0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Κάποια στιγμή πρέπει να μάθουμε πότε να σωπαίνουμε και, φυσικά, δεν εννοώ να σωπαίνουμε, όταν βλέπουμε φαινόμενα βίας. Αλλά...λίγος σεβασμός σ΄ένα νεκρό παιδί! Τον έχουν "ξεσκίσει". Τα λόγια είναι πολύ φτωχά ή μάλλον φτηνιάρικα και υποβιβάζουν τον τραγικό θάνατό του. Ο καθένας κάνει απλοϊκές ψυχολογικές και κοινωνιολογικές προσεγγίσεις σε f/b, twitter κι άλλα αδηφάγα social media. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά...είναι ώρα πένθους και σκέψεων και όχι επιφανειακών επικήδειων λόγων και επίδειξης επιστημονικών γνώσεων. Πόνεσα υπερβολικά γι' αυτό το παιδί αλλά νιώθω πως χρέος μας είναι να μαθουμε πότε να το βουλώσουμε. Όλες οι άλλες προσεγγίσεις και διαλέξεις να γίνουν χωρίς την αναφορά στο όνομά του. Το πένθος είναι πάντα βουβό! (Μακάρι να τιμωρηθούν οι ένοχοι και να μην υπάρξει άλλο θύμα)
Ίσως να αναφέρεσαι σε μένα. Δεν είναι ώρα αντιπαράθεσης. Εγώ απλώς ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ κάποιες σκέψεις. Έχω το δικαίωμα. Το πως πενθεί ο καθένας είναι προσωπική υπόθεση.
Οι εκπαιδευτικοί, που θεωρώ, φίλε Μάρκο, ότι έχουμε ευαισθησίες, πρέπει να ζητήσουμε βοήθεια, όχι μόνο διορισμούς, επαναπροσλήψεις...Σημείωση, είμαι άνεργη φιλόλογος.