0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Θεωρώ πως τα παλιά βιβλία των αρχαιων ελληνικων του οργανισμού ειναι ο,τι πρεπει για μια καλή,σωστή και οικομομική-οπως τη θελεις - αρχή.
Ο αναγνώστης διαβάζει αργά, προσπαθώντας να εναρμονίσει το ρυθμό της ανάγνωσης με τους εσωτερικούς ρυθμούς της αφήγησης... Ο αναγνώστης έχει την ικανότητα να διαβάζει ακόμα και ανάμεσα στις γραμμές, γιατί ξέρει οτι αυτές οι μικρές σιωπές που δημιουργούνται στα κενά των κειμένων είναι αποκλειστικά δικός του χώρος: χώρος για να συλλογιστεί και να δημιουργήσει, για να ονειρευτεί... Για τον συγγραφέα όπως και για τον αναγνώστη, σημασία έχει το ταξίδι, όχι ο προορισμός ...
Όμως εμένα θα με ενδιέφερε να καταλαβαίνω τη σύνταξη πιο δύστροπων κειμένων. Με προβληματίζει όμως αυτό που αναφέρει η Apri, ότι δεν γίνεται μετάφραση στις δύο πρώτες τάξεις.