Διαδραστικοί πίνακες και γλώσσα

[apri]

Εντυπωσιακοί οι διαδραστικοί πίνακες, χρήσιμοι και στο πνεύμα της εποχής, ενισχύουν τη συμμετοχή του μαθητή και την ομαδική συνεργασία. Σύμφωνοι.

Θα έπρεπε, ωστόσο, κατά τη γνώμη μου να δοθεί μεγάλη προσοχή στη χρήση τους, για να μη συντελέσουν στην υποβάθμιση της γλώσσας των μαθητών.



Κατ' αρχάς, προβάλλεται ως πλεονέκτημα ότι μπορούν τα παιδιά να παρακολουθούν το δάσκαλο, χωρίς να χρειάζεται να κρατούν σημειώσεις, γιατί μπορούν να πάρουν αντίγραφα των παρουσιάσεων ή και βίντεο του μαθήματος μετά το τέλος της διδασκαλίας. Κι όμως, κατά τη γνώμη μου, η τήρηση σημείωσεων είναι μια πολύ σημαντική γλωσσική και νοητική άσκηση, γιατί μαθαίνει το παιδί να διακρίνει ποιες πληροφορίες είναι σημαντικές και να τις καταγράφει με δικά του λόγια συνοπτικά.




Ένα άλλο προβληματικό σημείο σχολιάζει σήμερα ο Στάθης στο άρθρο του στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.
 
"Δράσεις διαδραστικές! Η σκηνή στην τηλεόραση. Διαδραματίζεται σε ένα από τα δημοτικά σχολεία που απέκτησαν (διαδραστική) οθόνη. Ο δάσκαλος έχει διδάξει στα παιδάκια πώς δημιουργείται το φυσικό αέριο. Σε τέσσερα στάδια. Και σηκώνει ένα κοριτσάκι να το «εξετάσει». Ποιο είναι το πρώτο στάδιο ρωτάει ο δάσκαλος!

«Αυτό», λέει το κοριτσάκι και πατάει ένα σημείο στην οθόνη - βγαίνει το πρώτο στάδιο! «Και το δεύτερο», ρωτάει ο δάσκαλος. «Αυτό» ξαναλέει το κοριτσάκι και πατάει άλλο κουμπάκι.

Τέσσερα «αυτό» και τέλος.

Τι ήταν το κάθε «αυτό» το έδειχνε η οθόνη, αλλά δεν το περιέγραφε το κοριτσάκι, καμμιά αφήγηση, ουδείς προφορικός λόγος, καμμιά προσπάθεια διατύπωσης της σκέψης, με δυσκολίες, με λάθη -να βοηθήσει ο δάσκαλος, να εκ-παιδεύσει ή αντιθέτως με ευφράδεια -να επαινέσει ο δάσκαλος, να ενθαρρύνει. Ουδ' έπος ουδ' έργον. Τέσσερα «αυτό» και τέλος.

Ή εγώ είμαι λάθος ή σε μια εκ νέου λάθος ατραπό μπαίνουμε, προκειμένου «η εκπαίδευση της αμάθειας» (μια κρίσιμη επιλογή της άρχουσας τάξης) να συνεχισθεί απρόσκοπτη. "

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=213321