Ψίχουλα...

[daniel]

Από τη σημερινή "Ελευθεροτυπία" μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση για τα οικονομικά του πλανήτη και τους ηγέτες του από τον ωραίο "τρελλό" Ανδρέα Ρουμελιώτη..
Αξίζει να τη διαβάσετε..



"Ψίχουλα απ' τα ψίχουλα...


Με τον ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ

ΨΙΧΟΥΛΑ μοιάζει το 1,1 τρισ. ευρώ που -υποσχέθηκαν πως- θα δώσουν οι G-20, για να διασώσουν την παγκόσμια οικονομία μπροστά στα τεράστια πακέτα που έχει εξαγγείλει ήδη ο Μπαράκ Ομπάμα κυρίως για να ενισχύσει την απασχόληση και να μπορέσει να ρολάρει ξανά η αμερικανική αγορά.

ΑΠΟ το 1,1 τρισ., τα 750 εκατ. πάνε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που κανείς δεν γνωρίζει αν, πότε, πώς και πού θα τα διαθέσει για να βοηθήσει τις «αδύναμες οικονομίες» και τις «φτωχές χώρες» να μην καταρρεύσουν, με πρώτες εκείνες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης που αρχίζουνε «να βαράνε κανόνια». Πόσα απ' αυτά τα χρήματα θα φτάσουν στα χέρια των φτωχών ανθρώπων που 'χουν άμεση ανάγκη για να σπεύσουν να ψωνίσουν στα μαγαζιά -να τονωθεί η αγορά; Ελάχιστα...

ΑΝ, όταν και όπου δοθούν, θα περάσουν από πολλά χέρια. Απ' τα κράτη που έχουν γονατίσει και απ' τις τράπεζες «που 'ναι στο κόκκινο» και προσπαθούν να κλείσουν τις δικές τους τρύπες. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί αν μέσα σ' αυτό το διεφθαρμένο σύστημα-καζίνο καταφέρουν να επιδοτηθούν στο τέλος οι δυναμικές επιχειρήσεις που έχουν προοπτική ή θα κατασπαράξουν πάλι μέρος των επιδοτήσεων οι προβληματικές. Πόσο μάλλον αν θα φτάσουν κάποια ψίχουλα απ' τα ψίχουλα στους φτωχούς για να αγοράσουν είδη πρώτης ανάγκης.

ΦΑΙΝΕΤΑΙ πως τελικά η Αμερική πάλι θα τα καταφέρει, όπως αποδεικνύεται έχει πολύ γρήγορα αντανακλαστικά. Την πιο κρίσιμη στιγμή έκανε 180 μοίρες στροφή, έβγαλε τον Ομπάμα απ' το μανίκι, εγκατέλειψε τον νεοφιλελευθερισμό εν μια νυκτί και τώρα υιοθετεί έναν νεο-κεϊνσιανισμό κι ένα μοντέλο πράσινης ανάπτυξης που μέχρι χθες αντιμαχόταν σ' όλα τα επίπεδα.

ΤΥΠΩΝΕΙ και μοιράζει χρήμα ο Ομπάμα αδιαφορώντας -σε αντίθεση με τους Ευρωπαίους- για την αύξηση του χρέους και τον πληθωρισμό. Το στοίχημά του είναι να τονώσει την απασχόληση, να δημιουργηθούν άμεσα νέες θέσεις εργασίας στους ανερχόμενους κλάδους της οικονομίας και ν' αυξηθεί η ζήτηση για να κινηθεί η αγορά.

«ΤΗΝ έκανε γυριστή» στον νεοφιλελευθερισμό η Αμερική! Ξεκινάει τεράστιο πρόγραμμα δημόσιων έργων και επενδύει το μεγαλύτερο ποσό όλων των εποχών (ναι!) στην Παιδεία. Επενδύει στο μέλλον: στην πράσινη ανάπτυξη, στη βιοτεχνολογία, τη νανοτεχνολογία. Σχεδόν αδιαφορώντας για όσους αποδημήσουν εις Κύριον και αποτελέσουν παρελθόν· δηλαδή για το εξαθλιωμένο αμερικανικό σύστημα υγείας... Επενδύει στην ειρήνη και στη διεθνή συνεργασία· έστω για οικονομικούς λόγους, από υστεροβουλία: στο Λονδίνο συμφώνησε, υποχωρώντας, να επαναδιαπραγματευτεί τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων με τη Ρωσία.

ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ οι Ευρωπαίοι ηγέτες, ο... «καπιταλισμός του Ρήνου», δέσμιος και υπηρέτης του τραπεζικού συστήματός του, συνεχίζει ν' ακολουθεί αμήχανος τη γνωστή νεοφιλελεύθερη συνταγή, που έχει ήδη πολιτικά και οικονομικά ηττηθεί. Δεν χαλαρώνει το Μάαστριχτ και το σύμφωνο σταθερότητας, επιμένει στη μείωση του χρέους, στην περικοπή κρατικών δαπανών, επενδύσεων, μισθών, συντάξεων, στη μείωση της αγοραστικής δύναμης, άρα και της ζήτησης. Το χειρότερο για τον «καπιταλισμό του Ρήνου» είναι ότι δεν επικεντρώνει την προσπάθεια αντιμετώπισης της κρίσης στην, με κάθε κόστος, αύξηση της απασχόλησης όπως ο Ομπάμα. Παρ' όλο που διαισθάνεται την κοινωνική αναταραχή που θα φέρει η έκρηξη της ανεργίας. Φτάσαμε στο σημείο οι ταγοί του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη να αντιμετωπίζουν τον Αμερικανό πρόεδρο σχεδόν σαν «σοσιαλμανή»...

Ο Ομπάμα δείχνει απλώς πιο ρεαλιστής. Δεν φαίνεται να πολυπιστεύει στους... ρομαντισμούς του Σαρκοζί για αλλαγή της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής αρχιτεκτονικής, για νέο διεθνή κεντρικό συντονισμό και εποπτεία των αγορών και των ελεγκτικών μηχανισμών και τη ριζική αναδιαμόρφωση του διεθνούς νομισματικού συστήματος... Οσο για τα ξόρκια ενάντια στον προστατευτισμό αυτά είναι υποκριτικά. Και ο Ομπάμα θα επιμείνει, το μεγάλο πρόγραμμα δημοσίων έργων να γίνει μόνο με αμερικανικό χάλυβα και ο Σαρκοζί έχει δηλώσει ότι θα ενισχύσει τους Γάλλους αυτοκινητοβιομήχανους μόνο αν δεσμευτούν πως δεν θα μετεγκαταστήσουν τα εργοστάσιά τους εκτός Γαλλίας.

Οσο για τους μέχρι πρότινος φορολογικούς παραδείσους που ξαφνικά ο «καπιταλισμός του Ρήνου» συνειδητοποίησε ότι είναι θαμμένος πλούτος, οικονομικά νεκροταφεία και θησαυροφυλάκια της κολάσεως, ο Ομπάμα δεν δείχνει να χολοσκάει, προτεραιότητά του είναι μία: η τόνωση της απασχόλησης.


                                                                                             Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 6 Απριλίου 2009"