Πρώτες μέρες?!

[pe06]

Ritalamp συμφωνώ και επαυξάνω κάθε λέξη της απάντησής σου, αλλά έχω μία ένσταση:
εγώ γιατί να μην κερδίζω τίποτε κάθε πρωί που σηκώνομαι και ντύνομαι για να πάω σχολείο??? Όπως και ο γιοςτης koth, έχω περισσότερα παιχνίδια στο σπίτι...Μπορώ από αύριο να μην πηγαίνω ή αν πηγαίνω να έχω κάθε μέρα ένα μεγάλο δώρο??? Ευχαριστώ!!!

[PDE ads]

[koth]

Σ΄ευχαριστώ... Ο σκασμένος, μου την έκανε σήμερα και δεν πήγε στο σχολείο γιατί έπρεπε να τον βάλω στο αυτοκίνητο και να έχω μαζί και το μωρό. Δηλαδή μπορούσα να πάρω μόνο ένα παιδί αγκαλιά. Τι καλά να είχα 4 χέρια...Αύριο όμως θα πάρει άδεια από τη δουλειά ο άντρας μου και τότε...Στην πράξη το πρόβλημα είναι πως κάθεσαι συζητάς μαζί του, του λες 'δε θέλω να σε ξεγελάσω, θέλω να συνεργαστούμε κλπ" στην αρχή συμφωνεί, αλλά μετά τα θέλει όλα δικά του. Το κλειδί είναι η υπομονή...Εκεί δυσκολεύει το πράγμα. Από αμοιβή, τι λες να τάξω κάτι υλικό; Είναι σωστό;Τι να του έλεγα;

[Ritalamp]

Για κάθε μέρα που θα πηγαίνει στο σχολείο, μπορεί να παίρνει ένα χαρτάκι με μια σφραγίδα και όταν μαζέψει για  όλες τις μέρες της εβδομάδας, μπορεί να διαλέξει μια δραστηριότητα ή ένα γλυκό ή ένα βιβλίο για το σ/κ.  (θα εκτιμήσει και την αξία της αναρρωτικής  ).  Επιστράτευσέ το αν δεις ότι δεν πιάνει τίποτε άλλο και  εν καιρώ μπορείς να το αραιώσεις ... και να είναι το ίδιο το σχολείο αμοιβή για κάτι. Δε μπορεί, θα έρθει η μέρα που θα θέλει να δει τους φίλους του.
 
Α, επίσης πιστεύω ότι σε κάποιες περιπτώσεις καλό είναι να μην υπάρχουν επιλογές, αλλά να επιβάλεις αυτό που πρέπει να γίνει, ξέρεις δημοκρατικότατα!!! Π.χ. δεν μπορείς να αποφασίσεις αν θα πας στο σχολείο ή αν θα κάνεις μπάνιο ή .... Η συμφωνία έγινε και πρέπει να τηρηθεί.
Μήπως τα έξτρα χέρια έπρεπε να φυτρώνουν μετά το δεύτερο παιδί από μόνα τους; 

Θέλει πολύ κουράγιο να 'σαι γονιός. 

Καλά βρε ΠΕ06 έχεις το καλύτερο δώρο και γκρινιάζεις! Η αμοιβή σου θα είναι η μεγάλη εκτίμηση του ΥΠΕΠΘ για της υπηρεσίες σου, οι επευφημίες και η ευγνωμοσύνη στα μάτια των γονέων κάθε φορά που θα σε βλέπουν και η ευφημος μνεία που θα σου απονεμηθεί (όπως σε όλους μας άλλωστε) όταν συνταξιοδοτηθείς με το καλό 
Δυστυχώς τα δικά μας κίνητρα είναι πάντα εσωτερικά και σε ό,τι με αφορά, μάλλον ακατανόητα ακόμη κι από εμένα την ίδια. Ενδεχομένως να πρόκειται για βίτσιο και μόλις τελειώσει η άδειά μου ( ) σκοπεύω να το "κοιτάξω". 

Εγώ προσωπικά σε αφήνω να μην πας. Πες στον Προϊστάμενό σου να με πάρει τηλ

[kathyk]

συμφωνω για την επιβραβευση μονο σ αυτο το επιπεδο ομως.μη ξεγελαστεις και αρχισεις να του πηγαινεις δώρα!να περιμενεις αυριο μεγαλυτερη τσιριδα,θα σε δοκιμασει.τα παιδια αυτα αυξανουν 2 πραγματα. η τη διαρκεια στο χρονο η την ενταση στη φωνη.το παιδι δεν εχει αποδεχτει οτι πρεπει να φυγει απο σενα. ειναι κ η μικρη πισω που σε εχει ολη δικια της..λογικο ειναι.μεχρι να δεθει με τη δασκαλα του και τα παιδια και να το περασει ομαλα..

[PDE ads]

[koth]

Ξέρεις μερικές φορές θυμάμαι μια διαφήμιση με μια χταποδίνα (cartoon)  να κάθεται δίπλα στην κούνια του μωρού της και ζηλεύω τα οκτώ χέρια...

Και γω προς τη "δημοκρατία" κλίνω ...Θα τον φορτώσω στο αυτοκίνητο, θα τον πάω στο νηπιαγωγείο και θα του ρίχνω φιλάκια και γελάκια φεύγοντας και αυτός θα νευριάζει (το καλό είναι πως μέσα μου ξέρω πως δε θα έχει πρόβλημα και δε λυπάμαι που κλαίει τώρα). Είναι πολύ πονηρά τα παιδιά, κάνουν ότι μπορούν να μας χειραγωγήσουν. Θα του κάνω δώρο παράσημα δεινόσαυρους, και στο τέλος της εβδομάδας κάτι θα κερδίσει (μόνο για μία εβδομάδα)..

Ευχαριστώ πολύ Ritalamp για τη συμπαράσταση...Αντε κουράγιο με τα παιδιά μας...

Ευχαριστώ και σένα kathyk, θα έχω υπόψη μου αυτά που λέτε..Θα σας πω αύριο τιέγινε!

[fan_]

πιστεύετε η επιβράβευση (σφραγίδες, αυτοκόλλητα) είναι απαραίτητη για τα παιδιά?το κάναμε χθες για πρώτη μέρα αλλά πρέπει να το συνεχίσουμε?

[Ritalamp]

Σιγά σιγά μπορεί να αρχίσει να φθίνει και να αξιοποιείται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις που θα πέφτει το ηθικό της ομάδας. Η πρώτη χρήση είναι για να κινήσει το ενδιαφέρον, όμως το κίνητρο θα πρέπει να αρχίσει να γίνεται εσωτερικό όσο περνά ο καιρός και να συνδέεται με την ευχαρίστηση που πηγάζει από την επιτυχία, τους νέους φίλους κ.λ.π.

[runaway]

Συνάδελφοι ευχαριστώ για τις συμβουλές σας, έστω λίγο καθυστερημένα....
Κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα και κάπου εκεί εκτίμησα πως το άγχος του αποχωρισμού των παιδιών μειώνεται καθώς μειώνεται το άγχος του αποχωρισμού των γονέων .

[X.K.]

Θα ήθελα να μου πείτε τη γνώμη σας από την πλευρά του γονιού...
Ο γιος μου φέτος ξεκίνησε προνήπια. Από την αρχή δεν ήθελε να πάει. Γνωρίζοντας τι πρέπει να κάνω, ξεκίνησα σταθερά να του λέω για το σχολείο τον πήγα, γνώρισε τη δασκάλα από πολύ νωρίτερα...Την πρώτη μέρα που τον πήγα κάθισα λίγο μαζί του και μετα έφυγα και του είπα "θα έρθω να σε πάρω στις 11:30". Φυσικά δεν ξεκολούσε, αλλά εγώ έφυγα χωρίς να γυρίσω να κοιτάξω και χωρίς να κλαίω.Όταν πήγα να τον πάρω η νηπιαγωγός μου είπε πως δεν είχε ιδιαίτερο πρόβλημα. Χθες έλεγε πως δεν θα πάει (είχε κρύψει την τσάντα του), του έλεγα "τι καλά, θα παίξεις και με άλλα παιδάκια (απαντ: δε θέλω να παίξω με άλλα παιδάκια), έχει πιο πολλά παιχνίδια (απαντ:τα δικά μας είναι περισσότερα) κτλπ. Τον ξεγέλασα κάπως και πήγαμε και όταν τον άφησα, άρχισε να χτυπιέται με περισσότερο κλάμα από την πρώτη φορά. Σημερα δε σηκωνόταν από το κρεββάτι και δεν πήγε. Αύριο σκέφτομαι να τον πάω σηκωτό με το άγριο. Του είπα πως είναι υποχρέωσή του να κάνει αυτή τη δουλειά, όπως εγώ φροντίζω για όλους και ο μπαμπάς πηγαίνει στη δουλειά...Μου λέει πως θέλει να είναι μικρος και θέλει τη μαμά του. Μήπως τελικά είναι ότι αφήνει πίσω του τη μικρή του αδερφή μαζί μου ή να ψάξω και τίποτα άλλο; Τι να κάνω;

koth,πως σε καταλαβαινω,τα περασα κι εγω αυτα περυσι με το γιο μου στα προνηπια.Περασαμε μεγαλη πικρα οικογενειακως ολο τον Σεπτεμβρη και τον Οκτωμβρη.Αυτος ηταν και ο λογος που γραφτηκα στο φορουμ,για να ζητησω τη βοηθεια των συναδελφων νηπιαγωγων.Πηρα πολλες συμβουλες ,να'ναι καλα τα κοριτσια!Αν εχεις χρονο,διαβασε τα πρωτα μου μυνηματα,ισως βοηθηθεις λιγο..Παντως επειδη με τον δικο μου το προβλημα παρεμενε,και στο τελος καταλαβα οτι ηταν θεμα νηπιαγωγου,εφτασα μεχρι τη σχολικη συμβουλο της περιοχης μου.Καποια στιγμη του αλλαξαμε τμημα,να δοκιμασουμε και με την αλλη νηπιαγωγο,και αρχισαμε να τον πηγαινουμε σχολειο με μειωμενο ωραριο.Αν δεις οτι το προβλημα παραμενει και μετα το τελος του μηνα,συζητησε με τη δασκαλα του για πιθανες λυσεις που εχει να προτεινει.Παντως σε καμια περιπτωση μην δεχτεις να τον σταματησεις απο το σχολειο επειδη τα προνηπια δεν ειναι υποχρεωτικα,και επειδη ταχα του χρονου θα ειναι πιο ωριμος.Εγω ειχα δεχτει πολλες πιεσεις απο την πρωτη νηπιαγωγο γι'αυτο,αλλα ημουν καθετη στην αρνηση μου:ηθελα να πηγαινει σχολειο,εστω και για 1 ωρα την ημερα,και πιστεψε με ,οσο κι αν ταλαιπωρηθηκα,δικαιωθηκα φετος που απο την πρωτη μερα του δινω ενα φιλι στην αυλη και τρεχει ολος χαρα να μπει μεσα στην ταξη,να βρει τους παλιους του φιλους! Θελει πολυ υπομονη απο'σενα ,ειχα και'γω το μικρο του αδελφακι στο σπιτι,ειναι και το θεμα της ζηλειας..
Αν θελεις ενημερωνε μας για την εξελιξη,θα χαρω πολυ οταν μαθω οτι και το δικο σου παιδακι προσαρμοστηκε!

[koth]

Ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σας...Οι εξελίξεις είναι οι εξής: Χθες ο άντρας μου πήρε άδεια και πήγε τον μικρό στο νηπιαγωγείο. Από το πρωί σηκώθηκε χωρίς γκρίνια συζητώντας με τον πατέρα του με τον οποίο πήγαν ως την αίθουσα χωρίς κλάμματα και τέτοια. Του ζήτησε να καθίσει λίγο μαζί και μετά ο άντρας μου έφυγε. Μια φίλη μου που πήγε αμέσως μετά κρυφοκοίταξε και τον είδε άνετο να ξεφυλλίζει ένα βιβλίο. Το μεσημέρι τον ρώτησα πως τα πήγε και είπε: ωραία...Αλλά μαμά θέλω ο μπαμπάς να με πηγαίνει σχολείο γιατί εσένα σε αγαπάω και όταν φεύγεις στεναχωριέμαι (δηλαδή εκείνον δεν τον αγαπάει; ). Του εξήγησα ότι ο μπαμπάς πρέπει το πρωί να είναι στη δουλειά του και δε γίνεται αυτό κάθε μερα...Σήμερα το πρωί σηκώθηκε ντυθήκαμε όλοι και φαντάστηκε πως θα πηγαίναμε μόνο την αδερφή του στο δημοτικό. Όταν όμως πήρα την τσάντα του για να βγω από το σπίτι, άρχισε να φωνάζει και να λέει:"εγώ δεν πάω σχολείο σου είπα!'. Τότε θύμωσα και του φώναξα και επιβλήθηκα με τη φωνή "μπες στο αυτοκίνητο σου λέω". Πήγαμε στο δημοτικό και εκεί κάθισε στην προσευχή και μετά ξεκινήσαμε προς το νηπιαγωγείο. Μόλις φτάσαμε έξω από την πόρτα έπαθε πάλι κρίση και πήγε να μου φύγει. Είχα το μωρό στην αγκαλιά, αλλά το έδωσα σε μια κοπέλα και τον άρπαξα σηκωτό, τον έβαλα μέσα στην αίθουσα και τον έδωσα στην αγκαλιά της νηπιαγωγού. Του είπα πως "θα έρθω βρε χαζό να σε πάρω σε λίγο, κάτσε να παίξεις θα περάσεις καλά!" και έφυγα. Αυτός χτυπιόταν στο κλάμαΤο κλειδί είναι πως δε στεναχωριέμαι μέσα μου που κλαίει και πιστεύω πως το νιώθει αυτό..Η νηπιαγωγός είναι μια ήρεμη γυναίκα που ξέρει να αγκαλιάζει τα παιδιά, τη γνωρίζω και την εμπιστεύομαι. Το μεσημέρι που τον πήρα, ήταν όλο χαρά και τον πήγα βόλτα στο πάρκο και στη θάλασσα να παίξει. Η νηπιαγωγός μου είπε πως σήμερα ξεκόλλησε από δίπλα της και έπαιξε με άλλο παιδάκι στην αυλή . Πιστεύω πως αυριο όλα θα είναι καλύτερα...

[Ritalamp]

Τα θερμά μου συγχαρητήρια!
Μια χαρά θα πάνε όλα, γιατί είσαι εσύ αποφασισμένη.
(Και το μπαμπά τον αγαπάει, αλλά έχει και αδυναμίες το παιδί, πώς να το κάνουμε)

[runaway]

Χίλια μπράβο για την τακτική σου koth βέβαια τη Δευτέρα υπάρχει κίνδυνος επανάληψης του φαινομένου καθώς μεσολαβεί Σαβ\κο, οφείλουμε να σε προειδοποιήσουμε, από κει και πέρα σταθερότητα και το παιδί σιγά σιγά θα αρχίσει να κάνει φίλους και στο σχολείο....

[kathyk]

...Αλλά μαμά θέλω ο μπαμπάς να με πηγαίνει σχολείο γιατί εσένα σε αγαπάω και όταν φεύγεις στεναχωριέμαι

φαινεται καθαρα οτι αιναι το αγχος του αποχωρισμου,αρα μια φυσιολογικη διαδικασια και αρα θα περασει!
ειχα ενα παιδια που επι 2 χρονια ηταν σαν βιντεο.μιξοκλαιγε καθε φορα οταν εφευγε η μανα του , αυτη επαναλαμβανε τα ιδια και μετα ηταν ενταξει.και αντε παλι αυτιο!και ηταν φυσιολογικο παιδι!δεν ηταν ομως αυτονομο