρκετα χρονια ακομη;;.Ετσι μου φαινεται τουλαχιστον..ισως κανω και λαθος..

[PDE ads]

[Landau]

Το μέλλον (και παρόν) είναι η νανοτεχνολογία.

[CynnemAprod]

Kάποιος όμως που όλα τα χρόνια του δούλευε ως εκπαιδευτικός πώς θα ασχοληθεί με την νανοτεχνολογία

[marvac]

Οικιακή Οικονομία. Τουλάχιστον αυτή τη στιγμή.

[PDE ads]

[rebecca...]

δυστυχως το αυτη τη στιγμη δε με καλυπτει....θα ξενιτευτω,θα νοικιασω σπιτι,θα σπαταλησω χρηματα και να μην μου φανει χρησιμο?
φοβαμαι οτι μετα απο 4 χρονια τα παιδαγωγικα θα εχουν κορεστει, τωρα θα μου πειτε και να κορεστει καλυτερα θα ειναι πχ απο φιλολογια που περιμενουν διορισμο 15000 ατομα η θα παιρνουν σε καθε ασεπ περισσοτερα απο 12 ατομα που παιρνουν απο ΠΕ10.
απλα φοβαμαι πολυ μην προσπαθωντας να διορθωσω ενα λαθος κανω και δευτερο.....τωρα θα μου πειτε μεντιουμ δεν ειναι κανενας να ξερει τι θα γινει μετα απο 4 χρονια.....ρωταω ομως επειδη ειστε πιο εμπειροι και καποιοι απο εσας δινετε πολλα χρονια ασεπ κ ξερετε παραπανω πραγματα....
οπως και να εχει ευχαριστω για τις απαντησεις σας

[Lucinda]

Το ότι δεν μπορεί κανείς με βεβαιότητα να ονοματίσει ένα επάγγελμα που θα μπορούσε να εξασφαλίσει τα προς το ζην είναι ενδεικτικό της κατάστασης, η οποία θα γίνεται όλο και χειρότερη κι αυτό το λέω χωρίς καμία πεσιμιστική διάθεση. Είναι αλήθεια πως σήμερα δεν υπάρχει καμία σχολή, κανένα πανεπιστήμιο, τίποτα που να έχει λαμπρό μέλλον. Ούτε κάποιο γενικά άλλο επάγγελμα, είτε αυτό αφορά στο δημόσιο τομέα είτε στον ιδιωτικό. Όλοι πασχίζουν να επιβιώσουν κι έχουν το άγχος του τι θα γίνει αύριο. Πρόκειται για μία κατάντια της Ελλάδας, που δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να ακολουθεί τις επιταγές τις παγκοσμιοποίησης, αφού αυτή η κατάσταση λίγο ως πολύ παρατηρείται σε όλο τον κόσμο. Με αυτή τη λογική λοιπόν δεν υπάρχει καμιά σχολή και καμία επιλογή γενικότερα με εχέγγυα για το μέλλον. Ακόμα κι αν το ψάχναμε εις βάθος και καταλήγαμε σε κάποια "ανοιχτά" ακόμη επαγγέλματα, επειδή ακριβώς οι καιροί χαρακτηρίζονται από αστάθεια κι αυτό που ισχύει σήμερα αύριο μπορεί με ένα νόμο από το πουθενά να αλλάξει, είναι μάταιο να ζυγίζουμε πιθανότητες, να βλέπουμε στατιστικές απορρόφησης κι επαγγελματικές ευκαιρίες.

Με λίγα λόγια, όποιο επαγγελματικό δρόμο κι αν διαλέξει κάποιος να διαβεί, το μέλλον είναι τόσο αβέβαιο όσο το βήμα ενός μεθυσμένου. Επειδή αναλώθηκα πολύ καιρό να βρω κι εγώ τι δουλειά να κάνω κι επειδή έχω κάνει ένα σωρό σχετικές κι άσχετες με το αντικείμενο σπουδών, κατέληξα ότι τα πάντα είναι συγκυρίες κι ότι ο κόπος δεν ανταμείβεται πάντα, όπως και το αντίθετο, καθώς μπορεί να προκύψει κάτι πολύ καλό από κει που δεν το περιμένεις κι όταν πια έχεις απαλλαχτεί από το άγχος της επιβίωσης (εξαιρετικά σπάνιο βέβαια φαινόμενο). Για να τελειώνω, θεωρώ ότι κάποιος πρέπει να προχωρά σε ένα δεύτερο πτυχίο, σε ένα μεταπτυχιακό, σε ένα διαφορετικό μονοπάτι τελοσπάντων, έχοντας ως γνώμονα μονάχα την προσωπική του θέληση και το προσωπικό του ενδιαφέρον για ένα αντικείμενο. Ειδάλλως λόγω διαφορετικών προσδοκιών κινδυνεύει να απογοητευτεί πολύ. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν είμαι υπεράνω χρημάτων, ούτε κι έχω λύσει το οικονομικό μου πρόβλημα. Αυτό που λέω είναι ότι δυστυχώς στην Ελλάδα "τα πάντα ρει" από τη μια στιγμή στην άλλη και γι' αυτό δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε τίποτα, ούτε να θέσουμε στόχους που αν τους πετύχουμε θα κερδίσουμε κάτι καλό (βλ.επαγγελματική αποκατάσταση). Κι αυτό ισχύει και στον ιδιωτικό και  στον δημόσιο τομέα.

[rebecca...]

Με καλυψες ΠΛΗΡΩΣ!!!!!