0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Είναι ξεφτίλα η «λογική» της επείγουσας κατάστασης....Αν τα πεις αυτά σ' έναν Σουηδό εκπαιδευτικό θα μείνει με το στόμα ορθάνοιχτο!!Γιατί εκεί εφαρμόζουν ό,τι υποστηρίζει η παγκόσμια βιβλιογραφία,δηλαδή ΠΡΩΙΜΗ ΠΑΡΕΜ
Η ΔΕΠΥ δεν μπορεί να διαγνωσθεί από ψυχολόγο ούτε από κεπαιδευτικό. Πρέπει να γίνει διάγνωση από παιδοψυχίατρο. Η ηλικία του νηπαιγωγείου δεν είναι (πάντα) πολύ νωρίς για να γίνει η διάγνωση, αλλά όχι από το ΚΕΔΔΥ. Η δουλειά του ΚΕΔΔΥ είναι να προτείνει το κατάλληλο πλαίσιο για παιιδά που έχουν ΔΕΠΥ.Αν υπάρχει υπόνοια για ΔΕΠΥ μπορείτε να απευθυνθείτε σε κάποιο παιδοψυχιατρικό τμήμα δημόσιου νοσοκομείου και να δείτε τι γίνεται.Μπορεί τα παιδιά να μην έχουν ΔΕΠΥ (ή και να έχουν). Η αξιολόγηση τους, όμως, μπορεί να προσφέρει πολλά άλλα πράγματα. Μπορεί να δείτε τομείς στους οποίους δεν ξέρατε ή δεν υποψιαζόσασταν ότι υπάρχουν δυσκολίες.Αλήθεια στο σχολείο ο/η εκπαιδευτικός τι λέει;Τέλος, ακόμα και να γίνει πρόταση για ΠΣ, ρεαλιστικά μιλώντας, για φέτος είναι πολύ δύσκολο. Ακόμα δεν έχουν έρθει οι ΠΣ των παιδιών που έκαναν τα χαρτιά τους τον Ιούνιο. Εσείς θα είστε δεύτερη φουρνιά.....[/quoteΣυγνώμη αλλά αυτό είναι ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ! Εννοείται ότι η διάγνωση μπορεί να γίνει από σχολικό ψυχολόγο. ΔΕΠ-Υ είναι διαταραχή και όχι ψυχωτική ασθένεια για να χρειάζεται παιδοψυχίατρο απαραίτητα. Και ένας εξειδικευμένος εκπαιδευτικός μπορεί να αναγνωρίσει σημαντικά στοιχεία της διαταραχής και να κάνει μια ορθή παραπομπή σε περίπτωση υποψίας. Τα συμπτώματα (τα οποία δεν πρέπει να αντιστοιχούν στο αναπτυξιακό επίπεδο του παιδιού) πρέπει να έχουν εμφανιστεί εννοείται πριν την ηλικία των 7 ετών και και να έχουν διάρκεια μεγαλύτερη των 6 μηνών, σε συνδυασμό με έκπτωση στη λειτουργικότητα του παιδιου στο κοινωνικό τομέα και στο σχολείο κυρίως.
Συγνώμη αλλά αυτό είναι ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ! Εννοείται ότι η διάγνωση μπορεί να γίνει από σχολικό ψυχολόγο. ΔΕΠ-Υ είναι διαταραχή και όχι ψυχωτική ασθένεια για να χρειάζεται παιδοψυχίατρο απαραίτητα. Και ένας εξειδικευμένος εκπαιδευτικός μπορεί να αναγνωρίσει σημαντικά στοιχεία της διαταραχής και να κάνει μια ορθή παραπομπή σε περίπτωση υποψίας. Τα συμπτώματα (τα οποία δεν πρέπει να αντιστοιχούν στο αναπτυξιακό επίπεδο του παιδιού) πρέπει να έχουν εμφανιστεί εννοείται πριν την ηλικία των 7 ετών και και να έχουν διάρκεια μεγαλύτερη των 6 μηνών, σε συνδυασμό με έκπτωση στη λειτουργικότητα του παιδιου στο κοινωνικό τομέα και στο σχολείο κυρίως.