Θα ήθελα τα φώτα σας...

[kathyk]

Το σιγουρο ειναι παντως οτι αυτα που ζει το καθενα παιδακι στο χωρο του σχολειου μενουν για παντα στη μνημη του,ειτε προκειται για νηπιαγωγειο ειτε για δημοτικο.Περασαν 30 χρονια απο τοτε που πηγαινα εγω στα νηπια,κι ομως ακομα θυμαμαι την κυρια Χαρουλα με τα μακρια μαυρα μαλλια και το γελαστο προσωπο!Ποτε δεν στεναχωρεθηκα στα νηπια.Θυμαμαι ομως και τη δασκαλα μου της α'δημοτικου,τοσο κακια και απομακρη μου φαινοταν,σαν κακια μαγισσα,και εγω να κλαιω καθε πρωι και να μην θελω να μεινω σχολειο.
Αυτο που θελω να πω,ειναι πως και οι εκπαιδευτικοι εχουμε ο καθενας τα δικα του προσωπικα-οικογενειακα-οικονομικα προβληματα,αλλα δεν ειμαστε φιγουρες που περνουν και χανονται στα ματια των μαθητων μας,η επιρροη μας ειτε θετικη ειτε αρνητικη μενει για παντα,οποτε οταν χτυπαει το κουδουνι για μεσα,πρεπει να αφηνουμε ολα τα αλλα εξω απο το σχολειο για να ασχοληθουμε με αυτο που πρεπει:με τα παιδια.Αν καποιος νιωθει οτι δεν μπορει πια να το κανει αυτο,πρεπει να αναζητησει τροπο να απομακρυνθει απο την επαφη με τα παιδια,επειδη δεν εχει τιποτα πια να τα προσφερει..

μακαρι να το βλεπουν και οι γονεις ετσι..το χρειαζομαστε